Sąd może zbadać program lojalnościowy

Umowy zawierane na podstawie wzorców nie mogą określać praw i obowiązków konsumentów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami. Sąd Najwyższy w precedensowym wyroku uznał, że Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów może zbadać także wzorce tzw. programów lojalnościowych.

Sprawa, którą zajmował się SN, dotyczyła regulaminu programu Vitay dla klientów stacji benzynowych PKN Orlen SA. O uznanie licznych postanowień tego regulaminu za niedozwolone klauzule umowne wystąpiło do SOKiK Stowarzyszenie Towarzystwo Lexus. Kwestionowało ono np. zastrzeżone w regulaminie prawo Orlenu do zmiany regulaminu oraz katalogu programu Vitay w dowolnym momencie w czasie jego trwania, prawo wykluczenia z programu za naruszenie regulaminu, a także brak odpowiedzialności w razie zgubienia karty.
Sądy dwóch instancji zakwalifikowały regulamin jako rozszerzoną wersję umowy sprzedaży paliw. I z tego powodu uznały, że może on podlegać ocenie sądu w postępowaniu o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone.
Sąd Najwyższy nie zgodził się z twierdzeniem Orlenu, że kwestionowanych postanowień nie można uznać za niedozwolone, bo nie naruszają dobrych obyczajów i nie są rażąco niekorzystne dla klientów. Sąd bowiem poczynił ustalenia, że konkretne postanowienia spełniają wskazane w art. 3851 k.c. przesłanki uznania ich za niedozwolone i że dotknięte są wadami nadającymi im abuzywny charakter.

Źródło: Rzeczpospolita