Akty Prawne
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej - Seria L
Dz.U.UE.L.2019.249.29

Absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2017, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze.

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, Euratom) 2019/1410

z dnia 26 marca 2019 r.

w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2017, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

PARLAMENT EUROPEJSKI,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 6 , w szczególności jego art. 69, 260, 261 i 262,

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, Euratom) 2019/1411

z dnia 26 marca 2019 r.

zawierająca uwagi stanowiące integralną część decyzji w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2017, sekcja III - Komisja i agencjewykonawcze

PARLAMENT EUROPEJSKI,

Wykonanie budżetu na rok 2017 i osiągnięte wyniki

zauważa, że w 2017 r. budżet Unii był czwartym z kolei budżetem rocznym, w którym wdrażano obecne wieloletnie ramy finansowe (WRF), oraz że wyniósł łącznie, wraz z sześcioma budżetami korygującymi, 159,8 mld EUR, a przydziały w różnych obszarach wyglądały następująco:

podkreśla, że budżet Unii wspiera realizację polityki Unii oraz realizację jej priorytetów i celów dzięki uzupełnianiu zasobów państw członkowskich przeznaczonych na te cele; odnotowuje w związku z tym osiągnięcie następujących rezultatów:

w odniesieniu do osiągnięć programów zgłoszonych przez państwa członkowskie do końca 2016 r. zrealizowano już projekty finansowane z Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR):

z zadowoleniem przyjmuje pozytywną tendencję, jeśli chodzi o stwierdzony przez Trybunał w ostatnich latach dalszy spadek najbardziej prawdopodobnego poziomu błędu w płatnościach, szacowanego na najniższym jak dotąd poziomie 2,4 % w 2017 r., który niestety nadal przekracza próg 2 %, ale zmniejszył się o niemal dwie trzecie w stosunku do najbardziej prawdopodobnego poziomu błędu oszacowanego przez Trybunał względem roku budżetowego 2007, który wynosił 6,9 % dla płatności; stwierdza jednak, że w płatnościach nadal występują błędy, ponieważ system kontroli i nadzoru jest tylko częściowo skuteczny;

ubolewa, że Trybunał nie zbadał poziomu błędu w dziale 3 "Bezpieczeństwo i obywatelstwo" i dziale 4 "Globalny wymiar Europy"; uważa, że chociaż kwoty w tych działach są stosunkowo niskie, mają one szczególne znaczenie polityczne; podkreśla, że kontrola reprezentatywnej próby w tych dwóch działach ma zasadnicze znaczenie dla wnikliwej i niezależnej oceny transakcji finansowych, a także dla lepszego nadzoru przez Parlament Europejski nad wykorzystaniem funduszy unijnych, oraz wzywa Trybunał do przedstawienia danych dotyczących poziomu błędu w płatnościach w tych działach w kolejnych sprawozdaniach rocznych;

10.

nalega, aby w przyszłych sprawozdaniach Trybunał przedstawiał oddzielnie, a nie w formie zagregowanej, poziom błędu dotyczący połowów i poziom błędu odnoszący się do środowiska, rozwoju obszarów wiejskich i zdrowia; jest zdania, że takie połącznie różnych dziedzin uniemożliwia określenie poziomu błędu w polityce rybołówstwa; stwierdza, że dziedzina gospodarki morskiej i rybołówstwa nie została wystarczająco szczegółowo omówiona w sprawozdaniu rocznym Trybunału, co utrudnia właściwą ocenę zarządzania finansami w tych dziedzinach; uważa, że aby zwiększyć przejrzystość, w przyszłości sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego powinno zawierać odrębne dane dotyczące DG MARE;

Dochody

15.

wyraża poważne obawy, że uchybienia mogą niekorzystnie wpływać na wysokość wkładów państw członkowskich do budżetu Unii; w związku z tym Komisja powinna:

17.

z zadowoleniem przyjmuje wszczęcie przez Komisję 8 marca 2018 r. postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w następstwie oszustw celnych w Zjednoczonym Królestwie, ubolewa jednak - w szczególności wobec decyzji Zjednoczonego Królestwa o wystąpieniu z Unii Europejskiej i zwiększonych trudności, jakie spowoduje on w procesie poboru - że wszczęcie postępowania zajęło Komisji ponad siedem lat, mimo że już w 2011 r. zwróciła się do Zjednoczonego Królestwa o wprowadzenie profili ryzyka w odniesieniu do wyrobów włókienniczych i obuwia importowanych z Chin po zaniżonej wartości; zwraca uwagę, że podobne sieci oszustów działają w innych państwach członkowskich, powodując straty w wysokości co najmniej 2,5 mld EUR należności celnych od 2015 r.; wzywa Komisję, aby w przyszłości zajmowała się takimi przypadkami bez wahania i niepotrzebnych opóźnień; potwierdza wyraźną potrzebę większej współpracy między służbami celnymi w państwach członkowskich w celu uniknięcia szkód dla budżetu Unii i budżetów krajowych oraz dla unijnych norm dotyczących produktów; domaga się informacji od Komisji, które produkty są wprowadzane na rynek wewnętrzny bez przestrzegania unijnych norm dotyczących produktów;

18.

ubolewa nad rozbieżnościami w poziomie kontroli celnej w poszczególnych państwach członkowskich; podkreśla znaczenie zharmonizowania kontroli we wszystkich punktach wjazdu na teren unii celnej i wzywa państwa członkowskie, aby zapewniły skoordynowane, jednolite i efektywne wdrożenie systemu granic, przy ograniczeniu rozbieżności w praktykach stosowanych w poszczególnych państwach członkowskich w celu zmniejszenia istniejących braków w systemach kontroli celnej; w związku z tym wzywa Komisję do zbadania różnych praktyk kontroli celnej w Unii i ich wpływu na przekierowanie handlu, ze szczególnym uwzględnieniem organów celnych Unii na granicach zewnętrznych, a także do opracowania analizy referencyjnej i informacji o odprawie celnej i procedurach w państwach członkowskich;

Zarządzanie budżetem i finansami

19.

podkreśla, że w 2017 r. wykorzystano 99,3 % kwoty dostępnej na zobowiązania (158,7 mld EUR), ale zwraca szczególną uwagę, że wykonane płatności opiewały jedynie na 124,7 mld EUR, czyli znacznie mniej niż zakładano i niż w analogicznym roku okresu wieloletniego programu 2007-2013, co wynikało głównie z mniejszej niż oczekiwano liczby wniosków o płatność przedłożonych przez państwa członkowskie w wieloletnich programach finansowanych z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych (fundusze ESI) na lata 2014-2020, a także z późnego przyjęcia przepisów dotyczących WRF i sektorowych; zauważa, że mogłoby to w przyszłości zagrozić wykonaniu budżetu w przypadku dużej liczby zaległych płatności na koniec okresu programowania; wzywa Komisję do zapewnienia państwom członkowskim maksymalnego wsparcia na rzecz poprawy wskaźników absorpcji;

20.

jest głęboko zaniepokojony, że w 2017 r. wysokie zobowiązania i niski poziom płatności doprowadziły do wzrostu pozostających do spłaty zobowiązań budżetowych do rekordowego poziomu 267,3 mld EUR (w 2016 r.: 238,8 mld EUR) oraz że prognozy Trybunału wskazują, że kwota ta wzrośnie jeszcze przed końcem obowiązywania obecnych WRF, co może prowadzić do znacznego wzrostu ryzyka braku wystarczających środków na płatności, ale również do ryzyka błędów popełnianych pod presją szybkiej absorpcji środków, zważywszy na możliwą utratę dofinansowania z Unii; podkreśla, że budżet Unii nie może wykazywać deficytu, a rosnące zaległości w płatnościach stanowią w istocie zadłużenie finansowe;

24.

podkreśla głębokie zaniepokojenie faktem, że nastąpił wzrost ogólnej ekspozycji finansowej budżetu UE, co wiąże się ze znacznymi zobowiązaniami długoterminowymi, gwarancjami i zobowiązaniami prawnymi, i oznacza konieczność ostrożnego zarządzania w przyszłości; w związku z tym wzywa Komisję, aby podczas przedstawiania wniosków ustawodawczych obejmujących stworzenie lub dodanie znacznych zobowiązań warunkowych Komisja dołączała do nich przegląd łącznej wartości zobowiązań warunkowych wspieranych z budżetu, a także analizę scenariuszy warunków skrajnych i ich możliwego wpływu na budżet;

25.

wyraża ubolewanie, że Unii nie udało się odpowiednio zarządzać kryzysem finansowym i społeczno-gospodarczym z 2008 r. (czego przykładem jest przypadek Grecji, jeśli wziąć pod uwagę niedawne przeprosiny Komisji dla tego państwa członkowskiego), a także kryzysem uchodźczym z 2015 r., który doprowadził do dalszego pogłębienia podziałów w Unii między Północą a Południem i między Wschodem a Zachodem, do zwiększenia nierówności, a także do wzrostu nieufności wśród państw członkowskich, oraz że Unia nie była w stanie odpowiednio zareagować na te kryzysy;

ZARZĄDZANIE DZIELONE

31.

wskazuje na niedawne badanie Komisji, w którym wykazano, że w latach 2014-2017 znaczna większość organów zarządzających europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi stosowała uproszczone formy kosztów (64 % programów rozwoju obszarów wiejskich w Europejskim Funduszu Rolnym na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW)), 73 % programów operacyjnych w EFRR/Funduszu Spójności oraz 95 % programów operacyjnych w Europejskim Funduszu Społecznym (EFS); jeśli chodzi o projekty, liczba projektów, w których stosowano uproszczone formy kosztów, wynosi 19 % w EFRROW, 65 % w EFS, 50 % w EFRR i 25 % w Funduszu Spójności; uważa, że stosowanie uproszczonych form kosztów może pomóc ograniczyć błędy kwalifikowalności;

34.

zauważa, że w 2017 r. Trybunał wykrył bardzo mało błędów w zamówieniach publicznych: mniej niż 1 % (w porównaniu z 18 % w 2016 r.), ale zauważa, że przyczyną może być stosunkowo niski poziom wydatków zaakceptowanych w EFRR i Funduszu Spójności, w których częściej występowały błędy w zamówieniach publicznych; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby nie osłabiały, lecz nadal wzmagały czujność w kwestii prawidłowego wdrażania przepisów dotyczących zamówień publicznych;

35.

dostrzega potrzebę dalszego doprecyzowania procedur udzielania zamówień i relacji z oferentami w państwach członkowskich, ponieważ procedury przetargowe mogły stać się półlegalnymi procedurami uniemożliwiającymi konkurencję i potencjalnie sprzyjającymi oszustwom; przyjmuje z zadowoleniem przeprowadzone przez Komisję badanie dotyczące pojedynczego oferenta oraz dogłębną analizę na temat luk i błędów w bazie danych TED, o którą to analizę zwróciła się Komisja Kontroli Budżetowej; z zaniepokojeniem przyjmuje ich wnioski, zgodnie z którymi jakość i wiarygodność danych TED jest wysoce problematyczna, co ogranicza wartość analityczną analizy danych dotyczących zamówień publicznych; zwraca się do państw członkowskich o znaczne poprawienie sposobu publikowania informacji dotyczących zamówień publicznych w bazie TED; ponadto zwraca się o wprowadzenie mechanizmu regularnego monitorowania w odniesieniu do pojedynczych ofert;;

37.

niemniej jednak zwraca uwagę - na podstawie zastrzeżeń zgłoszonych przez służby Komisji w trakcie zwykłych corocznych procedur udzielania absolutorium - że każde państwo członkowskie inaczej korzysta z różnorodności funduszy unijnych i że zawsze istnieją obszary wymagające poprawy; odnotowuje w tym kontekście, że za 2017 r. zastrzeżenia zostały wydane przez:

39.

przyjmuje z zadowoleniem postępy poczynione we wdrażaniu 181 greckich projektów priorytetowych:

40.

z głębokim żalem zauważa, że pomimo wielokrotnych ostrzeżeń ze strony Parlamentu Europejskiego Komisja zareagowała na konflikt interesów premiera Republiki Czeskiej dopiero po tym, jak czeski oddział Transparency International złożył przeciwko niemu skargę w czerwcu 2018 r.; wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że w dokumencie prawnym Unii z 19 listopada 2018 r. wskazano, że sytuacja, w jakiej znalazł się premier Czech nosi znamiona konfliktu interesów, ponieważ premier mógł wpływać na decyzje w sprawie przyznawania funduszy unijnych, z których korzystały powiązane z nim 9 przedsiębiorstwa;

Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna

Udane działania

45.

odnotowuje postępy w wyborze projektów i to, że do stycznia 2018 r. do wsparcia z EFRR, Funduszu Spójności, EFS i Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w kwocie 260 mld EUR, czyli wynoszącego 54 % ogółu środków finansowych dostępnych na okres 2014-2020, zostało wybranych 673,8 tys. projektów; zwraca uwagę, że odsetek wybranych projektów osiągnął 70 % całkowitego finansowania dostępnego na koniec 2018 r. i jest zbliżony do odsetka wybranych projektów w tym samym momencie w ostatnim okresie;

52.

zauważa, że w trakcie prowadzonego przez Trybunał Obrachunkowy przeglądu 113 zakończonych projektów w obszarze wydatków "Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna" 65 % projektów posiadało system pomiaru wyników obejmujący wskaźniki produktu i rezultatu związane z celami programu operacyjnego, co stanowi poprawę w porównaniu z poprzednimi latami; zauważa z zaniepokojeniem, że 30 % projektów nie miało żadnych wskaźników rezultatu ani celów, co uniemożliwia ocenę konkretnego wkładu tych projektów w realizację ogólnych celów programu;

Zasadnicze kwestie wymagające poprawy

53.

wyraża ubolewanie w związku z tym, że Trybunał stwierdził i skwantyfikował 36 błędów w próbie 217 transakcji za 2017 r., których nie wykryły instytucje kontrolne w państwach członkowskich, oraz że liczba i skutki tych błędów wskazują na utrzymujące się uchybienia w zakresie prawidłowości wydatków deklarowanych przez instytucje zarządzające; ubolewa również, że Trybunał stwierdził uchybienia w metodach doboru próby stosowanych przez niektóre instytucje kontrolne; wzywa Komisję, by jeszcze ściślej współpracowała z instytucjami zarządzającymi i kontrolnymi poszczególnych państw członkowskich w zakresie wykrywania tych błędów, koncentrując się szczególnie na najczęściej popełnianych błędach;

57.

zauważa z zaniepokojeniem, że według stanu na wrzesień 2018 r. nadal 7 niezakończonych planów działania jest związanych z warunkami wstępnymi oraz że podjęto decyzję o jednym zawieszeniu płatności okresowych, a dwa dodatkowe są przedmiotem konsultacji między służbami; ubolewa, że spełnienie warunków wstępnych okazało się obciążeniem administracyjnym dla instytucji zarządzających oraz jedną z przyczyn opóźnionej absorpcji; docenia w szczególności ukierunkowane wsparcie zapewnione organom programowym i zwiększony poziom realizacji osiągnięty dzięki podjętym przez Komisję inicjatywom takim jak inicjatywa na rzecz regionów rozwijających się i grupa zadaniowa ds. lepszego wdrażania; zwraca się do Komisji o dopilnowanie, aby w następnym okresie programowania odpowiednio uwzględniono zidentyfikowane uchybienia i problemy związane ze spełnianiem warunków podstawowych, które zastąpią warunki wstępne;

58.

jest zaniepokojony brakiem przejrzystości w wydatkach na instrumenty finansowe, ponieważ w obecnych WRF dostępnych jest czterokrotnie więcej środków na instrumenty finansowe; zauważa, że do końca 2017 r. 24 państwa członkowskie korzystały z instrumentów finansowych, a całkowity wkład z programu na rzecz instrumentów finansowych wyniósł prawie 18,8 mld EUR (13,3 mld EUR na koniec 2016 r.), z czego 14,2 mld EUR pochodziło z funduszy ESI; zauważa również, że na instrumenty finansowe wypłacono łącznie kwotę 5,5 mld EUR (około 29 %) (3,6 mld EUR na koniec 2016 r.), w tym 4,4 mld EUR z funduszy ESI; jest jednak zaniepokojony, że trzy lata po rozpoczęciu WRF kwotę 1,9 mld EUR (10,1 %) wypłacono ostatecznym odbiorcom (1,2 mld EUR na koniec 2016 r.), w tym 1,5 mld EUR (10,5 %) z funduszy ESI;

62.

