Wstęp.
 
Wyrok Sądu Najwyższego jest już kolejnym judykatem wpisującym się w niekorzystną dla wójtów, burmistrzów i prezydentów miast (ale również starostów w powiatach oraz marszałków województwa w województwach) linię orzeczniczą, dającą radom gmin uprawnienie do jednostronnego obniżenia im wynagrodzenia w toku kadencji1. W orzecznictwie jednak kwestia ta nie jest bezdyskusyjna, o czym świadczą wyroki, nakazujące dla jednostronnego obniżenia wynagrodzenia wójta uzyskać jego zgodę2.

Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco. Rada miejska w trakcie trwania kadencji burmistrza kilkakrotnie zmieniła mu wysokość wynagrodzenia, w tym dwukrotnie je obniżyła. Burmistrz wystąpił do sądu pracy z powództwem o wyrównanie mu wynagrodzenia (różnica pomiędzy pierwotnie ustalonym a obniżonym) i w konsekwencji zasądzenie na jego rzecz konkretnie wskazanej kwoty. Zarówno sąd pierwszej instancji, jak i sąd drugiej instancji odmówiły burmistrzowi prawa do zasądzenia dochodzonych kwot. W skardze kasacyjnej od wyroku sądu okręgowego pełnomocnik burmistrza zarzucił naruszenie art. 31 ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych oraz art. 11 i art. 29 § 4 i 5 kodeksu pracy poprzez uznanie, że zmiana wysokości wynagrodzenia powoda nie wymagała jego zgody3.

Sąd Najwyższy wobec zastosowania art. 11 i art. 29 § 4 i 5 k.p.
 
Analizę glosowanego rozstrzygnięcia rozpocznę od prezentacji poglądu SN, z którym się zgadzam, a mianowicie stanowiska co do możliwości zastosowania w sprawie przepisów art. 11 i art. 29 § 4 i 5 kodeksu pracy. Sąd Najwyższy uznał, że treść art. 11 kodeksu pracy odnosi się bezpośrednio i jednoznacznie jedynie do fazy nawiązania stosunku pracy, a nie do zmian (modyfikacji, odmiennego ukształtowania) treści istniejącego już (wcześniej nawiązanego) stosunku pracy. Niewątpliwie wniosek taki wysnuć można już z literalnej wykładni tego przepisu, z której wynika, że owo "ustalenie" warunków pracy i płacy dotyczy nawiązywanego stosunku pracy, a więc odnosi się do pierwszych, pierwotnych warunków pracy, ustalanych pomiędzy pracownikiem i pracodawcą4. Pogląd taki reprezentowany jest również w piśmiennictwie prawniczym5. Zgadzam się również z poglądem SN, że z art. 29 § 4 k.p. wynika jedynie, że podobnie jak samo zawarcie umowy o pracę wymaga formy pisemnej (art. 29 § 2 zdanie pierwsze k.p.), także zmiana warunków umowy o pracę wymaga zachowania tej formy. Tak więc zasadnie SN przyjął, że przedmiotem regulacji art. 29 kodeksu pracy nie są warunki (przesłanki) skutecznej zmiany treści stosunku pracy nawiązanego na podstawie wyboru, w szczególności, czy i kiedy może dojść do tej zmiany w drodze jednostronnych czynności pracodawcy - a obowiązki pracodawcy związane z wymogiem zachowania pisemnej formy przy nawiązaniu i zmianie treści stosunku pracy. Innymi słowy przedmiotowy przepis dotyczy wyłącznie formy zmiany treści stosunku pracy - nie określając warunków owej zmiany. Również w tym wypadku wniosek taki jest niewątpliwy przy zastosowaniu literalnej (gramatycznej) wykładni tego przepisu.

Sąd Najwyższy wobec uprawnień rady gminy.
 
