Obecne przepisy regulujące tę kwestię budzą liczne wątpliwości interpretacyjne powiatowych urzędów pracy. Problem ten był na tyle istotny, że zajął się nim również Rzecznik Praw Obywatelskich. Przepisy są bowiem bardzo rygorystyczne i stanowią, że status bezrobotnego może nabyć m.in. osoba, która nie dokonała wpisu do ewidencji działalności gospodarczej albo nie podlega, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązkowi ubezpieczenia społecznego.

Na proponowanym przez rząd rozwiązaniu skorzystają przede wszystkim przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność sezonową. Bowiem przez czas zawieszenia prowadzenia działalności lub odroczenia jej rozpoczęcia będą mogli korzystać z inicjatyw powiatowych urzędów pracy w zakresie szkoleń organizowanych przez starostę, możliwości uzyskania pożyczki szkoleniowej, finansowania kosztów studiów podyplomowych oraz przysługującego stypendium oraz z instrumentów rynku pracy kierowanych do pracowników i osób wykonujących inną pracę zarobkową lub prowadzących działalność gospodarczą w wieku powyżej 45 lat.

Do przedsiębiorców, którzy skorzystają z takich propozycji będą stosowane reżimy takie same jak do innych bezrobotnych, a dotyczące powodów wykluczających obowiązek zwrotu kosztów szkolenia, dodatkowego wynagrodzenia dla instytucji szkoleniowej czy przyczyn wykluczających zwrot kosztów przygotowania zawodowego dorosłych.

Rząd zdecydował bowiem, że we wszystkich przywołanych wyżej sytuacjach podjęcie działalności gospodarczej lub jej prowadzenie będzie traktowane analogicznie jak zatrudnienie. Zdaniem rządu nie ma powodów aby różnicować rodzaje aktywności zawodowej. O to od dawna postulowały urzędy pracy, a propozycja zmian jest literalnym dopełnieniem stosowanej wcześniej praktyki i wykładni systemowo - celowościowej.

Jednocześnie jednoznacznie określono, że osobie która czasowo zawiesiła prowadzenie działalności gospodarczej nie będzie przysługiwało prawo do zasiłku dla bezrobotnych.

Rząd argumentuje to tym, że owo zawieszenie następuje na wniosek zainteresowanego, i to uzasadnia analogiczne traktowanie tej sytuacji z rozwiązaniem stosunku pracy z inicjatywy pracownika lub na mocy porozumienia stron.