W 2010 roku największą skłonność do mobilności przestrzennej wykazywali w Europie Belgowie i Brytyjczycy. Na drugim końcu zestawienia znaleźli się natomiast obywatele krajów południowych i nowych państw członkowskich: Grecy, Słoweńcy i Rumuni.
Do grupy państw o bardzo małej mobilności pracowników trafiła również Polska. Mobilność polskich pracowników, choć niewielka na tle krajów europejskich, poprawia się jednak w ostatnich latach. Potwierdzają to Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności (BAEL). Odsetek osób dojeżdżających do pracy w ogólnej liczbie pracujących wzrósł w latach 2008-2010 o niespełna 2% i wyniósł 64,5%. Mobilność przestrzenna nie jest oczywiście jednakowa wśród Polaków. Jedną z kluczowych cech wpływających na zróżnicowanie mobilności jest wiek. Najbardziej skłonni do dojeżdżania do pracy są pracownicy w wieku 20-34 lata. Odsetek przemieszczających się do pracy przekracza w tej grupie 70%. Osoby starsze, w przedziale wiekowym 45-64 lata, są mniej skore do transportu – odsetek mobilnych jest niższy niż 60% i kształtuje się poniżej średniej. Najmniej mobilne są osoby w wieku przekraczającym 65 lat. Tylko 37,6% pracujących 65+ dojeżdża do pracy. Następną wartą uwagi cechą jest poziom wykształcenia. Absolwenci studiów wyższych są bardziej skłonni dojeżdżać do swojego miejsca pracy. W 2010 roku odsetek dojeżdżających i legitymujących się wyższym wykształceniem w ogólnej liczbie pracujących był najwyższy na tle innych pracowników Nieco powyżej średniej kształtują się wartości tego wskaźnika dla osób z wykształceniem średnim ogólnokształcącym i zawodowym (odpowiednio: 67,9% i 65,1%). Najmniej mobilni są pracownicy z wykształceniem zasadniczym zawodowym (56,9%) oraz gimnazjalnym i niższym (41,5%).
Źródło: inf. pras. www.rynekpracy.pl, stan z dnia 23 marca 2012 r.