a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 4 weszło w życie w dniu 16 sierpnia 2012 r. Wymogi zawarte w tym rozporządzeniu, a mianowicie: centralne rozliczanie zestandaryzowanych kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, wymogi dotyczące depozytu zabezpieczającego oraz wymogi dotyczące ograniczania ryzyka operacyjnego w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są centralnie rozliczane, obowiązki zgłaszania kontraktów pochodnych, wymogi nakładane na kontrahentów centralnych (CCP) oraz wymogi nakładane na repozytoria transakcji przyczyniają się do redukcji ryzyka systemowego poprzez zwiększenie przejrzystości rynku instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, a także do redukcji ryzyka kredytowego kontrahenta oraz ryzyka operacyjnego związanego z instrumentami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
(2) Uproszczenie niektórych obszarów objętych rozporządzeniem (UE) nr 648/2012 oraz bardziej proporcjonalne podejście do tych obszarów są zgodne z programem sprawności i wydajności regulacyjnej Komisji, w którym podkreślono konieczność obniżenia kosztów i uproszczenia przepisów, tak by cele polityk unijnych były osiągane w jak najwydajniejszy sposób, ma także na celu w szczególności ograniczenie obciążeń regulacyjnych i administracyjnych. To uproszczenie oraz bardziej proporcjonalne podejście powinny pozostawać jednak bez uszczerbku dla nadrzędnych celów promowania stabilności finansowej i ograniczenia ryzyk systemowych zgodnie z oświadczeniem przywódców G-20 na szczycie w Pittsburghu, który odbył się w dniu 26 września 2009 r.
(3) Wydajne i odporne systemy posttransakcyjne i rynki zabezpieczeń są podstawowymi elementami dobrze funkcjonującej unii rynków kapitałowych, które wspierają działania mające na celu wspieranie inwestycji, wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy zgodnie z priorytetami politycznymi Komisji.
(4) W latach 2015 i 2016 Komisja przeprowadziła dwie konsultacje publiczne dotyczące stosowania rozporządzenia (UE) nr 648/2012. Komisja otrzymała również uwagi dotyczące stosowania tego rozporządzenia od europejskiego urzędu nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (ESMA) ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 5 , Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) ustanowionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 6 i Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC). W wyniku tych konsultacji publicznych stwierdzono, że cele rozporządzenia (UE) nr 648/2012 cieszą się poparciem zainteresowanych stron i nie jest konieczny gruntowny przegląd tego rozporządzenia. W dniu 23 listopada 2016 r. Komisja przyjęła sprawozdanie ogólne zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 648/2012. Mimo że nie wszystkie przepisy rozporządzenia (UE) nr 648/2012 miały już w pełni zastosowanie, w związku z czym kompleksowa ocena tego rozporządzenia nie była możliwa, w sprawozdaniu tym wskazano obszary, w których konieczne jest ukierunkowane działanie, aby zapewnić, by cele rozporządzenia (UE) nr 648/2012 zostały osiągnięte w bardziej proporcjonalny, wydajny i skuteczny sposób.
(5) Rozporządzenie (UE) nr 648/2012 powinno obejmować wszystkich kontrahentów finansowych, którzy mogliby stwarzać istotne ryzyko systemowe dla systemu finansowego. Należy zatem zmienić definicję kontrahenta finansowego.
(6) Pracownicze plany nabycia udziałów są to programy, zwykle ustanawiane przez przedsiębiorstwo, za pomocą których osoby mogą - bezpośrednio lub pośrednio - dokonywać subskrypcji udziałów przedsiębiorstwa lub innego przedsiębiorstwa w ramach tej samej grupy, nabywać takie udziały, otrzymywać je lub wchodzić w ich posiadanie, pod warunkiem że z tego planu korzystają co najmniej pracownicy lub byli pracownicy tego przedsiębiorstwa lub innego przedsiębiorstwa w ramach tej samej grupy, lub członkowie lub byli członkowie zarządu tego przedsiębiorstwa lub innego przedsiębiorstwa w ramach tej samej grupy. Komunikat Komisji z dnia 8 czerwca 2017 r. w sprawie śródokresowego przeglądu planu działania na rzecz unii rynków kapitałowych wskazuje środki dotyczące pracowniczego planu nabycia udziałów jako jeden z możliwych środków wzmacniania unii rynków kapitałowych z myślą o wspieraniu inwestycji detalicznych. Zatem, i zgodnie z zasadą proporcjonalności, przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) ani alternatywny fundusz inwestycyjny (AFI), które są ustanowione wyłącznie w celu obsługi co najmniej jednego pracowniczego planu nabycia udziałów, nie powinny być kwalifikowane jako kontrahenci finansowi.
