Rozdział XIII działu dziesiątego Kodeksu pracy jest delegacją (upoważnieniem) dla Rady Ministrów oraz ministrów, w szczególności ministra pracy, do określenia w drodze rozporządzeń zarówno ogólnie obowiązujących przepisów bhp, jak i wymagań bhp dotyczących poszczególnych gałęzi gospodarki, a nawet wykonywania konkretnych prac, jak np. spawanie, roboty budowlane, czy transport ręczny.

To właśnie w Kodeksie pracy ustawodawca zawarł główne upoważnienie do wydawania przez szefów resortów szczegółowych przepisów wykonawczych (rozporządzeń) odnoszących się do bezpieczeństwa pracy. Najbardziej uniwersalnym i najczęściej przywoływanym aktem prawnym z tego zakresu jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) – dalej r.o.b.h.p.

Rozporządzenie określa ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach pracy, w szczególności dotyczące terenu zakładów pracy, obiektów budowlanych i pomieszczeń pracy oraz wymagań dotyczących oświetlenia, ogrzewania i wentylacji pomieszczeń, w których jest wykonywana praca, przepisy dotyczące procesów pracy i organizacji stanowisk pracy oraz obsługi i stosowania maszyn, narzędzi i innych urządzeń technicznych, a także transportu wewnętrznego i magazynowania, przepisy określające zasady bezpiecznego wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych, takich jak: praca na wysokości, roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe, prace w zbiornikach, kanałach, wnętrzach urządzeń technicznych i w innych niebezpiecznych przestrzeniach zamkniętych, prace przy użyciu materiałów niebezpiecznych. Rozporządzenie określa wymagania odnośnie pomieszczeń i urządzeń higieniczno-sanitarnych oraz środków ochrony przed zagrożeniami.

Trzeba zastrzec, że przepisy r.o.b.h.p. nie dotyczą środków transportu kolejowego, lotniczego, morskiego i wodnego śródlądowego.
W załącznikach do r.o.b.h.p. zostały ujęte szczegółowe zasady stosowania znaków i sygnałów bezpieczeństwa, w tym sygnałów świetlnych i dźwiękowych oraz stosowania komunikatów słownych i sygnałów ręcznych, a także wymagania dotyczące oznaczania terenu zakładu, w szczególności przeszkód, niebezpiecznych miejsc i dróg, (załącznik nr 1), zasady stosowania środków ochrony indywidualnej (załącznik nr 2), w tym zagrożenia, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej (tabela nr 1), rodzaje prac, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej (tabela nr 2) oraz rodzaje środków ochrony indywidualnej (tabela nr 3).

Rozporządzenie o ogólnych przepisach bhp zawiera ponadto szereg wymagań adresowanych bezpośrednio do pracodawcy, m.in. pracodawca jest obowiązany zapewnić na terenie zakładu pracy drogi komunikacyjne, transportowe i ewakuacyjne, drogi i przejścia dla pieszych, dojazdy pożarowe, wykonane i oznakowane zgodnie z Polskimi Normami i właściwymi przepisami oraz utrzymywać je w stanie niestwarzającym zagrożeń dla użytkowników. Pracodawca jest obowiązany zapewnić we wszystkich miejscach na terenie zakładu pracy, w których mogą przebywać pracownicy, oświetlenie elektryczne w porze nocnej lub jeżeli oświetlenie dzienne jest niewystarczające, a także ochronę obiektów budowlanych i urządzeń technicznych przed gromadzeniem się ładunków i wyładowaniami elektryczności statycznej, stwarzającymi zagrożenia w środowisku pracy, ma obowiązek zapewnić dostateczną ilość wody zdatnej do picia oraz do celów higieniczno-sanitarnych, gospodarczych i przeciwpożarowych, jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia pracy w czystości i porządku oraz zapewnić ich okresowe remonty i konserwacje w celu zachowania wymagań bhp. Pracodawca powinien udostępnić pracownikom, do stałego korzystania, aktualne instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące stosowanych w zakładzie procesów technologicznych oraz wykonywania prac związanych z zagrożeniami wypadkowymi lub zagrożeniami zdrowia pracowników, dotyczące obsługi maszyn i innych urządzeń technicznych, postępowania z materiałami szkodliwymi dla zdrowia i niebezpiecznymi oraz udzielania pierwszej pomocy. Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić dostosowanie stanowisk pracy oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych pracowników, wynikających ze zmniejszonej sprawności.