Tak wynika z projektu ustawy o zmianie ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej. Nowelizacja tej ustawy stała się konieczna na skutek wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 9 lipca 2012 r., sygn. akt P 59/11 (Dz. U. poz. 819). W wyroku tym Trybunał orzekł, iż art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z późn. zm.) w zakresie, w jakim pomija okres urlopu macierzyńskiego jako umożliwiający nabycie prawa do trzynastki w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego w danym roku jest niezgodny z konstytucją.

Zdaniem Trybunału, sposób ukształtowania przepisu, który określa katalog wyjątków od zasady efektywnego wykonywania pracy w okresie co najmniej 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym, jako warunku uzyskania dodatkowego wynagrodzenia rocznego, ma charakter niepełny. Pomija bowiem okres urlopu macierzyńskiego, jako umożliwiającego nabycie prawa do tzw. trzynastej pensji w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego w danym roku. Oznacza to, że ustawodawca nie zrealizował konstytucyjnego nakazu zapewnienia szczególnej pomocy władz publicznych matkom przed i po urodzeniu dziecka.

W uzasadnieniu do wyroku wskazano, iż Trybunał Konstytucyjny stwierdził w badanej sprawie, że niekonstytucyjność art. 2 ust. 3 ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym wynika z braku ukształtowania zawartego w tym przepisie katalogu wyjątków z uwzględnieniem urlopu macierzyńskiego. Taka konstrukcja wyroku nie skutkuje utratą mocy obowiązującej kwestionowanego przepisu ustawy, ani modyfikacją jego obecnego brzmienia. Oznacza jedynie konieczność niezwłocznej interwencji ustawodawcy w celu uzupełnienia wspomnianej regulacji w taki sposób, który zapewni realizację normy konstytucyjnej.

Projektowana ustawa, w celu realizacji powyższego wyroku, zakłada więc wprowadzenie przepisu, zgodnie z którym pracownicy korzystający z urlopu macierzyńskiego lub z dodatkowego urlopu macierzyńskiego, będą zwolnieni z obowiązku przepracowania u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy w roku kalendarzowym, jako warunku nabycia prawa do wynagrodzenia rocznego. Zaproponowane rozwiązanie uwzględnia również prawo pracownika-ojca, korzystającego z urlopu macierzyńskiego lub dodatkowego urlopu macierzyńskiego, do wynagrodzenia rocznego, mimo nieprzepracowania u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy w roku kalendarzowym. Tą samą regulacją zostaną objęte przypadki korzystania z urlopu ojcowskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, zwolnienia od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz zwolnienia od pracy, o którym mowa w art. 188 kodeksu pracy.

Projektowana ustawa określa termin wejścia w życie na dzień 1 stycznia 2013 r., z tym że do ustalenia prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla pracowników jednostek sfery budżetowej za rok 2012 zastosowanie będą miały przepisy uwzględniające powyższą zmianę.

Projekt został przekazany do konsultacji społecznych oraz uzgodnień międzyresortowych.

Źródło: www.rcl.gov.pl, stan z dnia 29 października 2012 r.