Jedna z mieszkanek gminy wystąpiła do gminy z wnioskiem o przyznanie jej pomocy finansowej na remont dachu.

Wójt odmówił przyznania jej specjalnego zasiłku celowego.

Organ nie kwestionował trudnej sytuacji materialnej i życiowej wnioskodawczyni, która korzysta od wielu lat ze wsparcia pomocy społecznej. Jednak rozpatrując jej wniosek wziął również pod uwagę sytuację życiową innych osób i rodzin, które są beneficjentami udzielanej przez niego pomocy, a także możliwości finansowe samego ośrodka.

Kobieta poskarżyła się do sądu administracyjnego.

Jej zdaniem sytuacja innych osób i rodzin nie miała znaczenia w sprawie. Organ ma bowiem obowiązek stosowanego dysponowania swoimi środkami finansowymi, w taki sposób, aby były one wystarczające do zaspokojenia potrzeb wszystkich tych osób, które spełniają wymogi określone przepisami prawa.

WSA nie zgodził się z argumentacją skarżącej.

Sąd wyjaśnił, iż organ decydując o przyznaniu wsparcia finansowego, ma obowiązek uwzględnienia wielkości budżetu, którym dysponuje na realizację przypisanych mu przez ustawodawcę celów.

Jest on więc upoważniony do limitowania rozmiaru przyznawanych świadczeń z uwagi na ograniczone środki finansowe, gdyż posiadane fundusze musi rozdzielać pomiędzy stale rosnącą liczbę osób, wymagających pomocy.

Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>

Organ zatem musi dokonywać również gradacji wagi zgłaszanych przez wnioskodawców potrzeb. W ramach pomocy społecznej nie jest więc możliwe zaspokojenie wszystkich, nawet uzasadnionych, potrzeb osób uprawnionych do świadczeń.

Nawet bowiem niewielkie przesunięcie środków, którymi dysponuje organ może skutkować brakiem realizacji ustalonych celów, jak chociażby udzielenie pomocy osobom bardziej potrzebującym. W takich sytuacjach odmowa przyznania osobie ubiegającej się o przyznanie tego rodzaju świadczenia może być więc podyktowana brakiem dostatecznych środków na ich pokrycie.

Organ ustalił, że koszt remontu dachu nie był znaczny, uznał ponadto, iż remont, powinien być w tym przypadku sfinansowany także przez innych współwłaścicieli budynku, na których ciążył taki sam obowiązek jego utrzymania.

W związku z tym uznał, iż przyznanie pomocy w formie specjalnego zasiłku celowego nie realizowałoby celów tej instytucji i nie służyłoby przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej skarżącej – uznał sąd.

Na podstawie:
Wyrok NSA z 21 października 2016 r., sygn. akt I OSK 1904/16, prawomocny 

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
LEX Samorząd Terytorialny
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów