Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie określenia dni i godzin otwierania oraz zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych dla ludności na terenie gminy. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz art. XII § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Przepisy wprowadzające Kodeks pracy (Dz. U. nr 24, poz. 142 z późn. zm.). W uchwale ustalono dni i godziny otwierania placówek handlu detalicznego, zakładów usługowych oraz zakładów gastronomicznych i przylegających do nich ogródków kawiarnianych w dni powszednie, niedziele oraz święta, z wyłączeniem stacji paliw, hoteli i moteli czynnych całą dobę oraz z wyłączeniem dni, w których w tych zakładach organizowane są wesela, studniówki, zabawy sylwestrowe oraz uroczystości rodzinne.


Prokurator zarzucił uchwale naruszenie przepisów art. XII § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Przepisy wprowadzające Kodeks pracy (Dz. U. nr 24, poz. 142 z późn. zm.) polegające na określeniu maksymalnych godzin granicznych otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i usługowych na terenie gminy. W odpowiedzi na skargę wójt stwierdził, że celem ustawy było ustalenie czasu otwarcia jednostek handlowych, gastronomicznych i usługowych w sposób uwzględniający potrzeby mieszkańców miast i wsi.


WSA uznał za niezgodny z prawem wydany na podstawie art. XII §1 ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks pracy, akt prawa miejscowego, który ma na celu, jak w rozpatrywanej sprawie, szeroko rozumiany interes społeczny, polegający na takim uregulowaniu dni i godzin otwarcia i zamknięcia placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych, aby uwzględnić potrzeby klientów tych placówek, oczekiwania przedsiębiorców prowadzących powyższe placówki oraz osób mieszkających w ich pobliżu. Powołane w uzasadnieniu uchwały powody, którymi kierowała się rada podejmując uchwałę, zdecydowanie wykraczają poza dopuszczalną w świetle art. XII §1 ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks pracy, relację pracownik-pracodawca, w sposób nieuprawniony odwołując się do interesów klientów zakładów oraz osób mieszkających w ich pobliżu. Powołanie się na takie ustalenie czasu pracy placówek handlowych, gastronomicznych i usługowych, które będzie uwzględniać zarówno interes klientów tych placówek, którzy dzięki temu będą mieć pewność, że w ustalonych godzinach wymienione placówki będą czynne, jak również na spełnienie oczekiwań mieszkańców mieszkających w pobliżu, nie mieści się w granicach tego upoważnienia ustawowego. Odwołanie się natomiast do "oczekiwań przedsiębiorców prowadzących powyższe placówki" jest bardzo ogólne i nie wskazuje, czy i w jakim zakresie te oczekiwania związane są z relacjami pracownik-pracodawca oraz czy i w jakim zakresie ustalone w uchwale godziny otwierania i zamykania placówek te oczekiwania spełniają.

Także powoływane w trakcie dyskusji nad projektem uchwały argumenty, które rozważali radni podejmując uchwałę, dotyczące konieczności zapewnienia porządku publicznego i przeciwdziałania alkoholizmowi oraz zamykania lokali gastronomicznych na czas niedzielnych nabożeństw, uznać należy za wykraczające poza ramy upoważnienia ustawowego, które ma inny cel regulacji niż wskazywane przez radnych. Dopuszczenie możliwości stanowienia w oparciu o art. XII §1 ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks pracy, przepisów prawa miejscowego ze względu na potrzeby mieszkańców gminy, w tym zwłaszcza konieczność zapewnienia porządku publicznego i przeciwdziałania alkoholizmowi, prowadziłoby do zaakceptowania niedopuszczalnego dualizmu przepisów prawa miejscowego. W zakresie zapewnienia porządku samodzielną podstawę do stanowienia przepisów porządkowych stanowi bowiem art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, kwestie natomiast przeciwdziałania alkoholizmowi reguluje ustawa z dnia 26 października 1992r. o wychowaniu w trzeźwości przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. 2012, poz. 1356) i stanowione na jej podstawie akty prawa miejscowego. Niezgodne z prawem jest zatem ograniczenie w uchwale wydanej na podstawie art. XII §1 ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks pracy czasu pracy niektórych placówek ze względu na niebezpieczeństwo zakłócania porządku. Tym celom służą bowiem zupełnie inne instrumenty prawne, za niedopuszczalne zaś należy uznać wykorzystywanie do tego celu upoważnienia z art. XII §1 ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks pracy – podkreślił WSA.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 14 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 1616/12, nieprawomocny