podkreśla, że w przeciwieństwie do sytuacji z 2016 r. szacowany poziom błędu w przypadku obszaru spójności obejmuje kwantyfikację wypłat na rzecz instrumentów finansowych dokonanych w 2017 r.; przypomina, że skoro kwalifikowalność wydatków na fundusze strukturalne na lata 2007-2013 odroczono na koniec marca 2017 r., przy obliczaniu poziomu błędu należy uwzględnić wypłaty na rzecz instrumentów finansowych za pierwsze trzy miesiące 2017 r.; ubolewa jednak, że w swoim sprawozdaniu rocznym Trybunał nie wspomniał nigdzie o wyraźnym poziomie błędu w przypadku tych wypłat, z wyjątkiem jednej ramki; apeluje do Trybunału, aby przy określaniu najbardziej prawdopodobnego poziomu błędu uwzględniał wszystkie nieprawidłowości powodujące skutki finansowe oraz by wyraźnie wskazywał odsetek środków, których błąd dotyczy; wzywa Komisję do przedstawienia niezbędnego wniosku ustawodawczego w celu zapobieżenia przyszłym jednostronnym decyzjom w sprawie rozszerzenia kwalifikowalności wydatków na fundusze strukturalne za pośrednictwem aktów wykonawczych;

64.

wzywa Komisję, aby w przypadku projektów infrastrukturalnych na dużą skalę uwzględniała wszystkie wynikające z nich zagrożenia dla środowiska oraz aby finansowała tylko te projekty, które wykazały prawdziwą wartość dodaną dla lokalnej ludności oraz dla środowiska, społeczeństwa i gospodarki; podkreśla znaczenie ścisłego monitorowania potencjalnego ryzyka korupcji i nadużyć finansowych w tym zakresie, a także konieczność przeprowadzania dokładnych niezależnych ocen ex ante i ex post w odniesieniu do projektów, które mają być finansowane;

66.

przypomina, że w swoim sprawozdaniu specjalnym nr 5/2017 dotyczącym bezrobocia wśród młodzieży Trybunał stwierdził, że mimo pewnych postępów we wdrażaniu gwarancji dla młodzieży i mimo osiągnięcia pewnych rezultatów, sytuacja nie odzwierciedla wstępnych oczekiwań sformułowanych przy uruchamianiu gwarancji dla młodzieży; podkreśla jednak, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych oraz gwarancja dla młodzieży to w dalszym ciągu najbardziej innowacyjne i najambitniejsze działania polityczne podejmowane w odpowiedzi na problem bezrobocia wśród ludzi młodych wywołany kryzysem gospodarczym, w związku z czym instytucje unijne, krajowe i regionalne powinny nieprzerwanie wspierać je finansowo i politycznie;

67.

podkreśla, że ustalenie, czy środki budżetowe przeznaczone na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych są dobrze wydawane oraz czy osiągnięto ostateczny cel tej inicjatywy, jakim jest pomoc młodym bezrobotnym w znalezieniu trwałego zatrudnienia, jest możliwe tylko wówczas, gdy operacje będą ściśle i przejrzyście monitorowane w oparciu o wiarygodne i porównywalne dane oraz gdy państwa członkowskie, w których brak jest postępów, zostaną potraktowane w bardziej ambitny sposób; żąda zatem, aby państwa członkowskie pilnie poprawiły monitorowanie, sprawozdawczość i jakość danych oraz zagwarantowały terminowe gromadzenie i udostępnianie wiarygodnych i porównywalnych informacji i danych liczbowych na temat bieżącej realizacji Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, częściej niż wynika to z obowiązku składania sprawozdań rocznych, określonego w art. 19 ust. 2 rozporządzenia w sprawie EFS; wzywa Komisję do przeglądu wytycznych dotyczących gromadzenia danych zgodnie z zaleceniem Trybunału, aby zmniejszyć ryzyko przeszacowania wyników;

68.

domaga się, aby programy staży i przygotowania zawodowego przewidywały płatne miejsca dla kandydatów, nigdy nie prowadziły do zastępowania regularnych miejsc pracy oraz opierały się na pisemnej umowie o staż lub przygotowanie zawodowe zgodnie z ramami regulacyjnymi lub umowami zbiorowymi obowiązującymi w kraju, w którym odbywa się staż lub przygotowanie zawodowe; należy również przestrzegać zasad określonych w zaleceniu Rady z dnia 10 marca 2014 r. w sprawie ram jakości staży 11 ;

Zasoby naturalne

Przykłady udanych działań

71.

podkreśla, że pozytywne osiągnięcia w obszarze płatności bezpośrednich z EFRG wynikały głównie z jakości zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli (ZSZiK) oraz systemu identyfikacji działek rolnych (LPIS), jak również ze stopniowego wprowadzania geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy oraz nowych wstępnych kontroli krzyżowych wniosków rolników, co doprowadziło do szybszego składania wniosków o pomoc przez beneficjentów i oczekuje się, że pozwoli zapobiec niektórym błędom i zaoszczędzić czas przy rozpatrywaniu wniosków;

72.

stwierdza, że około trzech czwartych wydatków przypada na płatności bezpośrednie z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji, w których nie wystąpił istotny poziom błędu; podkreśla, że płatności bezpośrednie dla rolników opierają się na uprawnieniach do płatności, a ponadto były objęte uproszczonymi zasadami dotyczącymi kwalifikowalności gruntów i skutecznym systemem kontroli ex ante (ZSZiK), który umożliwia zautomatyzowane kontrole krzyżowe między bazami danych; jest zaniepokojony utrzymującym się wysokim poziomem błędu w innych obszarach wydatków na rozwój obszarów wiejskich, środowisko naturalne, działania w dziedzinie klimatu i rybołówstwo; zauważa ponadto, że projekty na rzecz rozwoju obszarów wiejskich są z natury bardziej złożone z uwagi na szersze cele, a wydatki w trzech pozostałych obszarach są współfinansowane lub dokonywane na zasadzie zwrotu poniesionych kosztów, natomiast niekwalifikujący się beneficjenci, niekwalifikowalne działania, projekty lub wydatki odpowiadają za około dwie trzecie szacowanego poziomu błędu w tym dziale WRF;

73.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Trybunał - po zbadaniu łącznie 29 projektów inwestycyjnych w zakresie rozwoju obszarów wiejskich - ustalił, że 26 z nich było zgodnych z priorytetami i celami szczegółowymi określonymi w programach rozwoju obszarów wiejskich oraz że państwa członkowskie zastosowały odpowiednie procedury wyboru; z zadowoleniem przyjmuje również fakt, że w większości przypadków beneficjenci analizowanych projektów realizowali je zgodnie z planem, a państwa członkowskie przeprowadzały kontrole w celu upewnienia się, czy koszty były racjonalne; uważa w związku z tym, że podejście ukierunkowane na rozwój obszarów wiejskich musi być kluczowe, istotne i otrzymywać pełne wsparcie w planach strategicznych WPR oraz mieć charakter progresywny;

Zasadnicze kwestie wymagające poprawy

76.

odnotowuje fakt, że płatności bezpośrednie na hektar zmniejszyły się wraz ze wzrostem wielkości gospodarstw, podczas gdy dochody na jednego pracownika wzrosły, oraz że według Komisji ponad połowa beneficjentów to bardzo małe gospodarstwa rolne o powierzchni mniejszej niż 5 ha; zwraca uwagę z zaniepokojeniem, że zgodnie z rocznym sprawozdaniem z działalności DG AGRI duże gospodarstwa dysponujące powierzchnią ponad 250 ha stanowią 1,1 % gospodarstw rolnych, zarządzają 27,8 % całkowitej powierzchni gruntów rolnych i otrzymują 22,1 % całkowitej pomocy bezpośredniej; większość z tych "dużych gospodarstw" dysponuje powierzchnią od 250 do 500 ha; wzywa Komisję do zmiany tego nieuzasadnionego i nierównego traktowania;

77.

odnotowuje szybki wzrost nierówności w zakresie płatności bezpośrednich w niektórych państwach członkowskich, głównie na Słowacji i w Republice Czeskiej, gdzie 7 % beneficjentów otrzymuje obecnie ponad 70 % wszystkich płatności bezpośrednich, a także w Estonii, na Łotwie, Węgrzech, w Rumunii, Bułgarii i Danii, gdzie w ciągu ostatnich dziesięciu lat coraz liczniejsi beneficjenci otrzymali ponad 100 000 EUR; wzywa Komisję i organy krajowe do podjęcia odpowiednich działań w celu zaradzenia tym rosnącym nierównościom, a także do przedstawienia sprawozdania z tych działań;

78.

z ogromnym niepokojem zauważa, że Trybunał stwierdził utrzymujący się wysoki poziom błędu w obszarach odpowiadających jednej czwartej budżetu w dziale "Zasoby naturalne", obejmujących wydatki na środki rynkowe w ramach EFRG, rozwój obszarów wiejskich, środowisko naturalne, działania w dziedzinie klimatu i rybołówstwo; zauważa ponadto, że główne źródła błędów to niezgodność z warunkami kwalifikującymi, dostarczanie niedokładnych informacji na temat powierzchni gruntów i niewypełnianie zobowiązań rolnośrodowiskowych; podkreśla, że takie błędy powinny być lepiej wykrywane przez instytucje zarządzające w poszczególnych państwach członkowskich albo - w przypadkach, w których kontrole ex post wskazują na te błędy - próby do przyszłych kontroli i kontroli na miejscu powinny być aktualizowane w celu zapewnienia lepszych kontroli;

82.

zaleca, aby:

84.

biorąc pod uwagę, że cele środowiskowe dotyczące zazieleniania nie spełniły żadnych oczekiwań oraz że spowodowały znaczny wzrost obciążeń administracyjnych zarówno dla rolników, jak i dla administracji publicznych, zwraca się do Komisji o zapewnienie, by zielona struktura nowego wniosku dotyczącego WPR, obejmująca tzw. ekoprogram, osiągnęła lepsze wyniki środowiskowe w oparciu o nagrodę za wysiłki, które doprowadzą do sprostania wzmocnionej warunkowości wynikającej z tego nowego wniosku;

85.

przypomina w szczególności, że dyrektor generalny DG AGRI odnosi się do analizy wykonanej przez zewnętrznego wykonawcę, który stwierdził, że: "ogólnie rzecz biorąc, środki na rzecz zazieleniania doprowadziły do niewielkich zmian w praktykach zarządzania rolników, z wyjątkiem kilku konkretnych obszarów. Zarówno w przypadku państw członkowskich, jak i rolników głównym problemem zamiast priorytetów środowiskowych było zazwyczaj minimalizowanie obciążenia administracyjnego związanego z wdrażaniem oraz unikanie wszelkich błędów, ponieważ kontrolowanie i egzekwowanie może prowadzić do zmniejszenia płatności w ramach WPR";

Bezpieczeństwo i obywatelstwo

Przykłady udanych działań

91.

zauważa, że liczba osób powracających otrzymujących wsparcie z FAMI wynosiła 48 250 w 2017 r. w porównaniu z 5 904 w 2014 r., a wśród osób, które wróciły, odsetek powrotów, które nie były dobrowolne, wzrósł z jednej czwartej (25 %) w 2014 r. do połowy (50 %) w 2017 r., podczas gdy liczba osób, które wróciły dobrowolnie, wyniosła w 2017 r. 17 736; zauważa również, że nie istnieje kluczowy wskaźnik skuteczności działania służący do pomiaru działań podejmowanych w celu ochrony tych migrantów - o uregulowanym statusie i o nieuregulowanym statusie - którzy najbardziej potrzebują ochrony, tj. kobiet i dzieci;

Zasadnicze kwestie wymagające poprawy

92.

zwraca uwagę, że Trybunał wyraził ubolewanie, iż w sprawozdaniach finansowych dotyczących krajowych programów finansowanych z FAMI i ISF (Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego), rozliczonych przez Komisję w 2017 r., nie wprowadzono rozróżnienia na płatności zaliczkowe dokonane przez państwa członkowskie na rzecz beneficjentów końcowych i na płatności dokonane w celu zwrotu rzeczywiście poniesionych kosztów, w związku z czym Komisja nie może uzyskać informacji o tym, ile faktycznie wydano;

96.

zwraca uwagę, że Trybunał stwierdził niespójności w sposobie traktowania przez państwa członkowskie kwalifikowalności podatku od wartości dodanej zadeklarowanego przez organy publiczne, oraz wzywa Komisję do przedstawienia wytycznych dla państw członkowskich w odniesieniu do wdrażania FAMI/ISF oraz do doprecyzowania, że gdy organy publiczne realizują działania Unii, współfinansowanie przez Unię nie może przekraczać całkowitej kwoty wydatków kwalifikowalnych bez VAT;

97.

zaleca, aby:

ZARZĄDZANIE BEZPOŚREDNIE

100.

wskazuje, że w odniesieniu do 2017 r. Trybunał stwierdził, że najwyższy szacowany poziom błędu wystąpił w wydatkach w dziale "Konkurencyjność na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia", gdzie wyniósł 4,2 %; zauważa, że są to wydatki zarządzane bezpośrednio przez Komisję, za które Komisja ponosi wyłączną i bezpośrednią odpowiedzialność; oczekuje, że Komisja przyjmie pilny plan działania na rzecz poprawy sytuacji i podejmie wszelkie działania, jakie leżą w jej gestii, aby obniżyć poziom błędu w wydatkach;

101.

wyraża ubolewanie w związku z tym, że spośród 130 transakcji skontrolowanych przez Trybunał 66 transakcji (51 %) zawierało błędy, oraz w związku z tym, że w przypadku 17 błędów kwantyfikowalnych popełnionych przez beneficjentów Komisja lub niezależny kontroler dysponowali wystarczającymi informacjami zawartymi we wniosku o zwrot kosztów (np. nieprawidłowy kurs wymiany bądź koszt poniesiony poza okresem sprawozdawczym), aby zapobiec tym błędom lub wykryć je i skorygować przed zaakceptowaniem wydatków; podkreśla, że gdyby Komisja w odpowiedni sposób wykorzystała wszystkie dostępne jej informacje, szacowany poziom błędu w ramach tego rozdziału byłby o 1,5 punktu procentowego niższy;

103.

zauważa, że Trybunał nie określił odrębnego poziomu błędu dla obszaru bezpieczeństwa i obywatelstwa, ponieważ tylko niewielka część (2 %) płatności z tytułu budżetu na rok 2017 odnosi się do tego obszaru, ale że DG HOME w rocznym sprawozdaniu z działalności przedstawiła następujące poziomy błędu, które jednak nie zostały sprawdzone przez Trybunał:

111.

z zadowoleniem przyjmuje rezultaty osiągnięte w 2017 r. w ramach trzech osi programu Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (EaSI); zwraca uwagę na znaczenie wsparcia w ramach tego programu, a zwłaszcza w ramach jego osi Progress i europejskiej sieci służb zatrudnienia (EURES), z perspektywy wdrożenia Europejskiego filaru praw socjalnych; z niepokojem zauważa jednak, że sekcja tematyczna dotycząca przedsiębiorczości społecznej, wchodząca w zakres osi programu EaSI poświęconej mikrofinansowaniu i przedsiębiorczości społecznej, nadal nie osiąga zadowalających wyników; docenia fakt, że Komisja ściśle współpracuje z Europejskim Funduszem Inwestycyjnym (EFI) w celu dopilnowania, by zobowiązał się on do pełnego wykorzystania zasobów w ramach sekcji tematycznej dotyczącej przedsiębiorczości społecznej;

Badania naukowe i innowacje

Udane działania

112.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że przy współfinansowaniu ze strony Unii w ramach programu "Horyzont 2020" Gérard Mourou zdobył wraz z innymi naukowcami Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za badania dotyczące ultrakrótkich, ultraostrych impulsów laserowych ułatwiających refrakcyjną operację oka, a także że Międzynarodowe Konsorcjum ds. Badań nad Chorobami Rzadkimi (IRDIRC) osiągnęło swój cel, jakim było opracowanie 200 nowych terapii w zakresie chorób rzadkich, trzy lata wcześniej niż przewidziano;

114.

z zadowoleniem przyjmuje rozpoczęcie w październiku 2017 r. pierwszego etapu projektu pilotażowego Europejskiej Rady ds. Innowacji w ramach programu prac "Horyzont 2020" na lata 2018-2020; przeznaczono na niego środki w wysokości 2,7 mld EUR, a jego celem jest wspieranie najwyższej klasy innowatorów, przedsiębiorstw typu startup, małych przedsiębiorstw i badaczy mających błyskotliwe pomysły, które radykalnie różnią się od istniejących produktów, usług lub modeli biznesowych, są wysoce ryzykowne i mają potencjał rozwoju w skali międzynarodowej;

