Wójt zwrócił się do rady powiatu o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, sprawującym jednocześnie funkcję sekretarza gminy. Uzasadniając swoją decyzję, wójt wskazał na szereg nieprawidłowości w pracy radnego, w tym między innymi brak właściwego nadzoru nad powierzonymi zadaniami. Ponadto wójt podkreślił, że utracił zaufania do radnego, który popełnił wiele błędów w zarządzaniu mieniem gminy oraz w nadzorze nad podległymi mu pracownikami.


Radny odnosząc się do stawianych mu zarzutów, wskazał, iż u podstaw działania wójta jako pracodawcy leżą okoliczności związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, w tym również brak działania radnego zgodnie z wolą wójta, tj. nieuleganie jego naciskom. Rada powiatu podjęła uchwałę odmawiającą zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym.
 

Wój zaskarżył uchwałę. Zdaniem oraganu, co prawda ustawa o samorządzie powiatowym nie określa przesłanek, którymi powinna kierować się rada powiatu przy podjęciu uchwały w sprawie wyrażenia lub niewyrażenia zgody na zmianę warunków pracy i płacy radnego, nie oznacza to jednak, że rada może podjąć uchwałę arbitralnie. Wójt stwierdził, że przy takim rozumieniu istoty rzeczy rada mogłaby odmówić wyrażenia zgody nawet w przypadkach skrajnego naruszenia przez radnego podstawowych obowiązków pracowniczych, kwalifikującego się do zastosowania trybu dyscyplinarnego zwolnienia pracownika. W ocenie wójta, rada powiatu odmawiając wyrażenia zgody na zmianę stosunku pracy z radnym winna była wskazać, jakich wartości chroni i jaki jest ich związek z wykonywaną przez radnego funkcją w gminie. Rada tego jednak nie uczyniła. Nie odniosła się bowiem do motywów wójta podanych w uzasadnieniu wniosku.

WSA przypomniał, iż zgodnie z art. 22 ust. 2  ustawa o samorządzie powiatowym , rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady powiatu, której radny jest członkiem. Rada odmawia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. Celem nadrzędnym tego przepisu jest ochrona stosunku pracy radnego. Następuje to poprzez uzależnienie od wyrażenia zgody przez radę możliwości rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę, nawet wtedy, gdyby to było z uszczerbkiem dla uprawnień pracodawcy. Zatem radzie powiatu pozostawiono swobodę oceny, czy uwzględnienie wniosku pracodawcy jest zasadne. Należy jednak podkreślić, że kompetencja rady do odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy nie daje jej prawa do odmówienia zgody w każdej sytuacji. Może to bowiem nastąpić jedynie wtedy, gdy motywy wypowiedzenia wskazane przez pracodawcę są związane z wykonywaniem przez pracownika mandatu radnego. Motywy rozwiązania stosunku pracy muszą być więc uzasadnione, mieć podstawę w stanie faktycznym podanym przez pracodawcę, weryfikowalnym przez sąd pracy.

WSA podkreślił, iż w sprawie pracodawca podał szereg wiarygodnych powodów wypowiedzenia radnemu warunków pracy, lecz rada nie uzasadniając swych motywów, jedynie ogólnikowo odniesionych do wykonywania przez radnego mandatu, uniemożliwiła to wypowiedzenie. Rada powiatu powołała się na przepis art. 22 ust. 2  ustawa o samorządzie powiatowym , traktując go w istocie jako blokadę podjęcia zamierzonej zmiany warunków pracy.

Sąd stwierdził, że przed podjęciem uchwały odmawiającej zgody na rozwiązanie pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku pracy są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, a pracodawca wskazuje na inne podstawy, rada powiatu powinna w sposób przekonywujący uzasadnić, dlaczego nie daje się wiary podstawom wskazanym przez pracodawcę.

Na podstawie:

Wyrok WSA we Wrocławiu z 24 stycznia 2013 r., sygn. akt III SA/Wr 558/12, nieprawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.)