Zgodnie z dodanym do kodeksu pracy art. 1031 § 1 zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą daje mu prawo do urlopów szkoleniowych czy zwolnienia z części dnia pracy. Zakres oraz sposób udzielania innych, tzw. dodatkowych świadczeń (np. opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki) zależy już od treści oświadczenia woli pracodawcy.
Ten mechanizm nie znajdzie jednak zastosowania w wypadku pracowników mających status aplikantów adwokackich bądź radcowskich. Zgodnie z art. 76 a ust. 2 ustawy – Prawo o adwokaturze pracownikowi wpisanemu na listę aplikantów adwokackich przysługuje zwolnienie od pracy w celu uczestniczenia w obowiązkowych zajęciach z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Zgodnie natomiast z art. 78c tej ustawy przysługuje mu też płatny urlop w wymiarze 30 dni na przygotowanie się do egzaminu adwokackiego oraz zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia w celu uczestniczenia w egzaminie wstępnym i adwokackim.
Analogiczne uprawnienia, zgodnie z art. 34 ustawy o radcach prawnych, przysługują aplikantowi radcowskiemu. Takiego pracownika nie można więc traktować jako podnoszącego kwalifikacje zawodowe w rozumieniu kodeksu pracy.
Nie ma natomiast przeszkód prawnych, aby w celu przyznania aplikantowi adwokackiemu czy radcowskiemu dodatkowych świadczeń, np. pokrycia opłat za aplikację, sięgnąć po przepisy kodeksu pracy w zakresie sporządzania umów o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych.
Źródło: Rzeczpospolita