Sąd Najwyższy wywiódł natomiast, że rada gminy jest podmiotem uprawnionym do jednostronnego obniżenia wynagrodzenia burmistrza. Swój wywód oparł na następujących przesłankach:
a) wskazał, że rada gminy jest - stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym 6 - organem stanowiącym i kontrolnym w gminie, a jednocześnie jedynym organem uprawnionym do oceny jakości świadczonej przez powoda pracy na stanowisku burmistrza; 
b) zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym  do wyłącznej właściwości rady gminy należy ustalanie wynagrodzenia wójta (także burmistrza lub prezydenta miasta), stanowienie o kierunkach jego działania oraz przyjmowanie sprawozdań z jego działalności;
c) umieszczenie regulacji prawnej dotyczącej ustalania wynagrodzenia wójta w samorządowej ustawie ustrojowej i przyznanie radzie gminy kompetencji do podejmowania rozstrzygnięć w tym zakresie oznacza, że ten element stosunku pracy wójta jest "definiowany jednostronnym władczym oświadczeniem woli organu stanowiącego gminy, działającego za pracodawcę";
d) z kolei odebranie radzie gminy kompetencji do ustalania wysokości wynagrodzenia wójta w zależności od ilości i jakości świadczonej przez niego pracy "podważałoby jej ustawowe kompetencje".

Pogląd SN wywodzący kompetencje rady gminy co do jednostronnego ustalania (w tym również zmiany) wynagrodzenia burmistrza - nierozerwalnie więc związany jest z powoływaniem się na kompetencje rady jako organu stanowiącego i kontrolnego w gminie. Ta okoliczność, jak również fakt umieszczenia regulacji prawnej dotyczącej ustalania wynagrodzenia wójta w samorządowej ustawie ustrojowej - doprowadza w konsekwencji SN do konkluzji, że wynagrodzenie ze stosunku pracy wójta jest "definiowane jednostronnym władczym oświadczeniem woli organu stanowiącego gminy".

Charakter prawny uchwały rady gminy ustalającej wynagrodzenie burmistrza.
 
Rada gminy jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie, co wprost wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym . W piśmiennictwie prawniczym podnosi się, że pojęcie organu stanowiącego nie jest - w świetle przepisów ustawy o samorządzie gminnym - jasne. Przyjmuje się jednak, że mówiąc o stanowiącym charakterze (stanowiącej funkcji) rady, ustawodawca miał na myśli fakt decydowania przez nią o podstawowych sprawach gminnej wspólnoty samorządowej, jakimi są: określenie podstaw ustroju i funkcjonowania gminy (statut), ustalenie kierunków rozwoju gminy (program gospodarczy) oraz zasad gospodarowania jej przestrzenią (plan zagospodarowania przestrzennego) i mieniem (uchwały w sprawach majątkowych przekraczających zakres zwykłego zarządu), decydowanie o jej przychodach i wydatkach (budżet), w tym o podatkach i opłatach lokalnych (uchwały podatkowe), wybieranie i odwoływanie zarządu itp7. Nie wszystkie jednak sprawy, zastrzeżone w art. 18 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym do wyłącznej kompetencji rady, stanowią przejaw jej kompetencji stanowiących czy kontrolnych. Bowiem rada gminy podejmuje szereg uchwał, które mają zgoła inny charakter. Tak więc działania rady gminy, mające swoje odzwierciedlenie w uchwałach, nie zawsze stanowią przejaw jej uprawnień stricte stanowiących czy kontrolnych - oprócz tych kompetencji radom służą również uprawnienia o bardzo zróżnicowanym charakterze, np. organizacyjnym, właścicielskim8. W piśmiennictwie podjęto nawet próbę podziału "działań" rady na kompetencje organizacyjne (uchwalanie statutu gminy), planistyczne (np. uchwalanie budżetu gminy, rozpatrywanie sprawozdania z wykonania budżetu, uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego), finansowo-majątkowe (sprawy podatków, opłat, zaciągania pożyczek, emitowania obligacji), osobowe (powoływanie i odwoływanie skarbnika i sekretarza gminy), kierowniczo-kontrolne (stanowienie o kierunku działania wójta, przyjmowanie sprawozdań z jego działalności, rozpatrywanie sprawozdań z wykonania budżetu), inne (podejmowanie uchwał w sprawie herbu gminy, nazw ulic i placów)9. Na tle przepisów ustawy o samorządzie powiatowym10 w piśmiennictwie wskazano, że w ramach właśnie kompetencji "osobowych" rada powiatu ustala wynagrodzenie starosty11.