(7) Wolumen działalności niektórych kontrahentów finansowych na rynkach instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym jest zbyt niski, aby stanowić istotne ryzyko systemowe dla systemu finansowego i zbyt niski, by rozliczanie centralne było opłacalne z ekonomicznego punktu widzenia. Kontrahenci ci, zwykle nazywani małymi kontrahentami finansowymi, powinni zostać zwolnieni z obowiązku rozliczania, ale powinni nadal podlegać wymogowi wymiany zabezpieczeń w celu ograniczenia ryzyka systemowego. Jednak w przypadku gdy pozycja zajmowana przez kontrahenta finansowego przekracza próg wiążący się z obowiązkiem rozliczania obliczonego na poziomie grupy w odniesieniu do co najmniej jednej klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, obowiązek rozliczania powinien mieć zastosowanie w odniesieniu do wszystkich klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym ze względu na wzajemne powiązania kontrahentów finansowych i potencjalne ryzyko systemowe dla systemu finansowego, które mogłoby wystąpić, gdyby te kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nie były rozliczane centralnie. Kontrahent finansowy powinien mieć możliwość wykazania w każdej chwili, że jego pozycje nie przekraczają już progu wiążącego się z obowiązkiem rozliczania dla jakiejkolwiek klasy instrumentów pochodnych, będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, w którym to przypadku obowiązek ten powinien przestać obowiązywać.
(8) Kontrahenci niefinansowi są ze sobą mniej powiązani niż kontrahenci finansowi. Ponadto działalność kontrahentów niefinansowych często skupia się głównie na jednej tylko klasie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. W związku z tym ich działalność stwarza mniejsze ryzyko systemowe dla systemu finansowego niż działalność kontrahentów finansowych. Należy zatem zawęzić zakres stosowania obowiązku rozliczania w przypadku kontrahentów niefinansowych, którzy zdecydują się obliczać swoją pozycję co 12 miesięcy względem progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania. Ci kontrahenci niefinansowi powinni podlegać obowiązkowi rozliczania wyłącznie w odniesieniu do klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, w przypadku których przekroczono próg wiążący się z obowiązkiem rozliczania. Kontrahenci niefinansowi nadal powinni jednak podlegać wymogowi wymiany zabezpieczeń, w sytuacji gdy przekroczony zostanie dowolny z progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania. Kontrahenci niefinansowi, którzy nie zdecydują się obliczać swojej pozycji względem progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania, powinni podlegać obowiązkowi rozliczania w odniesieniu do wszystkich klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Kontrahent niefinansowy powinien mieć możliwość wykazania w każdej chwili, że jego pozycje nie przekraczają już progu wiążącego się z obowiązkiem rozliczania w odniesieniu do dowolnej klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, w którym to przypadku obowiązek rozliczania dla danej klasy takich instrumentów powinien przestać obowiązywać.
(9) W celu uwzględnienia zmian na rynkach finansowych ESMA powinien okresowo dokonywać przeglądu progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania i, w razie potrzeby, je aktualizować. Temu okresowemu przeglądowi powinno towarzyszyć sprawozdanie.
(10) Wymóg rozliczania niektórych kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartych przed dniem, w którym obowiązek rozliczania stał się skuteczny, prowadzi do niepewności prawa i trudności operacyjnych, a korzyści z niego płynące są ograniczone. W szczególności wymóg ten nakłada na kontrahentów tych kontraktów dodatkowe koszty i obciążenia i mógłby mieć również wpływ na sprawne funkcjonowanie rynku bez istotnej poprawy jednolitego i spójnego stosowania rozporządzenia (UE) nr 648/2012 lub ustanowienia równych warunków działania dla uczestników rynku. Należy zatem usunąć ten wymóg.
(11) Kontrahenci, którzy mają niewielki wolumen działalności na rynkach instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, napotykają trudności w dostępie do rozliczania centralnego, zarówno jako klienci członka rozliczającego, jak i w drodze pośrednich uzgodnień rozliczeniowych. Członkowie rozliczający i klienci członków rozliczających, którzy świadczą usługi rozliczeniowe albo bezpośrednio na rzecz innych kontrahentów, albo pośrednio, pozwalając swoim własnym klientom na świadczenie tych usług na rzecz innych kontrahentów, powinni być zatem zobowiązani do prowadzenia tej działalności na podstawie uczciwych, rozsądnych, niedyskryminujących i przejrzystych warunków handlowych. Choć wymóg ten nie powinien pociągać za sobą regulacji cen ani obowiązku zawarcia umowy, członkom rozliczającym i klientom należy zezwolić na kontrolowanie ryzyk związanych z oferowanymi usługami rozliczeniowymi, takich jak ryzyka kontrahenta.
(12) Informacje na temat instrumentów finansowych objętych zakresem zezwolenia CCP mogą nie wskazywać wszystkich klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, na rozliczanie których dany CCP otrzymał zezwolenie. W celu zapewnienia, by ESMA mógł wykonywać swoje zadania i obowiązki dotyczące obowiązku rozliczania, właściwe organy powinny niezwłocznie przekazywać ESMA informacje otrzymane od CCP odnośnie do jego zamiaru rozpoczęcia rozliczania danej klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, objętej zakresem jego obowiązującego zezwolenia.
(13) W określonych wyjątkowych sytuacjach powinno być możliwe tymczasowe zawieszenie obowiązku rozliczania. Takie zawieszenie powinno być możliwe, jeżeli kryteria, na podstawie których konkretne klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zaczęły podlegać obowiązkowi rozliczania, nie są już spełniane. Może do tego dojść w przypadku, gdy konkretne klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nie są już odpowiednie do obowiązkowego rozliczania centralnego lub w przypadku gdy nastąpiła istotna zmiana jednego z tych kryteriów w odniesieniu do konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Zawieszenie obowiązku rozliczania powinno być również możliwe w przypadku, gdy CCP przestaje oferować usługę rozliczeniową w odniesieniu do konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym lub konkretnego rodzaju kontrahentów, a inni CCP nie mogą wystarczająco szybko przejąć świadczenia tych usług rozliczeniowych. Zawieszenie obowiązku rozliczania powinno być również możliwe w przypadku, gdy zostanie to uznane za konieczne w celu uniknięcia poważnego zagrożenia dla stabilności finansowej w Unii. W celu zapewnienia stabilności finansowej i uniknięcia zakłóceń rynku ESMA powinien - z uwzględnieniem celów grupy G-20 - zapewniać, by w sytuacji, gdy właściwe jest zniesienie obowiązku rozliczania, zniesienie to następowało w trakcie zawieszenia obowiązku rozliczania i w czasie umożliwiającym zmianę stosownych regulacyjnych standardów technicznych.
(14) Obowiązek ustanowiony w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 7 dla kontrahentów w zakresie prowadzenia obrotu instrumentami pochodnymi, które podlegają obowiązkowi rozliczania, w systemach obrotu jest - zgodnie z procedurą dotyczącą obowiązku obrotu szczegółowo opisaną w tym rozporządzeniu - uruchamiany w przypadku, gdy dana klasa instrumentów pochodnych zostaje uznana za podlegającą obowiązkowi rozliczania. Zawieszenie obowiązku rozliczania mogłoby uniemożliwić kontrahentom przestrzeganie obowiązku obrotu. W rezultacie, w przypadku gdy zgłoszono wniosek o zawieszenie obowiązku rozliczania i gdzie uznaje się to za istotną zmianę w kryteriach dotyczących obowiązku obrotu, ESMA powinien mieć możliwość zaproponowania równoczesnego zawieszenia obowiązku obrotu na podstawie rozporządzenia (UE) nr 648/2012, zamiast rozporządzenia (UE) nr 600/2014.
(15) Zgłaszanie przeszłych kontraktów okazało się trudne z uwagi na fakt, że niektóre informacje szczegółowe, które są wymagane obecnie, nie były wymagane przed wejściem w życie rozporządzenia (UE) nr 648/2012. Doprowadziło to do dużej liczby nieprzedstawionych zgłoszeń i niskiej jakości zgłaszanych danych, a obciążenie związane ze zgłaszaniem tych kontraktów pozostaje znaczące. W związku z tym istnieje duże prawdopodobieństwo, że te dane historyczne pozostaną niewykorzystane. Ponadto do czasu, gdy termin zgłaszania przeszłych kontraktów stanie się skuteczny, wiele z tych kontraktów już wygaśnie, a wraz z nimi - związane z nimi ekspozycje i ryzyka. Z tego powodu należy usunąć wymóg zgłaszania przeszłych kontraktów.
(16) Transakcje wewnątrzgrupowe z udziałem kontrahentów niefinansowych stanowią stosunkowo małą część wszystkich kontraktów na instrumentach pochodnych poza rynkiem regulowanym i są wykorzystywane głównie do celów zabezpieczenia wewnętrznego w ramach grup. W związku z tym takie transakcje nie przyczyniają się w znaczącym stopniu do zwiększenia ryzyka systemowego i wzajemnych powiązań, niemniej obowiązek zgłaszania tych transakcji oznacza istotne koszty i obciążenia dla kontrahentów niefinansowych. Transakcje między kontrahentami w ramach grupy, w przypadku których co najmniej jeden z kontrahentów jest kontrahentem niefinansowym, powinny zatem zostać zwolnione z obowiązku zgłaszania, niezależnie od miejsca prowadzenia działalności kontrahenta niefinansowego.
(17) W 2017 r. Komisja rozpoczęła kontrolę sprawności publikowania informacji przez przedsiębiorstwa. Celem tej kontroli jest zebranie dowodów w zakresie konsekwentnego charakteru, spójności, skuteczności i efektywności unijnych ram sprawozdawczości. W tym kontekście dalszej analizie należy poddać możliwość uniknięcia zbędnego powielania sprawozdawczości oraz możliwość zmniejszenia lub uproszczenia sprawozdawczości na temat kontraktów na instrumentach pochodnych niebędących przedmiotem obrotu na rynkach regulowanych, z uwzględnieniem potrzeby terminowej sprawozdawczości oraz aktów i środków przyjętych na mocy rozporządzeń (UE) nr 648/2012 i (UE) nr 600/2014. W szczególności w analizie tej należy rozważyć zgłoszone informacje szczegółowe, dostępność danych dla właściwych organów, a także środki służące dalszemu uproszczeniu ścieżek sprawozdawczych w odniesieniu do kontraktów na instrumentach pochodnych niebędących przedmiotem obrotu na rynkach regulowanych bez zbędnej utraty informacji, w szczególności w odniesieniu do kontrahentów niefinansowych niepodlegających obowiązkowi rozliczania. Bardziej ogólną ocenę skuteczności i efektywności środków, które zostały wprowadzone w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 w celu poprawy funkcjonowania i zmniejszenia obciążeń związanych ze zgłaszaniem kontraktów na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu na rynkach regulowanych należy rozważyć, gdy zgromadzone zostanie wystarczające doświadczenie i dostępne będą dane na temat stosowania tego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do jakości i dostępności danych zgłaszanych repozytoriom transakcji, oraz w odniesieniu do realizacji i wdrażania delegowanego zgłaszania.
(18) W celu zmniejszenia obciążenia związanego ze zgłaszaniem kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, nałożonego na kontrahentów niefinansowych niepodlegających obowiązkowi rozliczania, kontrahent finansowy powinien, co do zasady, ponosić wyłączną odpowiedzialność, w tym odpowiedzialność prawną, za zgłaszanie - w imieniu zarówno swoim, jak i kontrahentów niefinansowych niepodlegających obowiązkowi rozliczania - kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartych przez tych kontrahentów, a także za zapewnienie prawidłowości zgłaszanych informacji szczegółowych. W celu zapewnienia, by kontrahent finansowy dysponował danymi niezbędnymi do wypełnienia jego obowiązku zgłaszania, kontrahent niefinansowy powinien dostarczyć mu szczegółowe informacje dotyczące kontraktów na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, którymi to informacjami dany kontrahent finansowy najprawdopodobniej nie dysponuje. Kontrahenci niefinansowi powinni mieć jednak możliwość podjęcia decyzji o tym, że sami będą zgłaszać ich kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. W takich przypadkach kontrahent niefinansowy powinien poinformować o tym kontrahenta finansowego i powinien ponosić odpowiedzialność, w tym odpowiedzialność prawną, za zgłoszenie tych danych i zapewnienie ich prawidłowości.
(19) Należy także ustalić, kto ponosi odpowiedzialność za zgłaszanie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w przypadku, gdy co najmniej jeden z kontrahentów jest UCITS lub AFI. W związku z tym należy sprecyzować, że spółka zarządzająca UCITS jest odpowiedzialna, w tym ponosi odpowiedzialność prawną, za zgłaszanie w imieniu tego UCITS kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartych przez to UCITS, a także za zapewnienie prawidłowości zgłaszanych informacji szczegółowych. Podobnie, zarządzający AFI powinien być odpowiedzialny, w tym ponosić odpowiedzialność prawną, za zgłaszanie w imieniu tego AFI kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartych przez ten AFI, a także za zapewnienie prawidłowości zgłaszanych informacji szczegółowych.
(20) Aby uniknąć w obrębie Unii rozbieżności w zakresie stosowania technik ograniczania ryzyka, ze względu na złożoność procedur zarządzania ryzykiem wymagających terminowej, precyzyjnej i odpowiednio wyodrębnionej wymiany zabezpieczeń kontrahentów z wykorzystaniem modeli wewnętrznych, właściwe organy powinny walidować te procedury zarządzania ryzykiem lub istotne zmiany tych procedur przed rozpoczęciem ich stosowania.
(21) Potrzeba międzynarodowej zbieżności przepisów oraz - dla kontrahentów niefinansowych i małych kontrahentów finansowych - potrzeba zredukowania ryzyk związanych z ich ekspozycją na ryzyko walutowe, wymaga określenia szczególnych procedur zarządzania ryzykiem dla fizycznie rozliczanych terminowych kontraktów walutowych typu forward i fizycznie rozliczanych swapów walutowych. Z uwagi na ich szczególny profil ryzyka, należy ograniczyć obowiązkową wymianę zmiennych depozytów zabezpieczających z tytułu fizycznie rozliczanych terminowych kontraktów walutowych typu forward i fizycznie rozliczanych swapów walutowych do transakcji przeprowadzanych między kontrahentami o największym znaczeniu systemowym w celu ograniczenia akumulacji ryzyka systemowego i uniknięcia międzynarodowej rozbieżności regulacyjnej. Międzynarodową zbieżność przepisów należy zapewnić również względem procedur zarządzania ryzykiem stosowanych do innych klas instrumentów pochodnych.
(22) Usługi posttransakcyjne w zakresie redukcji ryzyka obejmują usługi takie jak kompresja portfela. Kompresja portfela jest wyłączona z zakresu obowiązku obrotu ustanowionego w rozporządzeniu (UE) nr 600/2014. W celu ujednolicenia przepisów rozporządzenia (UE) nr 648/2012 z przepisami rozporządzenia (UE) nr 600/2014, gdy jest to konieczne i właściwe, z jednoczesnym uwzględnieniem różnic między tymi dwoma rozporządzeniami, możliwości obchodzenia obowiązku rozliczania oraz zakresu, w jakim usługi posttransakcyjne w zakresie redukcji ryzyka ograniczają lub redukują ryzyka, Komisja - we współpracy z ESMA i ERRS - powinna ocenić, które transakcje wynikające z usług posttransakcyjnych w zakresie redukcji ryzyka powinny ewentualnie zostać zwolnione z obowiązku rozliczania.
(23) Aby zwiększyć przejrzystość i przewidywalność początkowych depozytów zabezpieczających oraz aby powstrzymać CCP od zmiany ich modeli początkowych depozytów zabezpieczających w sposób, który mógłby wydawać się procykliczny, CCP powinni zapewnić swoim członkom rozliczającym narzędzia do symulacji ich wymogów dotyczących początkowego depozytu zabezpieczającego i powinni zapewnić im szczegółowy przegląd wykorzystywanych przez nich modeli początkowych depozytów zabezpieczających. Podejście to jest spójne z międzynarodowymi standardami opublikowanymi przez Komitet ds. Systemów Płatności i Rozrachunku oraz Radę Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych, w szczególności z ramami ujawniania informacji opublikowanymi w grudniu 2012 r. oraz ze standardami publicznego ujawniania informacji ilościowych przez CCP opublikowanymi w 2015 r., które są istotne dla wspierania dokładnego zrozumienia ryzyk i kosztów związanych z uczestniczeniem członków rozliczających w CCP i zwiększenia przejrzystości CCP wobec uczestników rynku.
