Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych uchyliła zaskarżoną uchwałę i przekazała sprawę Krajowej Radzie Sądownictwa do ponownego rozpatrzenia.
Czytaj też: SN: Stan spoczynku sędziego z dniem prawomocności uchwały KRS>>
Krajowa Rada Sądownictwa oddaliła wniosek o przeniesienie w stan spoczynku sędziego R.M. z Sądu Okręgowego w B.
ZUS: Sędzia trwale niezdolny
Kolegium Sądu Okręgowego w B. na posiedzeniu w październiku 2019 r. podjęło uchwałę, w której przyjęło, że nie złoży sprzeciwu od orzeczenia komisji lekarskiej ZUS stwierdzającej, że skarżący jest trwale niezdolny do pełnienia obowiązków sędziego z powodu choroby lub utraty sił.
Czytaj też: Ochrona socjalna sędziów sądów powszechnych >
W następstwie Zespół członków Krajowej Rady Sądownictwa przeprowadził posiedzenie i uznał, że należy zasięgnąć opinii psychologa i psychiatry w sprawie stanu zdrowia sędziego. Skarżący przebywa na zwolnieniu lekarskim od września 2017 r.
Rada zwróciła się do biegłego psychologa oraz biegłego lekarza psychiatry o sporządzenie opinii na okoliczność oceny stanu zdrowia skarżącego oraz stwierdzenia, czy jest on trwale niezdolny do pełnienia obowiązków sędziego.
Jednak takiej opinii nie otrzymała i podjęła uchwałę, w której stwierdziła, że sędzia nadal może sprawować urząd.
Uchwałę tę zaskarżył pełnomocnik wnioskodawcy i zarzucił uchwale KRS m.in.:
- podjęcie uchwały bez wszechstronnego rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, zgromadzonej dokumentacji oraz wyjaśnień uczestnika, poprzez odstąpienie od zasięgnięcia opinii biegłych sądowych,
- Rada kierowała się bliżej nieokreślonymi kryteriami, w szczególności, gdy Zespół członków Krajowej Rady Sądownictwa na posiedzeniu we wrześniu 2020, rekomendował Radzie uwzględnienie wniosku,
- naruszenie art. 70 par. 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że skorzystanie z uznaniowej kompetencji w kwestii podjęcia stosownej decyzji o przeniesieniu sędziego w stan spoczynku może nosić znamiona arbitralności.
Bez uzasadnienia
Rada z jednej strony uznała, że materiały sprawy są wystarczające do zajęcia stanowiska, a jednocześnie 22 listopada 2019 r., podjęła uchwałę celem zwrócenia się do biegłego psychologa oraz biegłego lekarza psychiatry o opinie.
Izba Kontroli Nadzwyczajnej zauważyła, że Rada nie podjęto też żadnych czynności zmierzających do wyjaśnienia nieuzyskania opinii biegłego psychologa oraz lekarza psychiatry. Uzasadnienie uchwały w żadnym zakresie nie odnosi się do tego problemu.
Zamówione opinie lekarzy - pominięte
Sąd Najwyższy stwierdza zatem, że rozważania Rady zasadniczo zawężone zostały do wniosku Skarżącego z 20 sierpnia 2019 r. o przeniesienie w stan spoczynku, orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Tymczasem dla prawidłowego rozstrzygnięcia tej sprawy zasadnicze znaczenie miała ocena stanu zdrowia psychicznego skarżącego, której biegły psycholog i biegły lekarz właściwej specjalności, tj. psychiatrii nie wykonali.
W ocenie Sądu Najwyższego pominięte zatem zostały istotne dla rozstrzygnięcia sprawy dowody. W uzasadnieniu zaskarżonej uchwały nie wyjaśniono bowiem, dlaczego wskazane dowody nie zostały ostatecznie przyjęte przez Radę, skoro zostały wcześniej dopuszczone. Dlatego Rada musi jeszcze raz zbadać zasadność wniosku skarżącego.
Sygnatura akt I NKRS 167/21, uchwała z 6 kwietnia 2022 r.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
