Odpowiedź:
Na wstępie warto zwrócić uwagę, że postępowanie prowadzone na podstawie art. 64a ust. 5 ustawy z 18.07.2001 r. - Prawo wodne – dalej pr. wod., wszczyna się z urzędu (por. wyrok WSA w Krakowie z 26.06.2013 r., II SA/Kr 570/13). Organ administracji nie wszczyna zatem postępowania w sprawie nałożenia na właściciela samowolnie wykonanego urządzenia wodnego obowiązku likwidacji tego urządzenia, na wniosek podmiotu zainteresowanego rozstrzygnięciem w sprawie. Może natomiast informację zawartą w takim wniosku potraktować jako podstawę do wszczęcia postępowania z urzędu.

Ponadto zgodnie z art. 64a ust. 5 pr. wod. jeżeli właściciel urządzenia wodnego nie wystąpił z wnioskiem, o legalizację urządzenia wodnego lub nie uzyskał decyzji o legalizacji urządzenia wodnego, organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego nakłada na właściciela tego urządzenia, w drodze decyzji, obowiązek likwidacji urządzenia, ustalając warunki i termin wykonania tego obowiązku. Wynika z tego, że postępowanie zarówno postępowanie legalizacyjne jak i mające na celu likwidację urządzenia wodnego prowadzi się względem właściciela tego urządzenia.

Zgodnie z paremią superficies solo cedit wszystko co jest częścią składową gruntu dzieli jego los prawny. W prawie polskim zasadę tę ilustruje art. 48 ustawy z 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny – dalej k.c., zgodnie z którym z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane. Natomiast zgodnie z art. 47 § 1 k.c. część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Oznacza to, że każdoczesny właściciel gruntu staje się właścicielem zlokalizowanych na nim urządzeń wodnych. Natomiast w art. 9 ust. 2 pkt 4 i 5 pr. wod. rozdzielone zostało pojęcie "właściciela" (którym w rozumieniu ustawy jest również posiadacz samoistny i użytkownik wieczysty) i "właściciela wody" oraz w art. 10 pr. wod. określone zostało prawo własności wód, które wyodrębnia wodę jako przedmiot samodzielnej regulacji, niezależnie od własności gruntu. Ustawodawca rozdziela tym samym pojęcie własności urządzenia wodnego od własności wody oraz gruntu pokrytego powierzchniową wodą płynącą. Ogólna zasada superficies solo cedit nie obowiązuje w stosunku do budowli posadowionych na gruntach pokrytych wodami płynącymi. Jeżeli zatem urządzenie wodne wykonane jest na gruncie pokrytym wodami płynącymi, w przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie właściciela tego urządzenia, nie można przyjmować, że właścicielem urządzenia wodnego jest właściciel działki, na której urządzenie to jest posadowione.

Bez ustalenia właściciela nielegalnie wykonanego pomostu nie jest możliwe prowadzenie postępowania i wydanie decyzji na podstawie art. 64a ust. 5 pr. wod. W takiej sytuacji starosta nie może podjąć żadnych działań.

Jeżeli jednak pomost jest w złym stanie technicznym i jego istnienie zagraża bezpieczeństwu osób, które potencjalnie mogą na nim przebywać, to ze względu na odpowiedzialność cywilną, likwidację takich pomostów powinna przeprowadzić jednostka sprawująca trwały zarząd gruntem pokrytym wodami płynącymi, na którym zlokalizowany jest pomost i to ona powinna uzyskać pozwolenie bądź dokonać zgłoszenia likwidacji pomostu. 

Prawo Ochrony Środowiska
Artykuł pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami