Życie codzienne obfituje w relacje z innymi ludźmi. Gdy jednostka spotyka drugiego człowieka zazwyczaj rozpoczyna to spotkanie i bierze w nim udział w sposób rytualny, gdyż taki codzienny rytuał interakcyjny organizuje i porządkuje kontakty interpersonalne.

Rytuał nie jest terminem zastrzeżonym tylko dla sfery religijnej. Socjologowie piszą o jego świeckiej odmianie, która, w pewnym sensie, nosi znamiona „uświęcenia” jednostki. Dzięki rytuałom interakcyjnym nie tylko bowiem nawiązujemy i podtrzymujemy relacje z innymi, ale również strzeżemy je przed interakcyjnymi zagrożeniami, z kolei w sytuacji naruszenia lub zerwania interakcji, rytuały dostarczają nam sposobów naprawiania nadszarpanych relacji.

Artykuł prezentuje szereg opisanych przez mistrza socjologicznej analizy interakcji bezpośrednich – Ervinga Goffmana – środków służących utrzymaniu porządku rytualnego w trakcie spotkań z innymi. W części pierwszej mowa jest o praktykach zachowania twarzy, ujawnianiu bądź skrywaniu zakłopotania, okazywaniu szacunku i powiązanej z nimi autoprezentacji. Spostrzeżenia Goffmana na ten temat mają charakter ponadczasowych i uniwersalnych zasad komunikacji międzyludzkiej przydatnych w życiu prywatnym i zawodowym.