Z art. 4 pkt 1 ustawy o pracownikach samorządowych12 oraz art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym  wynika właściwość rady do podejmowania czynności wobec wójta w sprawach z zakresu prawa pracy, w tym w sprawach płacowych. Innymi słowy na podstawie tych przepisów rada gminy jest podmiotem dokonującym czynności z zakresu prawa pracy za urząd gminy jako pracodawcę (art. 31 § 1 kodeksu pracy).

Zgadzam się z podnoszonym w piśmiennictwie stanowiskiem, że przepis art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym ma charakter formalny, ustrojowy13, a nie materialnoprawny14. Przepis ten nie statuuje kompetencji do dowolnego regulowania wysokości wynagrodzenia, lecz wskazuje jedynie, który organ jest właściwy do ustalenia wynagrodzenia burmistrza. Z przepisu tego (jak również z art. 4 pkt 1 ustawy o pracownikach samorządowych) nie wynikają żadne uprawnienia w sferze materialnego prawa pracy, lecz jedynie wskazanie właściwego organu do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy15. Tak więc art. 4 pkt 1 ustawy o pracownikach samorządowych oraz art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym , określając właściwość rady do podejmowania czynności wobec burmistrza w sprawach z zakresu prawa pracy, w tym w sprawach wynagrodzenia - zapewniają radzie władzę pracodawczą, ale tylko w granicach wynikających z norm prawa pracy16.

Sąd Najwyższy w glosowanym wyroku utożsamia uprawnienia płacowe rady wobec burmistrza z rolą rady jako organu gminy. Tymczasem rada w tym przypadku nie działa jako organ z uprawnieniami stanowiącymi (ewentualnie: kontrolnymi), lecz jako podmiot występujący za pracodawcę burmistrza, czyli za urząd gminy. Nie zmienia w niczym tego stanowiska okoliczność "umieszczenia regulacji prawnej dotyczącej ustalania wynagrodzenia wójta w samorządowej ustawie ustrojowej"17. W tym zakresie bowiem można wskazać (za Radosławem Skwarło) jako przykład art. 33 ust. 3 i 5 ustawy o samorządzie gminnym - gdzie wójt gminy jest zwierzchnikiem służbowym pracowników urzędu i wykonuje wobec nich czynności z zakresu prawa pracy, w tym ustala wysokość wynagrodzenia, jednak z tego postanowienia nie wynika żadne uprawnienie do kształtowania warunków pracy pracowników urzędu, w tym dowolnego regulowania ich wynagrodzeń18. Czynności takie muszą się odbywać w ramach określonych przez właściwe przepisy prawa pracy. Nadto nie zawsze kompetencja do ustalania wynagrodzenia burmistrza przyznana była radzie w ustawie o samorządzie gminnym - wcześniej bowiem podmiot właściwy określał statut19.

Jaki przepis znajdzie zastosowanie przy obniżeniu wynagrodzenia burmistrza?
 
Sąd Najwyższy w glosowanym wyroku, odrzucając możliwość zastosowania w sprawie przepisów art. 11 i art. 29 § 4 i 5 kodeksu pracy - uznał, że uprawnienie do jednostronnej zmiany przez pracodawcę (radę gminy) warunków wynagradzania pracownika samorządowego zatrudnionego na podstawie wyboru (burmistrza) powinna być oceniona na podstawie odpowiedniej wykładni przepisów ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy o pracownikach samorządowych. Nadto SN podniósł, że pogląd co do możliwości obniżenia wynagrodzenia burmistrza tylko za jego zgodą nie znajduje oparcia w przepisach kodeksu pracy.

