Czy dopuszczalne jest wprowadzenie powyższych postanowień do umowy o pracę?
Wprowadzenie tego rodzaju zapisów można uznać za dopuszczalne.
Jedną z podstawowych zasad prawa pracy jest zasada uprzywilejowania pracownika przejawiająca się m.in. w tym, że postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy (art. 18 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p.
W konsekwencji, strony mogą przewidzieć w łączącej je umowie rozwiązanie korzystniejsze dla pracownika. Jest nim niewątpliwie wprowadzenie zakazu wypowiadania umowy przez pracodawcę przez okres pierwszych 6 miesięcy zatrudnienia, jeśli jednocześnie nie ogranicza on prawa pracownika do wypowiedzenia łączącej strony umowy.
Okresy wypowiedzenia przewidziane w przepisach k.p. pełnią w prawie pracy funkcję ochronną i tym samym mają charakter okresów sztywnych. Przez wiele lat, zgodnie ze stanowiskiem orzecznictwa i doktryny, okresy te nie mogły być zmieniane w drodze postanowień łączącej strony umowy o pracę. Jednak w uchwale z dnia 9 listopada 1994 r. (I PZP 46/94, OSNAPiUS 1995, nr 7, poz. 87) Sąd Najwyższy zmienił tę interpretację i przyjął, że ustalenie przez strony w umowie o pracę dłuższego okresu wypowiedzenia, jako korzystniejsze dla pracownika, jest dopuszczalne na podstawie art. 18 § 2 k.p.
Jarosław Masłowski - specjalista z zakresu prawa pracy