W związku z uchwałą z 30 września 2010 r. (sygn. I KZP 10/10), w której Sąd Najwyższy stwierdził, że "Rodzic małoletniego nie może, działając w charakterze przedstawiciela ustawowego, wykonywać praw tego małoletniego jako pokrzywdzonego w postępowaniu karnym, w tym także w postępowaniu z oskarżenia prywatnego, jeżeli oskarżonym jest drugi z rodziców”, fundacja wystąpiła do Ministerstwa Sprawiedliwości z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej.
We wniosku HFPCz poprosiła o podanie informacji publicznej o liczbie wniosków skierowanych do sądów rejonowych, z wyszczególnieniem wniosków złożonych przez prokuratorów, o ustanowienie kuratora dla pokrzywdzonego małoletniego. Fundacji zależało na informacji z okresów od 1 stycznia 2002 r. do 30 września 2010 r. oraz od 1 października 2010 r. do dnia dzisiejszego. Chciała też wiedzieć ile z tych wniosków zakończonych zostało ustanowieniem kuratora albo odmową ustanowienia kuratora, z podaniem - o ile to możliwe - przyczyny odmowy ustanowienia kuratora.
Sprawa jest ważna ponieważ przywołana uchwała Sądu Najwyższego z zmieniła linię orzeczniczą , ukształtowaną jeszcze na przełomie lat 60-tych i 70-tych, gdzie rodzic jako przedstawiciel ustawowy obowiązany był wykonywać uprawnienia za małoletniego pokrzywdzonego nawet jeśli podejrzanym był drugi rodzic.
Obecnie w świetle tej uchwały SN. prokurator lub sąd prowadzący postępowanie po ustaleniu, że podejrzanym jest jeden z rodziców, obowiązany jest wystąpić do sądu rodzinnego z wnioskiem o ustanowienie kuratora w miejsce drugiego rodzica.
Wobec otrzymanej z Ministerstwa Sprawiedliwości odpowiedzi jest uprawnione przypuszczenie, że zmiana trendu orzeczniczego w 2010r. nie jest powszechnie stosowana przez prokuratury i sądy. Należy podkreślić, że coraz częściej w sporach rozstających się rodziców stosowane są coraz brutalniejsze wypowiedzi i oskarżenia.