Współwłaściciele działki sprzedali na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość w trybie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. Miała ona być przeznaczona pod budowę szkoły. Spadkobiercy właścicieli wywłaszczonej nieruchomości wystąpili z wnioskiem o jej zwrot do prezydenta miasta. W toku przeprowadzonych oględzin ustalono, że nieruchomość w całości znajduje się poza obszarem zabudowanym obiektem istniejącej szkoły. Działka nie jest funkcjonalnie związana z terenem szkoły i nigdy nie znajdowała się w obrębie jej ogrodzenia. Nigdy też nie była zagospodarowana przez szkołę w infrastrukturę szkolną. Pozostawała natomiast niezagospodarowana i porośnięta zaroślami. W tych okolicznościach stwierdzono, że zaistniały przesłanki do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości ponieważ cel nabycia nie został zrealizowany. Starosta orzekł o zwrocie nieruchomości na rzecz wnioskodawców. Jednocześnie zobowiązał ich do zwrotu na rzecz gminy zwaloryzowanego odszkodowania. Starosta wyjaśnił przy tym, że wartości odszkodowania nie można było powiększyć o wartość nakładów poczynionych na nieruchomości, ponieważ nie były one związane z realizacją celu publicznego.

Gmina zaskarżyła decyzję orzekającą o zwrocie nieruchomości nabytej w warunkach wywłaszczenia i nakazie zwrotu zwaloryzowanego odszkodowania. Zarzut skargi dotyczył pominięcia poczynionych na nieruchomości nakładów, jako nie rozliczonych w decyzji orzekającej o zwrocie nieruchomości i uchybienia w ten sposób normie art. 140 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) w powiązaniu z art. 64 ust. 2 Konstytucji RP.

Pełna treść artykułu dostępna jest w serwisie ABC Budownictwo>>>