Krajowy Program Przeciwdziałania Ubóstwu i Wykluczeniu Społecznemu na lata 2014 - 2020 jest pierwszym takim strategicznym programem w Polsce, który zawiera kompleksowe działania zmierzajace do zmniejszenia liczby osób zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym.
Kluczowe kierunki działań na lata 2014 - 2020 to zmniejszenie wykluczenia dzieci i młodzieży, stworzenie szansy na bezpieczne wejście na rynek pracy dla osób młodych oraz ułatwienie im godzenia pracy zawodowej z zakładaniem rodziny, aktywna integracja osób wykluczonych społecznie, wsparcie osób starszych oraz zapobieganie niepewności mieszkaniowej. Dzięki podjętym działaniom wskaźnik osób zagrożonych wykluczeniem społecznym ma spaść w 2020 r. do ok. 22 z 27,3 proc. (w 2011 r.), o 6,3 punktu procentowego ma zwiększyć się wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych (z 20,3 do 27 proc.) oraz o 5,6 punktu procentowego zwiększy się zatrudnienie kobiet z najmłodszym dzieckiem na utrzymaniu do 5. roku życia (z 57,75 do 63 proc.).
W latach 2008 – 2013 r. liczba osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym spadła o 1,74 mln osób, z prawie 11,5 mln do 9,74 mln. Granica ubóstwa w 2013 r. wyniosła 12 966 zł rocznego dochodu dla jednej osoby i 27 288 zł rocznego dochodu dla rodziców z dwójką dzieci do 14. roku życia.*
Wykluczenie społeczne występuje, gdy z przyczyn finansowych nie można pozwolić sobie na zaspokojenie czterech z dziewięciu podstawowych potrzeb lub gdy członkowie rodziny przepracowali mniej niż 20% pełnego rocznego czasu pracy. W roku 2012 prawie 124,5 mln mieszkańców Unii Europejskiej doświadczało różnych deficytów – tzn. braku środków finansowych, braku dostępu do dóbr materialnych, czy też dostępu do pracy.