19 lutego 2010 r. wchodzi w życie zmiana do ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1205). Nowelizacja ma na celu doprecyzowanie przepisów ustawy o IKE do przepisów prawa wspólnotowego przez umożliwienie nierezydentom dokonywania wpłat na IKE.
Główna zmiana dotyczy art. 3 ust. 1 ustawy o IKE. Ma ona na celu dostosowanie polskich przepisów do przepisów prawa wspólnotowego, do postanowień Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) i Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG). Jak wynika z uzasadnienia do projektu tej zmiany jej celem jest przeciwstawienie się zarzutowi dyskryminacyjnego traktowania w Polsce nierezydentów podatkowych, przez uniemożliwienie im dokonywania wpłat na IKE, podczas gdy polscy rezydenci korzystają z tego prawa, a w konsekwencji również korzystają ze zwolnienia opodatkowania dochodu z indywidualnych kont emerytalnych.
W myśl art. 3 ust. 1 przed zmianą ustawy o IKE tylko osoba fizyczna, mająca nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (polski rezydent), która ukończyła 16 lat, miała prawo do dokonywania wpłat na IKE.
Ulgą podatkową w postaci zwolnienia od podatku dochodów z tytułu oszczędzania na IKE premiowane były zaś osoby, które dokonają wypłaty, w rozumieniu ustawy o IKE. Z przywileju takiego nie mogli więc skorzystać nierezydenci, gdyż nie przysługiwało im prawo dokonywania wpłat na IKE. Nowe brzmienie wspomnianego artykułu umożliwia dokonywanie wpłat na IKE również obywatelom państw trzecich.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line