Zasady gospodarowania bezosobowym funduszem płac w przedsiębiorstwach państwowych.

UCHWAŁA Nr 235

RADY MINISTRÓW

z dnia 26 września 1967 r.

w sprawie zasad gospodarowania bezosobowym funduszem płac w przedsiębiorstwach państwowych.

§  1.

1. Bezosobowy fundusz płac w przedsiębiorstwach państwowych przeznaczony jest na pokrycie należności osób fizycznych z tytułu umów o dzieło lub umów zlecenia, zwanych dalej "umowami", których przedmiotem jest zobowiązanie się do wykonania osobistych prac, dla których ze względu na ich doraźny lub przejściowy charakter bądź niewielkie rozmiary nie jest przewidziane zatrudnienie w planie zatrudnienia przedsiębiorstwa. Bezosobowy fundusz płac przeznaczony jest w szczególności na wynagrodzenia za:

1) usługi załadunkowe i wyładunkowe,

2) pranie oraz naprawę odzieży roboczej i ochronnej, jak również ekwiwalent za te prace,

3) drobne remonty pomieszczeń i naprawę sprzętu,

4) udział w orkiestrze zakładowej na zasadach określonych przez Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych,

5) opracowanie, ocenę lub realizację projektów wynalazczych oraz popularyzację wynalazczości i postępu technicznego,

6) ekspertyzy, konsultacje, porady,

7) projektowanie i nadzór inwestycyjny,

8) wykłady w zakresie szkolenia wewnątrzzakładowego prowadzone przez wykładowców nie będących pracownikami przedsiębiorstwa,

9) prace twórcze oraz autorskie i tłumaczenia, z wyjątkiem wynagrodzeń za takie prace zaliczanych w myśl obowiązujących przepisów do funduszu honorariów,

10) 1 udział w posiedzeniach komisji oraz dla członków jury w konkursach,

11) 2 skup, zbiórkę i odsprzedaż opakowań i surowców wtórnych,

12) 3 likwidację dołów urobkowych przy pracach geologiczno-poszukiwawczych,

13) 4 udział członków komitetów członkowskich spółdzielni w kontrolach, lustracjach, posiedzeniach komisji oraz za pełnienie dyżurów.

2. 5 Z bezosobowego funduszu płac nie wypłaca się wynagrodzeń:

1) na rzecz osób wykonujących przemysł domowy lub ludowy,

2) od których pobierany jest podatek dochodowy, obrotowy lub gruntowy oraz za prace wymienione w art. 9 ust. 1 pkt 19 dekretu z dnia 30 czerwca 1951 r. o podatku gruntowym (Dz. U. z 1966 r. Nr 2, poz. 12).

§  2.

1. Wartość jednorazowej umowy łącznie z kosztem dostarczonych przez wykonawcę materiałów nie może przekroczyć kwoty 10.000 zł.

2. Zawarcie umowy, której wartość przekracza granicę ustaloną w ust. 1, może nastąpić w uzasadnionych wypadkach wyłącznie za każdorazową zgodą jednostki nadrzędnej.

3. Przez jednorazową umowę należy rozumieć zespół wszystkich prac zmierzających do realizacji tego samego zadania jako całości bez względu na liczbę wykonawców.

§  3.

1. 6 Umowy mogą być zawierane:

1) z pracownikami własnymi przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że zadanie będące przedmiotem umowy nie wchodzi w zakres obowiązków służbowych pracowników danego przedsiębiorstwa i nie będzie wykonywane w normalnych godzinach pracy, przy czym łączna wartość umów z jednym wykonawcą nie przekroczy w stosunku rocznym sumy trzymiesięcznego wynagrodzenia, nie więcej jednak niż 10.000 zł,

2) z innymi osobami fizycznymi, przy czym łączna wartość umów z jednym wykonawcą nie może przekroczyć w ciągu roku kwoty 15.000 zł.

2. Zawarcie umów, których wartość przekracza granice określone w ust. 1, wymaga każdorazowo zgody jednostki nadrzędnej. Dyrektor zjednoczenia (jednostki równorzędnej), może upoważnić niektóre przedsiębiorstwa zaliczone do I kategorii przedsiębiorstw do zawierania umów przekraczających granice określone w ust. 1.

3. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczą prac związanych z załadunkami i wyładunkami. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w § 2, nie dotyczą prac związanych z rozwojem i realizacją wynalazczości, wykonywanych przez brygady racjonalizatorskie.

4. Z pracownikami własnymi - członkami brygad załadunkowych i wyładunkowych mogą być zawierane umowy obejmujące załadunki i wyładunki w godzinach nocnych, w niedziele i święta, gdy czas pracy, w którym są one wykonywane, nie jest przedłużeniem normalnego czasu pracy.

5. Zawarcie umowy z pracownikiem jednostki nadrzędnej może nastąpić jedynie po uzyskaniu pisemnego zezwolenia kierownika jednostki nadrzędnej; zezwolenie to powinno określać kwotę, w której granicach umowa może być zawarta.

6. Pracownicy jednostki, która zawarła umowę, nie mogą przyjmować do wykonania od osoby, której zlecono wykonanie umowy, całości lub części prac objętych umową.

7. Uprawnienia w zakresie zawierania umów należą do dyrektora przedsiębiorstwa oraz jego statutowych zastępców. Dyrektor może przekazać te uprawnienia innym pracownikom przedsiębiorstwa w stosunku do umów, których wartość nie przekracza 2.000 zł.

8. 7 Zawarcie umowy, której wartość przekracza kwotę 2.000 zł powinno być poprzedzone opinią komisji zawierającą uzasadnienie celowości zlecanej pracy, kalkulacji przyjętej liczby godzin potrzebnych do jej wykonania, jak też wysokości zastosowanej stawki wynagrodzenia, jeżeli dla danego rodzaju pracy nie określono stawki wynagrodzenia lub zachodzi potrzeba jej podwyższenia. W skład komisji opiniującej powinni wchodzić przedstawiciele dyrekcji przedsiębiorstwa, komórki organizacyjnej występującej z wnioskiem o zawarcie umowy oraz komórki służby pracowniczej.

9. 8 Kierownik przedsiębiorstwa nie może zawrzeć umowy z pracownikiem bez pisemnej zgody kierownika zakładu pracy będącego dla pracownika podstawowym miejscem pracy. Kierownik zakładu pracy jest obowiązany odmówić wydania zezwolenia na zawarcie umowy, jeżeli wynagrodzenie pracownika z bezosobowego funduszu płac osiągnęło dopuszczalny roczny limit.

10. 9 Przepis ust. 9 nie ma zastosowania do umów zawieranych z pracownikami o wykonanie doraźnych prac fizycznych.

11. 10 W razie zawarcia umowy bez zgody zakładu pracy, o którym mowa w ust. 9, przedsiębiorstwo, które zawarło umowę, ma obowiązek odprowadzenia z bezosobowego funduszu płac do budżetu kwoty równej wysokości wypłaconego wynagrodzenia do wysokości 5.000 zł. Jeżeli kwota wynagrodzenia była wyższa niż 5.000 zł, wpłata do budżetu obejmuje 70% wydatkowanej kwoty, nie mniej jednak niż 5.000 zł. Odprowadzone kwoty należy traktować jako straty nadzwyczajne, obciążające wynik finansowy przedsiębiorstwa.

§  4.

1. Jeżeli wartość umowy przekracza 5.000 zł, przedsiębiorstwo powinno o zamiarze zawarcia umowy zawiadomić radę robotniczą lub radę zakładową, jeżeli rada robotnicza nie została w przedsiębiorstwie powołana. Umowa nie może być zawarta przed upływem 7 dni od daty zawiadomienia rady robotniczej (zakładowej), z wyjątkiem wypadków, w których zwłoka mogłaby narazić przedsiębiorstwo na szkodę.

2. Jeżeli w terminie przewidzianym w ust. 1 zostaną zgłoszone zastrzeżenia przez radę robotniczą (zakładową), a nie uwzględnione przez dyrektora, rada robotnicza (zakładowa) zawiadamia o zastrzeżeniach jednostkę nadrzędną.

§ 5. 11

1. Przy ustalaniu należności za prace objęte umową, na które są określone stawki wynagrodzenia, stawka przyjęta do obliczenia może być podwyższona w granicach do 150% obowiązującej stawki.

2. Jeżeli umowa dotyczy prac, na które nie ma ustalonej obowiązującej stawki, wynagrodzenie nie może przekroczyć kwoty wynikającej z przemnożenia liczby godzin niezbędnej do wykonania umowy przez podwyższoną w granicach do 150% stawkę godzinową wynagrodzenia pracownika o kwalifikacjach odpowiednich do wykonania umowy. Przez stawkę godzinową wynagrodzenia należy rozumieć stawkę godzinową osobistego zaszeregowania z premią przewidzianą za wykonanie zadań w 100%.

2a. Podwyższenie stawki wynagrodzenia w granicach 100%-150% może nastąpić w uzasadnionych wypadkach, np. w razie konieczności posiadania szczególnie wysokich kwalifikacji do wykonania pracy, krótkiego terminu do jej wykonania lub konieczności wykonywania pracy w godzinach nocnych.

3. Podwyższenie stawek, o którym mowa w ust. 1 i 2, może mieć miejsce wówczas, gdy nie spowoduje to podwyższenia kosztów realizacji umowy w stosunku do kosztów, jakie byłyby poniesione w razie powierzenia pracy będącej przedmiotem umowy odpowiedniemu przedsiębiorstwu.

4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się przy ustalaniu wynagrodzeń za objęte umową prace projektowe, za szkolenie, za prace twórcze i autorskie, za udział w posiedzeniach komisji oraz za inne prace, na które stawki określone zostały przy założeniu, że prace te nie będą wykonywane w trybie umowy o pracę. Wynagrodzenia te powinny być zgodne z obowiązującymi przepisami.

5. Wypłata należności następuje po pisemnym stwierdzeniu, że praca została wykonana zgodnie z umową. Stwierdzenie stanowiące podstawę wypłaty nie może zawierać żadnych zastrzeżeń.

6. Przedsiębiorstwo, które wypłaciło wynagrodzenie należne z tytułu wykonania umowy pracownikowi zatrudnionemu w innym zakładzie pracy na podstawie umowy o pracę, obowiązane jest zawiadomić o wysokości wypłaconego wynagrodzenia zakład pracy będący podstawowym miejscem pracy tego pracownika.

7. Przedsiębiorstwa (zakłady) rejestrują wypłaty z bezosobowego funduszu płac dokonane w danym roku na rzecz pracowników własnych, jak również wypłaty z tytułu umów wykonywanych przez pracownika w innym miejscu pracy.

§ 6. 12 (skreślony).

§ 7. 13 (skreślony).

§ 8. Prezes Rady Ministrów określi zasady gospodarowania bezosobowym funduszem płac w jednostkach państwowych i społecznych nie będących przedsiębiorstwami.

§ 9. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) i przewodniczący prezydiów wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) składają Przewodniczącemu Komitetu Pracy i Płac analizy z wykonania bezosobowego funduszu płac. Zakres i terminy składania analiz określi Przewodniczący Komitetu Pracy i Płac w porozumieniu z Ministrem Finansów.

§ 10. Zaleca się centralnym związkom spółdzielczym ustalenie zasad gospodarowania bezosobowym funduszem płac w spółdzielniach w sposób określony w uchwale.

§ 11. 14 (skreślony).

§ 12. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na uchwałę nr 21 Rady Ministrów z dnia 17 stycznia 1962 r. w sprawie zasad gospodarowania bezosobowym funduszem płac w przedsiębiorstwach państwowych (Monitor Polski Nr 11, poz. 35), zamiast przepisów uchwały nr 21 stosuje się odpowiednie w tym zakresie przepisy niniejszej uchwały.

§ 13. Uchwała niniejsza nie narusza przepisów uchwały nr 247 Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 1962 r. w sprawie wykonywania pilnych prac ofertowych i dokumentacyjnych dla potrzeb eksportu przez pracowników własnych przedsiębiorstw (Monitor Polski Nr 63, poz. 302) oraz uchwały nr 92 Rady Ministrów z dnia 5 maja 1967 r. w sprawie przygotowania i uruchomienia produkcji nowych maszyn i urządzeń (Monitor Polski Nr 29, poz. 136).