(24) Krajowe przepisy państw członkowskich dotyczące niewypłacalności nie powinny uniemożliwiać CCP dokonywania - z wystarczającą pewnością prawa - przeniesienia pozycji klientów lub wypłaty wpływów z likwidacji bezpośrednio na rzecz klientów w przypadku niewypłacalności członka rozliczającego w odniesieniu do aktywów przechowywanych na zbiorczych i indywidualnych wyodrębnionych rachunkach klientów. Aby stworzyć zachęty do rozliczania i poprawić dostęp do niego, krajowe przepisy państw członkowskich dotyczące niewypłacalności nie powinny uniemożliwiać CCP działania stosownie do procedur na wypadek niewykonania zobowiązania zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do aktywów i pozycji przechowywanych na zbiorczych i indywidualnych wyodrębnionych rachunkach klientów, które są prowadzone przez członka rozliczającego i przez CCP. W przypadku zawarcia pośrednich uzgodnień rozliczeniowych klienci pośredni powinni jednak nadal korzystać z ochrony równoważnej ochronie przewidzianej na podstawie zasad dotyczących wyodrębniania i przenoszenia oraz procedur na wypadek niewykonania zobowiązania ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012.
(25) Grzywny nakładane przez ESMA może nałożyć na repozytoria transakcji podlegające jego bezpośredniemu nadzorowi, powinny być wystarczająco skuteczne, proporcjonalne i odstraszające, aby zapewnić skuteczność uprawnień nadzorczych ESMA oraz zwiększyć przejrzystość pozycji w instrumentach pochodnych i ekspozycji z tytułu instrumentów pochodnych. Kwoty grzywien, które zostały pierwotnie przewidziane w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012, okazały się niewystarczająco odstraszające wobec obecnych obrotów repozytoriów transakcji, co może potencjalnie ograniczać skuteczność przewidzianych w tym rozporządzeniu uprawnień nadzorczych ESMA w odniesieniu do repozytoriów transakcji. Należy zatem podwyższyć górny limit podstawowych kwot grzywien.
(26) Organy państwa trzeciego powinny mieć dostęp do danych zgłaszanych unijnym repozytoriom transakcji, w przypadku gdy dane państwo trzecie spełnia określone warunki dotyczące postępowania z tymi danymi oraz nakłada prawnie wiążący i możliwy do wyegzekwowania obowiązek udzielenia organom Unii bezpośredniego dostępu do danych zgłaszanych repozytoriom transakcji w tym państwie trzecim.
(27) W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 8 przewidziano uproszczoną procedurę rejestracji repozytoriów transakcji, które są już zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 648/2012 i które zamierzają rozszerzyć tę rejestrację, aby świadczyć swoje usługi w odniesieniu do transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych. Podobną uproszczoną procedurę rejestracji należy wprowadzić w odniesieniu do rejestracji repozytoriów transakcji, które są już zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 2015/2365 i zamierzają rozszerzyć tę rejestrację, aby świadczyć swoje usługi w odniesieniu do kontraktów pochodnych.
(28) Niezadowalająca jakość i przejrzystość danych udostępnianych przez repozytoria transakcji utrudnia podmiotom, którym przyznano prawo dostępu do tych danych, wykorzystanie ich do monitorowania rynków instrumentów pochodnych i uniemożliwia organom regulacyjnym i organom nadzoru zidentyfikowanie w odpowiednim czasie ryzyk dla stabilności finansowej. W celu poprawy jakości i przejrzystości danych, a także w celu dostosowania wymogów dotyczących zgłaszania na podstawie rozporządzenia (UE) nr 648/2012 do odnośnych wymogów rozporządzeń (UE) 2015/2365 i (UE) nr 600/2014, konieczna jest dalsza harmonizacja przepisów i wymogów dotyczących zgłaszania, w szczególności dalsza harmonizacja standardów danych, formatów, metod i uzgodnień dotyczących zgłaszania, jak również dalsza harmonizacja procedur stosowanych przez repozytoria transakcji do walidowania zgłaszanych danych pod względem ich kompletności i prawidłowości oraz procedur uzgadniania danych z innymi repozytoriami transakcji. Ponadto repozytoria transakcji powinny - na rozsądnych warunkach handlowych - udzielać kontrahentom niedokonującym zgłoszenia, na ich wniosek, dostępu do wszystkich danych zgłoszonych w ich imieniu.
