Akty Prawne
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej - Seria L
Dz.U.UE.L.2015.255.25

Decyzja 2015/1616 w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2013, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2015/1616

z dnia 29 kwietnia 2015 r.

w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2013, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

PARLAMENT EUROPEJSKI,

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji wraz z rezolucją, która stanowi jej integralną część, Radzie, Komisji, Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Trybunałowi Obrachunkowemu i Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu, jak również parlamentom narodowym oraz krajowym i regionalnym organom kontroli w państwach członkowskich, oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

Martin SCHULZ	Klaus WELLE
Przewodniczący	Sekretarz Generalny

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 29 kwietnia 2015 r.

zawierająca uwagi stanowiące integralną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2013, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

PARLAMENT EUROPEJSKI,

ABB 04 - wydatki na rozwój obszarów wiejskich: 599 mln EUR obarczone ryzykiem; 31 agencji płatniczych obejmujących 19 zainteresowanych państw członkowskich: Belgia, Bułgaria (56,8 mln EUR), Cypr, Niemcy (Bawaria, Brandenburgia), Dania, Hiszpania (Andaluzja, Asturia, Kastylia la Mancha, Kastylia i Leon, FOGGA Galicja, Madryt), Finlandia, Francja (ODARC, ASP (70,3 mln EUR)), Zjednoczone Królestwo (SGRPID Szkocja, RPA Anglia), Grecja, Irlandia, Włochy (AGEA (52,6 mln EUR), AGREA Emilia Romania, OPR Lombardia, OPPAB Bolzano, ARCEA Kalabria), Luksemburg, Niderlandy, Polska (56,7 mln EUR), Portugalia (51,7 mln EUR), Rumunia (138,9 mln EUR) oraz Szwecja;

nie może politycznie zagwarantować, że procedury kontroli wprowadzone w Komisji i państwach członkowskich dają niezbędne gwarancje co do legalności i prawidłowości wszystkich transakcji leżących u podstaw rozliczeń w polityce regionalnej, jak wykazano w zastrzeżeniach wydanych przez dyrektora generalnego DG REGIO w jego rocznym sprawozdaniu z działalności z dnia 31 marca 2014 r.: zauważa, że zastrzeżenia wyrażono w odniesieniu do 73 z 322 programów w związku z częściowo wiarygodnym systemem zarządzania i kontroli (w porównaniu z 85 z 317 w 2012 r.); zauważa, że płatności okresowe dokonane na programy w okresie 2007-2013, co do których wyrażono zastrzeżenia, wynoszą 6 035,5 mln EUR; zauważa, że Komisja oszacowała kwotę obarczoną ryzykiem na 440,2 mln EUR;

nie może politycznie zagwarantować, że procedury kontroli wprowadzone w Komisji i państwach członkowskich dają niezbędne gwarancje co do legalności i prawidłowości wszystkich transakcji leżących u podstaw rozliczeń w zakresie zatrudnienia i spraw socjalnych, jak wykazano w zastrzeżeniach wydanych przez dyrektora generalnego DG EMPL w jego rocznym sprawozdaniu z działalności z dnia 31 marca 2014 r.: zauważa, że roczne sprawozdanie z działalności zawiera zastrzeżenie związane z płatnościami dokonanymi w 2013 r. na okres programowania 2007-2013 w postaci obarczonej ryzykiem kwoty 123,2 mln EUR; zauważa, że zastrzeżenia te dotyczą 36 ze 118 programów operacyjnych (PO) w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego (wobec 27 ze 117 PO w 2012 r.);

Poświadczenie wiarygodności Trybunału Obrachunkowego

Rachunki a legalność i prawidłowość dochodów - opinie pozytywne

10.

przypomina, że najbardziej prawdopodobny poziom błędu w przypadku płatności w roku budżetowym 2012 został oszacowany na 4,8 %, w roku budżetowym 2011 na 3,9 %, w roku budżetowym 2010 na 3,7 %, w roku budżetowym 2009 na 3,3 %, w roku budżetowym 2008 na 5,2 %, w roku budżetowym 2007 na 6,9 %, co daje średni poziom około 4,6 % w okresie objętym poprzednimi wieloletnimi ramami finansowymi (WRF) 2007- 2013; zauważa, że sprawozdania roczne Trybunału Obrachunkowego ukazują stabilizację poziomu błędu w 2013 r. na średnim poziomie WRF 2007-2013, co niemniej jednak ukazuje zwyżkową i negatywną tendencję od 2009 r.;

11.

zwraca uwagę, że według sprawozdania rocznego Trybunału Obrachunkowego za 2013 r. szacowany poziom błędu w obszarach zarządzania dzielonego wynosi 5,2 %; odnotowuje, że w przypadku wszystkich innych wydatków operacyjnych (przeważnie bezpośrednio zarządzanych przez Komisję) szacowany poziom błędu wynosi 3,7 %; podkreśla, że obydwa poziomy błędu są wyższe od progu istotności wynoszącego 2 %; podkreśla, że szacowany poziom błędu w obszarach zarządzania dzielonego jest znacznie wyższy, niż w przypadku wszystkich innych wydatków operacyjnych;

12.

zauważa, że dyrektor generalny DG REGIO w swym rocznym sprawozdaniu z działalności z dnia 31 marca 2014 r. wyraził zastrzeżenia - w związku z częściowo wiarygodnym systemem zarządzania i kontroli - w odniesieniu do 73 z 322 programów na rok 2013, co stanowi mniejszą liczbę w porównaniu z 2012 r. (85 z 317 PO); zauważa, że szacowana kwota obarczona ryzykiem wynosi 1 135,3 mln EUR i że te zastrzeżenia, a także odnośna kwota, dotyczą dwóch okresów programowania: 2007-2013 oraz 2000-2006;

17.

zauważa, że kumulacja korekt finansowych wprowadzanych w chwili ostatecznego rozliczania programów zakłada sztuczną kumulację w okresach, które nie są znaczące, ponieważ rozliczeń programów dokonuje się dopiero kilka lat po ich faktycznej realizacji; wzywa Komisję do przeanalizowania, czy zmiana metodologiczna polegająca na przejściu z korekt potwierdzonych do korekt dokonanych, która miała miejsce w 2012 r., jest najbardziej odpowiednia do odzwierciedlenia faktycznego stanu systemów zarządzania i kontroli w danym roku budżetowym;

20.

wskazuje, że średnia kwota korekt finansowych i odzyskanych środków dokonanych w latach 2009-2013 wyniosła 2,7 mld EUR, co stanowi 2,1 % średniej kwoty płatności z budżetu Unii w tym okresie; zauważa, że -według Komisji - wspomniany trend można wytłumaczyć zamknięciem okresu programowania 2000-2006 10 ; zauważa w szczególności, że w odniesieniu do polityki spójności cztery piąte korekt dokonanych w okresie 2007-2013 dotyczyło programów operacyjnych z wcześniejszych okresów 11 ; przypomina, że państwa członkowskie mają prawo do zastąpienia wykrytych niekwalifikowalnych wydatków legalnymi i prawidłowymi wydatkami na mocy ram prawnych obowiązujących w zakresie funduszy strukturalnych;

21.

przypomina, że Komisja i państwa członkowskie mają obowiązek stosowania środków naprawczych, aby chronić budżet Unii w przypadku wystąpienia nieskutecznych systemów kontroli lub nieprawidłowych wydatków; podkreśla, że Komisja i państwa członkowskie stosują takie środki naprawcze, i zauważa, że gdyby środków tych nie zastosowano w odniesieniu do zbadanych przez Trybunał Obrachunkowy płatności za 2013 r., ogólny szacowany poziom błędu wyniósłby 6,3 %, a nie 4,7 %; podkreśla, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż w odniesieniu do wielu transakcji obarczonych błędem, szczególnie w obszarach zarządzania dzielonego, organy krajowe dysponowały wystarczającymi informacjami, by wykryć i skorygować błędy; domaga się więc, by Trybunał Obrachunkowy wychodził z założenia, przy szacowaniu w przyszłych sprawozdaniach rocznych poziomu błędu, że wszystkie środki naprawcze zostały podjęte;

25.

zwraca się do Komisji i państw członkowskich o wprowadzenie należytych procedur w celu potwierdzenia wiarygodnych informacji na temat ram czasowych, pochodzenia oraz charakteru działań korygujących oraz w celu przedstawiania zestawień informacji w najszerszym możliwie zakresie na temat roku, w którym dokonano płatności, roku, w którym wykryto odnośny błąd, oraz roku, w którym odzyskiwanie środków lub korekty finansowe przedstawiane są w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego, przy czym należy uwzględnić wieloletni charakter całej procedury; uważa również, że zasadnicze znaczenie mają wyczerpujące informacje na temat odzyskiwania środków i korekt finansowych, a także pełna przejrzystość danych dotyczących uwolnienia środków i postępowań w sprawie naruszenia odnoszących się do danego roku;

Sprawozdanie podsumowujące i roczne sprawozdania z działalności

29.

jest zaniepokojony faktem, iż z powodu niedopuszczalnego stanowiska Rady podczas negocjacji rocznego budżetu Unii i pomimo wysokiego poziomu płatności sprawozdania finansowe pokazują, że zobowiązania pozostające do spłaty (w dziale 1b, głównie polityka regionalna, poziom zobowiązań pozostających do spłaty na koniec 2013 r. szacuje się na 23,4 mld EUR, a na koniec 2010 r. kwota ta wynosiła 5 mld EUR, na koniec 2011 r. 11 mld EUR i 16 mld EUR na koniec 2012 r.) i inne należności pozostające do spłaty nadal rosły w 2013 r.; zauważa, że na koniec roku wynosiły one 322 mld EUR 16 i liczba ta najprawdopodobniej rosła w 2014 r.;

32.

wskazuje, że w dobie kryzysu gospodarczego środku finansowe są ograniczone; zauważa jednak, że w przypadku dużej części budżetu maksymalny poziom wydatków w ramach linii budżetowych wieloletnich ram finansowych dzieli się na roczne przydziały dla poszczególnych państw członkowskich; zauważa, że sposób, w jaki fundusze są absorbowane przez państwa członkowskie, często staje się głównym celem polityki ("wykorzystać, bo przepadną") 18 ; wzywa Komisję i państwa członkowskie do sprzyjania zatem przejściu od kultury wydawania do kultury wyników przy skoncentrowaniu się na uzyskanych wynikach w oparciu o zasadę wydajności, skuteczności i oszczędności;

34.

wzywa Komisję do ponownego przygotowania i opublikowania "długofalowej prognozy przepływu środków pieniężnych" określającej przyszłe zapotrzebowanie na płatności w celu dopilnowania, aby konieczne płatności mogły być pokrywane z zatwierdzonych rocznych budżetów; domaga się, aby Komisja przedstawiła - jeżeli zajdzie taka konieczność - zmiany do obowiązujących uregulowań, w razie gdyby roczne budżety nie mogły zapewnić odpowiednich środków w celu pokrycia niezbędnego poziomu płatności;

36.

zauważa, że na koniec 2013 r. 941 instrumentów inżynierii finansowej zostało określonych w ramach 176 Europejskich Funduszy Rozwoju Regionalnego i programów operacyjnych Europejskiego Funduszu Społecznego w 25 państwach członkowskich; jest szczególnie zaniepokojony faktem, iż jedynie 47 % z 14,3 mld EUR (tj. 6,7 mld EUR), które wypłacono na instrumenty inżynierii finansowej, zostało faktycznie wypłaconych beneficjentom końcowym, chociaż kwota ta stanowi wzrost w porównaniu z kwotą 4,7 mld EUR wypłaconą na koniec 2012 r.; zauważa, że średni wskaźnik wypłat w wysokości 47 % na koniec 2013 r. maskuje pewne różnice pomiędzy funduszami i państwami członkowskimi; zauważa, że średni wskaźnik wypłat obejmuje wszystkie 900 funduszy: te ustanowione w 2008 r., a także te nowo ustanowione w 2013 r., których realizacja dopiero się rozpoczęła; uważa, że chociaż część funduszy ma słabe wyniki, inne osiągnęły już 100 % absorbcję i obecnie reinwestowane są fundusze odnawialne;

37.

