Odpowiedź

Droga serwisowa przy drodze publicznej jest drogą wewnętrzną, chyba że zostanie zaliczona do kategorii dróg publicznych.

Uzasadnienie

Ustawa o drogach publicznych wprowadzając zasady klasyfikowania dróg oraz korzystania z tych dróg i związane z tym różne formy działania organów administracji publicznej, ogranicza swoje zastosowanie do dróg publicznych w rozumieniu nadanym przez przepisy tego aktu prawnego. Zgodnie z art. 1 ustawy o drogach publicznych  drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie tej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Jak słusznie podkreśla w swoim orzecznictwie Naczelny Sąd Administracyjny: "Każda z kategorii dróg publicznych winna spełniać określone parametry techniczne oraz warunki formalne, prawne, tzn. zaliczenie do danej kategorii dróg winno nastąpić w formie przewidzianej prawem - tj. w formie uchwały." [por. wyrok NSA z dnia 20 października 2000 r., III SA 1432/99, LEX nr 47974], "Decydujące o tym, czy dana droga jest wewnętrzną czy publiczną - jest jej zaliczenie do jednej z kategorii dróg publicznych. Istota zaliczenia sprowadza się do tego, iż według art. 1 ustawy o drogach publicznych - z drogi takiej może korzystać każdy zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych." [por. wyrok NSA z dnia 30 maja 2003 r., III CKN 1165/00, LEX nr 109442]. O zaliczeniu zatem danej drogi do kategorii dróg publicznych decydują względy techniczne i prawne. Brak któregokolwiek z tych elementów skutkuje zaliczeniem drogi do dróg wewnętrznych. W orzecznictwie przyjęty jest pogląd, zgodnie z którym, skoro drogi wewnętrzne nie są drogami publicznymi w rozumieniu ustawy o drogach publicznych , to brak jest podstaw do stosowania do dróg wewnętrznych tych przepisów ustawy, które dotyczyły dróg publicznych i w sposób wyraźny nie odnoszą się do dróg wewnętrznych [por. uchwała 5 sędziów NSA z dnia 21 października 2002 r., OPK 28/02, ONSA 2003, nr 2, poz. 57; uchwała 7 sędziów NSA z dnia 22 kwietnia 2005 r., II OPS 2/05, ONSAiWSA 2005, nr 5, poz. 88]. Do dróg nie będących drogami publicznymi w rozumieniu ustawy o drogach publicznych nie stosuje się więc przepisów tego aktu prawnego, poza tymi, które wyraźnie odnoszą się do dróg wewnętrznych, zaś wszelkie kompetencje zarządcy bądź właściciela drogi mają charakter cywilno-prawny.

Pojęcie tzw. drogi serwisowej jest terminem z zakresu planowania przestrzennego, nie mającym ściśle określonej definicji prawnej. Droga serwisowa stanowi jezdnię o różnych funkcjach niż droga, której towarzyszy, oddzieloną od niej pasem dzielącym, przejmującą ruch lokalny i umożliwiającą - z założenia - zjazd do przyległych do niej nieruchomości [por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 stycznia 2007 r., VI SA/Wa 2075/06, wyrok WSA w Kielcach z dnia 18 czerwca 2009 r., II SA/Ke 281/09, wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 stycznia 2009 r., IV SA/Wa 1680/08]. Droga serwisowa nie jest więc drogą publiczną, chyba że zostanie zaliczona w odpowiednim trybie do takiej kategorii dróg. Jeżeli warunek ten nie zostanie spełniony droga serwisowa pozostanie tylko drogą wewnętrzną, do której nie mają zastosowania przepisy techniczne dotyczące dróg publicznych. Jeżeli w odpowiedniej decyzji jest mowa o projektowaniu jezdni obsługujących, to obowiązkiem organu jest wyjaśnić, z jakich względów jezdnia obsługująca, droga wyjazdowa (osiedlowa), bądź droga serwisowa ma być traktowana jako poszerzenie drogi publicznej oraz co przemawia za tym aby taka droga miała charakter drogi publicznej, a nie wewnętrznej [por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 grudnia 2006 r., II SA/Lu 790/06].


Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.)