(29) Pod względem usług świadczonych przez repozytoria transakcji rozporządzenie (UE) nr 648/2012 stworzyło konkurencyjne środowisko. Kontrahenci powinni zatem mieć możliwość wyboru repozytorium transakcji, któremu chcą zgłaszać transakcje, i powinni mieć możliwość zmiany jednego repozytorium transakcji na inne, jeżeli podejmą taką decyzję. W celu ułatwienia takiej zmiany repozytorium i zapewnienia ciągłej dostępności danych bez ich powielania repozytoria transakcji powinny ustanowić odpowiednie zasady służące zapewnieniu prawidłowego przekazywania zgłaszanych danych do innych repozytoriów transakcji na wniosek kontrahenta podlegającego obowiązkowi zgłaszania.
(30) W rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 określono, że obowiązek rozliczania nie ma mieć zastosowania do systemów programów emerytalnych do momentu opracowania przez CCP odpowiedniego rozwiązania technicznego na potrzeby przenoszenia zabezpieczeń niegotówkowych jako zmiennych depozytów zabezpieczających. Ponieważ nie opracowano jeszcze wykonalnego rozwiązania ułatwiającego uczestnictwo systemów programów emerytalnych w rozliczaniu centralnym, ten okres przejściowy powinien zostać przedłużony o co najmniej kolejne dwa lata. Rozliczanie centralne powinno jednak pozostać ostatecznym celem, biorąc pod uwagę, że obecne zmiany regulacyjne i rozwój sytuacji na rynku umożliwiają uczestnikom rynku opracowanie odpowiednich rozwiązań technicznych w tym okresie. Przy wsparciu ESMA, Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego) (EUNB) ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 9 , Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) (EIOPA) ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 10 i ERRS Komisja powinna monitorować postępy czynione przez CCP, członków rozliczających i systemy programów emerytalnych w kierunku opracowania wykonalnych rozwiązań ułatwiających uczestniczenie systemów programów emerytalnych w rozliczaniu centralnym i przygotować sprawozdanie z tych postępów. Sprawozdanie to powinno również obejmować rozwiązania i związane z tym koszty dla systemów programów emerytalnych, a tym samym uwzględniać zmiany ram regulacyjnych i rozwój sytuacji na rynku, jak na przykład zmianę rodzaju kontrahentów finansowych podlegających obowiązkowi rozliczania. Aby uwzględnić zmiany niemożliwe do przewidzenia w momencie przyjęcia niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna być uprawniona do przedłużenia tego okresu przejściowego dwukrotnie o okres jednego roku po dokonaniu starannej oceny konieczności takiego przedłużenia.
(31) Okres przejściowy, w którym systemy programów emerytalnych były zwolnione z obowiązku rozliczania, wygasł w dniu 16 sierpnia 2018 r. Ze względu na pewność prawa oraz w celu uniknięcia braku ciągłości, konieczne jest zastosowanie z mocą wsteczną przedłużenia tego okresu przejściowego w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które zostały zawarte przez systemy programów emerytalnych od dnia 17 sierpnia 2018 r. do dnia 16 czerwca 2019 r.
(32) W celu uproszczenia ram regulacyjnych należy rozważyć zakres, w jakim jest konieczne i właściwe dostosowanie obowiązku obrotu na podstawie rozporządzenia (UE) nr 600/2014 do zmian wprowadzonych na mocy niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do obowiązku rozliczania dla instrumentów pochodnych, w szczególności w odniesieniu do zakresu podmiotów podlegających obowiązkowi rozliczania. Gdy zgromadzone zostanie wystarczające doświadczenie i dostępne będą dane na temat stosowania niniejszego rozporządzenia, należy podjąć bardziej ogólną ocenę jego skutków dla poziomu rozliczania poszczególnych rodzajów kontrahentów i rozkładu rozliczania w obrębie każdej kategorii kontrahentów, a także dla dostępności usług rozliczeniowych, w tym skuteczności zmian wprowadzonych na mocy niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do świadczenia usług rozliczeniowych na uczciwych, rozsądnych, niedyskryminacyjnych i przejrzystych warunkach handlowych w zakresie ułatwiania dostępu do rozliczania.
