Pracodawca nie może się domagać od ZUS zwrotu nadpłaconych składek za polskich pracowników zatrudnionych w Niemczech, jeśli wcześniej nie zakwestionował decyzji o konieczności ich zapłaty.
W 2003 roku polski zakład pracy wysłał pracowników do pracy w Niemczech. ZUS wydał pracodawcy poświadczenie o stosowaniu polskich przepisów ubezpieczeniowych wobec osób pracujących w Niemczech. W dokumencie tym wskazał, że w pierwszym kwartale 2003 roku osoby te podlegają polskim ubezpieczeniom na podstawie umowy dwustronnej z Republiką Federalną Niemiec z 25 kwietnia 1973 r. o ubezpieczeniu społecznym pracowników wysłanych przejściowo na obszar drugiego państwa (Dz. U. z 1974 r. Nr 42, poz. 250). Jednak kiedy pracodawca wystąpił o kolejny taki dokument za następny kwartał, ZUS odmówił jego wystawienia. Mimo to polski pracodawca musiał za te osoby zapłacić składki do ZUS za cały 2003 r.
SN rozpatrując skargę kasacyjną wskazał, że decyzja ZUS zatem nadal obowiązuje. Gdyby pracodawca najpierw stwierdził nieważność poświadczenia (będącego wspomnianą decyzją), to po jej uchyleniu mógłby się domagać zwrotu składek wraz z odsetkami. SN przypomniał także, że ZUS zwraca nadpłacone składki tylko na wniosek zainteresowanego. W razie gdy nie zostanie on złożony, w pierwszej kolejności przeznacza nadpłatę na zaległe lub należne składki.
Sygnatura akt: I UK 403/10
Źródło: Dziennik Gazeta Prawna, Bożena Wiktorowska, 20 maja 2011 r.