Kobietom częściej grozi znalezienie się w niekorzystnej sytuacji na rynku pracy, np. z powodu zawierania umów na niepewnych warunkach, konieczności podejmowania pracy w niepełnym wymiarze czasu lub na gorszych warunkach. Kobiety przeważają w grupie osób zatrudnionych na podstawie umowy na czas określony. Zasada równego traktowania i zwalczania dyskryminacji pozwala na poprawę warunków życia i pracy kobiet i mężczyzn, nie tylko poprzez prawodawstwo i włączanie kwestii równościowych do różnych obszarów polityki, ale też poprzez wypracowanie instrumentów praktycznego realizowania tej polityki, szczególnie na rynku pracy.
Mimo iż obowiązujące we wszystkich krajach Unii Europejskiej przepisy gwarantują wszystkim pracownikom równe traktowanie ze względu na płeć, w dalszym ciągu pracujące kobiety napotykają na wiele przeszkód w życiu zawodowym. Mimo pozytywnej tendencji w rozwoju rynku pracy bardziej zgodnego z zasadą równości płci, nadal kobiety znajdują się często w niekorzystnej sytuacji. Stanowią one większość pracowników zatrudnionych w zawodach narażonych na częste zmiany na rynku pracy; coraz częściej też pracują na podstawie umów, które nie gwarantują poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji zawodowej.
Kryzys gospodarczy negatywnie wpłynął na proces wyrównywania poziomu zatrudnienia kobiet i mężczyzn, poziomu ich płac, ilości godzin pracy, i zagrożenie ubóstwem. Ponieważ zatrudnienie kobiet skupia się w sektorze publicznym, mogą one być niewspółmiernie narażone na utratę zatrudnienia z powodu cięć budżetowych. Doświadczenie z poprzednich kryzysów wskazuje też, że zatrudnienie mężczyzn wraca do poprzedniego poziomu szybciej, niż zatrudnienie kobiet.
Kobietom częściej grozi znalezienie się w niekorzystnej sytuacji na rynku pracy, np. z powodu zawierania umów na niepewnych warunkach, konieczności podejmowania pracy w niepełnym wymiarze czasu lub na gorszych warunkach. Kobiety przeważają w grupie osób zatrudnionych na podstawie umowy na czas określony. Należy również wspomnieć o ograniczonych możliwościach wyboru zawodów - częściowo z powodu braku możliwości godzenia życia zawodowego i rodzinnego. Kobiety nadal przeważają w gorzej wynagradzanych sektorach (usługi zdrowotne i usługi w zakresie opieki, edukacja itp.), zajmując mniej odpowiedzialnych stanowisk we wszystkich sferach społecznych. Brak dostępu do usług w zakresie opieki dla osób wymagających opieki (dzieci, osoby niepełnosprawne, osoby starsze) często utrudnia kobietom uczestniczenie w rynku pracy lub podjęcie pracy w pełnym wymiarze czasu pracy.
Analiza sytuacji kobiet na rynku pracy pokazuje też, że kobiety stanowią ponad połowę (51%) ogółu bezrobotnych w Polsce. Chociaż kobiety są lepiej wykształcone, aktywniej poszukują pracy i są bardziej otwarte na zmiany kwalifikacji zawodowych, nie przekłada się to jednak na ich dostęp do zatrudnienia czy możliwości awansu.
Do głównych przyczyn wysokiego bezrobocia i bierności zawodowej kobiet należy zaliczyć m.in. postrzeganie kobiet jako pracowników mniej dyspozycyjnych ze względu na konieczność godzenia życia zawodowego z rodzinnym.
Źródło: www.solidarnosc.org.pl, stan z dnia 9 marca 2015 r.