Pytanie pochodzi z  programu Serwis Budowlany .

W jaki sposób ustalić jednorazową opłatę określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości, jeżeli to nie plan przestrzenny, a decyzja o warunkach zabudowy zrodziła skutki o których mowa w art. 36 ust. 4 u.p.z.p.?


Wydano decyzję, nastąpił wzrost wartości, dokonano zbycia, ma zastosowanie art. 63 ust. 3 u.p.z.p., ale organ nie zna stawki procentowej, którą zwykle uchwala rada gminy w drodze planu przestrzennego.

Odpowiedź

Na postawione pytanie najlepszą odpowiedzią będzie przywołanie tez wyrażonych przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 lipca 2011 r., II OSK 1193/10. Naczelny Sąd Administracyjny jest zdania, że odesłanie zamieszczone w art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.) - dalej u.p.z.p. do odpowiedniego stosowania art. 36 oraz art. 37 u.p.z.p. jest przepisem blankietowym legislacyjnie wadliwym, w procesie stosowania prawa nie dającym się wykonać zgodnie z prawem.


Naczelny Sąd Administracyjny tłumaczy, że realizacja odesłania z art. 63 ust. 3 u.p.z.p. wymaga uwzględnienia kilku elementów. Po pierwsze, musi być uchwalony plan miejscowy przez radę gminy, w którym określono wysokość stawki procentowej, co dopiero daje możliwość wójtowi "pobrania" jednorazowej opłaty. Ustawodawca w tej sprawie dał kompetencje organowi uchwałodawczemu (radzie gminy) i organowi wykonawczemu (wójtowi), czego nie uwzględnia odesłanie do odpowiedniego stosowania przepisów art. 36 oraz art. 37, zawarte w art. 63 ust. 3 u.p.z.p.


Z powyższego przepisu nie można też domniemywać, że wójt ma prawa ustalenia stawki procentowej w decyzji o warunkach zabudowy, ani że stawki procentowe mogą być uchwalone przez radę gminy w odrębnej od planu miejscowego uchwale. Praktycznie brak więc możliwości wydania legalnej decyzji zobowiązującej do zapłaty tzw. renty planistycznej.

Pytanie pochodzi z programu Serwis Budowlany .