Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 31 marca 2015 r., sygn. akt II SA/Ol 855/14.

Departament Ochrony Środowiska wymierzył D.K. opłatę podwyższoną za magazynowanie odpadów bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania za I półrocze 2010 r. w kwocie 4151 zł. W uzasadnieniu wskazał, iż w maju i we wrześniu 2012 r. w sumie trzykrotnie przeprowadzono kontrolę działek należących do D.K. w związku z wykryciem nielegalnie prowadzonej działalności gospodarczej. Stwierdzono, że od około 4 lat na działkach magazynowane są odpady w postaci zużytych lub nienadających się do eksploatacji pojazdów oraz elementy pochodzące z demontażu pojazdów, jak np.: akumulatory, zderzaki, itp. Zdaniem organu, na prowadzenie takiej działalności, tj. wstępnego przetwarzania odpadów w postaci zużytego pojazdu, którego efektem jest wytwarzanie nowego rodzaju odpadu, D.K. powinien posiadać pozwolenie na wytwarzanie odpadów wraz z elementami na odzysk odpadów. D.K. takiego zezwolenia nie posiadał.

D.K. wniósł odwołanie od decyzji domagając się jej uchylenia i umorzenia. Wyjaśnił, iż w latach 2001-2004 prowadził działalność gospodarczą, w ramach której przechowywał na swojej nieruchomości części samochodowe stanowiące towary handlowe, a także samochody przeznaczone do naprawy. Elementy znajdujące się na jego działce stanowiły pozostałości po prowadzonej kiedyś działalności gospodarczej. Zaznaczył jednak, że nieporządek panujący na jego nieruchomości został już usunięty.

SKO uchyliło decyzję organu I instancji w części dotyczącej obowiązku zapłaty nałożonej kwoty w terminie 14 dni, argumentując, iż termin ten upłynął. W pozostałej części utrzymał decyzję w mocy.

D.K. skierował sprawę do Sądu, który stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu, organy obu instancji wydały przedwczesne rozstrzygnięcia w oparciu o niedokładnie wyjaśniony stan faktyczny sprawy. Organy wymierzyły D.K. opłatę podwyższoną za magazynowanie odpadów w I półroczu 2010 r., jednak nie dokonały żadnych ustaleń w kwestii ilości odpadów, która znajdowała się w tym okresie na nieruchomości strony. Organy nie wyjaśniły także, które z rzeczy znajdujących się na posesji D.K. należało uznać za odpady. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy o odpadach spośród wszystkich części samochodowych znajdujących się na działce, za odpady należało uznać te, które były zużyte lub nie nadawały się do użytkowania. Zaniechanie przez organy wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy stanowi naruszenie ogólnych przepisów procedury administracyjnej.

Sąd zaznaczył, że ponownie rozpoznając sprawę organy powinny wyjaśnić, czy w I półroczu 2010 r. na nieruchomości D.K. magazynowane były odpady i jaka była ich faktyczna ilość, a także, czy przedmioty te stanowiły odpady. Dopiero po dokonaniu tych ustaleń możliwe będzie podjęcie rozstrzygnięcia w sprawie.

Orzeczenie nie jest prawomocne.

Sygnatura akt: II SA/Ol 855/14

Źródło: www.orzeczenia.nsa.gov.pl