W stanie faktycznym, w którym zapadło przywołane orzeczenie inspektor pracy nakazał pracodawcy zatrudniającemu 135 osób utworzenie służby bezpieczeństwa i higieny pracy. W odwołaniu od tak sformułowanego nakazu, pracodawca argumentował, że zadośćuczynił obowiązkowi przewidzianemu w art. 23711 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p., powierzając wykonywanie zadań służby bhp specjaliście spoza zakładu pracy.
Okręgowy Inspektor Pracy utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, uznając, że w art. 23711 k.p. ustawodawca wyróżnił dwie formy: służbę bhp oraz powierzenie wykonywania zadań tej służby. Bezwzględny obowiązek utworzenia służby bhp spoczywa na pracodawcach zatrudniających powyżej 100 pracowników, natomiast druga forma zastrzeżona jest dla pracodawców zatrudniających do 100 pracowników. Argumentację tę podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 30 listopada 2010 r., IV SA/Gl 348/10. Podkreślił przy tym, iż wybór jednej z form nie zależy od woli pracodawcy, lecz jest uwarunkowany liczbą zatrudnionych osób. Pracodawca zatrudniający do 100 pracowników dysponuje większym wachlarzem możliwości - może utworzyć przedmiotową służbę oraz jest uprawniony do powierzenia tego typu zadań pracownikowi zatrudnionemu przy wykonywaniu innej pracy albo podmiotowi zewnętrznemu.
Stanowisko to podzielił Naczelny Sąd Administracyjny, zarzucając skarżącemu, iż niesłusznie i wbrew literalnej wykładni komentowanego przepisu łączy dwie formy pełnienia przez pracodawcę funkcji w zakresie bhp. Przepis art. 23711 § 2 k.p., dopuszczający możliwość powierzenia wykonywania zadań służby bhp podmiotom zewnętrznym stanowi lex specialis w stosunku do § 1 tego przepisu, nie jest natomiast jego rozwinięciem. Innymi słowy przywołanej regulacji nie można interpretować przy użyciu wykładni rozszerzającej, uniezależniającej powierzenie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy od stanu zatrudnienia. Naruszałaby ona pewność i skuteczność prawa oraz dezorientowała pracodawców co do sytuacji, w której zobligowany są oni utworzyć służbę bhp.
Utożsamienie obowiązku utworzenia w zakładzie pracy służby bhp z powierzeniem wykonywania tej służby pracownikom lub podmiotom zewnętrznym jest, w ocenie NSA, nieuprawnione. Gdyby te dwie były tożsame, nie istniałaby potrzeba ich odrębnej regulacji i można by posługiwać się pojęciem „służby bhp” zarówno w przypadku gdy pracodawca zatrudnia więcej niż 100 pracowników, jak i gdy zatrudnia do 100 pracowników.