W przedmiotowej sprawie WSA w Warszawie wskazał, że w jego ocenie, organ podatkowy naruszył przepis art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej , gdyż wydał interpretację abstrahującą od przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego. Z kolei zdaniem organu podatkowego wyrażonym w skardze kasacyjnej WSA nie przestrzegał zasady swobodnej oceny dowodów przy ustaleniu stanu faktycznego, polegającego na przyjęciu celów i intencji podatnika zawartych we wniosku bez ich krytycznej analizy.
NSA, do którego trafiła sprawa przypomniał, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej , składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku stan faktyczny jest dla organu podatkowego oraz sądu administracyjnego wiążący. Nie podlega on uzupełnieniu przez organ. Zatem indywidualna interpretacja, bez względu na to, czy podany we wniosku stan faktyczny jest zgodny z rzeczywistością, czy też jest pełny, stanowi podstawę do udzielenia interpretacji. W kontekście tego stanu faktycznego Sąd administracyjny może jedynie dokonywać kontroli legalności. Brak było więc podstaw prawnych do dokonywania ustaleń faktycznych, a zatem zasada swobodnej oceny dowodów nie mogła mieć zastosowania.
Wyrok NSA z 21 grudnia 2011 r., I FSK 1822/11
Przywołane akty prawne:
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz.749 t.j.)