(33) W celu zapewnienia spójnej harmonizacji co do tego, kiedy warunki handlowe dotyczące świadczenia usług rozliczeniowych są uznawane za uczciwe, rozsądne, niedyskryminacyjne i przejrzyste, oraz w celu zapewnienia, w określonych warunkach, dodatkowego czasu uczestnikom rynku na opracowanie rozwiązań rozliczeniowych dla systemów programów emerytalnych, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w odniesieniu do określenia warunków, zgodnie z którymi warunki handlowe dotyczące świadczenia usług rozliczeniowych są uznawane za uczciwe, rozsądne, niedyskryminacyjne i przejrzyste, a także w odniesieniu do przedłużenia okresu przejściowego, w trakcie którego obowiązek rozliczania nie powinien mieć zastosowania do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które zostały zawarte przez systemy programów emerytalnych. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 11 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowywaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowywaniem aktów delegowanych.
(34) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do zawieszenia obowiązku rozliczania i obowiązku obrotu, a także w odniesieniu do bezpośredniego dostępu właściwych organów państw trzecich do informacji zawartych w repozytoriach transakcji mających siedzibę w Unii, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 12 . Komisja powinna przyjąć akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie w celu zawieszenia obowiązku rozliczania i obowiązku obrotu w odniesieniu do konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, ponieważ konieczne jest sprawne przyjęcie decyzji dającej pewność prawa co do wyniku procedury zawieszenia, a zatem występuje należycie uzasadniona szczególnie pilna potrzeba.
(35) W celu zapewnienia spójnej harmonizacji przepisów dotyczących technik ograniczania ryzyka, rejestracji repozytoriów transakcji i wymogów dotyczących zgłaszania Komisja powinna zostać uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych opracowanych przez EUNB lub ESMA w odniesieniu do następujących elementów: procedur nadzorczych służących zapewnieniu początkowego i bieżącego walidowania procedur zarządzania ryzykiem, które wymagają terminowej, precyzyjnej i odpowiednio wyodrębnionej wymiany zabezpieczeń; szczegółów dotyczących uproszczonego wniosku o rozszerzenie rejestracji repozytorium transakcji, które jest już zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2365; procedur uzgadniania danych między repozytoriami transakcji; procedur, które mają być stosowane przez repozytorium transakcji w celu sprawdzenia, czy kontrahent dokonujący zgłoszenia lub podmiot przedkładający informacje spełniają wymogi dotyczące zgłaszania, oraz w celu sprawdzenia kompletności i prawidłowości zgłaszanych danych; warunków, zasad i wymaganej dokumentacji, na podstawie których niektóre podmioty otrzymują dostęp do repozytoriów transakcji. Komisja powinna przyjąć te regulacyjne standardy techniczne w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE oraz zgodnie z art. 10-14 rozporządzeń (UE) nr 1093/2010 i nr 1095/2010.
(36) Komisja powinna być również uprawniona do przyjmowania opracowanych przez ESMA wykonawczych standardów technicznych w odniesieniu do standardów danych dla informacji, które mają być zgłaszane w odniesieniu do poszczególnych klas instrumentów pochodnych oraz metod i uzgodnień dotyczących zgłaszania oraz formatu wniosku o rozszerzenie rejestracji repozytorium transakcji, które jest już zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2365. Komisja powinna przyjmować te wykonawcze standardy techniczne w drodze aktów wykonawczych zgodnie z art. 291 TFUE oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
(37) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, mianowicie zapewnienie, aby przepisy były proporcjonalne, nie prowadziły do niepotrzebnych obciążeń administracyjnych lub kosztów przestrzegania przepisów, nie narażały na szwank stabilności finansowej oraz zwiększały przejrzystość pozycji w instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i ekspozycji z tytułu instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na ich skalę i skutki możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(38) Stosowanie niektórych przepisów niniejszego rozporządzenia należy odroczyć, aby wprowadzić wszystkie niezbędne środki wykonawcze i umożliwić uczestnikom rynku podjęcie niezbędnych kroków w celu zapewnienia przestrzegania przepisów.
(39) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 648/2012,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