zauważa, że 14 instrumentów inżynierii finansowej powstało z państwach członkowskich w ramach funduszu na rzecz rozwoju obszarów wiejskich; zauważa, że do końca 2013 r. z budżetu Unii wypłacono 443,77 mln EUR bankom w Rumunii, Bułgarii, Grecji, we Włoszech i na Litwie; wyraża zaniepokojenie faktem, że z sumy tej ani jedno euro nie zostało przekazane beneficjentom końcowym; zauważa, że z sześciu instrumentów inżynierii finansowej powstałych w ramach Europejskiego Funduszu Rybackiego 72,37 mln EUR wypłacono bankom w Grecji, Rumunii, Bułgarii, Estonii, na Łotwie i w Niderlandach; zauważa, że tylko na Łotwie dostępne kwoty zostały w pełni wypłacone beneficjentom końcowym, podczas gdy w Rumunii jedynie 28 % środków wypłacono na rzecz beneficjenta końcowego, w Bułgarii 77 %, w Estonii 91 %, a w Niderlandach i Grecji nie uczyniono tego wcale 19 ;

38.

ubolewa ponadto, że instrumenty te są złożone i trudne do prawidłowego przyznawania, co również utrudnia kontrolę publiczną; wzywa Komisję do przejrzystości i regularnego przedstawiania sprawozdań na temat dźwigni finansowych, strat i rodzajów ryzyka, takich jak "bańki inwestycyjne"; wzywa Komisję do przekazania pełnego zestawienia liczby projektów finansowanych w ramach każdego instrumentu inżynierii finansowej oraz osiągniętych wyników, a także do wyraźnego wskazania, jaka część środków budżetowych Unii została wykorzystana do współfinansowania tych projektów w ramach instrumentów inżynierii finansowej i do przedłożenia kompleksowej analizy kosztów i korzyści w odniesieniu do instrumentów inżynierii finansowej w porównaniu z bardziej bezpośrednimi formami finansowania projektów;

39.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że podczas posiedzeń dotyczących rocznych przeglądów wdrażanie instrumentów finansowych jest systematycznie włączane do porządku obrad i że niedociągnięcia są następnie analizowane oraz proponowane są działania naprawcze; stwierdza z zadowoleniem, że w odniesieniu do następnego okresu 2014- 2020, niedociągnięcia w tym obszarze zostały skorygowane, tzn. płatności będą tylko wtedy przenoszone do funduszy zarządzających instrumentami finansowymi, gdy rzeczywisty poziom wypłat na rzecz odbiorców końcowych osiągnie określony procent;

42.

wskazuje, że chociaż instrumenty zostały utworzone w odpowiedni sposób, ze względu na uchybienia w zarządzaniu prowadzonym przez Komisję nie osiągnięto w pełni potencjalnych korzyści wynikających z łączenia dotacji i pożyczek; zwraca się do Komisji o wypłacanie funduszy wyłącznie wówczas, gdy beneficjent rzeczywiście ich potrzebuje, oraz o usprawnienie monitorowania wdrażania dotacji unijnych;

Odpowiedzialność Komisji i państw członkowskich w ramach zarządzania dzielonego

43.

podkreśla, że zgodnie z art. 317 TFUE Komisja posiada ostateczną odpowiedzialność za wykonanie budżetu Unii; zwraca uwagę, że w przypadku gdy Komisja wykonuje budżet w ramach zarządzania dzielonego, zadania związane z wykonywaniem budżetu są przekazywane państwom członkowskim na podstawie art. 59 rozporządzenia finansowego, co angażuje ich odpowiedzialność polityczną i finansową; ponownie stwierdza, że państwa członkowskie powinny działać w ścisłej zgodności z zasadą należytego zarządzania finansami i nie powinny podawać w wątpliwość własnej odpowiedzialności za zarządzanie funduszami Unii;

44.

odnotowuje komunikat Komisji z dnia 28 października 2014 r. zatytułowany "W sprawie przyjęcia zaleceń międzyinstytucjonalnej grupy roboczej dotyczących wprowadzenia i stosowania deklaracji krajowych" (COM (2014) 688); zauważa, że ich przedstawianie jest dobrowolne i w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje fakt, że cztery państwa członkowskie - Dania, Niderlandy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo - postanowiły je przedstawić; wyraża jednak ubolewanie, że deklaracje te różnią się co do formy, zakresu, kompleksowości i okresu sprawozdawczego oraz zauważa, że na skutek tego nie są zbyt przydatne;

47.

w związku z tym wzywa Komisję i Radę do podjęcia konkretnych i znaczących kroków w celu umożliwienia niezbędnych postępów w zakresie należytego zarządzania finansami, w tym zwiększonego wykorzystania instrumentu deklaracji krajowych, które w praktyce nie wymagają o wiele większych wysiłków (podobno mniej niż 1 EPC w ujęciu rocznym na państwo członkowskie), podczas gdy bardzo ważne jest także, aby państwa członkowskie wzięły na siebie, w ramach dokumentu publicznego, odpowiedzialność polityczną za wykorzystanie funduszy europejskich; wzywa Komisję i państwa członkowskie do publikowania nie tylko deklaracji krajowych, lecz także rocznych podsumowań i deklaracji zarządczych, w celu zapewnienia lepszego wglądu oraz osiągnięcia rzeczywistej poprawy zarządzania finansowego; wzywa Komisję do przedstawienia Parlamentowi i Radzie zalecenia mającego na celu promowanie korzystania z krajowych deklaracji zgodnie z zaleceniami międzyinstytucjonalnej grupy roboczej ds. wprowadzenia i stosowania deklaracji krajowych;

49.

odnotowuje, że brak wiarygodności kontroli pierwszego szczebla dokonywanych przez państwa członkowskie w ramach zarządzania dzielonego podważa wiarygodność rocznych sprawozdań z działalności sporządzanych przez służby Komisji oraz sprawozdanie podsumowujące przyjęte przez Komisję, ponieważ opierają się one częściowo na wynikach kontroli przeprowadzanych przez organy krajowe; ponawia swój wcześniejszy apel, aby Komisja dokonała oceny i - w razie konieczności -skorygowała dane państwo członkowskie w celu opracowania wiarygodnych i obiektywnych rocznych sprawozdań z działalności;

52.

zwraca uwagę, że - zgodnie z danymi przekazanymi przez Trybunał Obrachunkowy dotyczącymi kwot i odsetka funduszy obarczonych ryzykiem w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności (dane źródłowe zawarte w rocznych sprawozdaniach z działalności za rok 2013 DG ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego oraz DG ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej) - Słowacja, Zjednoczone Królestwo i Hiszpania mają najwyższe poziomy błędu;

55.

przypomina, że korupcja poważnie szkodzi finansom Unii; jest zaniepokojony z powodu danych, z których wynika, że zjawisko to dotyka w szczególności niektórych państw członkowskich, a także przypomina w związku z tym zalecenie Komisji z dnia 29 maja 2013 r. dotyczące zalecenia Rady w sprawie krajowego programu reform we Włoszech z 2013 r. oraz zawierającego opinię Rady na temat przedstawionego przez Włochy programu stabilności na lata 2012-2017 21 ; wzywa do wczesnego przyjęcia dyrektywy w sprawie walki z nadużyciami finansowymi godzącymi w interesy finansowe Unii za pomocą prawa karnego;

Konflikty interesów

59.

przypomina krytykę sformułowaną przez Trybunał Obrachunkowy w sprawozdaniu rocznym za rok 2012 w odniesieniu do braku skuteczności weryfikacji danych DNB dokonanej przez Komisję (zob. sprawozdanie roczne za 2012 r., pkt 2.41); podkreśla, że długotrwałe stosowanie zastrzeżeń ogólnych i nadmierny czas trwania cyklu weryfikacji danych DNB stosowanych do zasobów własnych może prowadzić do niepewności budżetowej, co zostało podkreślone w dyskusjach pomiędzy państwami członkowskimi na temat projektu budżetu korygującego nr 6 do budżetu ogólnego na rok 2014 22 ;

63.

podkreśla w szczególności, że wniosek Komisji zmieniający rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 wykonujące decyzję 2007/436/WE, Euratom w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich (COM (2014) 704) odnosi się tylko do odroczenia terminu, w jakim państwa członkowskie udostępniają zasoby w przypadku znacznych kwot wynikających z pozytywnych sald i korekt VAT i DNB, oraz zauważa, że jeżeli państwa członkowskie mają wysokie ujemne salda i korekty VAT i DNB i dostosowań, Komisja może być zobowiązana do poboru dodatkowych dochodów za pomocą budżetu korygującego;

64.

wyraża ubolewanie, że Rada nie była w stanie dokonać żadnych postępów w kwestii reformy systemu zasobów własnych w oparciu o te wnioski ustawodawcze, pomimo faktu, iż Komisja zaproponowała ogólną reformę systemu zasobów własnych, z zadowoleniem przyjętą przez Parlament 25 i mającą na celu uczynienie systemu zasobów własnych bardziej sprawiedliwym, zrozumiałym, przejrzystym, skutecznym oraz mającą na celu zmniejszenie wkładów krajowych;

Środki, jakie należy podjąć

65.

wzywa Komisję do:

66.

zwraca uwagę na uchybienia stwierdzone przez Trybunał Obrachunkowy w sprawozdaniu specjalnym nr 2/2014 zatytułowanym "Czy preferencyjne uzgodnienia handlowe są odpowiednio zarządzane?" dotyczące strategii kontroli i zarządzania ryzykiem w Niemczech, Francji oraz Zjednoczonym Królestwie, prowadzące do ewentualnych strat w budżecie Unii; zauważa, że uchybienia te zostały potwierdzone kwotami dochodów potencjalnie bezpowrotnie straconych w tych trzech państwach członkowskich; zauważa, że w drodze ekstrapolacji błędów stwierdzonych w próbie z 2009 r. Trybunał Obrachunkowy oszacował, że kwota należności celnych zagrożonych przedawnieniem w tych państwach członkowskich wynosi 655 mln EUR; zauważa, że odpowiada to około 6 % pobranych należności celnych z tytułu importu w pięciu wybranych państwach członkowskich w tym roku, na co składa się 167 mln EUR w przypadku Niemiec, 176 mln EUR w przypadku Francji i 312 mln EUR w przypadku Zjednoczonego Królestwa;

Rolnictwo

Rolnictwo: wyzwania związane z demografią i strukturą beneficjentów

71.

wskazuje, że Republika Czeska, a zaraz po niej Słowacja, Węgry, Niemcy i Bułgaria utrzymują najbardziej nierówne systemy rolne 28 ; wzywa Komisję i państwa członkowskie do lepszego zrównoważenia struktury ich beneficjentów i zwraca się do dyrektora generalnego DG AGRI o coroczne załączanie do rocznego sprawozdania z działalności orientacyjnych danych liczbowych dotyczących dopłat bezpośrednich dla producentów w ramach WPR z podziałem na państwa członkowskie i kategorie beneficjentów;

Rolnictwo: poziom błędu w pierwszym filarze

73.

podkreśla, że w przypadku 33 spośród 101 błędów kwantyfikowalnych wykrytych przez Trybunał Obrachunkowy władze krajowe posiadały wystarczające informacje, aby zapobiec tym błędom, wykryć je i skorygować przynajmniej częściowo, oraz że gdyby wszystkie te informacje zostały właściwie wykorzystane, najbardziej prawdopodobny poziom błędu w tym obszarze byłby o 1,1 % niższy, a więc stosunkowo bliski progowi istotności wynoszącemu 2 %; podkreśla, że na państwach członkowskich spoczywa duża odpowiedzialność za prawidłowe i zgodne z prawem realizowanie budżetu Unii, jeżeli są one odpowiedzialne za zarządzanie funduszami unijnymi;

Zasada wzajemnej zgodności (cross-compliance)

74.

zwraca uwagę, że kontrola przeprowadzona przez Trybunał Obrachunkowy obejmowała również wymogi wzajemnej zgodności i że przypadki, w których wymogi wzajemnej zgodności nie zostały spełnione, były traktowane jako błędy, o ile dało się udowodnić, że naruszenie występowało już w roku, w którym rolnik ubiegał się o pomoc; wskazuje, że Trybunał Obrachunkowy uwzględnia niedociągnięcia w obszarze wzajemnej zgodności przy obliczaniu poziomu błędu, zauważając, że w opinii Komisji wzajemna zgodność nie dotyczy kwalifiko-walności do płatności, ale jedynie prowadzi do kar administracyjnych;