Zasadnicze kwestie wymagające poprawy

116.

zauważa, że zgodnie z europejską tablicą wyników innowacji wyniki Unii w zakresie innowacji poprawiły się od 2010 r. o 5,8 %; zauważa jednak, że nie odnotowano konwergencji między państwami Unii; zauważa, że następujące kraje są głównymi beneficjentami funduszy w ramach programu "Horyzont 2020" (wnioskowany unijny wkład netto w euro): Niemcy - 5 710 188 927,80/Zjednoczone Królestwo 5 152 013 650,95/Francja 3 787 670 675,13; wzywa Komisję do zwrócenia większej uwagi na geograficzny podział funduszy przeznaczonych na badania w celu przyspieszenia stworzenia równych warunków działania na rzecz wzrostu i zatrudnienia w europejskiej przestrzeni badawczej;

Bezpieczeństwo i obywatelstwo

Przykłady udanych działań

Zasadnicze kwestie wymagające poprawy

124.

ponawia apel o wprowadzenie odrębnej linii budżetowej z myślą o realizacji celu szczegółowego programu Dafne, aby pokazać zaangażowanie Unii w dziedzinie przeciwdziałania przemocy wobec kobiet i dziewcząt; wzywa do podniesienia zasobów w tej linii budżetowej oraz do odwrócenia tendencji spadkowej w odniesieniu do środków przeznaczonych na program Daphne w okresie 2014-2020; apeluje o nieustawanie w staraniach mających na celu informowanie o dotacjach przewidzianych w ramach celu szczegółowego programu Dafne, jak i o wprowadzenie środków z myślą o uczynieniu procedur administracyjnych związanych z programem bardziej przyjaznymi dla jego beneficjentów;

Globalny wymiar Europy

Przykłady udanych działań

127.

przyjmuje do wiadomości sprawozdanie specjalne Trybunału dotyczące pomocy Unii dla Mjanmy/Birmy oraz odpowiedź Komisji; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje to, że Unia odegrała wiodącą rolę we wspieraniu priorytetów rozwojowych w trudnych warunkach i przy ograniczonych zasobach kadrowych; zauważa jednak, że pomoc Unii została uznana za jedynie częściowo skuteczną; wspiera Trybunał w położeniu nacisku na potrzebę zwrócenia większej uwagi na mobilizację dochodów krajowych, w szczególności w gospodarkach wschodzących; wobec udokumentowanych okrucieństw popełnionych przez armię Mjanmy/Birmy wyraża ogromne zaniepokojenie z powodu ciągłego sektorowego wsparcia budżetowego z budżetu Unii na rzecz Mjanmy/Birmy;

Zasadnicze kwestie wymagające poprawy

132.

ponownie ubolewa nad tym, że sprawozdania z zarządzania pomocą zewnętrzną (EAMR), składane przez szefów delegatur Unii, nie są załączane do rocznych sprawozdań z działalności DG DEVCO i NEAR, choć taki wymóg przewidziano w art. 67 ust. 3 rozporządzenia finansowego; ubolewa nad tym, że są one notorycznie uznawane za poufne, podczas gdy na mocy art. 67 ust. 3 rozporządzenia finansowego sprawozdania te "udostępnia się Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w stosownych przypadkach z należytym uwzględnieniem ich poufnego charakteru";

133.

obserwuje z zaniepokojeniem dużą koncentrację umów w rękach bardzo ograniczonej liczby krajowych agencji rozwoju, co niesie ze sobą ryzyko renacjonalizacji polityki Unii, a więc zjawiska sprzecznego z interesami większej integracji polityki zagranicznej Unii; apeluje do Komisji, aby nie tylko zapewniła organowi udzielającemu absolutorium dostęp do oceny filarów, ale także aby podała tę ocenę do wiadomości publicznej; w tym kontekście obserwuje z zaniepokojeniem komercyjny charakter tych krajowych podmiotów, na który powołuje się Komisja Europejska, aby ograniczyć dostęp do przedmiotowych informacji; wzywa Komisję do jak najszybszego wzmocnienia i utrwalenia kontroli nad procedurami przetargowymi i procedurami zawierania umów, aby uniknąć wszelkiego rodzaju zakłóceń konkurencji między tą ograniczoną liczbą agencji krajowych otrzymujących znaczne dotacje oraz innymi podmiotami publicznymi i prywatnymi wykazującymi wyraźną postawę proeuropejską;

139.

jest bardzo zaniepokojony utrzymującą się we wnioskach Komisji tendencją do ignorowania prawnie wiążących postanowień rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 233/2014 13 , jeśli chodzi o wydatki kwalifikujące się jako oficjalna pomoc rozwojowa (ODA) i kraje kwalifikujące się do otrzymania środków z Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju; przypomina, że legalność wydatków Unii jest kluczową zasadą należytego zarządzania finansami oraz że względy polityczne nie powinny przeważać nad wyraźnie określonymi przepisami prawnymi; przypomina, że Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju jest przede wszystkim instrumentem walki z ubóstwem;

Środowisko, zdrowie publiczne i bezpieczeństwo żywności

142.

wskazuje, że w 2017 r. wydano śródterminową ocenę programu LIFE, obejmującą lata 2014-2015; zauważa, że ponieważ większości projektów jeszcze nie rozpoczęto, a niewiele projektów zakończono, ocena ta skupiała się głównie na procesach wprowadzonych z myślą o realizacji celów programu LIFE i stwierdzono w niej, że program LIFE zapewnia Unii wartość dodaną, oraz wskazano ewentualne usprawnienia; podkreśla, że procedury zarządzania dotacjami, w szczególności procedury dotyczące wniosków i sprawozdawczości, należy nie tylko uprościć, ale też znacznie przyspieszyć;

147.

ubolewa nad tym, że w 2017 r. średni błąd rezydualny DG SANTE sięgnął 2,5 % dla ogólnej działalności w obszarze bezpieczeństwa żywności i paszy i przekroczył próg istotności wynoszący 2 %; zwraca uwagę, że jest to spowodowane zawyżeniem przez państwa członkowskie kosztów, o zwrot których się ubiegano, w kontekście zmian strukturalnych wprowadzonych do zarządzania tymi wnioskami i kontrolowania ich w jednym państwie członkowskim; zwraca się do DG SANTE o podjęcie wszystkich możliwych środków, by taka sytuacja już się nie powtórzyła, na przykład poprzez częstsze korzystanie ze środków upraszczających przewidzianych w rozporządzeniu finansowym;

148.

podkreśla, że w 2017 r. DG SANTE wydała ocenę śródterminową wspólnych ram finansowych dla łańcucha żywnościowego 2014-2020, w której stwierdzono, że obecne ramy funkcjonują prawidłowo i przyczyniły się do zapewnienia unijnej wartości dodanej; odnotowuje, że zgodnie z zaleceniem Trybunału Komisja pracuje nad stworzeniem metody analizy opłacalności w dziedzinie łańcucha żywnościowego, która zostanie wdrożona w celu zapewnienia w przyszłości solidniejszej oceny gospodarczej działań finansowanych przez Unię;

Transport i turystyka

151.

apeluje do Komisji, aby z myślą o sektorze transportu z odpowiednim wyprzedzeniem przedstawiła jasną ocenę wpływu EFIS na inne instrumenty finansowe, zwłaszcza CEF, oraz na spójność instrumentu dłużnego w ramach CEF z innymi inicjatywami Unii, zanim przedłożony zostanie wniosek w sprawie kolejnych wieloletnich ram finansowych; zwraca uwagę, że ocena ta powinna zawierać jasną analizę równowagi geograficznej w odniesieniu do inwestycji w sektorze transportu; przypomina jednak, że kwot wydawanych w ramach instrumentu finansowego nie należy uważać za jedyne właściwe kryteria oceny jego wyników; w związku z tym zachęca Komisję do pogłębienia oceny wyników osiągniętych w ramach projektów transportowych finansowanych przez Unię oraz do prowadzenia pomiaru ich wartości dodanej;

152.

z zadowoleniem przyjmuje wyniki wydanego w 2017 r. zaproszenia do składania wniosków dotyczących łączenia finansowania CEF oraz decyzję o zwiększeniu jego budżetu do 1,35 mld EUR, potwierdzające adekwatność i wartość dodaną wynikającą z wykorzystania dotacji UE do łączenia finansowania ze środkami pochodzącymi z Europejskiego Banku Inwestycyjnego lub krajowych banków prorozwojowych lub innych instytucji finansowania rozwoju i publicznych instytucji finansowych, a także od instytucji finansowych sektora prywatnego i inwestorów z sektora prywatnego, w tym poprzez partnerstwa publiczno-prywatne; jest zdania, że w związku z tym należy nadal wspierać z CEF działania umożliwiające łączenie dotacji unijnych oraz innych źródeł finansowania, utrzymując dotacje jako główny instrument finansowania;

153.

zauważa, że Służba Audytu Wewnętrznego Komisji - w ramach audytu nadzoru Komisji nad wdrażaniem instrumentów finansowych CEF - stwierdziła, iż wskaźnik wykonania instrumentów finansowych CEF był bardzo niski, a większość środków budżetowych pierwotnie przeznaczonych na instrumenty finansowe CEF (2,43 mld EUR) została ponownie przydzielona na linie budżetowe dla dotacji CEF, pozostawiając jedynie 296 mln EUR na instrumenty finansowe CEF do 2020 r.; ponadto zauważa, że jedną z przyczyn tej sytuacji był fakt, że kryteria kwalifikowalności instrumentów finansowych CEF i Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) w dużej mierze pokrywają się, a potencjalne projekty kwalifikowalne CEF faktycznie zostały sfinansowane przez EFIS, któremu nadano większy priorytet polityczny i większy zakres; w kwestii CEF wzywa Komisję do poszerzenia wiedzy beneficjentów na temat zasad kwalifikowalności, zwłaszcza przez wprowadzenie jasnego rozróżnienia między umową o realizację a umową o podwykonawstwo, co było głównym źródłem niejasności wśród beneficjentów; wzywa Komisję do zadbania o to, by instrumenty finansowe raczej się uzupełniały, a nie zastępowały;

Kultura i edukacja

158.

jest zaniepokojony nikłym wykorzystaniem instrumentu gwarancji kredytów studenckich z programu Erasmus+ oraz jego niedostatecznym zasięgiem geograficznym, ograniczonym do banków w trzech krajach i uniwersytetów w dwóch innych; wzywa Komisję i Europejski Fundusz Inwestycyjny do wprowadzenia w życie strategii wdrażania w celu osiągnięcia jak najwyższej skuteczności instrumentu do 2020 r.; ewentualnie wzywa do ułatwienia redystrybucji niewykorzystanych funduszy w ramach samego programu oraz do umożliwienia szerszego finansowania działań w ramach poszczególnych komponentów programu;

160.

podkreśla rolę Agencji Wykonawczej ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego we wdrażaniu trzech programów w zakresie kultury i edukacji; wyraża jednak zaniepokojenie z powodu słabej kontroli wewnętrznej w tej agencji, co wykazał audyt dotyczący zarządzania dotacjami udzielanymi w ramach programów Erasmus+ i Kreatywna Europa; zauważa, że Służba Audytu Wewnętrznego Komisji stwierdziła niedociągnięcia w procesie zarządzania przez agencję dotacjami w ramach programu Erasmus +; uważa w związku z tym, że Komisja i agencja nie powinny mieć problemu z podjęciem niezbędnych działań korygujących w celu zagwarantowania pełnej przejrzystości i najwyższej jakości realizowanych programów kulturalnych i edukacyjnych;

ZARZĄDZANIE POŚREDNIE I INSTRUMENTY FINANSOWE

163.

z zadowoleniem przyjmuje zalecenia Trybunału dotyczące poprawy przejrzystości środków unijnych wydatkowanych przez organizacje pozarządowe, opublikowane w sprawozdaniu specjalnym nr 35/2018, w którym zaleca on między innymi, by Komisja zwiększyła w swoim systemie rachunkowości wiarygodność informacji o organizacjach pozarządowych oraz aby poprawiła jakość informacji gromadzonych na temat środków wydatkowanych przez organizacje pozarządowe; wzywa zatem Komisję do wdrożenia tych zaleceń przed końcem obecnej kadencji;

165.

zauważa, że liczba instrumentów finansowych znacznie wzrosła, co daje nowe możliwości łączenia środków w sektorze transportu, a równocześnie prowadzi do powstawania złożonej sieci uzgodnień wokół budżetu Unii; wyraża zaniepokojenie, że te instrumenty istniejące poza budżetem Unii mogą obniżyć poziom rozliczalności i przejrzystości z powodu braku spójnych zasad sprawozdawczości, audytu i kontroli publicznej; wzywa Komisję do znalezienia sposobu zreformowania systemu budżetowego Unii, a w szczególności najlepszego sposobu zadbania o to, by nie dopuścić do takiej złożoności ogólnych ustaleń dotyczących finansowania, która będzie wykraczać poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów strategicznych Unii oraz do zagwarantowania rozliczalności, przejrzystości i możliwości kontroli;

EFIS

168.

ubolewa nad faktem, że tylko 20 % finansowania EFIS wspiera projekty, które przyczyniają się do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej, podczas gdy standardowy portfel EBI osiągnął próg 25 %; wzywa Komisję do oferowania zrównoważonych wariantów finansowania lub zapewniania funduszy i sprzyjającego otoczenia inwestycyjnego, które odzwierciedla unijne zobowiązania i cele ogólne, aby sprzyjać spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz innowacjom w Unii oraz umacniać społeczny wymiar inwestycji poprzez wypełnianie luki inwestycyjnej w sektorze socjalnym i w zakresie bezpieczeństwa infrastruktury;

Obszar badań naukowych

Fundusze powiernicze

175.

podkreśla, że coraz powszechniejsze wykorzystywanie do realizacji polityk unijnych innych mechanizmów finansowych obok środków z budżetu Unii zagraża utrzymaniu obecnego poziomu rozliczalności i przejrzystości, gdyż zasady sprawozdawczości, kontroli i nadzoru publicznego nie są spójne; wzywa zatem Komisję, aby rozważyła likwidację funduszy powierniczych, zwłaszcza, gdy ich "nadzwyczajny" charakter nie jest należycie uzasadniony, gdy nie są w stanie przyciągnąć znaczących wkładów ze strony innych darczyńców oraz gdy występuje ryzyko łamania praw człowieka lub gdy są w nie zaangażowane organy państw trzecich, które nie przestrzegają praw podstawowych;

Instrument Pomocy dla Turcji

176.

zauważa, że w sprawozdaniu specjalnym nr 27/2018 w sprawie Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji Trybunał stwierdził, iż w trudnych okolicznościach Instrument Pomocy dla Uchodźców w Turcji doprowadził do szybkiego uruchomienia 3 mld EUR, co pozwoliło na szybką reakcję w obliczu kryzysu uchodźczego, ale nie osiągnął w pełni zakładanego celu, tj. skutecznej koordynacji tych działań lub uzyskania odpowiedniego stosunku wartości do ceny; zwraca się do Komisji o wdrożenie wszystkich zaleceń wydanych przez Trybunał w odniesieniu do Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji, w szczególności o poprawę monitorowania i sprawozdawczości w przypadku projektów pomocy pieniężnej oraz o poprawę warunków działania (międzynarodowych) organizacji pozarządowych we współpracy z władzami tureckimi, w celu zadbania o to, by środki były właściwie wydatkowane na projekty dotyczące uchodźców i nie były wykorzystywane do innych celów; wzywa Komisję do regularnego składania Parlamentowi sprawozdań na temat zgodności finansowanych działań z odnośną podstawą prawną;

178.

zauważa, że w opinii Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich Komisja powinna uczynić więcej w celu zadbania o to, by oświadczenie UE-Turcja gwarantowało poszanowanie praw podstawowych UE, i w związku z tym wzywa Komisję, aby systematycznie uwzględniała kwestie związane z prawami podstawowymi w decyzjach, które podejmuje w ramach tego instrumentu, w tym poprzez oceny wpływu na prawa podstawowe; wzywa Komisję do regularnego składania Parlamentowi Europejskiemu sprawozdań w tej sprawie;

Międzynarodowej Grupy ds. Zarządzania (IMG)

183.

zwraca uwagę, że 31 stycznia 2019 r. w swoim prawomocnym wyroku kończącym postępowanie w sprawie Międzynarodowej Grupy ds. Zarządzania (IMG) 14 Trybunał Sprawiedliwości UE nakazał anulowanie dwóch decyzji Komisji: 1) decyzję o niezawieraniu z IMG nowych umów o delegowaniu zadań w ramach zarządzania pośredniego od 8 maja 2015 r. oraz 2) decyzję o odebraniu kwoty 10 mln EUR grupie IMG i ponownym jej przyznaniu niemieckiemu podmiotowi publicznemu GIZ z tytułu umowy dotyczącej pomocy technicznej na rzecz polityki handlowej Mjanmy; zauważa ponadto, że Trybunał wskazuje na konieczność podjęcia decyzji co do kwoty rekompensaty finansowej należnej IMG z powodu szkód wyrządzonych decyzją Komisji z 8 maja 2015 r., a także na konieczność wycofania przez Komisję wszystkich złożonych przez nią odwołań wzajemnych;

184.

zwraca uwagę na wnioski Trybunału Sprawiedliwości, z których wynika, że argumenty prawne przedstawione przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) i będące podstawa decyzji Komisji dotyczących IMG stanowią błąd prawny zarówno w kontekście prawa międzynarodowego, jak i rozporządzenia finansowego UE; wyraża ubolewanie, że zgodnie z wyjaśnieniami Trybunału Sprawiedliwości w ramach dochodzenia dotyczącego IMG OLAF przekroczył swoje uprawnienia i nie uwzględnił wymogów kodeksu gwarancji, tak często przywoływanego przez Parlament; w związku z tym opowiada się za wszelkimi dalszymi środkami gwarantującymi, że trwający przegląd rozporządzenia w sprawie OLAF doprowadzi do ustanowienia niezbędnej kontroli nad gwarancjami procesowymi i możliwościami zaskarżenia, aby uniknąć tak szkodliwych działań, które umniejszają zaufanie obywateli do UE;

187.

wzywa Komisję do wdrożenia orzeczeń sądowych oraz do pełnego uznania statusu IMG jako organizacji międzynarodowej, co Komisja i OLAF błędnie kwestionowały i czemu zaprzeczały; apeluje do Komisji o podjęcie wszelkich niezbędnych środków w celu naprawy szkód wyrządzonych IMG i zrekompensowania tych szkód, a także z myślą o tym, aby grupa IMG mogła wziąć udział w rzetelnym postępowaniu dla organizacji międzynarodowych, przewidzianym w rozporządzeniu finansowym; wzywa Komisję do jak najszybszego poinformowania organu udzielającego absolutorium o podjętych środkach;

Administracja

Procedura mianowania sekretarza generalnego Komisji

188.

nie jest zadowolony z reakcji Komisji wobec uzasadnionego zaniepokojenia przebiegiem procedury ze strony mediów i ogółu obywateli bezpośrednio po mianowaniu sekretarza generalnego Komisji, z wyjaśnień Komisji przedstawionych podczas debaty na sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego ani z pisemnej reakcji Komisji na rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie polityki Komisji w dziedzinie prawości, w szczególności mianowania sekretarza generalnego Komisji Europejskiej 16 , które były wymijające, defensywne i legalistyczne, co wskazuje na brak wrażliwości na to, jak duże znaczenie obywatele europejscy przywiązują do przejrzystych, uczciwych i otwartych procedur rekrutacji;

189.

przypomina w tym kontekście, że Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich zidentyfikował w swoim zaleceniu w sprawach połączonych 488/2018/KR i 514/2018/KR cztery elementy niewłaściwego administrowania; zauważa, że wnioski Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich są "w dużej mierze podobne do wniosków Parlamentu Europejskiego" oraz że zgadza się on z oceną Parlamentu Europejskiego, zgodnie z którą podwójne mianowanie naciągnęło zasady prawa, a może i nawet je przekroczyło; zwraca uwagę na końcowe zalecenie Rzecznika przedstawione Komisji, zgodnie z którym powinna ona opracować specjalną procedurę mianowania swojego sekretarza generalnego - odrębną i niezależną od innych procedur mianowania urzędników wyższego szczebla; wyraża jednak ubolewanie w związku ze skierowaną do Rzecznika Praw Obywatelskich arogancką odpowiedzią Komisji z dnia 3 grudnia 2018 r., w której nie zagłębia się ona w kwestie poruszone przez Rzecznika po rozpatrzeniu przez niego 11 000 stron dokumentacji; wzywa następne kolegium komisarzy i ich przewodniczącego do dokonania przeglądu mianowania w świetle ustaleń Rzecznika Praw Obywatelskich i rezolucji Parlamentu;

191.

wzywa Komisję oraz wszystkie instytucje europejskie do dokonania, w razie potrzeby, przeglądu procedur mianowania, w szczególności urzędników wyższego szczebla oraz, w stosownych przypadkach, członków gabinetów, a także do podjęcia dodatkowych działań w celu zwiększenia przejrzystości, uczciwości i równości szans w przebiegu procedur mianowania na podstawie ustaleń Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz badania przeprowadzonego przez Parlament Europejski w sprawie procedur mianowania w instytucjach UE; wzywa Komisję do przedstawienia Parlamentowi Europejskiemu do dnia 31 sierpnia 2019 r. poczynionych postępów;

Szkoły Europejskie

197.

zauważa, że Trybunał nie był w stanie potwierdzić, iż zarządzanie finansami w szkołach w 2017 r. było zgodne z rozporządzeniem finansowym i przepisami wykonawczymi do tego rozporządzenia; wobec powyższego domaga się dalszych działań na rzecz wprowadzenia w życie pozostałych zaleceń, które dotyczą zarządzania rachunkami pozabudżetowymi, usprawnienia systemu rachunkowości i kontroli wewnętrznej, rekrutacji, procedur dokonywania płatności oraz opracowania wytycznych w celu poprawy zarządzania budżetem;

Działania podjęte w następstwie udzielenia Komisji absolutorium za 2016 r.

200.

zauważa, że w komunikacie w sprawie działań podjętych w następstwie udzielenia absolutorium za rok budżetowy 2016 Komisja dokonała wyboru 394 kwestii spośród zagadnień poruszonych przez Parlament w odniesieniu do roku budżetowego 2016 i nie odniosła się do 108 ustępów; domaga się, by Komisja szczegółowo odpowiedziała na wszystkie kwestie poruszone przez Parlament Europejski w rezolucjach, które stanowią integralną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium;

201.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja odpowiedziała na uwagi Parlamentu dotyczące sprawozdań z zarządzania pomocą zewnętrzną i kluczowych wskaźników skuteczności działania, zawarte w rezolucji z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2016 17 , i wprowadziła zmiany w celu poprawy tych wskaźników; zauważa, że Komisja przekazała Parlamentowi sprawozdanie z zarządzania pomocą zewnętrzną za 2017 r. bez ograniczeń związanych z poufnością, ale ubolewa, że dostęp do tych sprawozdań stał się de facto bardziej uciążliwy; oczekuje ułatwionego dla Parlamentu dostępu do tych sprawozdań w przyszłości;

Sprawy różne

202.

wyraża zaniepokojenie, że Komisja zwleka z rozwiązaniem nasilającego się problemu rozbieżności współczynnika korygującego stosowanego w przypadku europejskich urzędników pełniących służbę w Luksemburgu, ponieważ od poziomu 5 % przewidzianego w regulaminie pracowniczym urzędników Unii Europejskiej rozbieżność ta w 2018 r. wzrosła ponad trzykrotnie (16,8 %), skutkując obniżeniem atrakcyjności Luksemburga i niesprawiedliwą dyskryminacją ponad 11 tys. pracowników Unii Europejskiej, z których ponad jedna trzecia jest zmuszona mieszkać w sąsiednich krajach, co zwiększa ruch transgraniczny; zauważa, że inne instytucje międzynarodowe z siedzibą w Luksemburgu znalazły już pozytywne rozwiązanie tego problemu; wzywa Komisję do zbadania na własną rękę problemu tkwiącego w obecnym współczynniku korygującym i do podjęcia niezbędnych działań;

204.

apeluje do Komisji, aby - podobnie jak to miało miejsce w 2018 r. w przypadku umowy z lekarzami i stomatologami - wypowiedziała umowę zawartą z luksemburskimi szpitalami w sprawie cen usług opieki medycznej dla urzędników i pracowników Unii Europejskiej w Luksemburgu, która kosztuje ponad 2 mln EUR rocznie i narusza przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE 18 w zakresie równego traktowania europejskich pacjentów, w ślad za wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości z dnia 3 października 2000 r. 19 ;

Lata 2014-2017: w jaki sposób Parlament Europejski przyczynił się i wciąż się przyczynia do ustanowienia struktur należytego zarządzania finansami w Komisji i w państwach członkowskich

Budżetowanie wynikowe i kontrola wykonania zadań

Zintegrowane ramy kontroli wewnętrznej

212.

poparł włączenie do zmienionego rozporządzenia finansowego art. 63 - który wprowadza "system jednolitej kontroli" do zarządzania dzielonego - podkreślając, że kluczowym ogniwem łańcucha jednolitej kontroli są dobrze funkcjonujące systemy zarządzania i kontroli na szczeblu krajowym i europejskim; zgadza się, że podejście oparte na jednolitej kontroli umożliwia lepsze wykorzystanie zasobów i powinno wyeliminować powielanie kontroli na poziomie beneficjentów; zwraca uwagę, że strategia Komisji polegająca na jednolitej kontroli ma na celu upewnienie się co do wiarygodności wyników kontroli i poziomów błędów zgłaszanych corocznie przez instytucje kontrolne oraz monitorowanie ich pracy za pomocą solidnych i skoordynowanych ram kontroli i audytu; zachęca Komisję do dalszego monitorowania i przeglądu pracy instytucji kontrolnych w celu zapewnienia wspólnych ram kontroli i wiarygodnych wyników;

Badania naukowe

Fundusze strukturalne

Rolnictwo

Migracja

Sprawy zagraniczne Unii

Administracja

Zalecenia na przyszłość

Sprawozdawczość

227.

zastanawia się, dlaczego Komisja stosuje dwa zestawy celów i wskaźników do pomiaru skuteczności zarządzania finansami: z jednej strony dyrektorzy generalni Komisji oceniają w rocznych sprawozdaniach z działalności realizację celów określonych w swoich planach zarządzania, a z drugiej strony Komisja dokonuje pomiaru wyników programów wydatków za pomocą załączonych do projektu budżetu oświadczeń programowych dotyczących wydatków operacyjnych; wzywa Komisję do sporządzania sprawozdań w oparciu o jeden zestaw celów i wskaźników;

228.

zwraca uwagę, że informacje o wynikach są wykorzystywane głównie na szczeblu DG do zarządzania programami i politykami; jest zaniepokojony tym, że ponieważ informacje o wynikach, które zaspokajają bieżące potrzeby w ramach zarządzania, nie odpowiadają obowiązkom Komisji w zakresie sprawozdawczości zewnętrznej, DG zasadniczo nie korzystają na potrzeby zarządzania swoimi wynikami w wykonywaniu budżetu Unii z podstawowych sprawozdań z realizacji celów, opracowywanych przez Komisję;

233.

ubolewa nad coraz późniejszą publikacją "Rocznego sprawozdania Komisji w sprawie wdrażania instrumentów Unii Europejskiej na rzecz finansowania działań zewnętrznych", co praktycznie utrudnia nadzór ze strony Parlamentu i ogranicza publiczną odpowiedzialność, jako że sprawozdanie za 2016 r. opublikowano dopiero w marcu 2018 r., a sprawozdania za 2017 r. wciąż nie ma; wzywa Komisję do opublikowania sprawozdania za 2018 r. najpóźniej do końca września 2019 r. oraz do przestrzegania tego harmonogramu w kolejnych latach;

234.

zauważa, że w systemach pomiaru wyników stosowanych przez władze państw członkowskich wykryto szereg uchybień, w dużej mierze związanych z projektami zrealizowanymi w latach 2007-2013; zwraca się do Komisji, aby udoskonaliła ogólny system pomiaru wyników, w tym funkcjonowanie wskaźników rezultatu na poziomie projektu, aby umożliwić ocenę wkładu danego projektu w realizację szczegółowych celów programów operacyjnych; zauważa, że przepisy dotyczące okresu programowania 2014-2020 wzmocniły logikę interwencji i zorientowanie na wyniki;

235.

ponownie domaga się, aby z uwagi na wielość źródeł finansowania Komisja zapewniała łatwy dostęp do projektów, najlepiej w ramach punktu kompleksowej obsługi, aby obywatele mogli śledzić postępy w realizacji i finansowanie infrastruktury współfinansowanej ze środków unijnych oraz przez EFIS; z tego względu zachęca Komisję do publikowania - we współpracy z państwami członkowskimi - rocznego przeglądu projektów w dziedzinie transportu i turystyki, które były współfinansowane ze środków EFRR oraz funduszy spójności, jak ma to miejsce w przypadku instrumentu "Łącząc Europę";

236.

zwraca się do Komisji, aby:

239.

przyjmuje z zadowoleniem przedstawioną w dokumencie konsultacyjnym pt. "Okresowa sprawozdawczość z wyników działania UE" propozycję Trybunału, by publikować raz do roku, w listopadzie roku N+1, ocenę wyników działania Unii obejmującą szczegółowy przegląd informacji o wynikach przekazanych przez Komisję w sprawozdaniu oceniającym na mocy art. 318 TFUE; ponownie domaga się, by w drugiej części tego sprawozdania znalazł się szczegółowy przegląd syntezy zarządzania finansami przez Komisję, jak przewidziano w drugiej części sprawozdania rocznego na temat zarządzania budżetem i jego wyników;

241.

nalega, by Trybunał lepiej koordynował oceny wyników na poziomie projektu prowadzone w kontekście prac nad poświadczeniem wiarygodności z pozostałymi pracami dotyczącymi wyników, zwłaszcza za sprawą przedstawiania głównych wniosków ze sprawozdań specjalnych w rozdziałach sektorowych sprawozdania rocznego; uważa, że jest to przydatne, jeżeli chodzi o poprawę i zacieśnianie systematycznych kontaktów między właściwymi komisjami Parlamentu zajmującymi się polityką sektorową z myślą o wykorzystaniu publikacji Trybunału;

Obliczanie poziomu błędu i sprawozdawczość dotycząca poziomu błędu

249.

zwraca uwagę, że łączna kwota obarczona ryzykiem w momencie dokonywania płatności oszacowana przez Komisję w jej sprawozdaniu rocznym na temat zarządzania budżetem i jego wyników za 2017 r. opiera się na danych liczbowych przedstawionych przez poszczególne służby odpowiedzialne za programy wydatków, które posługują się różnymi metodami obliczania poziomu błędu odzwierciedlającymi różne ramy prawne i organizacyjne; podkreśla, że dalsza harmonizacja metod obliczania zwiększyłaby wiarygodność, rozliczalność i przejrzystość zgłaszanej łącznej kwoty obarczonej ryzykiem i dałaby w przyszłości jasny obraz sytuacji w odniesieniu do poziomu błędu resztowego i poziomu ryzyka związanego z płatnościami;

250.

jest zaniepokojony tym, że w sprawozdaniu rocznym na temat zarządzania budżetem i jego wyników porównuje się bardzo różne dane liczbowe, a zatem wprowadza ono w błąd, jako że szacowany przez Trybunał poziom błędu to poziom błędu w momencie dokonywania płatności i bez odliczenia korekt, gdy tymczasem całkowita kwota obarczona ryzykiem wykazana przez Komisję w sprawozdaniu rocznym na temat zarządzania budżetem i jego wyników jest obliczana po odjęciu korekt; uważa zatem, że niemożliwe jest dokonanie właściwych porównań lub wyciągnięcie wiarygodnych wniosków; popiera obliczanie przez Trybunał poziomu błędu bez uwzględnienia korekt; wzywa Komisję do podawania we wszystkich rocznych sprawozdaniach z działalności, jak i w rocznym sprawozdaniu na temat zarządzania budżetem i jego wyników, poziomów błędu bez korekt i z uwzględnieniem korekt; byłby wdzięczny Trybunałowi - w trosce o znalezienie rozwiązania tego braku porównywalności - za wyrażenie opinii na temat wykazywanego przez Komisję poziomu błędu po korekcie;

251.

