Podstawową zasadą rozmieszczenia znaków ewakuacyjnych jest, że z każdego miejsca na drodze ewakuacyjnej, w którym może pojawić się wątpliwość co do kierunku ewakuacji, powinien być widoczny znak ewakuacyjny.
Szczegółowe wymagania, dotyczące oświetlenia ewakuacyjnego są określone w PN-EN 1838:2005 „Zastosowanie oświetlenia. Oświetlenie awaryjne”. Norma ta określa m.in. wymagania w zakresie natężenia oświetlenia. Lampy oświetlenia ewakuacyjnego powinny być rozmieszczone w taki sposób i w takich odstępach, aby spełnione były warunki minimalnego natężenia tego oświetlenia.
Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719) – dalej r.o.p.b. oświetlenie ewakuacyjne jest urządzeniem przeciwpożarowym, które zgodnie z § 3 ust. 1 r.o.p.b. powinno być wykonane zgodnie z projektem uzgodnionym przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych, a warunkiem dopuszczenia do jego użytkowania jest przeprowadzenie odpowiednich prób i badań, potwierdzających prawidłowość jego działania.
Wymagania w zakresie sposobu rozmieszczania znaków ewakuacyjnych określa PN-N-01256-5:1998 „Znaki bezpieczeństwa - zasady umieszczania znaków bezpieczeństwa na drogach ewakuacyjnych i drogach pożarowych”. Nie ma określonych wymogów w zakresie minimalnych czy maksymalnych odstępów między znakami. Podstawową zasadą rozmieszczenia znaków jest, że z każdego miejsca na drodze ewakuacyjnej, w którym może pojawić się wątpliwość co do kierunku ewakuacji, powinien być widoczny znak ewakuacyjny.
Piotr Gryguć