79.

ubolewa z powodu istotnych niedociągnięć w zakresie procedur kontroli stosowanych przy uznawaniu grupy producentów 30 owoców i warzyw w Polsce, Austrii, Niderlandach i Zjednoczonym Królestwie, co ujawnił Trybunał Obrachunkowy w sprawozdaniu rocznym za rok 2013 i potwierdził Dyrektor Generalny DG AGRI, który zgłosił w sprawozdaniu z działalności za rok 2013 zastrzeżenie w oparciu o szacunki, zgodnie z którymi około 25 % łącznych wydatków w ramach tego działania jest obarczone ryzykiem, czyli 102,7 mln EUR;

80.

ubolewa w szczególności z powodu niedociągnięć wykrytych przez Komisję w odniesieniu do środka dotyczącego "restrukturyzacji winnic" w Hiszpanii, które uzasadniają zastrzeżenie wydane przez dyrektora generalnego DG AGRI na podstawie skorygowanego poziomu błędu w wysokości 33 % i obarczonej ryzykiem kwoty 54 mln EUR oraz do działania "wywóz mięsa drobiowego we Francji" na podstawie skorygowanego poziomu błędu w wysokości 69,6 % i obarczonej ryzykiem kwoty 29,3 mln EUR;

Wiarygodność danych dotyczących płatności bezpośrednich, przedstawianych przez państwa członkowskie

83.

podkreśla, że chociaż prawie wszystkie agencje płatnicze dokonujące płatności bezpośrednich były akredytowane i zatwierdzone przez jednostki certyfikujące, pomimo faktu, że 79 z 82 poświadczeń wiarygodności wystawionych przez agencje płatnicze w 2013 r. uzyskało od organów certyfikujących opinię bez zastrzeżeń, co potwierdza prawidłowość poświadczeń wiarygodności przedstawionych przez dyrektorów agencji płatniczych, to Komisja musiała skorygować w górę poziom błędu zgłoszony przez 42 z 68 agencji płatniczych, w których poziom błędu resztowego przekroczył 2 %;

84.

wskazuje 5 agencji płatniczych z najwyższym poziomem błędu:

1. Brytyjska agencja płatnicza RPA	5,66 % (zgłoszone przez państwo członkowskie: 0,67 %)
2. Grecka agencja płatnicza, OKEPE	5,17 % (zgłoszone przez państwo członkowskie: 0,83 %)
3. Hiszpańska agencja płatnicza OKEPE	4,71 % (zgłoszone przez państwo członkowskie: 1,93 %)
4. Portugalska agencja płatnicza IFAP	4,37 % (zgłoszone przez państwo członkowskie: 0,82 %)
5. Rumuńska agencja płatnicza PIAA	4,27 % (zgłoszone przez państwo członkowskie: 1,77 %)

89.

po raz kolejny podkreśla horyzontalny wymiar usterek wykrytych w systemie LPIS; zauważa, że od 2007 r. Trybunał Obrachunkowy zbadał ZSZiK w 38 agencjach płatniczych we wszystkich 28 państwach członkowskich, i głęboko ubolewa nad faktem, że zaledwie siedem systemów poddanych kontroli zostało ocenionych jako skuteczne, 22 uznano za częściowo skuteczne, a 9 za nieskuteczne; wzywa Komisję do dopilnowania, aby ryzyko finansowe dla budżetu zostało objęte korektami finansowymi netto;

Procedury stosowane w celu odzyskania nienależnych płatności

93.

stwierdza, że zgodnie z danymi przedstawionymi w sprawozdaniu z rocznej działalności DG AGRI za 2013 r. 34 najgorsze wyniki w odzyskiwaniu nienależnych płatności mają Bułgaria, gdzie wskaźnik odzyskiwania wynosi 4 %, Grecja, gdzie wynosi on 21 %, Francja 25 %, Słowenia 25 %, Słowacja 27 % i Węgry 33 %; jest zaniepokojony alarmująco niskim poziomem odzyskania w niektórych dziedzinach i domaga się od Komisji przedłożenia sprawozdania na temat przyczyn oraz możliwości osiągnięcia poprawy;

Procedura kontroli zgodności rozliczeń

102.

jest zaniepokojonym faktem, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził podejrzenia o zamierzone naruszenie przepisów przez prywatnych beneficjentów, które przyczyniły się do ośmioprocentowego poziomu błędu w dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich i ubolewa nad faktem, że konkretne działanie w zakresie rozwoju obszarów wiejskich mające na celu "zwiększanie wartości dodanej produktów rolnych i leśnych" w największym stopniu przyczyniło się do dużego poziomu błędu w inwestycjach prywatnych 39 , co spowodowało, że Trybunał Obrachunkowy poważnie obawia się, czy polityczne cele działania są skutecznie i wydajnie realizowane;

108.

stwierdza, że główne czynniki, które spowodowały niepełne wykorzystanie środków z puli 4 300 000 EUR w rozdziale 17 04 - "Bezpieczeństwo żywności i pasz, zdrowie i dobrostan zwierząt, zdrowie roślin" to kwota 900 000 EUR dochodu przeznaczonego na określony cel do wykorzystania przez różne programy, którą można wydać w 2014 r., i 2 000 000 EUR na fundusz na środki nadzwyczajne; stwierdza, że z tej ostatniej kwoty 50 %, czyli 1 000 000 EUR, zostało przeniesione na 2014 r. (na zwalczanie choroby niebieskiego języka w Niemczech) i wykorzystane w tymże roku;

Wnioski skierowane do Komisji, państw członkowskich i Trybunału Obrachunkowego w sprawie rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich

111.

wzywa Komisję do wykazania unijnej wartości dodanej działań na rynku rolnym, mając na uwadze ryzyko ewentualnych strat w budżecie Unii, i zwraca się do Komisji o rozważenie możliwości zniesienia tych działań, jeżeli ryzyko jest zbyt duże; zwraca się do Komisji o przedstawienie w sprawozdaniu z działań następczych po udzieleniu Komisji absolutorium za rok 2013 działań podjętych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w wyniku wizyt we Francji w celu skontrolowania refundacji wywozowych dla mięsa drobiowego;

123.

zwraca się do Komisji o monitorowanie przypadków podejrzeń o zamierzone naruszenia przepisów, jakie Trybunał Obrachunkowy zgłosił OLAF-owi, w szczególności w ramach działania mającego na celu "zwiększanie wartości dodanej produktów rolnych i leśnych" oraz aby w sprawozdaniu z działań następczych po udzieleniu Komisji absolutorium za rok 2013 dokonano pełnego przeglądu projektu tego działania w świetle krytycznych uwag Trybunału Obrachunkowego co do wydajności i skuteczności tego działania;

125.

odnotowuje zgłoszone przez DG MARE zastrzeżenie dotyczące poziomu błędu przekraczającego 2 % w odniesieniu do zadeklarowanych wydatków niektórych państw członkowskich, a w przypadku jednego państwa członkowskiego zastrzeżenie dotyczące jednego sprawozdania uznanego za nierzetelne i braku jednego sprawozdania; ubolewa nad przypadkiem tego jednego państwa członkowskiego; zauważa jednak, że sytuacja poprawiła się w wyniku nakazów skierowanych przez Komisję do tego państwa członkowskiego;

129.

uznaje decydującą rolę polityki regionalnej Unii w zmniejszaniu regionalnych rozbieżności i promowaniu spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej między państwami członkowskimi i ich regionami; uznaje, że polityka ta jest główną ogólnounijną strategią długoterminowych inwestycji w gospodarkę realną, stanowi 29 % łącznych wydatków z budżetu Unii w 2013 r. i jest uznanym narzędziem stymulowania wzrostu i zatrudnienia w Unii, które pomaga w realizacji celów strategii Europa 2020;

135.

podkreśla, że w 17 przypadkach skwantyfikowanych błędów popełnionych przez beneficjentów końcowych władze krajowe dysponowały wystarczającymi informacjami, aby wykryć i skorygować te błędy lub im zapobiec przed zgłoszeniem Komisji poniesionych wydatków; stwierdza, że gdyby wszystkie te informacje wykorzystano do skorygowania błędów, najbardziej prawdopodobny poziom błędu oszacowany dla tego rozdziału byłby o trzy punkty procentowe niższy; podkreśla, że na państwach członkowskich spoczywa duża odpowiedzialność za prawidłowe i zgodne z prawem wdrażanie budżetu Unii, gdy są one odpowiedzialne za zarządzanie funduszami unijnymi;

136.

podkreśla, że w wydatkach z EFRR i FS oraz w wydatkach na mobilność, transport i energię główne ryzyko braku zgodności jest związane z: błędami w zasadach udzielania zamówień publicznych (39 %), projektami/działaniami lub beneficjentami niekwalifikującymi się (22 %), niekwalifikującymi się kosztami wliczanymi do deklaracji o poniesionych wydatkach (21 %) oraz brakiem zgodności z przepisami dotyczącymi pomocy państwa dla EFRR i FS; z zadowoleniem przyjmuje działania Komisji podejmowane w celu złagodzenia tego ryzyka i zachęca ją, aby nadal zapewniała organom zarządzającym wytyczne i szkolenia z zakresu stwierdzonego ryzyka; spodziewa się, że nowe regulacje i zasady na okres programowania 2014-2020 przyczynią się do zmniejszenia ryzyka błędów oraz do osiągania lepszych wyników poprzez większe uproszczenie i wyjaśnienie procedur;

Rzetelność sprawozdawczości państw członkowskich

137.

zauważa, że władze państw członkowskich przedstawiły 322 krajowych opinii pokontrolnych w sprawie programów operacyjnych oraz że w 209 przypadkach (65 %) w opiniach pokontrolnych stwierdzono poziom błędu niższy niż 2 %; zauważa, że kiedy Komisja sprawdziła dane, mogła potwierdzić zgłoszenia państw członkowskich dotyczące poziomu błędu jedynie w przypadku 78 krajowych opinii pokontrolnych; zauważa, że Komisja musiała skorygować 244 opinie 44 ; zwraca się do Komisji o przedstawienie w przyszłości sprawozdania zawierającego wszystkie szczegóły zmian w poziomach błędu dokonanych przez DG REGIO;

138.

zauważa, że Komisja uznała wszystkie poziomy błędu skontrolowane na poziomie krajowym i przedstawione w sprawozdaniach Słowacji za niewiarygodne, 10 z 15 poziomów błędów w sprawozdaniach Węgier, dwa z siedmiu w sprawozdaniach Bułgarii i jeden z czterech w sprawozdaniach Belgii; zwraca się do Komisji, aby wykazała, czy korekty poziomu błędu nałożone, aby chronić budżet Unii (25 % w stosunku do jednego programu i 10 % w stosunku do dziewięciu programów na Słowacji, dwóch programów w Bułgarii i Włoszech i jednego programu w Belgii 45 ) zaradziły sytuacji i jeżeli tak, to w jaki sposób;

139.

podkreśla, że zgłoszenia błędu były szczególnie mało wiarygodne w przypadku następujących programów operacyjnych:

