Nowa konwencja zastąpiła wcześniejszą umowę z 1974 roku, dostosowując regulacje dotyczące unikania podwójnego opodatkowania do zmienionej sytuacji międzynarodowej Polski. i tworząc korzystniejsze ramy traktatowe dla dalszego rozwoju wzajemnych inwestycji. Zmienione zostały między innymi postanowienia dotyczące opodatkowania dywidend, należności licencyjnych czy emerytur.
Nowa Konwencja wprowadza postanowienie, zgodnie z którym dywidendy nie podlegają
opodatkowaniu podatkiem u źródła, jeżeli rzeczywistym beneficjentem dywidend jest fundusz emerytalny, a dywidendy te nie są związane z prowadzoną przez fundusz emerytalny działalnością handlową lub gospodarczą. Celem prowadzenia tej zasady jest uwzględnienie faktu, iż fundusze emerytalne z reguły nie podlegają opodatkowaniu w państwie rezydencji, a w związku z tym nie mogą korzystać z odliczenia podatku zapłaconego za granicą.
W nowej umowie należności licencyjne powstające w umawiającym się państwie, wypłacane osobie będącej rezydentem drugiego państwa oraz ich rzeczywistym beneficjentem, podlegają opodatkowaniu u źródła, w państwie miejsca powstawania odsetek, wg stawki 5 proc. kwoty brutto tych należności, a nie 10 proc. jak w umowie z 1974 r.
Jeżeli chodzi o opodatkowanie emerytur, to w nowej umowie przewidziana została metoda wyłączenia z progresją. Oznacza ona, że podatek od wypłacanych emerytur zostanie pobrany w USA, a w Polsce kwota zagranicznej emerytury zostanie uwzględniona w celu obliczenia stawki, według jakiej pobierany będzie podatek od polskich dochodów. Od ogólnej zasady, że podatek od wypłacanych emerytur będzie pobierać państwo zamieszkania emeryta przewidziano dwa wyjątki. Pierwszy dotyczy rezydentów podatkowych USA - jeśli kraj ten zrezygnuje z poboru podatku od emerytury, to nie pobierze jej także Polska. Drugi wyjątek ma dotyczyć emerytur wypłacanych Polakom z amerykańskiego Social Security - podatek pobierze tylko USA.