Ustawą tą zlikwidowano również stanowiska i tytuły: sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym i sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym, oraz odpowiednio - prokuratorów prokuratury okręgowej w prokuraturze rejonowej i prokuratorów prokuratury apelacyjnej w prokuraturze okręgowej.

W uzasadnieniu wniosku do TK Prezydent w szczególności wskazał, iż: „Zakwestionowana regulacja w sposób uznaniowy wkracza w materię łączącą się bezpośrednio z Konstytucją RP. Odstąpienie od instytucji awansu poziomego osłabia prestiż sędziów poprzez pozbawienie ich z mocy prawa stanowisk sędziowskich uzyskanych w wyniku powołania przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym oraz sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym. Uznać należy, iż przyjęte przez ustawodawcę rozwiązanie zawarte w art. 4 pkt 1 budzi wątpliwości co do zgodności z art. 178 ust. 2 Konstytucji z powodu arbitralnego oddziaływania ustawodawcy na status sędziego, które osłabia stabilność stanowisk sędziowskich.”

W opinii Prezydenta: „Ustawodawca nie wykazał, że cele skarżonej ustawy powinny mieć prymat nad uchylanymi prawami sędziów i prokuratorów, które w odniesieniu do sędziów wynikają z art. 178 ust. 2 Konstytucji. Należy podkreślić, że ustawodawca zdecydował się na zniesienie wprowadzonej i funkcjonującej instytucji awansu poziomego w sytuacji, gdy nie wystąpiły jakiekolwiek nowe okoliczności uzasadniające taką zmianę. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zniesienie praw nabytych poprzez skarżoną ustawę nastąpiło z naruszeniem art. 2 Konstytucji RP. W omawianym przypadku brak jest racji merytorycznych przemawiających za ingerencją ustawodawcy w sferę statusu sędziów podlegającą szczególnej ochronie konstytucyjnej, ale także w sferę statusu prokuratorów. Negatywnej oceny regulacji zawartej w art. 4 pkt 1 i 2 zakwestionowanej ustawy – zwłaszcza w świetle opisanej wcześniej praktyki - nie zmienia zapis o zachowaniu przez sędziów i prokuratorów prawa do wynagrodzenia nabytego na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, że treść normatywna zasady demokratycznego państwa prawnego, statuowanej w art. 2 Konstytucji, obejmuje, obok zasady ochrony praw nabytych, zasadę ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa. W moim przekonaniu nie jest właściwe tworzenie prawa, które w sposób tak dalece nieprecyzyjny reguluje sytuację zawodową sędziów i prokuratorów, że pozostaje w sprzeczności z nakazem określoności prawa wynikającym z art. 2 Konstytucji. Niejasne sformułowanie przepisu powoduje niepewność jego adresatów co do zakresu przyznanych praw i obowiązków.”