• we Francji możemy natknąć się na skróty MARC (les modes alternatifs de resolution de conflits) lub RAD (reglement alternatif des differends); ten drugi skrót występuje także w Kanadyjskim Quebecu,
  • w Niemczech nie powinniśmy być zaskoczeniu spotykając się ze skrótem AKR (aussergerichtlichen Konfliktregelung).
  1. Alternatywne Metody Rozwiązywania Sporów, to metody, które w znaczny sposób różnią się od tych, stosowanych podczas klasycznego postępowania sądowego.
  2. ADR oznaczają "działania w ramach procesu cywilnego i wykonywania władzy sądowniczej, które umożliwiają nieantagonistyczne zakończenie sporu, w tym przede wszystkim podejmowane przez samych sędziów czynności, które mają na celu doprowadzenie do zawarcia ugody."
  3. Według trzeciego ujęcia ADR to wszystkie metody, które stanowią alternatywę dla postępowania przed sądem powszechnym (czyli także arbitraż).
  4. Ostatnia z głównych koncepcji stanowi, że ADR to tylko metody, które w ogóle nie opierają się na modelu adjudykacyjnym, czyli takim, w którym wydawane jest wiążące strony orzeczenie. Koncepcja ta, w takiej formie wyklucza z ADR nawet pozasądowy arbitraż.
  • udział neutralnej bezstronnej osoby trzeciej,
  • ograniczenie formalizmu do minimum,
  • stawianie wspólnych interesów stron na pierwszym miejscu,
  • udział stron w poszukiwaniu rozwiązania konfliktu.
  1. Model kontraktowy - w ramach tego trybu strony mogą swobodnie kształtować relacje między sobą, charakteryzuje się on bardzo dużą autonomią. Świetnym przykładem rozwiązywania sporu według modelu kontraktowego są negocjacje.
  2. Model koncyliacyjny - w tym przypadku mamy do czynienia z rozstrzygnięciem sporu przez osobę trzecią, jednak rozwiązanie takie nie wiąże stron w żaden sposób. Tak naprawdę pojęcie koncyliacji jest w stu procentach tożsame z pojęciem mediacji. Mediacja ma charakter pozapaństwowy co odróżnia ją od postępowania sądowego.
  • dobrowolność - oznacza, że obie strony muszą wyrażać chęć uczestnictwa w mediacji,
  • bezstronność osoby mediatora - mediator musi być bezstronny i obiektywny, dbać o równowagę między stronami w czasie postępowania mediacyjnego oraz w równym stopniu wspierać obie strony,
  • akceptowalność osoby mediatora - obydwie strony muszą wyrazić zgodę na osobę mediatora, mediator może być także zmieniony w trakcie postępowania mediacyjnego, jeżeli któraś ze stron wyrazi takie żądanie,
  • neutralność mediatora - mediator nie może sugerować ani narzucać stronom swojego zdania lub rozwiązania konfliktu, mediator nie ma interesu w rozstrzygnięciu, ma on za zadanie pomóc w wyborze rozwiązania najlepszego dla obydwu stron,
  • poufność - wszystkie informacje uzyskane przez mediatora w trakcie mediacji są objęte tajemnicą, mediator nie może ujawnić przebiegu mediacji, składanych w trakcie mediacji propozycji czy jakichkolwiek danych uzyskanych w trakcie trwania mediacji. Mediator nie będzie mógł być świadkiem w ewentualnym procesie między stronami mediacji (chyba, że strony zdecydują inaczej).
  • Strony mogą także ustalić granice poufności między sobą w odrębnej klauzuli.
  1. Arb-Med - polega na tym że, najpierw dochodzi do przeprowadzenia postępowania arbitrażowego, którego wynik, umieszcza się w zalakowanej kopercie, następnie przeprowadza się postępowanie mediacyjne. Jeśli strony nie zawrą ugody w określonym wcześniej czasie, sprawę rozstrzyga wydana w arbitrażu decyzja. Ta metoda ma zastosowanie szczególnie w postępowaniach gospodarczych, w których stronom bardzo zależy na czasie.
  2. Last Offer Arbitration - to tzw. arbitraż ostatniej szansy, w której jeśli strony nie dojdą do porozumienia podczas negocjacji, przedstawiają dwie propozycje arbitrowi, który musi wybrać spośród nich jedną i nie może sam proponować żadnych rozwiązań lub zmieniać przedstawionych mu ofert.
  3. Med-Arb - to jedna z dwóch metod hybrydowych, polegających na połączeniu mediacji z arbitrażem. W tym przypadku neutralna osoba trzecia prowadzi mediację, a jeśli nie zakończy się ona ugodą, osoba ta przejmuje funkcję arbitra i podejmuje ostateczną decyzję.
  4. Mini-trial (minirozprawa) - to postępowanie, które łączy zasady procedury sądowej (obecność neutralnej osoby trzeciej, która wydaje niewiążącą opinię dotyczącą prawdopodobnego orzeczenia sądowego), negocjacji i koncyliacji. Jeśli strony nie dojdą do porozumienia, sprawa wraca do sądu.
  5. Summary jury trial (skrócona rozprawa przed ławą przysięgłych) - jest to symulacja procesu w skróconej formie, mająca przedstawić możliwie realistyczną wizję tego, jak zostanie rozstrzygnięty spór w prawdziwym procesie przed sądem. Dzięki tej procedurze strony mogą uzyskać od ławników uzasadnienie ich decyzji i przekonać się, czy ich strategia jest skuteczna i zrozumiała. Nie jest to jednak powszechnie stosowana metoda, ze względu na jej skomplikowanie i podwyższenie kosztów procesu.
  6. Private judging (prywatny sędzia) - jest procedurą analogiczną do rozprawy, jednak to strony ustalają zasady, na jakich będzie się ona odbywała, dzięki temu jest to proces dużo bardziej nieformalny i dostosowany do indywidualnych potrzeb stron.