Tymczasem SN zupełnie pominął w swoich rozważaniach istotny z punktu widzenia rozpatrywanej sprawy przepis - mianowicie art. 22 § 1 kodeksu pracy. Przepis ten stanowi, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Zgodnie z tym przepisem stosunek pracy (w tym również stosunek pracy z wyboru) jest stosunkiem prawnym typu zobowiązaniowego20. Jedną z najistotniejszych konsekwencji takiego charakteru prawnego stosunku pracy jest wymóg konsensusu przy kształtowaniu elementów owego stosunku prawnego21. Wprawdzie wyjątkowo któraś ze stron stosunku pracy może podjąć czynność jednostronną, określającą sytuację prawną drugiej strony, ale na to musi istnieć wyraźny przepis. Takim przepisem jest np. art. 42 kodeksu pracy, który pozwala pracodawcy na zastosowanie wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy lub płacy, lecz do stosunków pracy z wyboru zastosowania nie znajduje22. Ponieważ zaś brakuje jakichkolwiek przepisów o jednostronnym kształtowaniu treści stosunku pracy z wyboru przez pracodawcę - możliwości takiej nie przewiduje ani ustawa o pracownikach samorządowych, ani kodeks pracy, który w sprawach nieuregulowanych w tej pierwszej ustawie do pracowników samorządowych stosuje się odpowiednio23 - stąd uprawniony jest wniosek, że zmiana warunków pracy lub płacy burmistrza dochodzi do skutku wyłącznie za jego zgodą, w drodze porozumienia stron.

Tak więc dopuszczalność obniżenia wynagrodzenia burmistrza, de lege lata, ograniczona jest wyłącznie do sytuacji, gdy strony stosunku pracy porozumieją się co do takiej zmiany w zakresie wysokości wynagrodzenia24. Jednostronne określanie warunków wynagrodzenia mogłoby być dyktowane przez radę tylko wówczas, gdyby istniały ku temu podstawy prawne. Podstaw takich nie ma, a to oznacza, że wszelkie zmiany warunków płacy burmistrza dochodzą do skutku wyłącznie w trybie dwustronnym, to jest za zgodą burmistrza i rady (stron stosunku pracy).

Niewątpliwie stosunek pracy z wyboru - co wielokrotnie podkreślano w piśmiennictwie i orzecznictwie - ma charakter szczególny25. W piśmiennictwie jednak słusznie podnosi się, że z owego "szczególnego charakteru" nie można wywieść, iż pracownik zatrudniony na podstawie wyboru jest pozbawiony uprawnień pracowniczych i ochrony prawa pracy. Jego stosunek pracy nawiązywany jest na pewien okres, zwany kadencją, i w tym czasie warunki jego pracy nie mogą ulegać zmianie na niekorzyść pracownika, bez jego zgody - chyba że zmiana taka wynikałaby z przepisu ustawy. Każdy pracownik korzysta z ochrony przed arbitralnością rozstrzygnięć płacowych pracodawcy - stąd nie można przyjąć, by burmistrz nie miał możliwości sprzeciwienia się obniżce swojego wynagrodzenia, a jedyną formą sprzeciwu byłaby rezygnacja z funkcji26.

Podsumowanie.
 
