Do starostwa wpływają informacje odnośnie obozowania nad jeziorem na "dziko" namiotów, bez możliwości zapewnienia czynności socjalno-bytowych (w jeziorze używane są mydła, szampony). Jest to park krajobrazowy.

Jaki organ będzie właściwy do podjęcia działań w przedstawionej sytuacji?

Czy takie obozowanie jest możliwe?

Odpowiedź:

Starosta powinien zawiadomić policję o obozowaniu na terenie parku krajobrazowego w sposób naruszający zakazy obowiązujące na tym terenie. Także w przypadku popełnienia innych wykroczeń związanych z obozowaniem organem właściwym do wszczęcia postępowania jest policja. Organizator "dzikiego" obozowiska albo wszystkie osoby biwakujące na tym terenie zostaną ukarani, w zależności od rodzaju popełnionego wykroczenia lub przestępstwa.

Uzasadnienie:

Obozowanie "na dziko" w parku krajobrazowym, zanieczyszczanie wód jeziora, gleby lub ziemi stanowi wykroczenie ścigane na podstawie ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 275) - dalej k.w., a w szczególnym przypadku przestępstwo ścigane na podstawie art. 181 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) - dalej k.k.

W art. 30 pkt 10 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435, z późn. zm.) - dalej u.l., sformułowano zakaz biwakowania poza miejscami wyznaczonymi przez właściciela lasu lub nadleśniczego jest zabronione. Ten sam artykuł precyzuje również, że w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności: rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego, korzystania z otwartego płomienia, wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.


Także naruszenie zakazów obowiązujących na terenie parku krajobrazowego wskazanych w art. 17 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, z późn. zm.) - dalej u.o.p., wprowadzonych uchwałą sejmiku województwa (art. 16 ust. 3 u.o.p.), stanowi wykroczenie z art. 127 pkt 1 lit. c u.o.p. karane karą grzywny lub aresztu. Zgodnie z art. 129 u.o.p., sąd może orzec:
1) przepadek przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia lub przestępstwa oraz przedmiotów, roślin, zwierząt lub grzybów pochodzących z wykroczenia lub przestępstwa, chociażby nie stanowiły własności sprawcy;
2) obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego, a jeśli obowiązek taki nie byłby wykonalny - nawiązkę do wysokości 10.000 złotych na rzecz organizacji społecznej działającej w zakresie ochrony przyrody lub właściwego, ze względu na miejsce popełnienia wykroczenia lub przestępstwa, wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej.