Spór w sprawie dotyczył udzielenia odpowiedzi, który organ administracji publicznej jest właściwy do rozpoznania wniosku o przyznanie prawa użytkowania wieczystego, wniesionego w trybie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów w Warszawie (Dz. U. Nr 50 poz. 279), w sytuacji, gdy grunt, objęty tym, wnioskiem, pozostawał w trwałym zarządzie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej (WAM).



Zdaniem wojewody właściwym w tym przypadku był organ Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. To stanowisko podzielił również sąd wojewódzki.


Z taką interpretacją nie zgodzili się zarówno następcy prawni, byłej właścicielki nieruchomości warszawskiej jak i Wojskowa Agencja Mieszkaniowa.

Ich zdaniem przyznanie prawa użytkowania wieczystego (dawniej własności czasowej), w trybie przepisów dekretu, stanowi szczególną formę ustanowienia tego prawa, która jest całkowicie odmienną od formy, jaką dla powstania użytkowania wieczystego przewiduje ustawa o gospodarce nieruchomościami.

Ponadto, zarówno dekret "warszawski" jak i ustawa o gospodarce nieruchomościami przewidują inne wymagania dla możliwości ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.


NSA zgodził się ze skarżącymi.


Sąd wyjaśnił, iż art. 14 ust. 2a ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 2006, poz. 1367 ze zm.) nadaje Agencji wyłącznie uprawnienia w zakresie wykonywana prawa własności i innych praw rzeczowych w stosunku do nieruchomości Skarbu Państwa oddanymi jej do wykonywania zadań statutowych.

Oznacza to, że uprawnienia te, w sferze oczywiście zewnętrznej, należy zakreślić wyłącznie w ramach "dominium".

Treść ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej nie oznacza, że organy Wojskowej Agencji Mieszkaniowej mogą wydawać decyzje w indywidualnych sprawach osób niezwiązanych z resortem Obrony Narodowej.

Organy państwowej osoby prawnej, podległej Ministrowi Obrony Narodowej i powołanej w celu zarządzania nieruchomościami, należącymi do Sił Zbrojnych RP, nie mogą bowiem – w warunkach pokojowych - wydawać władczych rozstrzygnięć, dotyczących powierzonego tej osobie jej mienia nieruchomego, w stosunku do osób cywilnych.

Przyjęcie stanowiska odmiennego, oznaczałoby de facto naruszenie przepisów ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 743 ze zm.) – uznał sąd.


Na podstawie:
Wyrok NSA z 19 lutego 2015 r., sygn. akt I OSK 1361/13, prawomocny