Odpowiedź: w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tej faktury w miesiącu, w którym upływa termin 30 dni od daty upływu terminu płatności. Jeśli w tym miesiącu podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Obowiązek ten dotyczy także sytuacji, gdy podatnik nie uzyskuje w danym okresie przychodów lecz ponosi wyłącznie koszty uzyskania przychodów.
Korekty tej podatnik może dokonać na podstawie własnej noty księgowej. Nieuregulowanie należności w terminie nie stanowi przesłanki do wystawienia faktury korygującej.
Obowiązku dokonania korekty nie należy utożsamiać z obowiązkiem "wyksięgowania" faktury.
Uzasadnienie: zgodnie z przepisami art. 24d ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tej faktury. Na podstawie art. 24d ust. 3 u.p.d.o.f. zmniejszenia tego dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin 30 dni od daty upływu terminu płatności.
Zgodnie z art. 24d ust. 4 u.p.d.o.f., jeżeli po dokonaniu zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.
Z kolei art. 24d ust. 5 u.p.d.o.f. stanowi, że jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.
Na mocy § 13 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), za dowody księgowe uważa się również noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi.
Przykład: w przypadku nabycia towarów za kwotę 800 zł z terminem płatności na dzień 4 lutego 2013 r., 30. dniowy termin, o którym mowa w art. 24d ust. 1 u.p.d.o.f., upłynął w dniu 6 marca 2013 r.
Jeśli podatnik nie dokonał zapłaty do dnia 6 marca 2013 r., a zaliczył kwotę 800 zł do kosztów uzyskania przychodów, obowiązany jest do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów za marzec 2013 r. o kwotę 800 zł.
Jeśli w dniach 8 i 14 marca 2013 r. podatnik dokonał zapłaty łącznie 500 zł, ma prawo zwiększyć koszty uzyskania przychodów o tę kwotę za marzec 2013 r.