Pytanie
Spółka niemiecka (Sp. DE) posiada 100% udziałów w spółce polskiej (Sp. PL). Sp. PL sprzedaje towary i materiały zarówno do Sp. DE jak i do pozostałych podmiotów powiązanych krajowych i zagranicznych. Sprzedaż towarów i materiałów do innych podmiotów dokonywana jest na zlecenie i za zgodą Sp. DE. Zgodnie z przepisami o cenach transferowych dokonywane są okresowe rozliczenia z Sp. DE (kwartalne lub roczne) transakcji z dokonywanych do Sp. DE i do pozostałych podmiotów wg. następującej metody: 1. Sp. DE - rozliczana jest marża zgodnie z przyjętym narzutem wg. metody koszt plus. Wystawiane są faktury VAT (ze stawką 0%) okresowe, zbiorcze korygujące wartość sprzedaży za dany okres kwartał lub rok. W deklaracji VAT 7 i informacji podsumowującej korygowana jest wartość WDT na plus lub minus ponieważ korekty dotyczą towarów lub materiałów, które wyjechały do Niemiec. Sp. DE wykazuje to jako zwiększenie lub zmniejszenie WNT.
Do pozostałych podmiotów - rozliczana jest kwartalnie lub rocznie marża zgodnie z metodą ceny odsprzedaży. Wystawione są przez Sp. PL faktury na Sp. DE jako rozliczenie narzutu wyliczonego wg. metody ceny odsprzedaży. W przypadku wystawienia uznania na Sp. DE spółka polska wykazuje to w deklaracji VAT 7 jako zwiększenie importu usług a Sp. jako zwiększenie tzw. eksportu usług do UE i na zwiększenie wartości usług w informacji podsumowującej wskazując NIP Sp. PL, traktując te uznania jako rozliczenie usługi narzutu.
Czy taki sposób postępowania obu podmiotów spółki polskiej i niemieckiej jest zgodny z przepisami o podatku VAT a w szczególności zgodny z przepisami o sporządzaniu informacji podsumowującej?