Wał wzdłuż Doliny Iłowsko-Dobrzykowskiej o długości ok. 30 km przebiega przez cztery gminy woj. mazowieckiego: Młodzieszyn, Iłów, Słubice i Gąbin. Dolina położona jest w bezpośrednim sąsiedztwie środkowego odcinka Wisły. W 2010 r. przerwanie wału w miejscowości Świniary doprowadziło do powodzi, która najbardziej dotknęła dwie gminy: Słubice i Gąbin, położone w pobliżu Płocka.
„Mając na uwadze charakter Doliny Iłowsko-Dobrzykowskiej oraz zdarzenia powodziowe, jakie miały tam miejsce w przeszłości, wykonanie modernizacji obwałowania ma charakter priorytetowy” - podkreślił płocki oddział Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych (WZMiUW) w Warszawie, odpowiadając na pytania, dotyczące stanu technicznego budowli i planów jej przebudowy.
WZMiUW zaznaczył, że z uwagi na lokalizację i znaczenie wału dla bezpieczeństwa przeciwpowodziowego wnioskował o uwzględnienie jego modernizacji w całości w „Planie zarządzania ryzykiem powodziowym dla regionu wodnego Środkowej Wisły na lata 2016-21”. Całkowity koszt inwestycji szacowany jest na ok. 90 mln zł. Jak przyznał płocki oddział WZMiUW, na obecnym etapie nie ma konkretnych informacji, kiedy przedsięwzięcie będzie zrealizowane i jakie będą źródła jego finansowania.
Według WZMiUW w niezatwierdzonym jeszcze „Planie zarządzania ryzykiem powodziowym dla regionu wodnego Środkowej Wisły na lata 2016-21” pierwszy etap przebudowy i modernizacji lewego wału rzeki Wisły wzdłuż Doliny Iłowsko-Dobrzykowskiej, obejmujący gminy: Młodzieszyn i Iłów „umieszczony zostały jako zadanie buforowe” - oznacza to, że zadanie to znajdzie się na liście inwestycji w drugim cyklu planistycznym z możliwością wcześniej realizacji, w pierwszym cyklu, pod warunkiem uzyskania oszczędności na pozostałych przedsięwzięciach.
W ocenie płockiego oddziału WZMiUW, stan techniczny wału wzdłuż Doliny Iłowsko-Dobrzykowskiej „określony na podstawie przepisów prawa budowlanego ocenia się jako dostateczny”. „Wał skutecznie chroni tereny przyległe, jednak jak każda budowla ulega zmianom pod wpływem czynników zewnętrznych, w związku z czym należy ją modernizować. Aby opisywane obwałowanie skutecznie spełniało swoje podstawowe cele należy m. in. odcinkowo skorygować istniejącą geometrię korpusu wału, dogęścić korpus i podłoże wału, wykonać przesłony przeciwfiltracyjne, a także siatki stalowe antybobrowe” – zaznaczono w informacji.
WZMiUW przypomniał, że w latach 2014-15 opracowana została dokumentacja „Koncepcja dostosowania wałów Doliny Iłowsko-Dobrzykowskiej w km 1+210 – 35+215 do aktualnych przepływów ekstremalnych w korycie Wisły”. Wykonała ją firma Hydron z Warszawy. Dokumentacja ta poddana zostanie obecnie ocenie pod względem zgodności zastosowanych rozwiązań z obowiązującymi przepisami, w tym prawa budowlanego, wodnego i ochrony środowiska, a także proponowanymi rozwiązaniami technicznymi. Ocenę taką przeprowadzi Biuro Studiów i Projektów Gospodarki Wodnej Rolnictwa „Bipromel” z Warszawy. Podmiot ten został wybrany z końcem lutego w przetargu z ofertę ponad 19,6 tys. zł na wykonanie analizy.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Prawo ochrony środowiska. Komentarz
|
W 2010 r. wezbrana Wisła zalała dwukrotnie część Doliny Iłowsko-Dobrzykowskiej. Powódź dotknęła wówczas najbardziej gminę Słubice i sąsiednią gminę Gąbin, najpierw pod koniec maja, po przerwaniu przez rzekę wału przeciwpowodziowego w Świniarach oraz na początku czerwca, gdy rzeką spływała druga fala wezbraniowa. W obu gminach zalanych zostało ponad 20 miejscowości i ok. 6 tys. ha zamieszkanych przez 4 tys. osób. Ewakuowano wtedy ponad 2,5 tys. osób i ponad 2 tys. sztuk zwierząt.
W 2011 r. wał w Świniarach naprawiono i wzmocniono. Wykonano też naprawy przepompowni, przepustów, śluz i kanałów. Koszt inwestycji wyniósł ponad 28 mln zł. W 2012 r. dokończono likwidację przecieków wału na długości 5,5 km, w tym w rejonie miejscowości Dobrzyków, Troszyn i Piotrkówek. W 2015 r. płocki oddział WZMiUW informował o zabezpieczeniu 20 proc. wału biegnącego wzdłuż Doliny Iłowsko-Dobrzykowskiej stalowymi siatkami - zakładane na korpus wału chronią one przed bobrami, które kopiąc głębokie nory, osłabiają konstrukcję budowli, zwłaszcza w przypadku wysokich i długotrwałych wezbrań rzek.(PAP)