Państwo członkowskie	Program	Tytuł	Zatwierdzona kwota w mln EUR	Poziom błędu zgłoszony przez państwo członkowskie w rocznym sprawozdaniu audytowym (%)	Poziom błędu określony przez Komisję/ryczałt (%)
BE	2007BE162PO001	Bruksela, konkurencyjność regionalna	56,93	6,23	10
BG	2007BG161PO002	Pomoc techniczna	1 466,43	4,10	10
DE	2007DE162PO006	EFRR Brema	142,01	0,31	5
DE	2007DE161PO003	EFRR Meklemburgia-Pomorze Zachodnie	1 252,42	0,81	5
DE	2007DE162PO005	EFRR Hesja	263,45	0,04	5
EWT	2007CB063PO052	Interreg IV Włochy/Austria	60,07	2,77	10
EWT	2007CG163PO030	Słowacja/Republika Czeska	92,74	0,96	10
EWT	2007CB163PO019	Meklemburgia/Pomorze Zachodnie - Polska	132,81	0,02	5
HU	2007HU161PO001	Rozwój gospodarczy	2 858,82	0,71	5
HU	2007HU161PO007	Transport	5 684,24	0,54	5
HU	2007HU161PO003	Zachodnia Panonia	463,75	1,30	5
HU	2007HU161PO004	Południowa Wielka Nizina	748,71	1,30	5
HU	2007HU161PO005	Środkowy Kraj Zadunajski	507,92	130	5
HU	2007HU161PO006	Północne Węgry	903,72	1,30	5
HU	2007HU161PO009	Północna Wielka Nizina	975,07	1,30	5
HU	2007HU161PO011	Południowy Kraj Zadunajski	705,14	1,30	5
HU	2007HU161PO001	Środkowe Węgry	1 467,20	0,10	5
IT	2007IT161PO007	Rozwój Mezzogiorno	579,04	0,63	10
IT	2007IT161PO008	Calabria	1 499,12	2,45	10
SL	2007SL161PO001	Rozwój potencjału regionalnego	1 783,29	2,80	5
SL	2007SL161PO002	Infrastruktura	1 562,06	2,80	5
SK	2007SK161PO006	Konkurencyjność i wzrost gospodarczy	968,25	0	25
SK	2007SK161PO005	Zdrowie	250,00	1,79	25
SK	2007SK161PO001	Społeczeństwo informacyjne	843,60	1,79	10
SK	2007SK16UPO001	Badania i rozwój	1 209,42	1,30	10
SK	2007SK161PO002	Środowisko naturalne	1 820,00	0,33	10
SK	2007SK161PO004	Transport	3 160,15	0,74	10
SK	2007SK161PO003	Regionalny PO	1 554,50	0,32	10
SK	2007SK161PO007	Pomoc techniczna	97,60	1,79	10
SK	2007SK162PO001	Bratysława	95,21	1,79	10
UK	2007UK162PO001	Lowlands i Uplands Szkocji	375,96	5,98	8,42
UK	2007UK161PO002	Zachodnia Walia i Valleys	1 250,38	0,36	5
UK	2007UK162PO012	Wschodnia Walia	72,45	0,36	5

146.

jest poinformowany o przepisach zawartych nowych ramach regulacyjnych na okres programowania 2014-2020, które stanowią, że poważne uchybienia w rozumieniu rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 480/2014 47 , wykryte przez Komisję lub Trybunał Obrachunkowy po przedstawieniu rozliczeń, spowodują korekty finansowe netto w odpowiednich programach; wzywa Komisję, aby przedstawiła listę takich przypadków odpowiednio wcześnie przed procedurą udzielania absolutorium Komisji za rok 2014;

147.

z zadowoleniem przyjmuje usprawnione procedury kontroli i audytu przewidziane w ramach regulacyjnych na okres programowania 2014-2020, w szczególności w odniesieniu do weryfikacji i kontroli zarządczych przed poświadczeniem rocznych sprawozdań finansowych programu oraz przedłożeniem Komisji przez instytucje zarządzające deklaracji zarządczych; zauważa, że zdolności Komisji do podejmowania działań naprawczych zostały jeszcze bardziej zwiększone przez zniesienie możliwości ponownego wykorzystania przez państwa członkowskie funduszy, co prowadzi do korekt finansowych netto; z zadowoleniem przyjmuje utworzenie centrum kompetencji ds. budowania zdolności administracyjnych w związku z europejskimi funduszami strukturalnych i inwestycyjnymi; popiera większe zorientowanie na wyniki i koncentrację tematyczną polityki spójności, co powinno zapewnić przejście od kryteriów absorpcji funduszy do jakości wydanych środków, oraz wysoką wartość dodaną współfinansowanych działań.

148.

przypomina o tekście ustępu 165 swojej rezolucji towarzyszącej decyzji o udzieleniu Komisji absolutorium z wykonania budżetu za 2012 r., w którym to ustępie Parlament zwrócił o ujednolicenie trybu postępowania w przypadku błędów przy udzielaniu zamówień publicznych w ramach zarządzania dzielonego; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w swojej decyzji C(2013)9527 z dnia 19 grudnia 2013 r. w sprawie określenia i zatwierdzenia wytycznych dotyczących określania korekt finansowych dokonywanych przez Komisję w odniesieniu do wydatków finansowanych przez Unię w ramach zarządzania dzielonego, Komisja przystąpiła do ujednolicenia trybu postępowania w przypadku nieprzestrzegania przepisów dotyczących zamówień publicznych; podkreśla, że dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE 48 ma być wdrożona przez państwa członkowskie do dnia 18 kwietnia 2016 r.; uważa, że przyniesie to istotne zmiany w procedurze udzielania zamówień publicznych i może wymagać dalszych zmian metodologicznych;

152.

zachęca Komisję do opracowania mechanizmu wymiany informacji między krajowymi organami odpowiedzialnymi za kontrolę, aby umożliwić wzajemne porównywanie zapisów księgowych związanych z transakcjami zawartymi pomiędzy dwoma państwami członkowskimi lub ich większą liczbą w celu zwalczania transgra-nicznych nadużyć w ramach funduszy strukturalnych, a w związku z nowymi postanowieniami wieloletnich ram finansowych na lata 2014-2020, w szerszej kategorii europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych (Europejski Fundusz Społeczny, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Fundusz Spójności (FS), Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) Europejski Fundusz Morski i Rybacki), aby zagwarantować stosowanie horyzontalnego podejścia do kwestii ochrony finansowych interesów Unii Europejskiej;

154.

ubolewa nad faktem, że w 2013 r. 397,8 mln EUR musiało zostać umorzonych, z czego 296,7 mln EUR tylko z Republiki Czeskiej; uważa, że umorzenia są sprzeczne z należytym zarządzaniem finansami; wyraża zaniepokojenie z powodu utrzymującej się niemożności absorpcji przyznanych środków finansowych przez niektóre regiony i wzywa Komisję do wskazania problemów regionalnych leżących u podstaw takiej niezdolności absorpcji; wzywa ponadto Komisję do przygotowania i przedstawienia szczegółowego planu zwiększenia zdolności absorpcyjnej funduszy w regionach o szczególnie niskim poziomie absorpcji środków finansowych;

156.

stwierdza, że instytucje zarządzające państw członkowskich poinformowały o ogólnej liczbie 941 instrumentów inżynierii finansowej działających pod koniec 2013 r. w 25 państwach członkowskich: 91 % to instrumenty inżynierii finansowej dla przedsiębiorstw, 6 % dla przedsięwzięć inwestycyjnych na obszarach miejskich, 3 % dla funduszy strukturalnych na projekty dotyczące efektywności energetycznej/energii odnawialnej; zauważa, że ogólna wartość wkładu programów operacyjnych wpłaconego na instrumenty inżynierii finansowej wyniosła 14 278,20 mln EUR, w tym 9 597,62 mln EUR w systemie funduszy strukturalnych; zauważa, że zaledwie dwa lata przed zakończeniem programu tylko 47 % wkładu programów operacyjnych, czyli 6 678,20 mln EUR, zostało wypłaconych końcowym beneficjentom;

157.

jest zaniepokojony wnioskami Komisji zawartymi w skonsolidowanym sprawozdaniu rocznym z wdrażania instrumentów inżynierii finansowej za 2013 r. - zgodnie z art. 67 ust. 2 lit. j) rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 49 - zgodnie z którymi instytucje zarządzające w państwach członkowskich nie przedstawiły pełnego obrazu wdrażania instrumentów inżynierii finansowej oraz że niektóre dane pokazują "nieścisłości" co do danych dotyczących instrumentów inżynierii finansowej na Węgrzech i we Włoszech;

Grecja

158.

jest zaniepokojona realizacją priorytetowych projektów w Grecji w ramach grupy zadaniowej ds. zarządzania; zauważa, że trzeba przyspieszyć realizację 48 priorytetowych projektów; zauważa, że według Komisji główne problemy to: a) opóźnienia na etapie dojrzewania; b) opóźnienia w wydawaniu licencji; c) rozwiązywanie umów z powodu braku płynności finansowej wykonawców; oraz d) długo rozpatrywane odwołania sądowe w trakcie postępowań o udzielanie zamówień; w związku z tym wzywa Komisję do przedstawienia aktualnych informacji o priorytetowych projektach na potrzeby sprawozdania monitorującego za rok 2013 r.;

Jezioro Trazymeńskie

160.

przyjmuje do wiadomości, że Unia finansowała modernizację sieci dystrybucji wody w mieście Skorkov (CZ) w kwocie 1,1 mln EUR; jest zaniepokojony faktem, że władze gminy oddały eksploatację systemu dystrybucji wody w ręce przedsiębiorstwa, które zarządza już lokalnym systemem kanalizacji; zauważa, że system kanalizacji był również współfinansowany z funduszy unijnych w kwocie 1,4 mln EUR oraz że cena za dostawę pitnej wody wzrosła o 45 %; uważa, że woda pitna stanowi dobro publiczne i że wszyscy obywatele muszą mieć dostęp do wysokiej jakości wody pitnej w rozsądnej cenie;

162.

zapoznał się ze sprawozdaniem Komisji dotyczącym Funduszu Solidarności Unii Europejskiej za rok 2013 50 ; wyraża zdziwienie, że kwestie wymienione w sprawozdaniu specjalnym Trybunału Obrachunkowego nr 24/2012 i poparte rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie sprawozdań specjalnych Trybunału Obrachunkowego w kontekście absolutorium dla Komisji za rok 2012 51 nie zostały rozwiązane; wzywa Komisję do wyjaśnienia, w jaki sposób kwestia nieprawidłowości w zakresie udzielenia pomocy nadzwyczajnej regionowi Abruzzi, wykrytych przez Trybunał Obrachunkowy, została rozwiązana w ramach zmienionego rozporządzenia w sprawie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej, które weszło w życie z dniem 28 czerwca 2014 r., w szczególności w odniesieniu do ustanowienia aktualnych krajowych planów zarządzania na wypadek klęski, uregulowania kwestii pilnych zamówień, utworzenia tymczasowych miejsc zakwaterowania w rejonach dotkniętych klęską oraz zwrotu do budżetu Unii wszelkich dochodów wygenerowanych przez projekty finansowane ze środków Funduszu Solidarności;

Środki, jakie należy podjąć

164.

wzywa Komisję, aby zgodnie z art. 32 ust. 5 rozporządzenia finansowego oceniła kontrole pierwszego szczebla przeprowadzone w okresie programowania 2007-2013; wzywa Komisję, aby do sprawozdania z rocznej działalności DG REGIO dodała ocenę wiarygodności informacji przekazanych przez jednostki certyfikujące w państwach członkowskich; przyjmuje z zadowoleniem oceny przeprowadzone od 2010 r. poprzez ukierunkowane audyty programów o wysokim stopniu ryzyka w ramach swojego kontrolnego postępowania wyjaśniającego "Niwelowanie różnic w poświadczaniu";

171.

dostrzega starania Komisji na rzecz stworzenia kultury wyników; apeluje w związku z tym do Komisji (DG REGIO) o zamieszczanie w planie zarządzania i rocznym sprawozdaniu z działalności oceny swoich prac związanych ze zwiększeniem wydajności, skuteczności i oddziaływania polityki spójności; zwraca się do Komisji, aby poza kontrolowaniem wykonania budżetu sprawdzała wyniki w odniesieniu do celów i lepszego wykorzystywania ocen oraz o wspieranie państw członkowskich i ich instytucji zarządzających w podnoszeniu jakości sprawozdań z oceny; podkreśla w tym kontekście, że w przyszłości należy uwzględnić i przeanalizować wyniki przedsięwzięć, zwrot z inwestycji, a także faktyczną wartość dodaną dla gospodarki, zatrudnienia i rozwoju regionalnego;

Zatrudnienie i sprawy społeczne

Strategia Europa 2020

172.

podkreśla, że środki z EFS w znaczący sposób przyczyniają się do osiągnięcia celów w dziedzinie zatrudnienia i polityki społecznej; zauważa, że w roku, którego dotyczy sprawozdanie, udostępniono środki na płatności na te cele w wysokości 14,1 mld EUR, z czego 98 % z ESF; uważa jednak, że potrzebna jest ocena wyników funduszu wskazująca nie tyle współczynnik absorpcji funduszu, ile jego rzeczywistą zdolność do tworzenia miejsc pracy i umożliwienia bezrobotnym powrotu na rynek pracy; wzywa do przeprowadzenia szczegółowej analizy uzyskanych wyników do końca roku, która to analiza będzie stanowiła podstawę oceny politycznej EFS;

