Obiekt handlowy wybudowany został w pasie drogi. Obiekt nie posiada pozwolenia na budowę ani zgłoszenia, jako obiekt tymczasowy. Gmina miejska wystąpiła do organu nadzoru budowlanego o wyegzekwowanie rozbiórki tego obiektu, ponieważ inwestor nie posiada pozwolenia od właściciela drogi, tj. miasta na lokalizację tych obiektów. W wyniku kontroli stwierdzono, że inwestor prowadzi działalność bez wymaganych prawem budowlanym pozwoleń.

Czy organ nadzoru budowlanego może nakazać natychmiastową rozbiórkę, bez zgody właściciela gruntu?

Odpowiedź

Wydanie nakazu rozbiórki może nastąpić wyłącznie po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, przy dochowaniu zasady czynnego udziału strony w postępowaniu, chyba że załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę materialną.

Uzasadnienie

Regułą jest, iż decyzja administracyjna, w tym o nakazie rozbiórki, kończy postępowanie administracyjne, wszczęte w określonej sprawie, tu: samowoli budowlanej. Z obowiązku przeprowadzenia tego postępowania nie zwalnia organu fakt, iż jest on w posiadaniu dowodów, które uzasadniają wydanie decyzji określonej treści. Protokół przeprowadzonej wcześniej kontroli stanowić może dla obecnego postępowania dowód z dokumentu.

Każde postępowanie administracyjne musi być prowadzone w zgodzie z zasadą zapewnienia stronom prawa czynnego udziału w każdym stadium postępowania, co wynika wyraźnie z art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego . Podkreślić także trzeba, że w myśl art. 81 Kodeksu postępowania administracyjnego okoliczność faktyczna może być uznana za udowodnioną, jeżeli strona miała możność wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 10 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego .

Wyjątek od art. 10 § 1 i art. 81 Kodeksu postępowania administracyjnego , przewidziany w art. 10 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego przewiduje, iż od powyższych zasad można odstąpić tylko w przypadkach, gdy załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę materialną.


Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)