Odpowiedź:
Wobec braku przepisów szczególnych określających procedurę przedłużenia okresu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego należałoby uznać, że ubezpieczony musi złożyć taki sam wniosek jaki składał przed przyznaniem świadczenia rehabilitacyjnego.
W sytuacji, w której ubezpieczony wystąpiłby z wnioskiem o przedłużenie świadczenia rehabilitacyjnego, a nie uzyskałby prawa do takiego świadczenia, a otrzymał zgodę na powrót do pracy to pracodawca powinien w miarę możliwości go zatrudnić.
Uzasadnienie:
Świadczenie rehabilitacyjne może być przyznane na maksymalnie 12 miesięcy. Decyzja ZUS wskazuje na jaki okres zostaje przyznane świadczenie rehabilitacyjne i ustala się to na podstawie zaświadczenia lekarskiego, które określa w jakim okresie stan zdrowia ubezpieczonego rokuje na odzyskanie zdolności do pracy (podstawowa przesłanka). Istotne jest w tym wypadku ustalenie, na jaki okres czasu lekarz orzecznik określił pierwotnie odzyskanie zdolności do pracy.
Okres pobierania świadczenia musi być faktycznie nieprzerwany, jakkolwiek pierwsza decyzja nie musi obejmować całego okresu 12-miesięcznego. Decyzja o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego może być wydana na okres kilku miesięcy i następnie przedłużana. Świadczenie musi być pobierane jednak w sposób nieprzerwany i cały czas z powodu tej samej choroby (por. I. Jędrasik-Jankowska, Pojęcia i konstrukcje prawne, s. 362)
Wobec braku przepisów szczególnych określających procedurę przedłużenia okresu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego należałoby uznać, że ubezpieczony musi złożyć taki sam wniosek, jaki składał przed przyznaniem świadczenia rehabilitacyjnego, opisany poniżej. Ważne jest również zachowanie terminu do złożenia wniosku. W niektórych komentarzach pojawia się wskazanie na termin 6 tygodni przed zakończeniem pobierania świadczenia, w innych 4 tygodnie.
Wniosek w sprawie przyznania świadczenia składa się wraz z dokumentacją w oddziale ZUS co najmniej na 4 tygodnie przed zakończeniem okresu zasiłkowego. Złożenie wniosku na 4 tygodnie przed upływem okresu zasiłkowego oznacza jego uwzględnienie jeszcze w okresie pobierania zasiłku chorobowego i tym samym nie występuje przerwa w wypłacaniu wnioskodawcy należnych mu świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Do wniosku o świadczenie rehabilitacyjne należy dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia wypełnione przez lekarza leczącego i zawierające stwierdzenie, że ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do pracy w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, wywiad zawodowy z miejsca pracy (nie jest wymagany, jeżeli wniosek składa ubezpieczony, którego niezdolność do pracy powstała po ustaniu ubezpieczenia albo wniosek składa osoba prowadząca pozarolniczą działalność).
W sytuacji, w której ubezpieczony wystąpiłby z wnioskiem o przedłużenie świadczenia rehabilitacyjnego, a nie uzyskałby prawa do takiego świadczenia, a otrzymał zgodę na powrót do pracy to pracodawca powinien w miarę możliwości go zatrudnić. Obowiązek ten wynika z treści art. 20 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 159) – dalej u.ś.p., który odsyła do art. 53 § 5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) – dalej k.p.
Zgodnie z treścią art. 20 u.ś.p. przepis art. 53 § 5 k.p. stosuje się odpowiednio do pracownika pobierającego świadczenie rehabilitacyjne, jeżeli zgłosi on swój powrót do pracodawcy niezwłocznie po wyczerpaniu tego świadczenia, choćby nastąpiło to po upływie 6 miesięcy od rozwiązania stosunku pracy. Z kolei art. 53 § 5 k.p. wskazuje, iż pracodawca powinien w miarę możliwości ponownie zatrudnić pracownika, który w okresie 6 miesięcy od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, z przyczyn wymienionych w § 1 i 2 zgłosi swój powrót do pracy niezwłocznie po ustaniu tych przyczyn.
Jarosław Masłowski,
autor współpracuje z publikacją Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Odpowiedzi udzielono 17 marca 2015 r.