w związku z tym zwraca się do Komisji dalsze o ujednolicenie metod obliczania poziomów błędu z metodami Trybunału, przy czym powinna ona uwzględnić różne zasady zarządzania i podstawy prawne, a jednocześnie zapewnić porównywalność poziomów błędu, oraz o wyraźne rozróżnianie kwoty obarczonej ryzykiem z uwzględnieniem zintegrowanych korekt finansowych i takiej kwoty bez korekt; zwraca się również do Komisji o przedstawienie informacji o zdolności naprawczej na potrzeby odzyskiwania nienależnie wypłaconych środków z budżetu Unii;

252.

ponownie wyraża zaniepokojenie rozbieżnością metod obliczania błędów stosowanych przez Komisję i przez Trybunał, co uniemożliwia prawidłowe porównywanie zgłaszanych przez nie poziomów błędu; podkreśla, że aby dokonać wiarygodnego porównania poziomów błędu zgłoszonych przez Komisję w sprawozdaniu rocznym na temat zarządzania budżetem i jego wyników oraz w rocznych sprawozdaniach z działalności dyrekcji generalnych oraz poziomów błędu oszacowanych przez Trybunał, przy ocenie poziomu błędu Komisja powinna stosować metodę równoważną z metodą Trybunału, a obie instytucje powinny jak najszybciej zawrzeć porozumienie w tej sprawie; apeluje do Komisji, aby przedstawiała dane zgodnie z metodami przyjętymi przez Trybunał, z uwzględnieniem oczekiwanych szacunkowych korekt;

253.

ponownie wzywa Komisję i państwa członkowskie do wprowadzenia należytych procedur potwierdzenia terminów, powodów i kwot korekt oraz do przedstawienia w miarę możliwości zestawień informacji o roku, w którym dokonano płatności, roku, w którym wykryto błąd, oraz roku, w którym odzyskane środki lub korekty finansowe ujęto w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego; zwraca się do Trybunału o podanie wartości korekty zastosowanej do obliczenia poziomu błędu w jego sprawozdaniu rocznym, a także pierwotnego poziomu błędu przed korektami;

Terminowa absorpcja a osiąganie wyników

Konflikty interesów, praworządność, zwalczanie nadużyć finansowych i korupcji

258.

ubolewa z powodu wszelkiego rodzaju ryzyka naruszenia wartości zapisanych w art. 2 TUE oraz naruszenia przepisów art. 61 ust. 1 rozporządzenia finansowego odnoszących się do konfliktu interesów, które mogłoby zagrozić wykonaniu budżetu Unii i podważyć zaufanie obywateli Unii do właściwego zarządzania pieniędzmi unijnych podatników; wzywa Komisję do dopilnowania, by wobec każdego naruszenia prawa Unii bądź konfliktu interesów stosowano politykę zerowej tolerancji bez podwójnych standardów;

259.

wzywa Komisję do wyegzekwowania rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie sytuacji na Węgrzech 20 , zalecenia Komisji (UE) 2018/103 z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie praworządności w Polsce uzupełniającego zalecenia Komisji (UE) 2016/1374, (UE) 2017/146 i (UE) 2017/1520 21 oraz wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie stwierdzenia wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez Rzeczpospolitą Polską zasady praworządności, przedstawionego przez Komisję w dniu 20 grudnia 2017 r. (COM(2017) 835);

260.

przypomina o prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) dochodzeniach dotyczących projektów ELIOS i "Heart of Budapest", w przypadku których stwierdzono poważne nieprawidłowości; w pierwszym przypadku odzyskano niewielką kwotę środków, podczas gdy w drugim przypadku władze węgierskie przyjęły korektę finansową, która jednak wciąż nie została wdrożona; zwraca uwagę, że fakty dotyczące czwartej linii metra są nadal rozpatrywane; ponadto zwraca uwagę, że na Słowacji OLAF prowadzi dochodzenie w sprawie zarzutów nadużyć finansowych, a Komisja prowadzi sześć badań zgodności dotyczących płatności bezpośrednich;

261.

przypomina z niepokojem rezultaty wizyt delegacji Komisji Kontroli Budżetowej na Słowacji, które ujawniły szereg uchybień i zagrożeń związanych z zarządzaniem i sprawowaniem kontroli nad funduszami unijnymi oraz ryzyko infiltracji przez przestępczość zorganizowaną, zwłaszcza w kontekście zabójstwa dziennikarza śledczego Jána Kuciaka; wzywa Komisję i OLAF do uwzględnienia wniosków i zaleceń komisji przedstawionych w sprawozdaniu z wizyty, a także wzywa Komisję do aktywnego monitorowania sytuacji, do podjęcia niezbędnych działań oraz do regularnego informowania Parlamentu o działaniach następczych;

266.

podkreśla, że zgodnie z kodeksem postępowania dla komisarzy, który obowiązuje od stycznia 2018 r., byli komisarze przez dwa lata po zaprzestaniu sprawowania urzędu nie mogą prowadzić wobec komisarzy lub ich pracowników działalności lobbingowej na rzecz własnej firmy lub przedsiębiorstwa będącego klientem ich pracodawcy, bądź w sprawach, za które byli odpowiedzialni w ramach swoich kompetencji; wzywa Komisję do zrównania okresu obowiązywania tego zakazu z okresem mającym zastosowanie do przewodniczącego wynoszącym trzy lata;

267.

z zadowoleniem przyjmuje ustalenia i zalecenia Rzecznika Praw Obywatelskich zawarte w decyzji podjętej w ramach dochodzenia strategicznego OI/3/2017/NF dotyczącego sposobu, w jaki Komisja zarządza tzw. efektem drzwi obrotowych w sytuacjach dotyczących jej pracowników; podobnie jak Rzecznik Praw Obywatelskich zachęca Komisję do tego, aby w dalszym ciągu była przykładem, ale i przyjmowała bardziej zdecydowane stanowisko w kwestii oceny pracowników wyższego szczebla, którzy opuszczają służbę cywilną UE; apeluje do Komisji o wprowadzenie usprawnień zaproponowanych przez Rzecznika Praw Obywatelskich oraz o podjęcie działań następczych w zakresie dobrych praktyk w dziedzinie przejrzystości, na które Rzecznik zwrócił uwagę;

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, Euratom) 2019/1412

z dnia 26 marca 2019 r.

w sprawie sprawozdań specjalnych Trybunału Obrachunkowego w kontekście absolutorium dla Komisji za rok budżetowy 2017

PARLAMENT EUROPEJSKI,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 29 , w szczególności jego art. 69, 260, 261 i 262,

Część I

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 15/2017 "Warunki wstępne i rezerwa na wykonanie w obszarze spójności - instrumenty innowacyjne, lecz jeszcze nieskuteczne"

zauważa, że około 75 % wszystkich mających zastosowanie warunków wstępnych było spełnionych w momencie przyjmowania programów europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, 86 % zostało spełnionych na początku 2017 r., a 99 % do maja 2018 r., co pokazuje, że spełnienie warunków wstępnych trwało dłużej niż przewidziano w rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013 (ustanawiającym wspólne przepisy) oraz że przed upływem terminu wyznaczonego na grudzień 2016 r. około 15 % warunków wstępnych pozostawało niespełnionych;

uznaje, że warunki wstępne stanowią dodatkowe obciążenie administracyjne oraz że, jak stwierdziła Komisja, były jedną z możliwych przyczyn opóźnień odnotowanych we wdrażaniu europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych na lata 2014-2020; uznaje również, że choć nie było przypadków zawieszenia płatności na rzecz programów przez Komisję za niespełnienie warunków wstępnych do końca 2016 r., odpowiednie instytucje zarządzające nie składały wniosków o płatność, wprowadzając w ten sposób pewien rodzaj samozawieszenia i opóźniając wdrażanie, wskutek czego absorpcja na koniec czwartego roku obecnego okresu (2017 r.) była znacznie niższa niż wskaźnik absorpcji w odpowiadającym momencie (koniec 2010 r.) poprzedniego okresu 2007-2013 (odpowiednio 17 % i 41 %), co dalej podważa wartość dodaną warunków wstępnych jako instrumentu wprowadzonego w celu ułatwienia wdrażania polityki spójności;

10.

podziela opinię Trybunału, że ogólnie ramy wykonania na lata 2014-2020 nie są w znaczącym stopniu bardziej zorientowane na rezultaty niż podobne ustalenia w poprzednich okresach i pozostają zasadniczo skoncentrowane na wydatkowaniu i produktach projektów, przy czym znaczna większość wskaźników, które są podstawą przydziału rezerwy na wykonanie to wskaźniki produktu (57,1 %), wskaźniki finansowe (33,4 %) i kluczowe etapy wdrażania (9,2 %), niestety przy jedynie marginalnym wykorzystaniu wskaźników rezultatu (0,3 %);

13.

apeluje do Komisji, aby w przypadku utrzymania rezerwy na wykonanie w okresie po 2020 r. oparła swój wniosek na doświadczeniach z okresu 2014-2020 oraz aby zaproponowała odpowiednią rewizję ram wykonania w celu stworzenia rzeczywistych zachęt dla systemu zorientowanego na rezultaty; taki system powinien zapewniać również niezbędną równowagę między uproszczeniem niezakłóconego wdrażania projektów a niezbędnymi przepisami dotyczącymi należytego zarządzania finansami i kontroli;

Część II

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 19/2017 pt. "Procedury przywozu - luki w ramach prawnych i nieskuteczne wdrażanie wpływają negatywnie na interesy finansowe UE",

Część III

Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 20/2017 pt. "Instrumenty gwarancji kredytowych finansowane przez UE - rezultaty są pozytywne, konieczne jest jednak lepsze ukierunkowanie na beneficjentów i skoordynowanie z systemami krajowymi"

22.

podziela zdanie Trybunału, że z instrumentów finansowych należy korzystać wyłącznie wówczas, jeżeli pożyczki komercyjne nie są dostępne ze względu na zbyt mały zasięg projektu lub zbyt wysokie ryzyko, bądź też pożyczkobiorca nie dysponuje niezbędnym zabezpieczeniem; wzywa Komisję do opracowania metodyki analizowania skutków gwarancji z perspektywy podaży kredytów, konkurencji między bankami i działalności innowacyjnej przedsiębiorstw oraz z perspektywy tego, jak rozkładają się korzyści z dotacji między dostawcę i beneficjenta;

24.

powtarza stanowisko Parlamentu wyrażone w rezolucji z dnia 27 kwietnia 2017 r. zawierającej uwagi stanowiące integralną część decyzji w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2015, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze 30 :

"20. wskazuje na rosnące w okresie 2014-2020 wykorzystywanie instrumentów finansowych zasadniczo złożonych z kredytów, instrumentów kapitałowych, gwarancji oraz instrumentów opartych na podziale ryzyka w ramach zarządzania pośredniego; wskazuje ponadto, że grupa Europejskiego Banku Inwestycyjnego zarządzała niemal wszystkimi instrumentami finansowymi pośrednio; uważa, że informacje dotyczące osiągniętych wyników nie są wystarczające do oceny tych instrumentów, w szczególności w odniesieniu do ich wpływu społecznego i środowiskowego; podkreśla, że instrumenty finansowe mogą stanowić uzupełnienie dotacji, lecz nie powinny ich zastępować;"

Część IV

Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 22/2017 pt. "Misje obserwacji wyborów - w odpowiedzi na zalecenia podejmowane są wprawdzie odpowiednie działania, ale potrzebne jest lepsze monitorowanie"

32.

zwraca się do Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych o jak najściślejsze monitorowanie skutecznego wdrażania zaleceń misji obserwacji wyborów w państwach trzecich przy jednoczesnym poszanowaniu suwerenności każdego państwa i przy udziale Parlamentu, jak również zwraca się o przydzielanie wystarczających zasobów ludzkich z delegatur unijnych posiadających odpowiednią wiedzę techniczną w dziedzinach określonych przez misje obserwacji wyborów, potrzebną do wykonywania tego ważnego zadania politycznego;

Część V

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2017 pt. "Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji - prace nad stanowiącym wyzwanie stworzeniem unii bankowej zostały rozpoczęte, ale wciąż pozostaje wiele do zrobienia"

Część VI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 1/2018 pt. "Wspólna inicjatywa wsparcia projektów w regionach europejskich (JASPERS) - czas na lepsze ukierunkowanie działania"

45.

jest zdania, że logicznie rzecz ujmując, zadanie JASPERS, jakim jest "zapewnianie państwom członkowskim, które przystąpiły do Unii w 2004 r. lub później, niezależnego i bezpłatnego doradztwa, tak by pomóc im w przygotowywaniu wysokiej jakości propozycji dotyczących dużych projektów inwestycyjnych w celu uzyskania finansowania z Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego", powinno być obecnie łatwiejsze, gdyż nowe państwa członkowskie dostosowują się do systemów i procedur Unii;

Część VII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 2/2018 pt. "Skuteczność zarządzania kryzysowego EBC w odniesieniu do banków"

Część VIII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 3/2018 pt. "Kontrola procedury dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej"

55.

podkreśla, że procedura dotycząca zakłóceń równowagi makroekonomicznej jest częścią europejskiego semestru, który rozpoczyna się od rocznej analizy wzrostu gospodarczego i sprawozdania przedkładanego w ramach mechanizmu ostrzegania jesienią roku n-1; jeśli sprawozdanie przedkładane w ramach mechanizmu ostrzegania - oparte na tabeli wyników zawierającej wskaźniki i progi - wskazuje, że może zaistnieć konkretny problem, dane państwo członkowskie jest poddawane szczegółowej ocenie sytuacji;

56.

zauważa, że jeżeli na podstawie wyników szczegółowej oceny sytuacji Komisja stwierdzi zakłócenia równowagi makroekonomicznej, informuje o tym Parlament, Radę i Eurogrupę; Rada może wtedy, w oparciu o zalecenie Komisji, skierować zalecenia do danego państwa członkowskiego (zgodnie z procedurą określoną w art. 121 ust. 2 TFUE); te zapobiegawcze zalecenia w ramach procedury dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej stanowią część zaleceń dla poszczególnych krajów (CSR);

Część IX

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 4/2018 pt. "Pomoc UE dla Mjanmy/Birmy"

67.

ubolewa nad zidentyfikowanymi słabymi punktami procesu wymiany informacji pomiędzy DG DEVCO oraz DG ECHO w stanach Arakan i Kaczin; wyraża ubolewanie, że procedura wymiany informacji pomiędzy tymi dwiema dyrekcjami generalnymi uruchomiona została dopiero we wrześniu 2016 r.; w związku z tym wzywa do lepszego powiązania pomocy humanitarnej i rozwojowej poprzez utworzenie silniejszego połączenia między pomocą doraźną, odbudową i rozwojem w ramach stałej platformy wzajemnych usług LRRD; uważa, że kiedy tylko jest to możliwe, należy wprowadzać zintegrowane podejścia z jasno określonymi celami w zakresie koordynacji oraz spójną strategią krajową pomiędzy dyrekcjami generalnymi ECHO i DEVCO, wraz z współdzieleniem najlepszych praktyk; w związku z tym wzywa do systematycznego uwzględniania podejścia LRRD w cyklu finansowania operacji;

69.

zaleca zapewnienie dokładniejszego monitorowania realizacji projektów oraz działań poprzez lepsze uzasadnianie kwot przydzielanych na sektory priorytetowe w dokumentach dotyczących programowania i zarządzania w celu rozważenia, w razie potrzeby, wszelkich dostosowań pomocy na nowe potrzeby do 2020 r., przy jednoczesnym zapewnieniu lepszej widoczności działań Unii Europejskiej; uważa, że widoczność darczyńców oraz właściwe informacje dotyczące zarządzania projektami są istotne dla zapewnienia uznania każdego wkładu oraz utrzymania rozliczalności;

71.

przypomina, że jeśli wsparcie budżetowe zostało wybrane jako jeden z ważniejszych sposobów realizacji pomocy, Komisja, we współpracy z innymi darczyńcami, ma obowiązek:

Część X

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 5/2018 pt. "Energia ze źródeł odnawialnych na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich - istnieje istotna potencjalna synergia, lecz w większości przypadków nie została ona wykorzystana"

72.

wzywa Komisję i państwa członkowskie, by przy opracowywaniu przyszłej polityki w zakresie energii ze źródeł odnawialnych brały pod uwagę okoliczności i szczególne potrzeby każdej społeczności i gospodarki wiejskiej, uwzględniały potencjalne pozytywne i negatywne oddziaływania prowadzonej polityki oraz dopilnowały, by obszary wiejskie uzyskiwały wyrównane wyniki w ramach tej polityki; aby tego dokonać, Komisja we współpracy z państwami członkowskimi powinna opracować odpowiedni mechanizm, który mógłby być inspirowany mechanizmem weryfikowania polityki pod względem jej wpływu na obszary wiejskie, jak przewidziano w "kierunku polityki 1" deklaracji Cork 2.0 z 2016 r.;

74.

wzywa Komisję, by wraz ze współustawodawcami opracowała przyszłe ramy polityki w obszarze bioenergii w sposób zapewniający wystarczające zabezpieczenie przed niezrównoważonym pozyskiwaniem biomasy na potrzeby wytwarzania energii; ramy te powinny uwzględniać i eliminować ryzyko dla zrównoważonego rozwoju związane z zachęcaniem do korzystania z bioenergii za pomocą celów i systemów wsparcia finansowego oraz łagodzić powiązane z nią ryzyko środowiskowe i społecznoekonomiczne;

75.

wzywa Komisję do określenia, co powinien osiągnąć Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) w zakresie inwestycji w energię odnawialną, w jaki sposób inwestycje te powinny zapewniać wartość dodaną na obszarach wiejskich, oraz w jaki sposób EFRROW powinien uzupełniać istniejące unijne i krajowe systemy finansowania, nie ryzykując, że stanie się po prostu kolejnym źródłem finansowania energii ze źródeł odnawialnych, bez nadawania priorytetu rozwojowi obszarów wiejskich przy opracowywaniu przyszłej polityki rozwoju obszarów wiejskich;

76.

w tym kontekście wzywa Komisję do wykorzystania odpowiedniego doświadczenia w zakresie dobrych praktyk, dostrzeżonych przez Trybunał podczas kontroli (ocena projektów dotyczących energii ze źródeł odnawialnych na obszarach wiejskich, projekty dotyczące dostarczania energii stronom trzecim finansowane z EFRROW, projekty dotyczące energii ze źródeł odnawialnych na użytek własny), a także podobnego doświadczenia opisanego w badaniu OECD poświęconym powiązaniu między energią ze źródeł odnawialnych a rozwojem obszarów wiejskich;

77.

wzywa państwa członkowskie, aby w odniesieniu do wsparcia z EFRROW na rzecz energii odnawialnej dostarczały Komisji istotnych informacji na temat osiągnięć programowych projektów w zakresie energii odnawialnej w swoich rozszerzonych rocznych sprawozdaniach z wykonania za 2019 r; informacje te powinny być dla Komisji źródłem wiedzy na temat wydatków z EFRROW poniesionych na rzecz projektów dotyczących energii ze źródeł odnawialnych, mocy zainstalowanej lub energii wytworzonej w ramach takich projektów; wzywa Komisję do dokładniejszego określenia różnych rodzajów wskaźników podczas przygotowywania okresu programowania po 2020 r;

Część XI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 6/2018 pt. "Swobodny przepływ pracowników - zapewniono podstawową swobodę, lecz lepsze ukierunkowanie środków UE ułatwiłoby mobilność pracowników"

81.

zauważa z zaniepokojeniem, że utrzymuje się wiele przeszkód utrudniających swobodną i sprawiedliwą mobilność pracowników w Unii, a działania podejmowane przez Komisję i państwa członkowskie nie pozwalają w pełni rozwiązać problemów, z jakimi mierzą się pracownicy, którzy chcą pracować w innym państwie członkowskim, takich jak niewystarczające informacje na temat praw pracowniczych związanych z zatrudnieniem i warunkami pracy oraz praw w zakresie zabezpieczenia społecznego, a także niewystarczające środki służące zapobieganiu dyskryminacji wobec pracowników mobilnych oraz zapewnieniu skutecznego egzekwowania ich praw;

82.

odnotowuje ustalenia Trybunału Obrachunkowego, że Komisja wprowadziła narzędzia informowania obywateli o przysługujących im prawach i stworzyła mechanizmy zgłaszania przypadków dyskryminacji godzącej w swobodę przepływu pracowników; wyraża jednak zaniepokojenie ustaleniem Trybunału Obrachunkowego, że pomimo wprowadzenia tych narzędzi i mechanizmów Komisja nie wie, jaki jest obecny poziom wiedzy o tych narzędziach ani jaka jest skala dyskryminacji godzącej w swobodę przepływu pracowników na szczeblu Unii;

83.

zauważa, że niektóre z narzędzi wprowadzonych przez Komisję w celu wspierania mobilności pracowników są często nieznane potencjalnym beneficjentom, i wyraża zaniepokojenie faktem, że w niektórych państwach członkowskich tylko niewielki odsetek ofert pracy jest publikowany na Europejskim Portalu Mobilności Zawodowej (EURES); zwraca uwagę, że narzędzia te są finansowane z budżetu Unii oraz że Europejski Fundusz Społeczny (EFS) oraz program na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (EaSI) w ramach wieloletnich ram finansowych 2014-2020 stwarzają możliwości finansowania środków i działań związanych z mobilnością pracowników na szczeblu unijnym i krajowym, które jednak nie są dostatecznie wykorzystywane;

84.

zwraca się do Komisji i państw członkowskich o wykorzystanie dostępnych możliwości finansowania w celu wdrożenia środków zapewniających, aby narzędzia te dostarczały pełnych informacji na temat aktualnych ofert pracy i obowiązujących praw pracowniczych, z myślą o zwiększaniu wśród obywateli poziomu znajomości tych narzędzi i informacji dostępnych za ich pośrednictwem oraz monitorowaniu poziomu wiedzy pod kątem dalszego jego zwiększania; w związku z tym zachęca Komisję do wspierania promocji praktycznych aspektów mobilności zawodowej, mianowicie za pomocą nowych technologii, wyszukiwarek internetowych i reklamy, oraz nalega na ściślejszą współpracę między Komisją a państwami członkowskimi; zachęca w szczególności odpowiednie organy krajowe i koordynatorów EURES do bardziej aktywnej współpracy z pracodawcami w celu promowania EURES i możliwości mobilności zawodowej w całej Unii; wzywa również Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia właściwej komplementarności i dodatkowości między działaniami finansowanymi przez EFS i EaSI;

85.

podziela opinię Trybunału, że informacje i wiedza na temat skali i rodzajów istniejącej dyskryminacji w zakresie swobodnego przepływu pracowników są konieczne, aby skutecznie zwalczać przypadki takiej dyskryminacji; w związku z tym wzywa Komisję, aby we współpracy z państwami członkowskimi podjęła działania na rzecz zwiększenia skuteczności istniejących mechanizmów służących do wykrywania przypadków dyskryminacji, a także aby podjęła dalsze kroki na rzecz zapobiegania przeszkodom i dyskryminacji oraz ich eliminowania w celu zapewnienia sprawiedliwej mobilności pracowników;

87.

zauważa, że wzajemne uznawanie dyplomów uniwersyteckich i kwalifikacji zawodowych przez państwa członkowskie pozostaje wyzwaniem i istotną przeszkodą utrudniającą mobilność pracowników; podkreśla, że proces ten powinien być łatwy, dostępny i wygodny zarówno dla obywateli, jak i dla zaangażowanych administracji krajowych; zachęca Komisję do promowania wymiany najlepszych praktyk między państwami członkowskimi w ramach grup roboczych Rady oraz, w stosownych przypadkach, na platformach OECD;

88.

wyraża zaniepokojenie brakiem porównywalności danych na temat mobilności pracowników dostarczanych przez państwa członkowskie; zwraca się do Komisji o przedstawienie państwom członkowskim wytycznych na temat tego, jakie dane należy gromadzić i w jakim celu; nalega również, aby Komisja usprawniła gromadzenie i prezentację danych statystycznych dotyczących swobodnego przepływu pracowników, a zwłaszcza problemów napotykanych przez pracowników mobilnych w krajach innych niż ich własny;

89.

wyraża ubolewanie, że dostosowanie popytu i podaży na rynku pracy oraz dopasowywanie umiejętności do potrzeb rynku pracy w państwach członkowskich to cel, którego nadal nie udało się osiągnąć w polityce w zakresie mobilności pracowników; wzywa państwa członkowskie do pełnego wykorzystania możliwości oferowanych przez EFS, EaSI i EURES w zakresie promowania mobilności pracowników w celu obniżenia bezrobocia w niektórych państwach członkowskich i regionach oraz rozwiązania problemu niedopasowania umiejętności i niedoboru pracowników w innych;

91.

uwzględniając ustalenia Trybunału Obrachunkowego dotyczące konieczności podjęcia dodatkowych wysiłków w celu zwiększenia mobilności pracowników w Unii i wyeliminowania przeszkód ją utrudniających, wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia w okresie 2021-2027 odpowiedniego finansowania działań na rzecz sprawiedliwej mobilności pracowników, które umożliwi kontynuację i sprawne funkcjonowanie odpowiednich narzędzi i systemów w tym obszarze; zwraca się również do Komisji i państw członkowskich o zapewnienie kontynuacji i zwiększenia skuteczności środków i działań, które ułatwiają swobodny przepływ pracowników, zarówno przez lepsze ukierunkowanie środków finansowych, jak i przez ściślejszą współpracę i koordynację między właściwymi służbami Komisji, organami krajowymi i wszystkimi zainteresowanymi stronami na szczeblu Unii i szczeblu krajowym;

Część XII

Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 7/2018 pt. "Unijna pomoc przedakcesyjna dla Turcji - jak dotąd przyniosła jedynie ograniczone rezultaty"

92.

jest zdania, że począwszy od programu instrumentu pomocy przedakcesyjnej (IPA) na 2018 r. Komisja powinna skuteczniej ukierunkowywać środki finansowe IPA na obszary, w których reformy są opóźnione i niezbędne do zapewnienia wiarygodnych postępów w procesie przystąpienia do Unii, w szczególności w zakresie niezależności i bezstronności wymiaru sprawiedliwości, walki z korupcją na wysokim szczeblu i przestępczością zorganizowaną, wzmocnienia wolności prasy, zapobiegania konfliktom interesów oraz wzmocnienia kontroli zewnętrznej i społeczeństwa obywatelskiego;

94.

biorąc pod uwagę wpływ, jaki wycofywanie się z reform już wywarło na trwałość projektów w Turcji, wzywa Komisję do wzmocnienia stosowania warunkowości politycznej i projektowej poprzez:

przedstawienie Komitetowi IPA II wniosków, by dostosował łączny przydział środków z IPA II na rok "N", łącznie z przekierowaniem lub ograniczeniem środków z IPA II w celu zaradzenia przypadkom wycofywania się z reform w sektorach praworządności i sprawowania rządów zidentyfikowanych w jego rocznym sprawozdaniu dotyczącym Turcji w roku "N-1",

Część XIII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 8/2018 pt. "Unijne wsparcie dla inwestycji produkcyjnych w przedsiębiorstwach - wymagany większy nacisk na trwałość"

97.

z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie specjalne Trybunału, zwłaszcza dlatego, że w porę zwraca się w nim uwagę na potrzebę dodatkowych mechanizmów monitorowania i mechanizmów gwarancyjnych potrzebnych zarówno na szczeblu Unii, jak i na szczeblu państw członkowskich, aby zagwarantować trwałość wyników osiąganych w ramach projektów; w związku z tym zwraca uwagę na ustalenia Trybunału, z których wynika, że w zbadanych programach operacyjnych nie zidentyfikowano należycie szczególnych potrzeb przedsiębiorstw o różnej wielkości i w różnych sektorach (niedoskonałości rynku), a osiągnięcie trwałych rezultatów nie stanowiło priorytetu;

98.

uważa, że inwestycje produkcyjne realizowane w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego powinny odgrywać ważniejszą rolę jako kluczowy czynnik przyczyniający się do wzrostu gospodarczego, pobudzający powstawanie trwałych miejsc pracy oraz ograniczający różnice i skalę nierówności w kontekście planowanego rozwoju polityki spójności na potrzeby kolejnego okresu programowania, aby możliwe było osiągnięcie większej konwergencji oraz spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej między państwami członkowskimi i regionami;

103.

podziela obawy Trybunału dotyczące zagwarantowania trwałości inwestycji w MŚP z uwagi na ich ograniczone możliwości biznesowe, wysokie wskaźniki niepowodzeń i szczególną podatność na niekorzystne warunki gospodarcze; w związku z tym zwraca się do Komisji i państw członkowskich o skupienie uwagi na sposobach i środkach promowania udanej i trwałej współpracy między zainteresowanymi MŚP przy uwzględnieniu zarówno pozytywnych, jak i negatywnych doświadczeń z przeszłości;

104.

ponadto uważa, że przyszłe inwestycje produkcyjne przynosiłyby trwałe rezultaty, gdyby realizowano je na podstawie zaktualizowanej kompleksowej strategii przemysłowej w ramach przyszłej polityki spójności; jest zdania, że w ten sposób inwestycje produkcyjne w znacznym stopniu powinny przyczynić się do przezwyciężenia poważnych dysproporcji w poziomach rozwoju przemysłowego między państwami członkowskimi i regionami, na co zwrócono uwagę w 6. i 7. sprawozdaniu na temat spójności;

105.

apeluje do Komisji o pełne zaangażowanie na rzecz wdrożenia zaleceń Trybunału, o terminowe udostępnienie państwom członkowskim odpowiednich wskazówek, w tym również w postaci jasnych i przejrzystych wytycznych dotyczących określania i stosowania kryteriów w zakresie trwałości projektów, oraz o stosowanie wszystkich dostępnych mechanizmów, takich jak zatwierdzanie programów operacyjnych, monitorowanie i kontrola, aby zachęcać państwa członkowskie do realizowania stosownych zobowiązań bez dodatkowych obciążeń administracyjnych dla beneficjentów lub właściwych organów krajowych;

106.

w ujęciu ogólnym wzywa Komisję do przywiązywania większej wagi do kwestii trwałości projektów na etapie przygotowawczym i podczas negocjacji w związku z kolejnym okresem programowania, dzięki ustanowieniu jasnych ram obejmujących cele i założenia; apeluje również do organów państw członkowskich o stosowanie się do zaleceń Trybunału i o wdrożenie ich, a także o współpracę z Komisją w celu zbadania istniejących praktyk i ustalenia wspólnych zasad i procedur z myślą o zagwarantowaniu trwałości wyników projektów;

Część XIV

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 9/2018 pt. "Partnerstwa publiczno-prywatne w UE - znaczne niedociągnięcia i ograniczone korzyści"

107.

jest zdania, że Komisja i państwa członkowskie nie powinny promować intensywniejszego i powszechniejszego korzystania z partnerstw publiczno-prywatnych (PPP) do czasu rozwiązania problemów określonych w niniejszym sprawozdaniu i pomyślnego wdrożenia poniższych zaleceń; w szczególności dotyczy to usprawnienia ram instytucjonalnych i prawnych oraz zarządzania projektami, a także skuteczniejszego zapewniania, że wybór opcji PPP będzie gwarantował najefektywniejsze wykorzystanie środków oraz że projekty PPP będą lepiej zarządzane; podkreśla, że brak prawidłowego określania i podziału ryzyka związanego z projektem może mieć konsekwencje finansowe dla partnera publicznego i utrudnić osiągnięcie celów projektu;

108.

aby skuteczniej dzielić koszty opóźnień i ponownych negocjacji między partnerami, w celu ograniczenia finansowych skutków opóźnień, za które odpowiedzialność ponosi partner publiczny, oraz uniknięcia renegocjacji umów dotyczących ostatecznego kosztu PPP ponoszonego przez partnera publicznego, Trybunał zaleca, by:

109.

aby zagwarantować, że opcja PPP zapewni najefektywniejsze wykorzystanie środków i osiągniecie potencjalnych korzyści, Trybunał zaleca, by:

110.

aby państwa członkowskie z całą pewnością posiadały konieczne zdolności administracyjne oraz jasną politykę i strategie w zakresie PPP, umożliwiające pomyślną realizację projektów PPP wspieranych przez Unię, Trybunał zaleca, by:

111.

aby ograniczyć ryzyko nieobiektywnego podejścia do wybierania opcji PPP, wspierać większą przejrzystość oraz zapewnić możliwość skutecznego wspierania PPP za pomocą unijnych środków finansowych, Trybunał zaleca, by:

Część XV

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 10/2018 pt. "System płatności podstawowej dla rolników - funkcjonuje sprawnie, lecz w niewielkim stopniu przyczynia się do uproszczenia, ukierunkowania i konwergencji poziomów pomocy"

113.

zwraca się do Komisji, aby:

114.

