Zgodnie z przyjętą w czerwcu 2011 r. konwencją 189 MOP "praca domowa" oznacza pracę wykonywaną w gospodarstwie domowym lub gospodarstwach domowych albo na ich rzecz, a określenie „pracownik domowy” oznacza każdą osobę wykonującą pracę domową w ramach stosunku pracy. Osoba wykonująca pracę domową jedynie dorywczo lub sporadycznie i nie zawodowo, nie jest pracownikiem domowym. Międzynarodowa Organizacja Pracy wskazuje, że podstawą zatrudnienia pracowników domowych powinien być stosunek pracy. W konwencji wprost stanowi się o konieczności zawierana z pracownikami domowymi umów na piśmie, udzielania im płatnego urlopu, określenia czasu pracy i odpoczynku. Dodatkowo krajowy ustawodawca powinien zapewnić odpowiednie środki uwzględniające szczególny charakter pracy domowej, mające zapewnić pracownikom domowym korzystanie z warunków nie mniej korzystnych niż te, które stosują się do wszystkich pracowników, jeżeli chodzi o ochronę z tytułu zabezpieczenia społecznego, w tym w odniesieniu do macierzyństwa. Szczególnie istotne jest też poszanowanie wolności związkowych pracowników domowych, swobody zrzeszania się i uznanie prawa do rokowań zbiorowych. Międzynarodowa Konfederacja Związków Zawodowych szacuje, że na całym świecie jest około 100 mln pracowników domowych.
Źródło: www.solidarnosc.org.pl, stan z dnia 3 lipca 2012 r.