176.

podkreśla, że zmniejszenie bezrobocia wśród ludzi młodych jest sprawą szczególnie pilną; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że ponad 12,4 mld EUR z ESF i Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych zostało przeznaczonych na zwalczanie bezrobocia wśród ludzi młodych w nowym okresie programowania; wzywa Komisję do wspierania państw członkowskich w wykorzystywaniu funduszy unijnych i do upewnienia się, że pieniądze te zostaną wydane na wskazane cele; wzywa Komisję do utworzenia na okres programowania 2014-2020 systemu umożliwiającego informowanie o postępach w integrowaniu z rynkiem pracy osób lub grup osób znajdujących się w trudnym położeniu (np. młodzieży, ludzi starszych, długotrwale bezrobotnych, Romów);

Romowie

177.

zwraca uwagę, że środki dostępne na integrację Romów nie zawsze były wydatkowane na ten cel; jest zaniepokojony, że wielu Romów doświadcza dyskryminacji i wykluczenia społecznego oraz żyje w bardzo złych warunkach społeczno-gospodarczych; jest również szczególnie zaniepokojony informacjami, że zgodnie z badaniem zrealizowanym przez Agencję Praw Podstawowych Unii Europejskiej w 2012 r. 53 90 % średniego dochodu gospodarstw domowych Romów było poniżej krajowych progów ubóstwa i że średnio ok. 45 % ludności romskiej żyje w bardzo trudnych warunkach mieszkaniowych;

179.

stwierdza, że na 182 transakcji skontrolowanych przez Trybunał 50 (tj. 27 %) zawierało błędy; zauważa, że na podstawie 30 skwantyfikowanych błędów Trybunał szacuje, że najbardziej prawdopodobny poziom błędu wynosi 3,1 % (3,2 % w 2012 r.); zauważa, że w 13 przypadkach skwantyfikowanych błędów popełnionych przez beneficjentów końcowych władze krajowe dysponowały wystarczającymi informacjami, aby wykryć i skorygować te błędy lub im zapobiec przed zadeklarowaniem Komisji poniesionych wydatków; jest zdania, że gdyby wszystkich tych informacji użyto do skorygowania błędów, najbardziej prawdopodobny poziom błędu oszacowany dla tego rozdziału byłby o 1,3 punktu procentowego niższy; podkreśla, że na państwach członkowskich spoczywa duża odpowiedzialność za prawidłowe i zgodne z prawem realizowanie budżetu Unii, gdy są one odpowiedzialne za zarządzanie funduszami unijnymi;

182.

odnotowuje zalecenie Trybunału Obrachunkowego, według którego Komisja powinna przenalizować wspólnie z państwami członkowskimi uchybienia stwierdzone w ramach przeprowadzonego przez DG EMPL i opartego na ocenie ryzyka tematycznego audytu weryfikacji zarządzania, a ponadto z zadowoleniem przyjmuje nowe wytyczne opracowane przez Komisję w celu dalszego wzmacniania wiarygodności weryfikacji zarządzania w okresie programowania 2014-2020; zauważa, że wytyczne te, oparte na doświadczeniach zdobytych w poprzednim okresie programowania, zostały przedstawione państwom członkowskim i zostaną wydane w pierwszej połowie 2015 r.; podkreśla, że niezwykle ważne jest, by organy w państwach członkowskich wykorzystywały informacje, którymi dysponują, do wykrywania i korygowania błędów przed wystąpieniem do Komisji o zwrot kosztów, co obniży znacząco poziom błędu w obszarze zatrudnienia i spraw społecznych;

183.

zachęca DG EMPL do dalszego dążenia do realizacji celu polegającego na unikaniu błędów w EFS zamiast ich korygowania i wspiera wysiłki DG EMPL mające na celu udzielanie pomocy państwom członkowskim o najwyższych poziomach błędu w EFS przy usprawnieniu ich systemów za pośrednictwem najlepszych dostępnych praktyk; w tym kontekście odnotowuje, że potencjał administracyjny i organizacja DG EMPL powinny zostać dostosowane do jej zadań i obowiązków wobec państw członkowskich;

Rzetelność sprawozdawczości państw członkowskich

184.

ubolewa, że wadliwe kontrole pierwszego szczebla przeprowadzane przez krajowe systemy zarządzania i kontroli nadal były głównym źródłem błędów; jest głęboko zaniepokojony faktem, że państwa członkowskie wydają się mniej sumienne przy wydatkowaniu funduszy unijnych w porównaniu ze sposobem wydatkowania środków z budżetu krajowego, podczas gdy spoczywa na nich istotna odpowiedzialność za prawidłowe i zgodne z prawem wdrażanie budżetu Unii, gdy są one odpowiedzialne za zarządzanie funduszami unijnymi; zauważa, że w następujących programach wykazano szczególne niedociągnięcia systemowe: Polska, Hiszpania (Kastylia-Leon), Rumunia, Portugalia, Włochy (Sycylia), Niemcy (Bund), Niemcy (Turyngia), Republika Czeska i Węgry; zauważa, że dodatkowo tematyczne audyty Komisji wykazały luki w systemach zarządzania i kontroli programów operacyjnych w Irlandii (ludzki kapitał inwestycyjny), na Słowacji (edukacja) i w Hiszpanii (Comunidad Valenciana);

185.

zwraca uwagę, że przy przeglądzie poziomów błędów zgłoszonych przez państwa członkowskie w rocznych sprawozdaniach audytowych (RSA) Komisja zwiększyła poziom błędu o ponad 2 % dla następujących programów operacyjnych (PO):

Państwo członkowskie	Numer PO		Płatności okresowe w 2013 r., w EUR	Poziom błędu w RSA PC (%)	Korekta Komisji (%)	Różnica (%)
IT	2007IT052PO009	Bolzano	934 530	4,95	7,11	2,16
CZ	2007CZ052PO001	Praha Adapabilita		3,58	6,45	2,87
SK	2007SK05UPO002	PO dot. zatrudnienia i włączenia społ.	86 718 231	1,65	4,66	3,01
UK	2007UK052PO002	Lowlands i Uplands Szkocji	74 251 497	1,95	10,59	8,64
IT	2007IT052PO001	Abruzja		0,2	15,9	15,88
ES	2007ES052PO011	La Rioja		0,38	37,76	37,38

Ponadto Komisja uznała, że roczne sprawozdania audytowe dla następujących PO są całkowicie niewiarygodne i zastosowała korektę zryczałtowaną:

Państwo członkowskie	Numer PO		Płatności okresowe w 2013 r., w EUR	Poziom błędu w RSA PC (%)	Kor. zrycz. Komisji (%)	Różnica (%)
LU	2007LU052PO001	PO EFS	4 285 659	0,46	2,0	1,54
IT	2007IT051PO001	Kampania	77 486 332	0,38	2,0	1,62
BE	2007BE052PO001	Wspólnota niemieckojęzyczna		0,0	2,0	2
ES	2007ES052PO002	Kastylia i Leon	10 607 012	0,0	2,0	2,0
BE	2007BE052PO003	Państwo federalne		3,66	5,0	1,34
IT	2007IT051PO007	Krajowy PO dot. edukacji	78 589 393	0,4	5,0	4,6
BE	2007BE052PO005	Flandria	118 201 220	1,61	10,0	8,39
UK	2007UK051PO002	Zachodnia Walia i Valleys	149 600 091	0,36	10,0	9,64
UK	2007UK052PO001	Wschodnia Walia	9 476 602	0,36	10,0	9,64
IT	2007IT052PO012	Toskania	61 978 561	1,11	25	23,89
IT	2007IT052PO016	Sardynia	23 478 530	0,13	25	24,87

187.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w 2013 r. Komisja kontynuowała ścisłą politykę wstrzymywania i zawieszania płatności; w tym kontekście uważa za godne uwagi, że w 2013 r. Komisja zastosowała korekty finansowe na kwotę 842 mln EUR, z czego 153 mln EUR na lata 1994-1999, 472 mln EUR na lata 2000-2006, a 217 mln EUR na lata 2007-2013; zauważa, że w tych trzech okresach programowania w następujących państwach członkowskich stwierdzono najwyższy poziom korekty finansowej:

Państwo członkowskie	Skumulowana zaakceptowana/postanowiona korekta finansowa (w mln EUR)	Skumulowana zastosowana korekta finansowa (w mln EUR)
Włochy	497,7	497,7
Rumunia	312,1	299,1
Hiszpania	1 070,1	1 064,3

188.

zauważa ponadto, że w sporządzonym przez DG EMPL rocznym sprawozdaniu z działalności zgłoszono zastrzeżenie związane z płatnościami dokonanymi w 2013 r. na okres programowania 2007-2013 w postaci obarczonej ryzykiem kwoty 123,2 mln euro; stwierdza, że zastrzeżenie to dotyczy 36 na 118 PO w ramach EFS (w stosunku 27 na 117 PO w 2012 r.):

Okres programowania 2007-2013
Państwo członkowskie	Numer PO	Nazwa	Zastrzeżenie
BELGIA	2007BE051PO001	Konwergencja Hainaut	pełne
	2007BE052PO002	Trojka Walonia-Bruksela	pełne
	2007BE052PO003	Federalny	wizerunkowe
	2007BE052PO004	Bruksela-stolica: zatrudnienie i spójność społeczna	wizerunkowe
	2007BE052PO005	Flandria	pełne
REPUBLIKA CZESKA	2007CZ052PO001	Praha Adaptabilita	wizerunkowe
REPUBLIKA CZESKA	2007CZ05UPO001	Zasoby ludzkie i zatrudnienie	częściowe wizerunkowe
FRANCJA	2007FR052PO001	Krajowy PO FSE	częściowe
NIEMCY	2007DE051PO002	Meklemburgia-Pomorze Przednie	pełne
NIEMCY	2007DE052PO003	Berlin	pełne
IRLANDIA	2007IE052PO001	Inwestowanie w kapitał ludzki	częściowe wizerunkowe
WŁOCHY	2007IT051PO001	Campania	pełne
	2007IT051PO007	Krajowy PO dot. edukacji	pełne
	2007IT052PO001	Abruzja	częściowe wizerunkowe
	2007IT052PO009	Bolzano	pełne
	2007IT052PO012	Toskania	pełne
	2007IT052PO016	Sardynia	pełne
POLSKA	2007PL051PO001	Program operacyjny Kapitał ludzki	częściowe
RUMUNIA	2007RO051PO001	Rozwój zasobów ludzkich	pełne
SŁOWACJA	2007SK05UPO001	PO dot. edukacji	częściowe
SŁOWACJA	2007SK05UPO002	PO dot. zatrudnienia i spójności społecznej	częściowe wizerunkowe
HISZPANIA	2007ES051PO003	Ekstremadura	częściowe
	2007ES051PO005	Andaluzja	pełne
	2007ES052PO003	Comunidad Valenciana	wizerunkowe
	2007ES052PO004	Aragonia	pełne
	2007ES052PO005	Baleary	pełne
	2007ES052PO007	Katalonia	wizerunkowe
	2007ES052PO008	Madrid	częściowe wizerunkowe
	2007ES052PO011	La Rioja	wizerunkowe
	2007ES05UPO001	Zdolność adaptacji i zatrudnienie	częściowe
	2007ES05UPO002	Zwalczanie dyskryminacji	częściowe
	2007ES05UPO003	Wsparcie techniczne	częściowe
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO	2007UK051PO002	Zachodnia Walia i Valleys	pełne
	2007UK052PO001	Wschodnia Walia	pełne
	2007UK052PO002	Lowlands i Uplands Szkocji	pełne
	2007UK052PO003	Irlandia Północna	częściowe
Okres programowania 2000-2006
Państwo członkowskie	Numer PO	Nazwa	Zastrzeżenie
FRANCJA	1999FR053DO001	Krajowy cel 3	wizerunkowe
FRANCJA	2000FR162DO021	Nord-Pas-de-Calais
WŁOCHY	1999IT161PO006	Kalabria
SZWECJA	1999SE161DO001	Norrbotten och Västerbotten
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO	1999GB161DO005	Highlands i wyspy Szkocji
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO	2000GB162DO013	Szkocja Zachodnia