wzywa Komisję, aby przed sformułowaniem wniosku dotyczącego przyszłej koncepcji wspólnej polityki rolnej oceniła sytuację wszystkich grup rolników w zakresie dochodów i przeanalizowała ich zapotrzebowanie na wsparcie dochodów z uwzględnieniem takich czynników, jak obecny podział wsparcia unijnego i krajowego, potencjał rolniczy gruntów, różnice w obszarach głównie przeznaczonych do produkcji rolnej lub do utrzymywania gruntów, koszt i rentowność działalności rolniczej, dochody pochodzące z produkcji żywności i innych rodzajów produkcji rolnej oraz ze źródeł niezwiązanych z rolnictwem, czynniki wydajności i konkurencyjności gospodarstw, a także wartość dóbr publicznych, które zapewniają rolnicy; Komisja powinna od początku powiązać proponowane działania ze stosownymi celami operacyjnymi i poziomami bazowymi, do których będzie można odnieść wyniki osiągnięte dzięki wsparciu;

Część XVI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 11/2018 pt. "Nowe formy finansowania projektów w zakresie rozwoju obszarów wiejskich - rozwiązania prostsze, lecz nieukierunkowane na rezultaty"

Część XVII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 12/2018 pt. "Sieci szerokopasmowe w państwach członkowskich - pomimo poczynionych postępów nie wszystkie cele strategii »Europa 2020« zostaną osiągnięte"

130.

apeluje zatem do państw członkowskich, aby zagwarantowały, że we właściwym czasie zostaną osiągnięte nie tylko cele strategii Europa 2020 w zakresie dostępu szerokopasmowego, ale także wyznaczone przez Komisję cele na 2025 r. związane ze społeczeństwem gigabitowym; zapewnienie nieprzerwanego zasięgu systemów 5G na wszystkich obszarach miejskich i na głównych lądowych szlakach transportowych oraz dostępu do internetu o prędkości pobierania danych co najmniej 100 Mb/s, z możliwością modernizacji do prędkości mierzonej w gigabitach, we wszystkich gospodarstwach domowych w Europie, małych i średnich przedsiębiorstwach i organach administracji publicznej na szczeblu lokalnym, zarówno na obszarach wiejskich, jak i miejskich, w szczególności na obszarach wyludnionych i słabo zaludnionych;

Część XVIII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 13/2018 pt. "Przeciwdziałanie radykalizacji postaw prowadzącej do terroryzmu - Komisja odpowiedziała na potrzeby państw członkowskich, ale nie uniknęła pewnych niedociągnięć dotyczących koordynacji i oceny"

138.

jest świadomy, że budżetowanie wynikowe może być szczególnym wyzwaniem w przypadku działań służących zapobieganiu radykalizacji postaw, ale podkreśla, że wskaźniki dotyczące na przykład liczby ekspertów uczestniczących w posiedzeniach nie są same w sobie wystarczające do pomiaru wyników; wzywa Komisję, aby zbadała w szczególności przyczyny znacznych różnic w poziomie uczestnictwa poszczególnych państw członkowskich w jej działaniach oraz by skoncentrowała się na tych działaniach, które mają znaczenie dla większości państw członkowskich;

140.

uznaje, że zapobieganie radykalizacji postaw często wymaga dogłębnej znajomości sytuacji na gruncie lokalnym, tj. w najbliższym otoczeniu, i że tego rodzaju informacji nie można uogólniać, ponieważ każde takie otoczenie mogą charakteryzować inne wyzwania i możliwości; wskazuje w tym kontekście na ważną rolę lokalnych instytucji edukacyjnych, lokalnych organizacji społecznych i charytatywnych oraz władz lokalnych, w tym funkcjonariuszy policji przydzielonych do pracy w danym otoczeniu; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby pamiętały o tym przy wymianie najlepszych praktyk oraz by unikały stereotypów lub uogólnień;

141.

podkreśla, że poziom wydajności i skuteczności działań podejmowanych przez Komisję, aby pomóc państwom członkowskim w zapobieganiu radykalizacji postaw, będzie najprawdopodobniej najwyższy, gdy działania te będą dotyczyć spraw o charakterze transgranicznym, w szczególności zaś informacji dostarczanych przez internet; popiera procedurę usuwania pomyłek realizowaną przez unijną jednostkę ds. zgłaszania podejrzanych treści w internecie oraz decyzję o skoncentrowaniu działań tej jednostki na internetowej propagandzie, którą posługują się terroryści w celu przyciągnięcia jak największej liczby zwolenników; wzywa Komisję, aby ulepszyła metody mierzenia skuteczności działań unijnej jednostki ds. zgłaszania podejrzanych treści w internecie przez zbadanie, ile treści terrorystycznych zostało usuniętych przez przedsiębiorstwa internetowe wyłącznie na wniosek tej jednostki, bez sygnałów ze strony krajowych jednostek ds. zgłaszania podejrzanych treści w internecie, społeczeństwa obywatelskiego bądź też samych przedsiębiorstw internetowych, a także przez opracowanie metod wykazujących skuteczność pod względem ilości propagandy terrorystycznej, która wciąż jest dostępna w internecie, na przykład dlatego, że usunięte treści propagandowe są po prostu ponownie zamieszczane w internecie lub przenoszone na inne platformy;

Część XIX

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 14/2018 pt. "Europejskie centra doskonałości ds. substancji chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych - niezbędne są dalsze postępy"

Część XX

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 15/2018 pt. "Wzmocnienie zdolności sił bezpieczeństwa wewnętrznego w Nigrze i Mali - ograniczone i powolne postępy"

154.

uważa, że ESDZ i Komisja powinny stale zwracać szczególną uwagę na funkcje pomocnicze, aby ułatwić szybkie, skuteczne i spójne rozmieszczenie misji w ramach WPBiO, zapewnić wszystkim pracownikom szkolenia przed oddelegowaniem w zakresie procedur i polityki Unii oraz opracować kompleksowe wytyczne dotyczące zadań operacyjnych (ocena potrzeb, planowanie i monitorowanie zadań oraz sprawozdawczość); uważa, że należy również wykorzystać doświadczenia zdobyte podczas poprzednich misji WPBiO, aby poprawić skuteczność operacyjną realizowanych misji oraz ułatwić transfer wiedzy i efektów synergii między poszczególnymi misjami;

162.

zauważa zaistniałe problemy w obsadzeniu stanowisk; przypomina, że wskaźnik obsadzenia stanowisk wyniósł 72 % w Nigrze i 77 % w Mali; zachęca ESDZ i Komisję, aby proponowały dłuższe okresy oddelegowania do misji z państw członkowskich Unii Europejskiej, powszechniej zatrudniały pracowników kontraktowych oraz publikowały wezwania do wniesienia wkładów i na ich podstawie sporządzały listy rezerwowe potencjalnych pracowników, tak aby móc przyspieszyć proces rekrutacji w przypadku pojawienia się wolnego stanowiska;

167.

potwierdza ogólniej rzecz biorąc konieczność poprawy współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, aby osiągnąć korzyści skali i oszczędności kosztów; podkreśla, że kwestią o zasadniczym znaczeniu jest to, aby państwa członkowskie miały możliwość zdecydowanego reagowania na wspólne problemy związane z bezpieczeństwem i zarządzaniem w okresie, w którym wyzwań tych jest coraz więcej i mają one bezprecedensowy charakter;

Część XXI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 16/2018 pt. "Przegląd ex post ustawodawstwa UE - system dobrze ugruntowany, lecz niekompletny"

Część XXII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 17/2018 pt. "Działania Komisji i państw członkowskich podjęte w okresie programowania 2007-2013 w celu zwiększenia poziomu absorpcji środków nie były wystarczająco skoncentrowane na rezultatach"

Część XXIII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 18/2018 pt. "Czy osiągnięto główny cel części zapobiegawczej paktu stabilności i wzrostu?"

Część XXIV

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 19/2018 pt. "Europejska sieć kolei dużych prędkości - nieefektywny i fragmentaryczny system zamiast realnego rozwiązania"

190.

przypomina o mandacie koordynatorów europejskich, który obejmuje:

Część XXV

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 20/2018 pt. "Afrykańska architektura pokoju i bezpieczeństwa - potrzeba przekierowania wsparcia UE"

Część XXVI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 21/2018 pt. "Wybór i monitorowanie projektów finansowanych w ramach EFRR i EFS w latach 2014-2020 są nadal ukierunkowane głównie na produkty"

Część XXVII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 22/2018 pt. "Mobilność w ramach programu Erasmus+ - miliony uczestników i wielowymiarowa europejska wartość dodana, ale pomiar wyników wymaga udoskonalenia"

Część XXVIII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2018 pt. "Zanieczyszczenie powietrza - nasze zdrowie nadal nie jest wystarczająco chronione"

221.

jest zdania, że aby podejmować skuteczniejsze działania w celu poprawy jakości powietrza, Komisja powinna:

222.

wzywa Komisję, aby podczas przygotowywania wniosku legislacyjnego uwzględniła następujące kwestie:

223.

aby w większym stopniu uwzględniać jakość powietrza w strategiach politycznych Unii, zwraca się do Komisji, aby opracowała oceny:

224.

wzywa Komisję - z myślą o poprawie jakości informacji dla obywateli - aby:

Część XXIX

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 24/2018 pt. "Wykorzystanie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla oraz innowacyjnych odnawialnych źródeł energii w projektach demonstracyjnych na skalę komercyjną w UE - w ostatnim dziesięcioleciu nie zostały osiągnięte zamierzone postępy"

227.

z zadowoleniem przyjmuje ambicje Unii, by stać się światowym liderem w obszarze odnawialnych źródeł energii; za bardzo ważne uważa ciągłe pełnienie przez Komisję roli przywódczej i wykazywanie się przez nią wystarczającym zaangażowaniem na rzecz kwestii związanych ze zmianą klimatu, aby poprawić jej wiarygodność na arenie międzynarodowej i usprawnić jej instrumenty w zakresie przyszłego kształtowania warunków polityki Unii w dziedzinie przeciwdziałania zmianie klimatu oraz instrumentów w zakresie zielonej dyplomacji;

234.

uważa, że sukcesy w tej dziedzinie uwarunkowane są lepiej ukierunkowanymi strategiami na poziomie unijnym i krajowym; apeluje do Komisji, aby opracowała konkretną ogólną strategię osiągnięcia wyznaczonego celu, która będzie skutkować planami działań dla poszczególnych obszarów, obejmującymi szczegółowe środki i instrumenty, metodologię pomiarów i sprawozdawczość, a także wskaźniki skuteczności działania stosowane w odniesieniu do działań związanych ze zmianą klimatu w poszczególnych dziedzinach polityki;

Część XXX

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 25 pt. "Dyrektywa powodziowa -nastąpiły postępy w ocenie ryzyka, jednak wymagana jest poprawa planowania i wdrażania"

237.

wzywa Komisję, aby - pełniąc swoją funkcję nadzorczą na podstawie dyrektywy powodziowej 33 - podczas przeglądu planów zarządzania ryzykiem powodziowym w drugim i kolejnych cyklach kontrolowała, czy państwa członkowskie ustanowiły określone ilościowo i terminowe cele dla działań przeciwpowodziowych, umożliwiając tym samym ocenę postępów w ich osiąganiu, zgodnie z dyrektywą powodziową; wzywa Komisję, aby dzieliła się dobrymi praktykami w ustanawianiu celów ze wszystkimi państwami członkowskimi;

238.

wzywa Komisję, aby - w ramach swojej funkcji nadzorczej na podstawie dyrektywy powodziowej i na czas przed drugim cyklem wdrażania dyrektywy powodziowej - oceniła następujące kwestie dotyczące państw członkowskich i przekazała informacje na temat tego, czy państwa członkowskie:

239.

wzywa Komisję, aby - pełniąc swoją funkcję nadzorczą na podstawie dyrektywy powodziowej oraz w ramach zarządzania dzielonego - współfinansowała środki przeciwpowodziowe, którym nadano priorytet zgodnie z przyszłymi planami zarządzania ryzykiem powodziowym, w przypadku wnioskowania o unijne środki finansowe; to nadawanie priorytetów przez państwa członkowskie powinno opierać się na obiektywnych i właściwych kryteriach, w tym:

243.

wzywa Komisję, aby - podczas przeglądu dokumentów wymaganych w ramach drugiego cyklu dyrektywy powodziowej i w ramach swojej funkcji nadzorczej na podstawie tej dyrektywy - kontrolowała, czy państwa członkowskie:

Część XXXI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 26/2018 pt. "Szereg opóźnień we wdrażaniu informatycznych systemów celnych - jak do nich doszło?"

Część XXXII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 31 pt. "Dobrostan zwierząt w UE - zmniejszanie dystansu między ambitnymi celami a praktycznym wdrażaniem"

255.

wzywa Komisję - z myślą o kierowaniu jej działaniami na rzecz dobrostanu zwierząt w przyszłości - aby:

257.

zaleca, aby - w celu sprawniejszego reagowania na zagrożenia i rozpowszechnienia dobrych praktyk - Komisja:

258.

dla wzmocnienia związków między systemem wzajemnej zgodności a dobrostanem zwierząt zaleca, aby Komisja:

259.

aby zachęcać do skutecznego wykorzystania wsparcia w ramach rozwoju obszarów wiejskich na rzecz dobrostanu zwierząt, zaleca, aby Komisja:

podczas zatwierdzania zmian w obowiązujących programach rozwoju obszarów wiejskich, a także podczas zatwierdzania nowych dokumentów programowych w tym zakresie na okres po 2020 r. dokonała krytycznej oceny wdrożenia przez państwa członkowskie działania dotyczącego dobrostanu zwierząt w sektorach, w których powszechnie występują niezgodności (takie jak obcinanie ogonów prosiętom), oraz sprawdzała ewentualne pokrywanie się z systemami prywatnymi obejmującymi podobne zobowiązania,

1 Dz.U. L 51 z 28.2.2017, s. 1.

2 Dz.U. C 348 z 28.9.2018, s. 1.

3 Dz.U. C 357 z 4.10.2018, s. 1.

4 Dz.U. C 357 z 4.10.2018, s. 9.

5 Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.

6 Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1.

7 Teksty przyjęte, P8_TA(2019)0243 (zob. s. 59 niniejszego Dziennika Urzędowego).

8 Sprawozdanie roczne na temat zarządzania budżetem UE i jego wyników, s. 81 - "Główną zmianą w porównaniu z 2016 r. jest znaczny spadek poziomu ryzyka w obszarach spójności, migracji i rybołówstwa. W tym obszarze polityki tempa nabiera realizacja obecnych programów na lata 2014-2020, które cechują się niższym nieodłącznym ryzykiem z uwagi na niedawno wprowadzoną roczną procedurę rozliczania rachunków oraz mechanizm zatrzymania przez Komisję 10 % środków z każdej płatności okresowej dopóki wszystkie kontrole i środki naprawcze nie zostaną wdrożone (zob. »poczynione postępy« w sekcji 2.2)".

9 Agrofert Holding to największe konsorcjum czeskiego rolnictwa i przemysłu spożywczego, drugie co do wielkości w branży chemicznej, a poza tym odgrywa znaczącą rolę również w leśnictwie, jest właścicielem MAFRA Publishing Company, i wydaje niektóre spośród najpopularniejszych tytułów prasowych i internetowych, takich jak MF DNES, Lidové noviny, iDnes.

10 a) wykaz wszystkich projektów finansowanych z EFRR, Funduszu Spójności, EFS, EFRROW, które odnoszą się do grupy AGROFERT, począwszy od 2012 r., kiedy to obecny premier wszedł do rządu jako minister finansów, wraz z informacją, czy projekty są nadal w toku, czy zostały zakończone; b) kwoty przyznane, kwoty, które zostały już wypłacone, i kwoty, które mają zostać wypłacone (ze wskazaniem odpowiedniego funduszu) tym przedsiębiorstwom lub innym spółkom AGROFERT; c) okresy, w których kwoty te zostały przyznane i wypłacone; d) informacje, czy projekty poddano kontroli (w trybie administracyjnym lub na miejscu) w odniesieniu do takiego finansowania, oraz wyniki kontroli.

11 Dz.U. C 88 z 27.3.2014, s. 1.

12 Sprawozdanie specjalne nr 9/2018: Partnerstwa publiczno-prywatne w UE - znaczne niedociągnięcia i ograniczone korzyści

13 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 233/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiające Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju na lata 2014-2020 (Dz.U. L 77 z 15.3.2014, s. 44).

14 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2019 r., International Management Group/ Komisja, sprawy połączone C-183/17 P i C-184/17 P, ECLI:EU:C:2019:78.