Glosowany wyrok oceniam krytycznie. Po pierwsze, z uwagi na nieuprawnione utożsamianie przez SN uprawnień płacowych rady wobec burmistrza z rolą rady jako organu gminy i zupełne abstrahowanie od okoliczności, że rada (ustalając wynagrodzenie burmistrza) nie działa jako organ z uprawnieniami stanowiącymi, lecz jako podmiot występujący za pracodawcę. Po drugie, SN zupełnie nie uwzględnił w rozpatrywanej sprawie konstrukcji stosunku pracy z wyboru jako zobowiązaniowego stosunku prawnego. W konkluzji swoich wywodów SN przyjął, że "najbardziej rozsądnym rozwiązaniem, respektującym interesy obydwu stron stosunku pracy oraz specyfikę zatrudnienia na stanowisku organu gminy" jest przyjęcie, że kwestię ustalania wynagrodzenia wójta reguluje w sposób wyczerpujący art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym . Trudno dociec na czym owo "respektowanie" interesów obu stron miałoby polegać - przy przyjętej przez SN koncepcji możliwości jednostronnego obniżenia wynagrodzenia burmistrza przez radę gminy. Trudno również odgadnąć, na czym polegać miałoby owo respektowanie specyfiki zatrudnienia burmistrza, skoro abstrahuje od wymogu konsensualnego kształtowania jednego z elementów (w postaci wynagrodzenia) jego stosunku pracy
.
______________________
Przypisy:
1Por. wyrok SN z dnia 20 czerwca 2001 r., I PKN 488/00, OSNP 2003, nr 10, poz. 243; wyrok NSA z dnia 9 listopada 2004 r., OSK 873/04, LEX nr 164507; wyrok SN z dnia 9 października 2006 r., II PK 27/06, OSNP 2007, nr 23-24, poz. 344.
2Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 lutego 2004 r., II SA/Gd 1171/01, niepubl., gdzie przyjęto za niedopuszczalne obniżenie wynagrodzenia wójtowi gminy w trakcie kadencji bez jego zgody, jeżeli upoważnienie takie nie wynika z przepisu rangi ustawowej. Także wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2006 r., II OSK 424/05.
3Jak się wydaje, pełnomocnik burmistrza bezkrytycznie przyjął argumentację NSA zaprezentowaną w wyroku z dnia 10 stycznia 2006 r., II OSK 424/05 (co do możliwości zastosowania w sprawie art. 11 i 29 § 4 i 5 k.p.), zakwestionowaną aż w dwóch glosach do tego wyroku - A. Kisielewicza (OSP 2007, z. 4) oraz A. Rzeteckiej-Gil (LEX nr 64161). Trzecia glosa do tego wyroku, autorstwa R. Skwarły, co do zasady aprobowała tę argumentację (GSP-Prz. Orz. 2007, nr 3, poz. 20).
4A. Rzetecka-Gil, Glosa do wyroku NSA z dnia 10 stycznia 2006 r., II OSK 424/05, LEX nr 64161, wskazując, poza literalną wykładnią, że wniosek taki wypływa również z wykładni systemowej analizowanego przepisu oraz powołując się na motywy zmiany brzmienia art. 11 k.p.
5K. Rączka (w:) M. Gersdorf, K. Rączka, J. Skoczyński, Prawo pracy, t. I, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 1997-2005 - tezy do art. 11 k.p., gdzie autor wywodzi, że skoro zwrot "ustalenie warunków pracy i płacy" został dodany do zasady prawa pracy, która dotyczy nawiązania stosunku pracy, to dotyczy on wyłącznie fazy nawiązania stosunku pracy, ale już nie jego trwania; por. także M.T. Romer, Prawo pracy. Komentarz, wyd. II, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005 - tezy do art. 11 k.p.
6Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.).
7G. Jyż (w:) A. Szewc, G. Jyż, Z. Pławecki, Samorząd gminny. Komentarz, wyd. II, Dom Wydawniczy ABC, 2005, teza 3 do art. 15.
8A. Rzetecka-Gil, Glosa...
9K. Bandarzewski (w:) K. Bandarzewski, P. Chmielnicki, P. Dobosz, W. Kisiel, P. Kryczko, M. Mączyński, S. Płażek, Komentarz do ustawy o samorządzie gminnym , red. P. Chmielnicki, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004, teza 1 do art. 18.
10Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 z późn. zm.).
11R. Cybulska, B. Dolnicki, J. Glumińska-Pawlic, J. Jagoda, Cz. Martysz, M. Taniewska-Banacka, Ustawa o samorządzie powiatowym. Komentarz, red. B. Dolnicki, Zakamycze, 2005, teza 3 do art. 12.
12Ustawa z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 z późn. zm.), aktualnie, od dnia 1 stycznia 2009 r. byłby to przepis art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 223, poz. 1458).
13R. Skwarło, Glosa do wyroku NSA z dnia 10 stycznia 2006 r., II OSK 424/05, GSP-Prz. Orz. 2007, nr 3, poz. 20.
14Inaczej SN w wyroku z dnia 9 października 2006 r., II PK 27/06, OSNP 2007, nr 23-24, poz. 344, gdzie wywiódł, że przepis ten ma charakter nie tylko kompetencyjny, ale także materialnoprawny (inaczej przyznający kompetencje, uprawnienie w sferze materialnoprawnej). Stanowisko to podzieliła A. Dubrownik w glosie do tego wyroku, opublik. w OSP 2008, z. 7-8, poz. 83.
15R. Skwarło, Glosa... Tak również Andrzej Szewc, podnosząc, że rada gminy jest pracodawcą samorządowym wójta gminy, tzn. wykonuje wobec niego czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, może jednak - zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o pracownikach samorządowych scedować swoje uprawnienia na przewodniczącego rady. Jednak cesja ta nie może obejmować prawa do ustalania przez przewodniczącego organu stanowiącego wynagrodzenia wójta, gdyż w tym zakresie uprawnienie rady ma charakter właściwości wyłącznej - G. Jyż (w:) G. Jyż, Z. Pławecki, A. Szewc, Samorząd gminny. Komentarz , teza 7 do art. 18.
16Por. R. Skwarło, który podniósł, że kompetencja rady gminy do ustalania wynagrodzenia wójta (art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym) oznacza prawo i obowiązek określenia wysokości i składników wynagrodzenia wójta na czas trwania kadencji. Nie daje zaś prawa do obniżania pensji bez zgody pracownika, nawet jeśli mieściłoby się to w stawkach określonych przepisami - R. Skwarło, Glosa...
17 Na ten argument powołał się A. Kisielewicz w swojej Glosie do wyroku NSA z dnia 10 stycznia 2006 r., II OSK 424/05, OSP 2007, z. 4, a także SN w glosowanym wyroku.
18R. Skwarło, Glosa...
19Art. 18 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. a ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 45, poz. 497) zmieniającej m.in. ustawę z dniem 30 maja 2001 r. - dając kompetencję radzie gminy do ustalania wynagrodzenia burmistrza. Charakterystyczne, że wyrok SN z dnia 20 czerwca 2001 r., I PKN 488/00, OSNP 2003, nr 10, poz. 243, który zapoczątkował kontynuowaną w glosowanym wyroku linię morzeczniczą, dotyczącą jednostronnego obniżenia wynagrodzenia burmistrza, zapadł jeszcze w stanie prawnym, gdy podmiot właściwy do określenia wynagrodzenia burmistrza określał właśnie statut.
20Por. m.in. M.T. Romer, teza 8 do art. 22, uchwała SN z dnia 30 grudnia 1986 r., III PZP 42/86, OSNC 1987, nr 8, poz. 106.
21Por. także art. 11 k.p. w zw. z art. 31 ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych.
22W tym przedmiocie istnieje ukształtowany pogląd orzecznictwa, przywołanego przez SN w glosowanym wyroku.
23Art. 31 ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych.
24A. Rzetecka-Gil, Glosa...
25Por. m.in. A. Kisielewicz, Glosa do wyroku NSA z dnia 10 stycznia 2006 r., II OSK 424/05, OSP 2007, z. 4.
26R. Skwarło, Glosa...
 
Pełna treść wyroku SN z dnia 9 czerwca 2008 r. (II PK 330/07) dostępna jest w Systemie Informacji Prawnej LEX.

Przydatne materiały:

Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)