189.

podkreśla, że w 30 na 79 przypadków zastrzeżenia utrzymały się przez co najmniej rok, pomijając powtarzające się zastrzeżenia zgłoszone w odniesieniu do tych samych programow; wzywa Komisję do udzielenia informacji niezbędnych do oceny, czy niedociągnięcia i ich obszary pozostały te same, oraz do wyjaśnienia, dlaczego krajowym organom nie udało się skutecznie poprawić tych błędów; zauważa powtarzające się zastrzeżenia w Belgii (regionalna konkurencyjność i zatrudnienie, zatrudnienie i spójność społeczna), Niemczech (Turyngia i Berlin), Irlandii (inwestowanie w kapitał ludzki), Włoszech (Kampania, umiejętności i rozwój), Słowacji (edukacja), Hiszpanii (Estremadura, Andaluzja, Baleary, Katalonia, Rioja; dostosowanie i zatrudnienie, przeciwdziałanie dyskryminacji, pomoc techniczna) oraz w Zjednoczonym Królestwie (Pogórze Szkockie i Wyspy, niziny i obszary górskie Szkocji); zwraca się w tym kontekście do Komisji o wyjaśnienie przyczyn wielokrotnego powtarzania się tych zastrzeżeń oraz środków, jakie Komisja przyjęła w celu zaradzenia tej sytuacji;

198.

zauważa, że Unia Europejska przeznaczyła 100 mln EUR na instrument mikrofinansowy Progress; przypomina, że Europejski Fundusz Inwestycyjny, który wdraża instrument mikrofinansowy Progress w imieniu Komisji, i Europejski Bank Inwestycyjny poinformowały, że 52 dostawców mikrokredytów w 20 państwach członkowskich podpisało umowy w ramach instrumentu mikrofinansowego Progress i wypłacono już mikroprzedsiębiorcom 31 895 mikropożyczek o wartości 260,78 mln EUR; wyraża w związku z tym zaniepokojenie, że nie zwrócono dostatecznej uwagi na kwestię demokratycznej odpowiedzialności przy opracowywaniu instrumentów finansowych;

Środki, jakie należy podjąć

204.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że proces udzielania absolutorium w większym stopniu koncentruje się na poprawie wyników dzięki pieniądzom unijnych podatników; zachęca w związku z tym Komisję do nasilenia starań, aby udoskonalić obieg informacji zwrotnych w cyklu ocen, tak aby wnioski wyciągnięte z wcześniejszej praktyki i zalecenia zawarte w ocenach przyczyniały się w jeszcze większym stopniu do udoskonalenia procesu decyzyjnego, programowania i świadczenia pomocy unijnej w przyszłości;

207.

jest zdania, że sytuacja ta nie tylko stanowi znaczne ryzyko polityczne i zagraża reputacji Unii i jej wiarygodności jako największego darczyńcy pomocy na świecie, lecz może również zagrozić stabilności budżetowej krajów partnerskich, ponieważ powoduje luki w ich budżetach; obawia się, że rozbieżność ta może w 2015 r. stać się bardzo widoczna, kiedy przed końcem roku ogólny poziom oficjalnej pomocy rozwojowej uplasuje się znacznie poniżej zbiorowego celu wynoszącego 0,7 % DNB Unii;

208.

podkreśla, że rok 2013 był drugim rokiem z rzędu, kiedy pomoc humanitarna z budżetu Unii przekroczyła 1,3 mld EUR w środkach na zobowiązania z powodu wystąpienia znacznej liczby kryzysów humanitarnych, które skutkowały ogromem ludzkiego cierpienia; głęboko ubolewa z powodu tego, że brak środków na płatności w tym kryzysowym roku przyniósł niekorzystne konsekwencje dla działalności DG ECHO, którą można było podtrzymać tylko dzięki zmianie harmonogramów płatności, co na koniec roku skutkowało przeniesieniem zaległych płatności w kwocie 160 mln EUR; zwraca się do Rady, by przestrzegała planu płatności uzgodnionego z Parlamentem;

209.

ubolewa z powodu uszczerbku na reputacji doznanego wskutek tych doraźnych działań i wskazuje na paradoks między wzrostem liczby kryzysów humanitarnych na świecie w ostatnich latach i środkami operacyjnymi, jakie Unia podjęła w celu skutecznego opanowania nagłych kryzysów (jak np. otwarcie w maju 2013 r. Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego), z jednej strony, a brakiem środków na płatności, z drugiej strony; obawia się, że sytuacja ta może się pogorszyć, jeśli budżet nie zostanie odpowiednio wzmocniony;

Poziom błędu

215.

ubolewa nad faktem, że w przypadku dziewięciu transakcji odnoszących się do krajowego programu pomocy przedakcesyjnej Komisja wykorzystała procedurę rozliczeń do rozliczenia wydatków w wysokości 150 mln EUR opartych na szacunkach, nie zaś na podstawie poniesionych, zapłaconych i zatwierdzonych kosztów popartych dokumentami potwierdzającymi; podkreśla, że ta praktyka systematycznie stosowana przez DG ds. Rozszerzenia nie jest zgodna z art. 88 rozporządzenia finansowego i art. 100 przepisów wykonawczych do niego; zwraca uwagę, że ta ugruntowana procedura od lat wpływała i wpływa na poświadczenie wiarygodności DG ds. Rozszerzenia, co oznacza, że w 2013 r. 20 % wszystkich wydatków poniesionych przez DG opierało się na szacunkach; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w 2014 r. Komisja opracowała i niezwłocznie wprowadziła w życie system w celu zapewnienia, że rozliczenie zaliczek odbywa się obecnie na podstawie prawidłowo poniesionych i zgłoszonych kosztów; uznaje, że Komisja konsekwentnie zwracała uwagę, iż żadne wydatki nie zostały oficjalnie zatwierdzone i zaakceptowane przez DG ds. Rozszerzenia w ramach procedury rozliczania rachunków, a zatem nie mogło mieć miejsca żadne powiadomienie beneficjenta wskazujące na zatwierdzenie;

219.

zwraca się do Komisji o przesunięcie zasobów osobowych z innych dyrekcji generalnych do DG ds. Handlu w celu zapewnienia, że DG ds. Handlu ma możliwość spełnienia uzasadnionych oczekiwań obywateli Unii i Parlamentu w zakresie większej przejrzystości i dostępu do informacji w kontekście trwających negocjacji handlowych UE i zbliżającego się procesu ratyfikacji, zwłaszcza w odniesieniu do TTIP, CETA i TISA, w efektywny, skuteczny i terminowy sposób, nie będąc zmuszoną do zaniedbywania innych ważnych zadań powierzonych Komisji;

224.

w pełni zgadza się z zaleceniami przedstawionymi w sprawozdaniu specjalnym Trybunału Obrachunkowego nr 13/2014 zatytułowanym "Wsparcie UE na rzecz odbudowy Haiti po trzęsieniu ziemi", w szczególności w odniesieniu do przyjęcia wspólnej strategii DEVCO-ECHO w celu zapewnienia skuteczniejszego połączenia i synergii między podejmowanymi przez nie poszczególnymi działaniami, a także apeluje do Komisji o wdrożenie tych zaleceń we wszystkich swoich obecnych i przyszłych działaniach prowadzonych w związku z klęską żywiołową lub niestabilną sytuacją; zwraca się do Komisji o poinformowanie współustawodawców o wszelkich ograniczeniach budżetowych i prawnych, które utrudniały skuteczne wdrażanie wsparcia Unii na rzecz odbudowy Haiti po trzęsieniu ziemi;

Łączenie instrumentów finansowania

225.

zauważa z zaniepokojeniem, że instrumenty łączone w sektorze energii dotyczą przede wszystkim dużych projektów, zaś mniejszy nacisk kładzie się na lokalne rozwiązania energetyczne; nalega, by Unia powstrzymała się od wypracowywania odgórnego podejścia w kwestii rozwoju infrastruktury energetycznej, aby zapewnić wszystkim powszechny dostęp do energii do 2030 r., mając na uwadze, że wielkoskalowe obiekty infrastrukturalne mogą nie pasować do struktury ekonomicznej i społecznej danego kraju i nie zapewnią dostępu do energii ludziom ubogim, w przypadku których mniejsze, zdecentralizowane i pozasieciowe źródła energii są zazwyczaj bardziej odpowiednim i skutecznym rozwiązaniem;

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB)

227.

jest głęboko zaniepokojony z powodu poważnych zarzutów korupcji skierowanych przeciwko misji Unii Europejskiej w zakresie praworządności w Kosowie (EULEX), które - jeżeli zostaną potwierdzone - podważą integralność reputacji Unii oraz pomocy świadczonej przez nią krajom wdrażającym reformy w dziedzinie praworządności; ponadto jest szczególnie zaniepokojony sposobem, w jaki zareagowano na zarzuty korupcji oraz powolną reakcją ze strony Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych; przyjmuje do wiadomości dochodzenie wszczęte w celu zbadania sprawy EULEX w Kosowie; oczekuje jak najszybciej informacji o wynikach tego dochodzenia oraz podkreśla, że należy prowadzić politykę zerowej tolerancji w sprawach dotyczących korupcji i stosować w praktyce wyciągnięte z takich spraw wnioski;

228.

ubolewa nad znacznymi opóźnieniami dotyczącymi zamówień na podstawowy sprzęt i usługi na potrzeby misji pod egidą wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony WPBiO oraz wynikający z nich negatywny wpływ na funkcjonowanie misji; przypomina, że w swoim sprawozdaniu specjalnym nr 18/2012 zatytułowanym "Pomoc Unii Europejskiej dla Kosowa w zakresie praworządności" Trybunał Obrachunkowy skrytykował ten brak skuteczności i stwierdził, iż określone w rozporządzeniu finansowym zasady udzielania zamówień publicznych "nie przystają do misji w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony, w przypadku których czasami konieczna jest szybka i elastyczna reakcja"; nakłania Komisję do zmiany odnośnych przepisów;

Raport z Zarządzania Pomocą Zewnętrzną (EAMR)

230.

zauważa, że w świetle kluczowych wskaźników skuteczności działania, ustanowionych przez Komisję najlepsze rezultaty uzyskują delegatury Unii w Nepalu i Namibii, ponieważ osiągnęły one poziomy odniesienia ustanowione przez Komisję dla 23 z 26 kluczowych wskaźników skuteczności działania; wyraża ubolewanie, że najgorsze wyniki ma delegatura Unii w Libii, która osiągnęła poziomy odniesienia dla jedynie trzech z 26 KPI, po której plasuje się podobnie nieskuteczna delegatura w Republice Środkowoafrykańskiej, która osiągnęła tylko cztery poziomy odniesienia;

233.

zwraca się do Komisji, by:

235.

zauważa, że od czasu utworzenia w 1994 r. IMG otrzymała, pośrednio lub bezpośrednio, w ramach wspólnego zarządzania, od Komisji ponad 130 mln EUR; zauważa, że w wyniku wstrzymania przez Komisję płatności IMG wniosła sprawę do sądu oraz że status tej organizacji jest przedmiotem kontrowersji; wzywa Komisję, by powzięła jasną decyzję w tej sprawie oraz wzywa Komisję do poinformowania Parlamentu o działaniach następczych po dochodzeniu OLAF-u w 2011 r.; apeluje do Komisji, by przedstawiła Parlamentowi listę wszystkich organizacji, przedsiębiorstw, innych organizacji lub osób, które otrzymały od Komisji zamówienia bez zaproszenia do składania ofert, wraz ze szczegółowym opisem ich statusu prawnego;

Ukraina

241.