§ 14. Traci moc uchwała nr 21 Rady Ministrów z dnia 17 stycznia 1962 r. w sprawie zasad gospodarowania bezosobowym funduszem płac w przedsiębiorstwach państwowych (Monitor Polski Nr 11, poz. 35).

§ 15. Wykonanie uchwały porucza się ministrom (kierownikom urzędów centralnych) i przewodniczącym prezydiów wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw).

§ 16. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 § 1 ust. 1 pkt 10 dodany przez § 17 ust. 2 pkt 1 lit. a) uchwały nr 103 z dnia 25 maja 1971 r. w sprawie składników funduszu płac i pozostałych wynagrodzeń z tytułu pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej (M.P.71.31.196) z dniem 1 stycznia 1971 r.

2 § 1 ust. 1 pkt 11 dodany przez § 17 ust. 2 pkt 1 lit. a) uchwały nr 103 z dnia 25 maja 1971 r. w sprawie składników funduszu płac i pozostałych wynagrodzeń z tytułu pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej (M.P.71.31.196) z dniem 1 stycznia 1971 r.

3 § 1 ust. 1 pkt 12 dodany przez § 17 ust. 2 pkt 1 lit. a) uchwały nr 103 z dnia 25 maja 1971 r. w sprawie składników funduszu płac i pozostałych wynagrodzeń z tytułu pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej (M.P.71.31.196) z dniem 1 stycznia 1971 r.

4 § 1 ust. 1 pkt 13 dodany przez § 17 ust. 2 pkt 1 lit. a) uchwały nr 103 z dnia 25 maja 1971 r. w sprawie składników funduszu płac i pozostałych wynagrodzeń z tytułu pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej (M.P.71.31.196) z dniem 1 stycznia 1971 r.

5 § 1 ust. 2 według numeracji ustalonej przez § 17 ust. 2 pkt 1 lit. b-c) uchwały nr 103 z dnia 25 maja 1971 r. w sprawie składników funduszu płac i pozostałych wynagrodzeń z tytułu pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej (M.P.71.31.196) z dniem 1 stycznia 1971 r.

6 § 3 ust. 1 zmieniony przez § 1 uchwały nr 226 z dnia 29 października 1971 r. (M.P.71.52.336) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 8 listopada 1971 r.

7 § 3 ust. 8 dodany przez § 1 pkt 1 uchwały nr 142 z dnia 2 lipca 1976 r. (M.P.76.30.130) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 14 lipca 1976 r.

8 § 3 ust. 9 dodany przez § 1 pkt 1 uchwały nr 142 z dnia 2 lipca 1976 r. (M.P.76.30.130) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 14 lipca 1976 r.

9 § 3 ust. 10 dodany przez § 1 pkt 1 uchwały nr 142 z dnia 2 lipca 1976 r. (M.P.76.30.130) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 14 lipca 1976 r.

10 § 3 ust. 11 dodany przez § 1 pkt 1 uchwały nr 142 z dnia 2 lipca 1976 r. (M.P.76.30.130) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 14 lipca 1976 r.

11 § 5 zmieniony przez § 1 pkt 2 uchwały nr 142 z dnia 2 lipca 1976 r. (M.P.76.30.130) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 14 lipca 1976 r.

12 § 6 skreślony przez § 1 pkt 3 uchwały nr 142 z dnia 2 lipca 1976 r. (M.P.76.30.130) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 14 lipca 1976 r.

13 § 7 skreślony przez § 1 pkt 3 uchwały nr 142 z dnia 2 lipca 1976 r. (M.P.76.30.130) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 14 lipca 1976 r.

14 § 11 skreślony przez § 17 ust. 2 pkt 2 uchwały nr 103 z dnia 25 maja 1971 r. w sprawie składników funduszu płac i pozostałych wynagrodzeń z tytułu pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej (M.P.71.31.196) z dniem 1 stycznia 1971 r.

• Identyfikator: M.P.1967.57.277
• Rodzaj: Uchwała
• Tytuł: Zasady gospodarowania bezosobowym funduszem płac w przedsiębiorstwach państwowych.
• Data aktu: 26/09/1967
• Data ogłoszenia: 26/10/1967
• Data wejścia w życie: 26/10/1967