W przedmiotowej sprawie podatnik, który zwrócił się do fiskusa z wnioskiem o interpretację, wskazał, że w 2010 r. po zmarłej żonie otrzymał w spadku 1/2 mieszkania. W testamencie żona zobowiązała podatnika do kupna teściowej samodzielnego mieszkania. Sąd wydał jednak wyrok zobowiązujący podatnika do zapłaty teściowej 80 tys. zł, a swojemu synowi 40 tys. zł z tytułu zachowku.

Aby zrealizować wyrok sądu podatnik był zmuszony do sprzedaży całego mieszkania. Podatnik nie zapłacił podatku od 1/2 części mieszkania należącego do niego, ponieważ był jego współwłaścicielem od 1993 r., a więc sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat. Natomiast podatek z tytułu sprzedaży części żony, która nastąpiła po 3 latach od nabycia testamentowego, winien być według podatnika zapłacony od kwoty pomniejszonej o zachowek oraz część spadku spłaconą teściowej.

Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem i wskazał, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało zdefiniowane w ustawie. Fiskus przyjął, że są to wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Fiskus wyjaśnił, że konieczność zapłaty przez podatnika zachowku stanowi osobiste zobowiązanie podatnika względem osoby pominiętej w testamencie, nie stanowi natomiast kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, albowiem nie mieści się w katalogu kosztów uzyskania przychodu zawartym w art. 22 ust. 6d ustawy o PIT. Również zapis testamentowy w żaden sposób nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu zawartych w tym przepisie.

Podsumowując, brak jest podstaw prawnych, aby wartość zapłaconego przez podatnika zachowku oraz wydatku wynikającego z zapisu testamentowego zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży udziału w mieszkaniu, nabytego w spadku po zmarłej żonie.

Interpretacja indywidualna Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 maja 2014 r., ILPB2/415-266/14-4/AJ

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego