Jak poinformował w poniedziałek na konferencji prasowej dyrektor radomskiego muzeum Adam Zieleziński, poprzez wystawę placówka chce uczcić pamięć swojego darczyńcy. Edward Kossoy podarował radomskiemu muzeum 22 prace różnych autorów. Są wśród nich m.in. grafika jednego z twórców fowizmu – Henri Matisse’a, a także obrazy Jakuba Zuckera, Henryka Gotliba, Franciszka Ejsmonda, Maurycego Trębacza i Romana Kochanowskiego.
Najbardziej interesujące – zdaniem Zielezińskiego - są zwłaszcza podarowane prace, związane z profilem muzeum. Są to m.in. wczesny rysunek Jacka Malczewskiego przedstawiający „Portret mężczyzny z laską pasterską”, a także pastel „Portret Krzysztofa Malczewskiego” z 1927 autorstwa Stanisława Ignacego Witkiewicza.

Zieleziński określił pochodzącego z Radomia, zmarłego w czwartek w Genewie Edwarda Kossoya, jako wielkiego przyjaciela radomskiego muzeum. „Był człowiekiem hojnym, otwartym, pełnym dystansu do świata i do siebie” – mówił o zmarłym dyrektor muzeum. Według niego, Kossoy „był chyba ostatnim łącznikiem pomiędzy współczesnym i dawnym Radomiem, w którym Żydzi stanowili ponad 30 proc. mieszkańców”. „Mimo, że od wielu lat nie mieszkał w Polsce, zachował do Polski, do polskiej kultury i języka - wielki sentyment” – powiedział Zieleziński.

Urodzony w Radomiu Kossoy chętnie wracał do swojego rodzinnego miasta. Uczestniczył m.in. w jubileuszu 100-lecia IV LO im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu, którego był najstarszym żyjącym absolwentem. Wspierał także działającą przy szkole Fundację Chałubińszczaków; fundował stypendia dla zdolnych uczniów z niezamożnych rodzin.

Ostatni raz Kossoy odwiedził Radom w czerwcu 2010 r. Otrzymał wówczas pamiątkowe medale przyznane przez władze Radomia i woj. mazowieckiego za zasługi dla miasta i województwa: „Bene Merenti Civitas Radomienis” oraz „Pro Masovia”.

Edward Kossoy urodził się w 1913 roku w Radomiu. W 1930 r. ukończył miejscowe Gimnazjum Państwowe imienia Tytusa Chałubińskiego. Cztery lata później uzyskał dyplom magisterski na Wydziale Prawa i Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Studiował w Monachium, Kolonii i Genewie, uzyskując stopnie doktora praw i nauk politycznych. W latach 1939-1941 przebywał w więzieniach i łagrach sowieckich skazany przez NKWD na osiem lat. W tamtym czasie stracił ojca, żonę i córkę. Był żołnierzem armii generała Andersa.
Po wojnie, jako adwokat specjalizował się w sprawach odszkodowań dla ofiar nazizmu. Pisał artykuły o tematyce historycznej, dotyczące odszkodowań, współczesnych stosunków międzynarodowych, dialogu polsko-żydowskiego, m.in. w "Zeszytach Historycznych", wydawanych przez Instytut Literacki w Paryżu. Mieszkał i pracował w Genewie. Swoje życie opisał we wspomnieniach "Na marginesie". W 2007 roku książka była nominowana do literackiej nagrody Nike. (PAP)