15 Stały Trybunał Arbitrażowy, sprawa nr 2017-03.

16 Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0117

17 Dz.U. L 248 z 3.10.2018, s. 29.

18 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej (Dz.U. L 88 z 4.4.2011, s. 45).

19 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 3 października 2000 r., Angelo Ferlini/Centre hospitalier de Luxembourg, C-411/98, ECLI: EU:C:2000:530.

20 Dz.U. C 307 z 30.8.2018, s. 75.

21 Dz.U. L 17 z 23.1.2018, s. 50.

22 "Z zastrzeżeniem poniższych postanowień urzędnik, wykonując swoje obowiązki, nie może zajmować się, bezpośrednio lub pośrednio, sprawami, które dotyczą go osobiście, w szczególności ze względów rodzinnych lub finansowych, co mogłyby wpłynąć na jego niezależność."

23 Dz.U. L 51 z 28.2.2017.

24 Dz.U. C 348 z 28.9.2018, s. 1.

25 Dz.U. C 357 z 4.10.2018, s. 1.

26 Dz.U. C 357 z 4.10.2018, s. 9.

27 Teksty przyjęte, P8_TA(2019)0242 (zob. s. 31 niniejszego Dziennika Urzędowego).

28 Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.

29 Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1.

30 Dz.U. L 252 z 29.9.2017, s. 28.

31 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.

32 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dz.U. L 152 z 11.6.2008, s. 1).

33 Dyrektywa 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim (Dz.U. L 288 z 6.11.2007, s. 27).

Zmiany w prawie

Senat poprawia reformę orzecznictwa lekarskiego w ZUS

Senat zgłosił w środę poprawki do reformy orzecznictwa lekarskiego w ZUS. Zaproponował, aby w sprawach szczególnie skomplikowanych możliwe było orzekanie w drugiej instancji przez grupę trzech lekarzy orzeczników. W pozostałych sprawach, zgodnie z ustawą, orzekać będzie jeden. Teraz ustawa wróci do Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 10.12.2025

Co się zmieni w podatkach w 2026 roku? Wciąż wiele niewiadomych

Mimo iż do 1 stycznia zostały trzy tygodnie, przedsiębiorcy wciąż nie mają pewności, które zmiany wejdą w życie w nowym roku. Brakuje m.in. rozporządzeń wykonawczych do KSeF i rozporządzenia w sprawie JPK VAT. Część ustaw nadal jest na etapie prac parlamentu lub czeka na podpis prezydenta. Wiadomo już jednak, że nie będzie dużej nowelizacji ustaw o PIT i CIT. W 2026 r. nadal będzie można korzystać na starych zasadach z ulgi mieszkaniowej i IP Box oraz sprzedać bez podatku poleasingowy samochód.

Monika Pogroszewska 10.12.2025

Maciej Berek: Do projektu MRPiPS o PIP wprowadziliśmy bardzo istotne zmiany

Komitet Stały Rady Ministrów wprowadził bardzo istotne zmiany do projektu ustawy przygotowanego przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej – poinformował minister Maciej Berek w czwartek wieczorem, w programie „Pytanie dnia” na antenie TVP Info. Jak poinformował, projekt nowelizacji ustawy o PIP powinien trafić do Sejmu w grudniu 2025 roku, aby prace nad nim w Parlamencie trwały w I kwartale 2026 r.

Grażyna J. Leśniak 05.12.2025

Lekarze i pielęgniarki na kontraktach „uratują” firmy przed przekształcaniem umów?

4 grudnia Komitet Stały Rady Ministrów przyjął projekt zmian w ustawie o PIP - przekazało w czwartek MRPiPS. Nie wiadomo jednak, jaki jest jego ostateczny kształt. Jeszcze w środę Ministerstwo Zdrowia informowało Komitet, że zgadza się na propozycję, by skutki rozstrzygnięć PIP i ich zakres działał na przyszłość, a skutkiem polecenia inspektora pracy nie było ustalenie istnienia stosunku pracy między stronami umowy B2B, ale ustalenie zgodności jej z prawem. Zdaniem prawników, to byłaby kontrrewolucja w stosunku do projektu resortu pracy.

Grażyna J. Leśniak 05.12.2025

Klub parlamentarny PSL-TD przeciwko projektowi ustawy o PIP

Przygotowany przez ministerstwo pracy projekt zmian w ustawie o PIP, przyznający inspektorom pracy uprawnienie do przekształcania umów cywilnoprawnych i B2B w umowy o pracę, łamie konstytucję i szkodzi polskiej gospodarce – ogłosili posłowie PSL na zorganizowanej w czwartek w Sejmie konferencji prasowej. I zażądali zdjęcia tego projektu z dzisiejszego porządku posiedzenia Komitetu Stałego Rady Ministrów.

Grażyna J. Leśniak 04.12.2025

Prezydent podpisał zakaz hodowli zwierząt na futra, ale tzw. ustawę łańcuchową zawetował

Prezydent Karol Nawrocki podpisał we wtorek ustawę z 7 listopada 2025 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt. Jej celem jest wprowadzenie zakazu chowu i hodowli zwierząt futerkowych w celach komercyjnych, z wyjątkiem królika, w szczególności w celu pozyskania z nich futer lub innych części zwierząt. Zawetowana została jednak ustawa zakazująca trzymania psów na łańcuchach. Prezydent ma w tym zakresie złożyć własny projekt.

Krzysztof Koślicki 02.12.2025

Antonio TAJANI	Klaus WELLE
Przewodniczący	Sekretarz Generalny

Identyfikator:	Dz.U.UE.L.2019.249.29
Rodzaj:	Decyzja
Tytuł:	Absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2017, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze.
Data aktu:	26/03/2019
Data ogłoszenia:	27/09/2019

Absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2017, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze.

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, Euratom) 2019/1410 z dnia 26 marca 2019 r. w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2017, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, Euratom) 2019/1411

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, Euratom) 2019/1412

Część I Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 15/2017 "Warunki wstępne i rezerwa na wykonanie w obszarze spójności - instrumenty innowacyjne, lecz jeszcze nieskuteczne"

Część II Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 19/2017 pt. "Procedury przywozu - luki w ramach prawnych i nieskuteczne wdrażanie wpływają negatywnie na interesy finansowe UE",

Część III Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 20/2017 pt. "Instrumenty gwarancji kredytowych finansowane przez UE - rezultaty są pozytywne, konieczne jest jednak lepsze ukierunkowanie na beneficjentów i skoordynowanie z systemami krajowymi"

Część IV Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 22/2017 pt. "Misje obserwacji wyborów - w odpowiedzi na zalecenia podejmowane są wprawdzie odpowiednie działania, ale potrzebne jest lepsze monitorowanie"

Część V Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2017 pt. "Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji - prace nad stanowiącym wyzwanie stworzeniem unii bankowej zostały rozpoczęte, ale wciąż pozostaje wiele do zrobienia"

Część VI Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 1/2018 pt. "Wspólna inicjatywa wsparcia projektów w regionach europejskich (JASPERS) - czas na lepsze ukierunkowanie działania"

Część VII Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 2/2018 pt. "Skuteczność zarządzania kryzysowego EBC w odniesieniu do banków"

Część VIII Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 3/2018 pt. "Kontrola procedury dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej"

Część IX Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 4/2018 pt. "Pomoc UE dla Mjanmy/Birmy"

Część X Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 5/2018 pt. "Energia ze źródeł odnawialnych na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich - istnieje istotna potencjalna synergia, lecz w większości przypadków nie została ona wykorzystana"

Część XI Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 6/2018 pt. "Swobodny przepływ pracowników - zapewniono podstawową swobodę, lecz lepsze ukierunkowanie środków UE ułatwiłoby mobilność pracowników"

Część XII Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 7/2018 pt. "Unijna pomoc przedakcesyjna dla Turcji - jak dotąd przyniosła jedynie ograniczone rezultaty"

Część XIII Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 8/2018 pt. "Unijne wsparcie dla inwestycji produkcyjnych w przedsiębiorstwach - wymagany większy nacisk na trwałość"

Część XIV Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 9/2018 pt. "Partnerstwa publiczno-prywatne w UE - znaczne niedociągnięcia i ograniczone korzyści"

Część XV Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 10/2018 pt. "System płatności podstawowej dla rolników - funkcjonuje sprawnie, lecz w niewielkim stopniu przyczynia się do uproszczenia, ukierunkowania i konwergencji poziomów pomocy"

Część XVI Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 11/2018 pt. "Nowe formy finansowania projektów w zakresie rozwoju obszarów wiejskich - rozwiązania prostsze, lecz nieukierunkowane na rezultaty"

Część XVII Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 12/2018 pt. "Sieci szerokopasmowe w państwach członkowskich - pomimo poczynionych postępów nie wszystkie cele strategii »Europa 2020« zostaną osiągnięte"

Część XVIII Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 13/2018 pt. "Przeciwdziałanie radykalizacji postaw prowadzącej do terroryzmu - Komisja odpowiedziała na potrzeby państw członkowskich, ale nie uniknęła pewnych niedociągnięć dotyczących koordynacji i oceny"

Część XIX Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 14/2018 pt. "Europejskie centra doskonałości ds. substancji chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych - niezbędne są dalsze postępy"

Część XX Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 15/2018 pt. "Wzmocnienie zdolności sił bezpieczeństwa wewnętrznego w Nigrze i Mali - ograniczone i powolne postępy"

Część XXI Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 16/2018 pt. "Przegląd ex post ustawodawstwa UE - system dobrze ugruntowany, lecz niekompletny"

Część XXII Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 17/2018 pt. "Działania Komisji i państw członkowskich podjęte w okresie programowania 2007-2013 w celu zwiększenia poziomu absorpcji środków nie były wystarczająco skoncentrowane na rezultatach"

Część XXIII Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 18/2018 pt. "Czy osiągnięto główny cel części zapobiegawczej paktu stabilności i wzrostu?"

Część XXIV Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 19/2018 pt. "Europejska sieć kolei dużych prędkości - nieefektywny i fragmentaryczny system zamiast realnego rozwiązania"

Część XXV Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 20/2018 pt. "Afrykańska architektura pokoju i bezpieczeństwa - potrzeba przekierowania wsparcia UE"

Część XXVI Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 21/2018 pt. "Wybór i monitorowanie projektów finansowanych w ramach EFRR i EFS w latach 2014-2020 są nadal ukierunkowane głównie na produkty"

Część XXVII Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 22/2018 pt. "Mobilność w ramach programu Erasmus+ - miliony uczestników i wielowymiarowa europejska wartość dodana, ale pomiar wyników wymaga udoskonalenia"

Część XXVIII Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2018 pt. "Zanieczyszczenie powietrza - nasze zdrowie nadal nie jest wystarczająco chronione"

Część XXX Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 25 pt. "Dyrektywa powodziowa -nastąpiły postępy w ocenie ryzyka, jednak wymagana jest poprawa planowania i wdrażania"

Część XXXI Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 26/2018 pt. "Szereg opóźnień we wdrażaniu informatycznych systemów celnych - jak do nich doszło?"

Część XXXII Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 31 pt. "Dobrostan zwierząt w UE - zmniejszanie dystansu między ambitnymi celami a praktycznym wdrażaniem"

Zmiany w prawie

Dz.U.UE.L.2019.249.29

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, Euratom) 2019/1410

z dnia 26 marca 2019 r.

w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2017, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

Część I

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 15/2017 "Warunki wstępne i rezerwa na wykonanie w obszarze spójności - instrumenty innowacyjne, lecz jeszcze nieskuteczne"

Część II

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 19/2017 pt. "Procedury przywozu - luki w ramach prawnych i nieskuteczne wdrażanie wpływają negatywnie na interesy finansowe UE",

Część III

Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 20/2017 pt. "Instrumenty gwarancji kredytowych finansowane przez UE - rezultaty są pozytywne, konieczne jest jednak lepsze ukierunkowanie na beneficjentów i skoordynowanie z systemami krajowymi"

Część IV

Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 22/2017 pt. "Misje obserwacji wyborów - w odpowiedzi na zalecenia podejmowane są wprawdzie odpowiednie działania, ale potrzebne jest lepsze monitorowanie"

Część V

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2017 pt. "Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji - prace nad stanowiącym wyzwanie stworzeniem unii bankowej zostały rozpoczęte, ale wciąż pozostaje wiele do zrobienia"

Część VI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 1/2018 pt. "Wspólna inicjatywa wsparcia projektów w regionach europejskich (JASPERS) - czas na lepsze ukierunkowanie działania"

Część VII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 2/2018 pt. "Skuteczność zarządzania kryzysowego EBC w odniesieniu do banków"

Część VIII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 3/2018 pt. "Kontrola procedury dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej"

Część IX

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 4/2018 pt. "Pomoc UE dla Mjanmy/Birmy"

Część X

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 5/2018 pt. "Energia ze źródeł odnawialnych na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich - istnieje istotna potencjalna synergia, lecz w większości przypadków nie została ona wykorzystana"

Część XI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 6/2018 pt. "Swobodny przepływ pracowników - zapewniono podstawową swobodę, lecz lepsze ukierunkowanie środków UE ułatwiłoby mobilność pracowników"

Część XII

Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 7/2018 pt. "Unijna pomoc przedakcesyjna dla Turcji - jak dotąd przyniosła jedynie ograniczone rezultaty"

Część XIII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 8/2018 pt. "Unijne wsparcie dla inwestycji produkcyjnych w przedsiębiorstwach - wymagany większy nacisk na trwałość"

Część XIV

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 9/2018 pt. "Partnerstwa publiczno-prywatne w UE - znaczne niedociągnięcia i ograniczone korzyści"

Część XV

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 10/2018 pt. "System płatności podstawowej dla rolników - funkcjonuje sprawnie, lecz w niewielkim stopniu przyczynia się do uproszczenia, ukierunkowania i konwergencji poziomów pomocy"

Część XVI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 11/2018 pt. "Nowe formy finansowania projektów w zakresie rozwoju obszarów wiejskich - rozwiązania prostsze, lecz nieukierunkowane na rezultaty"

Część XVII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 12/2018 pt. "Sieci szerokopasmowe w państwach członkowskich - pomimo poczynionych postępów nie wszystkie cele strategii »Europa 2020« zostaną osiągnięte"

Część XVIII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 13/2018 pt. "Przeciwdziałanie radykalizacji postaw prowadzącej do terroryzmu - Komisja odpowiedziała na potrzeby państw członkowskich, ale nie uniknęła pewnych niedociągnięć dotyczących koordynacji i oceny"

Część XIX

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 14/2018 pt. "Europejskie centra doskonałości ds. substancji chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych - niezbędne są dalsze postępy"

Część XX

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 15/2018 pt. "Wzmocnienie zdolności sił bezpieczeństwa wewnętrznego w Nigrze i Mali - ograniczone i powolne postępy"

Część XXI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 16/2018 pt. "Przegląd ex post ustawodawstwa UE - system dobrze ugruntowany, lecz niekompletny"

Część XXII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 17/2018 pt. "Działania Komisji i państw członkowskich podjęte w okresie programowania 2007-2013 w celu zwiększenia poziomu absorpcji środków nie były wystarczająco skoncentrowane na rezultatach"

Część XXIII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 18/2018 pt. "Czy osiągnięto główny cel części zapobiegawczej paktu stabilności i wzrostu?"

Część XXIV

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 19/2018 pt. "Europejska sieć kolei dużych prędkości - nieefektywny i fragmentaryczny system zamiast realnego rozwiązania"

Część XXV

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 20/2018 pt. "Afrykańska architektura pokoju i bezpieczeństwa - potrzeba przekierowania wsparcia UE"

Część XXVI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 21/2018 pt. "Wybór i monitorowanie projektów finansowanych w ramach EFRR i EFS w latach 2014-2020 są nadal ukierunkowane głównie na produkty"

Część XXVII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 22/2018 pt. "Mobilność w ramach programu Erasmus+ - miliony uczestników i wielowymiarowa europejska wartość dodana, ale pomiar wyników wymaga udoskonalenia"

Część XXVIII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2018 pt. "Zanieczyszczenie powietrza - nasze zdrowie nadal nie jest wystarczająco chronione"

Część XXX

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 25 pt. "Dyrektywa powodziowa -nastąpiły postępy w ocenie ryzyka, jednak wymagana jest poprawa planowania i wdrażania"

Część XXXI

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 26/2018 pt. "Szereg opóźnień we wdrażaniu informatycznych systemów celnych - jak do nich doszło?"

Część XXXII

Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 31 pt. "Dobrostan zwierząt w UE - zmniejszanie dystansu między ambitnymi celami a praktycznym wdrażaniem"