Skargę do Trybunału wniosły rodziny trzech mężczyzn zastrzelonych w styczniu 2005 r. na terytorium Cypru kontrolowanym przez rząd cypryjski. Sprawcy uciekli na stronę turecką, do "Tureckiej Republiki Cypru Północnego". Postępowanie w tej sprawie rozpoczęły zarówno władze tureckie, jak i cypryjskie: władze "Tureckiej Republiki Cypru Północnego" zażądały od Cypryjczyków przekazania akt sprawy i dowodów, władze cypryjskie odmówiły. Strona cypryjska zażądała ekstradycji ujętych sprawców, bezskutecznie. W 2008 r. postępowania prowadzone przez obie strony znalazły się w impasie, bez możliwości ich zakończenia - po stronie tureckiej z braku dowodów, po stronie cypryjskiej ze względu na nieprzekazanie sprawców. Przed Trybunałem rodziny zastrzelonych zarzuciły, iż niemożność porozumienia się i brak współpracy pomiędzy władzami tureckimi i cypryjskimi spowodowały naruszenie prawa do życia z art. 2 Konwencji w aspekcie formalnoprawnym (to jest obowiązku przeprowadzenia skutecznego postępowania w każdym przypadku zgonu i naruszenia materialnego prawa do życia).

Trybunał zgodził się ze skarżącymi i potwierdził złamanie art. 2 Konwencji o prawach człowieka zarówno przez Cypr, jak i przez Turcję.

Trybunał przypomniał, iż art. 2 Konwencji wymaga od państwa-strony Konwencji podjęcia skutecznych działań w celu umożliwienia przeprowadzenia prawidłowego postępowania prowadzącego do ujęcia sprawców i ich ukarania. W przypadkach takich jak w omawianej sprawie, związanych z transgranicznym ściganiem przestępczości, gdy zgon ofiary następuje wskutek przestępstwa i sprzecznego z prawem użycia siły, art. 2 wymaga podjęcia przez oba państwa rozsądnych kroków pozwalających na odpowiednią współpracę i zakończenie postępowania w rozsądnym terminie.

Trybunał wskazał, iż do momentu impasu w 2008 r. organy śledcze obu pozwanych państw działały bez zarzutu: przeprowadzono szereg czynności śledczych, sprawcy zostali zatrzymani, dowody zostały zabezpieczone. Jednakże od 2008 r., to jest od prawie 8 lat, nie zrobiono nic, aby postępowanie doprowadzić do końca: państwa dotąd nie mogą się zgodzić, jak powinny wyglądać działania prowadzące do osądzenia i ukarania sprawców zabójstw. Nie można więc uznać, by oba państwa podjęły wszelkie niezbędne i rozsądne kroki w celu skutecznego zakończenia postępowania w sprawie zgonu krewnych skarżących, skoro organy tych państw odmawiają współpracy i nie mogą znaleźć wspólnego języka w podstawowych kwestiach. Propozycje umożliwienia współpracy padały również ze strony organizacji międzynarodowych, na przykład ze strony korpusu pokojowego Organizacji Narodów Zjednoczonych na Cyprze, który bezskutecznie próbował pośredniczyć pomiędzy organami ścigania zwaśnionych państw. Wskutek braku woli politycznej Cypru i Turcji sprawcy zabójstwa trzech osób nadal nie stanęli przed sądem. Trybunał nie miał wątpliwości, iż taki stan rzeczy stanowi naruszenie formalnego aspektu prawa do życia i art. 2 Konwencji zarówno przez Turcję, jak i przez Cypr.

Guzelyurtlu i inni przeciwko Cyprowi i Turcji - wyrok ETPC z 4.04.2017 r., skarga nr 36925/07.