Ważne jest więc wskazanie co należy rozumieć pod pojęciem podmiotu leczniczego oraz na jakich stanowiskach mogą wykonywać pracę pracownicy podmiotów leczniczych..
Zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.l. podmiotami leczniczymi są:
1) przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
2) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3) jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej,
4) instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618),
5) fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,
6) kościoły, kościelne osoby prawne lub związki wyznaniowe w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.
Do stanowisk pracy wymienionych u.d.l., na których pracę mogą wykonywać pracownicy podmiotów leczniczych można zaliczyć: lekarzy i pielęgniarki, a także pracowników technicznych, obsługi i gospodarczych.
Zaszeregowanie pracowników komórek organizacyjnych (zakładów, pracowni) radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej – stosujących w celach diagnostycznych lub leczniczych źródła promieniowania jonizującego do jednej z grup pracowników podmiotów leczniczych jest ważne ze względu na różne czasy pracy wskazane w u.d.l. Pracowników komórek organizacyjnych (zakładów, pracowni) radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej stosujących w celach diagnostycznych lub leczniczych źródła promieniowania jonizującego można zaliczyć do pracowników technicznych, ponieważ w u.d.l. nie wskazano oddzielnej grupy pracowników komórek organizacyjnych (zakładów, pracowni) radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej – stosujących w celach diagnostycznych lub leczniczych źródła promieniowania jonizującego, jak to miało miejsce w ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.), która została uchylona z dniem 1 lipca 2011 r.
W dziale III u.d.l. wskazano czas pracy pracowników podmiotów leczniczych, wskazano czas pracy dla pracowników zatrudnionych w podmiocie leczniczym, pracowników technicznych, obsługi i gospodarczych oraz pracowników niewidomych zatrudnionych na stanowiskach wymagających kontaktu z pacjentami, jednakże bez wskazania pracowników konkretnych komórek organizacyjnych (zakładów, pracowni) tj. radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej – stosujących w celach diagnostycznych lub leczniczych źródła promieniowania jonizującego.
Można stwierdzić, że zgodnie z u.d.l. pracowników konkretnych komórek organizacyjnych (zakładów, pracowni) tj. radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej – stosujących w celach diagnostycznych lub leczniczych źródła promieniowania jonizującego, powinno się traktować jak pracowników technicznych wskazanych art. 93 ust. 2 u.d.l. Zgodnie z art. 93 ust. 2 u.d.l. czas pracy pracowników technicznych, w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Okres rozliczeniowy nie może przekraczać 3 miesięcy.
Zgodnie z art. 93 ust. 3 u.d.l. czas pracy pracowników niewidomych zatrudnionych na stanowiskach wymagających kontaktu z pacjentami, w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie może przekraczać 6 godzin na dobę i przeciętnie 30 godzin na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Okres rozliczeniowy nie może przekraczać 3 miesięcy.
Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, w stosunku do pracowników mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których dopuszczalne jest przedłużenie wymiaru czasu pracy do 12 godzin na dobę, z zastrzeżeniem czasu pracy pracowników niewidomych.
W rozkładach czas pracy pracowników technicznych nie może przekraczać przeciętnie 40 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym. Okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż miesiąc. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 4 miesięcy.
Rozkład czasu pracy powinien być stosowany na podstawie harmonogramów pracy ustalanych dla przyjętego okresu rozliczeniowego, określających dla poszczególnych pracowników dni i godziny pracy oraz dni wolne od pracy. W rozkładach czasu pracy wymiar czasu pracy pracownic w ciąży oraz pracowników opiekujących się dzieckiem do lat 4, bez ich zgody nie może przekraczać 8 godzin na dobę.