Libańczyk uzyskał zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego na okres 5 lat. Ukończył studia wyższe w Polsce. Dotychczas był zatrudniany na czas określony w związku z uzyskiwanymi zezwoleniami na pracę. Czy do takiego pracownika mają zastosowanie przepisy art. 251 k.p., czy też pracownik ten może mieć wiele umów na czas określony w zależności od uzyskania zgody na pobyt rezydenta?
Skoro Libańczyk jest zatrudniony w Polsce mają do niego zastosowanie polskie przepisy - co do art. 251 k.p należy zauważyć, iż w chwili obecnej przepis ten nie obowiązuje.
Zgodnie z art. 251 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p. - zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca. Uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie, od dnia następującego po jej rozwiązaniu, kolejnej umowy o pracę na czas określony. Przepisy nie ograniczają przy tym powyższej regulacji wyłącznie do Polaków, wobec czego należy uznać, iż obejmuje ona także Libańczyka. Warto przy tym zauważyć, iż regulacja ta w chwili obecnej nie obowiązuje. Zgodnie bowiem z art. 13 i 35 ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 125, poz. 1035) okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 24 miesięcy, przy czym za kolejną umowę na czas określony uważa się umowę zawartą przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas określony. Jednocześnie do umów o pracę zawartych na czas określony trwających w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie stosuje się przepisów art. 251 k.p, tylko reguły wynikające z ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu. Jeżeli jednak termin rozwiązania umowy o pracę na czas określony, zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przypada po dniu 31 grudnia 2011 r., umowa rozwiązuje się z upływem czasu, na który została zawarta. Powyższe zasady stosuje się także wobec cudzoziemców zatrudnionych w Polsce.
Paweł Ziółkowski - specjalista z zakresu prawa pracy
Skoro Libańczyk jest zatrudniony w Polsce mają do niego zastosowanie polskie przepisy - co do art. 251 k.p należy zauważyć, iż w chwili obecnej przepis ten nie obowiązuje.
Zgodnie z art. 251 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p. - zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca. Uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie, od dnia następującego po jej rozwiązaniu, kolejnej umowy o pracę na czas określony. Przepisy nie ograniczają przy tym powyższej regulacji wyłącznie do Polaków, wobec czego należy uznać, iż obejmuje ona także Libańczyka. Warto przy tym zauważyć, iż regulacja ta w chwili obecnej nie obowiązuje. Zgodnie bowiem z art. 13 i 35 ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 125, poz. 1035) okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 24 miesięcy, przy czym za kolejną umowę na czas określony uważa się umowę zawartą przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas określony. Jednocześnie do umów o pracę zawartych na czas określony trwających w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie stosuje się przepisów art. 251 k.p, tylko reguły wynikające z ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu. Jeżeli jednak termin rozwiązania umowy o pracę na czas określony, zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przypada po dniu 31 grudnia 2011 r., umowa rozwiązuje się z upływem czasu, na który została zawarta. Powyższe zasady stosuje się także wobec cudzoziemców zatrudnionych w Polsce.
Paweł Ziółkowski - specjalista z zakresu prawa pracy