Opłata za proces dotyczący stwierdzenia nieważności zawarcia ślubu kościelnego nie jest darowizną na cele kultu religijnego, którą można odliczyć od dochodu do opodatkowania.

Warunkiem koniecznym do skorzystania z odliczenia darowizn m.in. na cele kultu religijnego jest to, aby wysokość darowizny pieniężnej udokumentowana była dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, z zaznaczeniem wskazanego  celu darowizny, tj. w sposób przewidziany w art. 26 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Darowizny na cele kultu religijnego, to środki przeznaczone m.in. na: budowę czy remont kościoła, jego wyposażenie, zakup przedmiotów liturgicznych. Adresatami tych darowizn są w szczególności: kościoły, związki religijne i kościelne osoby prawne (zakon, parafie, itp.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 888 § 1 kodeksu cywilego, pod pojęciem darowizny należy rozumieć umowę, mocą której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna polega zatem na bezpłatnym, nie ekwiwalentnym świadczeniu darczyńcy kosztem jego majątku i nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek dobra albo innego świadczenia w związku z przekazaną kwotą pieniędzy.

W związku z powyższym, wpłata przekazana na konto Sądu Metropolitalnego, która stanowi opłatę za proces dotyczący stwierdzenia nieważności zawarcia ślubu kościelnego, nie może być traktowana jako darowizna ze względu na niespełnioną przesłankę nieekwiwalentności. Zatem nie ma tu zastosowania przepis art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 wrzesnia 2011 r., sygn. IPPB4/415-551/11-4/JS.

Jolanta Mazur

źródło: www.mf.gov.pl