odnotowuje, że OLAF opracował sprawozdanie na temat pomocy udzielonej na rzecz obozu uchodźców saharyjskich w Tinduf w Algierii (2003/526); wzywa Komisję, by sprecyzowała działania podjęte w odpowiedzi na ustalenia tego sprawozdania; zauważa, że zgodnie ze sprawozdaniem z dochodzenia UNHRC 56 niezarejes-trowanie uchodźców przez tak długi okres (tj. niemal 30 lat po przybyciu) stanowi "nienormalną i wyjątkową sytuację w historii UNHRC"; wzywa Komisję do zapewnienia, że Algierczycy lub Saharyjczycy objęci zarzutami w sprawozdaniu OLAF nie mają dostępu do pomocy finansowanej opłacanej przez europejskich podatników; wzywa Komisję, by ponownie oceniła i dostosowała pomoc unijną do faktycznych potrzeb ludności w potrzebie i zagwarantowała, że nie zaszkodzi się interesom i potrzebom uchodźców, ponieważ są oni najbardziej podatni na wszelkie nieprawidłowości;

243.

podkreśla, że siódmy program ramowy (7PR) był głównym programem finansowanym przez Komisję; zauważa, że podpisano 809 umów o udzielenie dotacji z udziałem 10 345 uczestników na łączną kwotę 3 439 mln EUR wkładu Unii; zauważa, że 7PR wnosi wkład w starania Unii na rzecz inwestowania w trwałą konkurencyjność, ale zwraca uwagę, że cała UE jest jeszcze daleka od celu zakładającego przeznaczenie co najmniej 3 % PKB na badania i rozwój; zauważa, że osiągnięto pewne postępy, jeśli chodzi o przestrzeganie kluczowych wskaźników efektywności (wydatki brutto na badania i rozwój, część wydatków publicznych na badania i rozwój, postępy we wdrażaniu inicjatywy "Unia innowacji", udział Unii w finansowaniu małych i średnich przedsiębiorstw, skrócenie czasu oczekiwania na przyznanie dotacji);

Błędy

244.

zauważa, że Trybunał Obrachunkowy przeprowadził kontrolę 150 transakcji, w tym 89 transakcji dotyczących badań naukowych (86 związanych z siódmym programem ramowym (7PR), trzy - z szóstym programem ramowym (6PR)), 25 transakcji w ramach programów "Uczenie się przez całe życie" i "Młodzież w działaniu" oraz 36 transakcji dotyczących innych programów; ubolewa, że Trybunał Obrachunkowy ocenił, iż najbardziej prawdopodobny margines błędu wynosi 4,6 % (w 2012 r. 3,9 %);

245.

zauważa, że wydatki w tym obszarze polityki obejmują szeroki zakres celów polityki, takich jak badania naukowe i innowacje, edukacja, bezpieczeństwo, migracja oraz środki zwalczania skutków kryzysu finansowego; zauważa, że Komisja wydała ponad 50 % (5 771 mln EUR) dostępnej kwoty na badania; zauważa, że 45 % budżetu Komisji na badania zrealizowały organy (tj. agencje, wspólne przedsiębiorstwa) spoza dyrekcji generalnej; zauważa, że prawie 90 % wydatków przybrało formę dotacji dla beneficjentów uczestniczących w projektach, a w 2013 r. Komisja zawarła 809 umów o dotacje;

258.

zauważa, że podmioty biorące udział w projektach (organizacja ITER i agencje krajowe - w tym rozwojem Energii Termojądrowej dla Europy) przyznały, że obecny harmonogram i budżet są nierealistyczne, co potwierdziło kilka niezależnych ocen w ciągu ostatnich dwóch lat (2013-2014); zwraca się o kopię zmienionego harmonogramu i budżetu, które zostaną przedłożone Radzie ITER w czerwcu 2015 r.; jest zaniepokojony regularnymi opóźnieniami w programie ITER, co stawia pod znakiem zapytania jego wydajność i skuteczność; jest głęboko zaniepokojony nadzwyczajnymi kosztami, które wpłynęły na opłacalność programu i zagroziły innym europejskim programom, głównie w obszarze polityki badań;

260.

zwraca uwagę na odpowiedzi Komisji na postępy we wdrażaniu projektu Galileo: cztery satelity fazy walidacji orbitalnej programu Galileo zostały z powodzeniem wystrzelone w 2011 r. i w 2012 r.; w 2014 r. pomyślnie zakończono fazę walidacji orbitalnej programu Galileo; potwierdzono projekt systemu, parametry docelowe oraz podstawowy funkcjonowania systemu; infrastruktura naziemna, w tym liczne stacje naziemne na świecie, została ukończona przed rozpoczęciem operacji; z powodzeniem dowiedziono potencjału poszukiwawczo-ratowniczego Galileo dzięki satelitom IOV; wystrzelenie dwóch satelitów (nr 5 i 6) w dniu 22 sierpnia 2014 r. zakończyło się powodzeniem (satelity trafiły na właściwą orbitę), a od grudnia 2014 r. satelity są stopniowo przenoszone na korzystniejszą orbitę, aby zapewnić ich optymalne wykorzystanie; trwa testowanie wyposażenia nawigacyjnego satelitów; spodziewa się, że zostanie poinformowany o dodatkowych kosztach tych niezaplanowanych działań;

261.

zauważa, że w 2013 r. Trybunał Obrachunkowy skontrolował osiem transakcji w dziedzinie transportu i stwierdził, że w przypadku pięciu z nich pojawił się jeden błąd lub większa ich liczba; zwraca uwagę na wzrost procentowego udziału transakcji objętych błędami w 2013 r. (62 %) w porównaniu z 2012 r. (49 %) oraz jest zaniepokojony, że podobnie jak w poprzednich latach Trybunał Obrachunkowy stwierdził kilka błędów związanych z nieprzestrzeganiem przepisów unijnych i krajowych w przypadku skontrolowanych projektów TEN-T; zauważa, że podobnie jak w poprzedzającym roku 2012, tak znowu w 2013 r. DG MOVE nie sformułowała zastrzeżeń dotyczących błędów w zakresie zamówień publicznych; dlatego nalega, by Komisja podjęła niezbędne działania w celu wyeliminowania takich błędów na przyszłość; zwraca uwagę, że niezwykle ważne jest rozszerzenie zakresu kontroli ex ante i ex post beneficjentów otrzymujących dotacje Komisji oraz inne rodzaje finansowania, aby uniknąć niewłaściwego wykorzystywania zasobów udostępnianych przez Wspólnotę i zapewnić weryfikację wydajności; podkreśla, że choć okres finansowania 2007-2013 formalnie zakończył się, w przypadku finansowania działań w zakresie spójności obowiązuje zasada N+2, a to oznacza, że realizacja wielu projektów potrwa jeszcze do końca bieżącego roku;

265.

uważa ogólny poziom wykonania pozycji budżetowych dotyczących środowiska, zdrowia publicznego, działań w dziedzinie klimatu i bezpieczeństwa żywności za zadowalający w 2013 r.; pamiętając o wyraźnej unijnej wartości dodanej w tych dziedzinach oraz poparciu obywateli Unii dla unijnej polityki w zakresie środowiska i klimatu oraz zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności, ponownie przypomina, że na te instrumenty polityczne przeznaczono mniej niż 0,5 % budżetu Unii; wyraża ubolewanie, że w porównaniu z 2012 r. odsetek ten obniżył się z 0,8 % do 0,5 %;

266.

przyjmuje do wiadomości przedstawione w sprawozdaniu rocznym Trybunału Obrachunkowego za rok 2013 obszary polityki, takie jak środowisko naturalne i zdrowie; wyraża zaniepokojenie faktem, że oba te obszary polityki ujęto ponownie w rozdziale poświęconym także rozwojowi obszarów wiejskich i rybołówstwu; ponownie krytykuje taki podział obszarów polityki i wzywa Trybunał Obrachunkowy do zmiany podejścia w następnym sprawozdaniu rocznym; odnosi się w związku z tym do sprawozdania specjalnego Trybunału Obrachunkowego nr 12/2014 zatytułowanego "Czy EFRR jest skutecznym narzędziem finansowania projektów bezpośrednio wspierających różnorodność biologiczną w ramach unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r.?", które podkreśla, że Komisja musi dokładnie monitorować bezpośrednie i pośrednie wydatki na różnorodność biologiczną, w tym na sieć Natura 2000; wzywa państwa członkowskie do ułatwienia tego procesu dzięki przekazywaniu dokładnych danych;

269.

zauważa, że w 2013 r. DG SANCO była odpowiedzialna za realizację 233 928 461 EUR z linii budżetowych przeznaczonych na zdrowie publiczne, z czego pomyślnie wykorzystano 98,1 %; jest świadomy, że mniej więcej 77 % tych środków jest bezpośrednio przekazywanych do trzech agencji zdecentralizowanych (Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób, Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) i Europejska Agencja Leków (EMA)) oraz że wszystkie środki zostały wykorzystane w 100 %, z wyjątkiem EMA i EFSA, w których przypadku niewykorzystanie środków na zobowiązania było związane z wynikiem finansowym za 2012 r.;

Kultura

270.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w 2013 r. wskaźnik wykonania budżetu w przypadku programów realizowanych w latach 2007-2013, w szczególności "Uczenie się przez całe życie", "Kultura", "Media" i "Młodzież w działaniu", wyniósł 100 %; zwraca się o wzmocnienie i podwyższenie budżetu w ramach programów w dziedzinie edukacji i kultury na lata 2014-2020; wyraża szczególne zaniepokojenie faktem, że dysproporcja między ustaloną wysokością środków na zobowiązania a wysokością środków na płatności spowodowała niewykonanie niektórych płatności (osiągając np. w przypadku programu "Erasmus+" niedobór w wysokości 202 mln EUR), co pociągnęło za sobą konsekwencje budżetowe w kolejnym roku; jest poważnie zaniepokojony faktem, że sytuacja ta może się powtórzyć w przypadku nowych programów, szczególnie "Erasmus +" oraz "Kreatywna Europa", co z kolei spowodowałoby niebezpieczną utratę wiarygodności Unii Europejskiej i nadszarpnęłoby zaufanie obywateli do instytucji europejskich, a także miałoby katastrofalne konsekwencje dla uczestników programów i ubolewa nad takim stanem rzeczy;

272.

wyraża zaniepokojenie tym, że - jak poinformowano w sprawozdaniu specjalnym Eurobarometru nr 399 na temat dostępu do kultury i uczestnictwa w niej w 2013 r. - publiczne środki budżetowe na ochronę i promocję dziedzictwa kulturowego na szczeblu europejskim widocznie się kurczą, podobnie rzecz ma się z udziałem w tradycyjnej działalności kulturalnej; w związku z tym uważa, że należy wzmocnić nowe instrumenty unijne mające na celu wspieranie europejskiej agendy kultury, takie jak programy "Kreatywna Europa" i "Horyzont 2020" oraz platforma kulturalna Europeana;

Środki, jakie należy podjąć

273.

odnotowuje, że dyrektor generalny Dyrekcji Generalnej ds. Badań Naukowych i Innowacji wydał ogólne zastrzeżenie, jeśli chodzi o dokładność zestawień poniesionych wydatków (3 664 mln EUR) na PR7 w rocznym sprawozdaniu z działalności dyrekcji generalnej, chociaż on sam spodziewa się, że "skutki finansowe netto błędów" w oparciu o 1 552 zamknięte projekty wyniosą ok. 2,09 %, czyli blisko progu istotności; uważa, że takie zastrzeżenia sprawiają, że pojęcie "należyte zarządzanie finansami" traci na znaczeniu; wzywa zatem dyrektora generalnego do stosowania zastrzeżeń w przyszłości w sposób bardziej konkretny i ukierunkowany;

276.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja dała wreszcie sprawozdawcy dostęp do sprawozdania z kontroli w sprawie kosztów operacyjnych dwóch programów (Uczenie się przez całe życie - 6,9 mln EUR, Młodzież w działaniu - 1,65 mln EUR) działających w Turcji w 2012 i 2013 r.; zauważa, że sprawozdanie zostało przekazane w ramach umowy ramowej; jest zaniepokojony znalezionymi poważnymi uchybieniami, jednak z zadowoleniem przyjmuje środki przedsięwzięte przez tureckie władze, aby przeciwdziałać tej sytuacji; wzywa Komisję, by oceniła, czy będzie trzeba zastosować korekty finansowe;

277.

wzywa Komisję, aby dostarczyła dodatkowych informacji dotyczących wydatków w ramach Programu na rzecz wspierania polityki w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych na czas przed sprawozdaniem Komisji w sprawie działań następczych podjętych w związku z decyzją o udzieleniu absolutorium za rok budżetowy 2013; zauważa, że w przypadku tego programu kwota obarczona ryzykiem mogła wynosić aż 3,4 mln EUR w 2013 r., co oznacza błąd resztowy w wysokości 2,8 %; zauważa, że pomimo tej sytuacji dyrektor generalny Dyrekcji Generalnej ds. Sieci Komunikacyjnych, Treści i Technologii (DG CONNECT) nie wydał zastrzeżenia;

281.

zwraca uwagę, że rozporządzenie (UE, Euratom) nr 883/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady 57 , które weszło w życie z dniem 1 października 2013 r., zobowiązuje OLAF do zagwarantowania niezależnego funkcjonowania sekretariatu komitetu nadzorczego (OLAF-SC) (motyw 40 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 883/2013); na tym etapie nie wie, czy zostały przedsięwzięte środki, aby spełnić ten prawny obowiązek; wzywa Komisję, by podjęła natychmiastowe działania w celu naprawy tej sytuacji;

288.

zwraca uwagę, że w ciągu ostatnich czterech lat (2011-2014) otrzymano łącznie 336 145 podań w ramach wszystkich procedur naboru zainicjowanych przez Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO), że średni koszt rozpatrywania jednego podania szacuje się na 238 EUR oraz że mniej niż 10 % z tych kandydatów umieszczanych jest później na liście rezerwowej; domaga się większej oszczędności pieniędzy podatników dzięki zmniejszeniu biurokracji oraz przedłużeniu ważności list rezerwowych do co najmniej 2 lat; wzywa Komisję do przygotowania w tej sprawie sprawozdania do czerwca 2015 r.;

292.

przypomina, że rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 723/2004 58 wprowadza w załączniku 1.A dwie nowe grupy zaszeregowania, AD 13 i AD 14, dostępne dla personelu bez obowiązków kierowniczych, co wcześniej było zarezerwowane dla A4 (odpowiednik AD 12); wzywa Komisję do zaktualizowania sprawozdania z 2011 r. w sprawie równorzędności rozwoju zawodowego oraz sprawozdania w sprawie wydatków na personel wygenerowanych w 2013 r. przez niepełniący funkcji kierowniczych personel AD 13 i AD 14;

296.

stwierdza, że rozbieżności w wynagrodzeniach urzędników służby cywilnej pracujących w instytucjach Unii oraz pracowników administracji krajowych są nadal bardzo duże, co skutkuje m.in. brakiem mobilności personelu między szczeblem unijnym i krajowym; zwraca się do Komisji o przeprowadzenie szczegółowego badania powodów tych rozbieżności oraz o opracowanie długoterminowej strategii ich zmniejszenia, przy jednoczesnym zwróceniu szczególnej uwagi na różne dodatki (rodzinny, za rozłąkę, dodatki na zagospodarowanie i z tytułu przesiedlenia), urlop roczny, dni wolne, dni na podróż oraz kompensację nadgodzin;

304.

odnotowuje, że w sprawozdaniu za 2013 r. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, że państwa członkowskie przy wyborze projektów w ramach zarządzania dzielonego koncentrowały się przede wszystkim na potrzebie wydatkowania dostępnych środków unijnych, nie zaś na oczekiwanych wynikach; aby odwrócić tę zachętę i przejść na kulturę dobrych wyników, Parlament domaga się zwołania niezależnej grupy roboczej wysokiego szczebla (z udziałem naukowców) ds. wykonania budżetu Unii, tak aby wydać zalecenia umożliwiające strukturalne zorientowanie zachęt na dobre wyniki zamiast wydatkowania, w oparciu o ocenę unijnej wartości dodanej, przy jednoczesnym zachowaniu zgodności z przepisami; uważa, że ustalenia tej grupy wysokiego szczebla powinny być dostępne w odpowiednim czasie przed śródokresowym przeglądem obecnych wieloletnich ram finansowych i stanowić podstawę dla nowego okresu programowania wieloletnich ram finansowych;

305.

ponawia żądanie, by dyrekcje generalne Komisji określiły w swoim planie zarządzania ograniczoną liczbę prostych celów spełniających wymogi Trybunału Obrachunkowego, jeśli chodzi o istotność, porównywalność i wiarygodność oraz związanych z głównymi celami strategii Europa 2020, aby zdawały sprawozdania ze swoich osiągnięć w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności w rozdziale zatytułowanym "osiągnięcia z zakresu polityki" oraz by Komisja sporządziła na tej podstawie sprawozdanie oceniające w sprawie finansów Unii zgodnie z art. 318 TFUE;

308.

nalega, by w wewnętrznej organizacji Komisji, której przewodniczącym jest Jean-Claude Juncker, wzięto pod uwagę, że strategia Unii na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia nie opiera się na działalności pojedynczych DG, lecz obejmuje siedem przekrojowych inicjatyw przewodnich, które za każdym razie są wdrażane przez kilka Dyrekcji Generalnych; nalega, by związana z tym potrzeba koordynacji i współpracy w obrębie Komisji nie przyczyniła się do powstania nowych form biurokracji i obciążeń administracyjnych;

312.

ubolewa, że zgodnie ze sprawozdaniem z kontroli w sprawie sprawozdania finansowego Agencji Wykonawczej ds. Transeuropejskiej Sieci Transportowej 60 agencja ta nie przeprowadza zadowalających weryfikacji ex ante należności za użytkowanie swojej siedziby naliczanych przez zarządcę budynku, co poskutkowało nienależną i nieodzyskaną przez agencję zapłatą podatku VAT w wysokości 113 513 EUR w 2013 r.; zauważa, że agencja wykonawcza nie dysponowała większością związanych z tymi należnościami umów, faktur i pokwitowań; zwraca uwagę na wysoki poziom przeniesionych środków w tytule II (27 % stanowiących równowartość 666 119 EUR), co budzi wątpliwości, jeśli chodzi o należyte zarządzanie finansami przez tę agencję wykonawczą;

Przemyt wyrobów tytoniowych

313.

przypomina, że Parlament zwrócił się w swojej rezolucji towarzyszącej absolutorium dla Komisji za rok budżetowy 2012 o ocenę istniejących umów z czterema koncernami tytoniowymi (Philip Morris International Corporation Inc. (PMI), Japan Tobacco International Corporation, British American Tobacco Corporation i Imperial Tobacco Corporation); zwraca uwagę, że w trakcie wysłuchania przy drzwiach zamkniętych na ten temat Komisja zobowiązała się, iż przedstawi do maja 2015 r. ocenę doświadczeń nabytych w odniesieniu do porozumienia z PMI, które wkrótce wygaśnie.

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 29 kwietnia 2015 r.

w sprawie sprawozdań specjalnych Trybunału Obrachunkowego w kontekście absolutorium dla Komisji za rok 2013

PARLAMENT EUROPEJSKI,

Część I Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 11/2013 pt. "Jak uzyskać wiarygodne dane dotyczące dochodu narodowego brutto (DNB) - bardziej usystematyzowane i lepiej ukierunkowane podejście zwiększyłoby skuteczność weryfikacji przeprowadzanych przez Komisję w tym zakresie"

wzywa Komisję do przeprowadzenia usystematyzowanej i sformalizowanej analizy z uwzględnieniem kosztów i korzyści, która umożliwi jej zaplanowanie weryfikacji i wyznaczenie priorytetowych obszarów lub (pod)procesów kompilacji danych; uważa, że analiza ta powinna uwzględniać ryzyko towarzyszące kompilacji rachunków narodowych państw członkowskich oraz względny udział poszczególnych składników DNB w gospodarce ogółem; uważa, że taka ocena ryzyka powinna opierać się na wszelkich dostępnych informacjach jakościowych i ilościowych ze wszystkich działów Eurostatu i skupiać się na procedurach kompilacji danych przedstawionych przez państwa członkowskie w wykazach DNB i najnowszych sprawozdaniach dotyczących jakości danych DNB;

oczekuje, że weryfikacje prowadzone przez Komisję obejmują usystematyzowaną i sformalizowaną jakościową ocenę ryzyka towarzyszącego procedurom kompilacji danych, opisanym w wykazach DNB, a także szczegółową weryfikację istotnych składników DNB obarczonych ryzykiem; uważa, że wybór składników DNB, które mają zostać poddane szczegółowej weryfikacji, powinien odbywać się zgodnie z analizą kosztów i korzyści opisaną w zaleceniu 1; jest zdania, że zakres i cele weryfikacji szczegółowej powinny być szersze niż w przypadku weryfikacji bezpośredniej przeprowadzanej przez Eurostat w niedawnym cyklu weryfikacji;

wzywa Eurostat, aby oszacowywał, w miarę możliwości, potencjalny wpływ punktów wymagających działania (w przypadku ustaleń kwantyfikowalnych) lub wynikającą z nich kwotę obarczoną ryzykiem (w przypadku ustaleń niekwantyfikowalnych) i ustalał przejrzyste kryteria istotności na potrzeby zgłaszania zastrzeżeń szczegółowych; uważa, że kryteria te powinny mieć charakter jakościowy lub ilościowy; jest zdania, że zasadniczo zastrzeżenia dotyczące poszczególnych składników DNB należy zgłaszać w odniesieniu do punktów wymagających działania, którymi krajowe urzędy statystyczne nie zajęły się w wyznaczonych terminach i których wpływ może być istotny;

wzywa Eurostat, aby ulepszył koordynację pomiędzy działem odpowiedzialnym za weryfikację DNB na potrzeby obliczenia zasobów własnych a innymi działami, zajmującymi się zwłaszcza rachunkami narodowymi; uważa, że w sytuacji gdy potencjalne działania podejmowane przez inne działy Eurostatu mogą mieć wpływ na kompilację produktu krajowego brutto (PKB) i/lub DNB, należy skonsultować to z Komitetem DNB, a ostateczna decyzja w sprawie tych działań powinna zapaść na odpowiednim szczeblu hierarchii w Eurostacie;

wzywa Eurostat do ulepszenia swoich sprawozdań oceniających, tak aby zawierały one kompletną, przejrzystą i spójną ocenę danych DNB przekazanych przez państwa członkowskie; uważa, że wydawane co roku opinie Komitetu DNB powinny zawierać jednoznaczną ocenę, czy dane DNB przekazane przez państwa członkowskie są odpowiednie (lub nie) na potrzeby obliczenia zasobów własnych, a ich treść powinna być zgodna z wymogami rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 68 (rozporządzenie DNB), i czy opinie te są ponadto właściwie wykorzystywane w procedurze budżetowej, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 69 (rozporządzenie w sprawie zasobów własnych);

10.

uważa, że roczne sprawozdania z działalności DG ds. Budżetu i Eurostatu powinny przedstawiać prawdziwy i rzetelny obraz weryfikacji danych DNB przekazanych przez państwa członkowskie, jak również zarządzania zasobami własnymi opartymi na DNB; dlatego apeluje do Komisji, aby zobowiązała Eurostat do regularnego przedstawiania sprawozdań na temat wyników weryfikacji danych DNB, co pozwoli DG ds. Budżetu uzyskać konieczną pewność w kontekście rocznych sprawozdań z działalności;

Część II Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 13/2013 pt. "Pomoc rozwojowa UE dla Azji Środkowej"

20.

zdecydowanie popiera otwarcie pełnoprawnych delegatur Unii we wszystkich krajach Azji Środkowej, co stwarza okazję do zwiększenia obecności Unii i poprawy widoczności jej działalności w tym regionie, do zacieśnienia długofalowej współpracy, zaangażowania na rzecz wszystkich grup społecznych oraz wspierania postępu na drodze do lepszego zrozumienia, praworządności i przestrzegania praw człowieka; uważa, że obecność takich delegatur w znacznym stopniu przyczyni się do realizacji celów pomocy rozwojowej;

Część III Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 15/2013 pt. "Czy komponent" Środowisko "programu LIFE jest skuteczny?"

Część IV Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 16/2013 pt. "Stosowanie modelu jednorazowej kontroli oraz poleganie przez Komisję na pracach krajowych instytucji audytowych w obszarze spójności"

35.

przypomina Komisji o uwagach Parlamentu 70 dotyczących ustaleń Trybunału Obrachunkowego zawartych w sprawozdaniu rocznym za 2012 r., a mianowicie: "Podkreśla, że wyniki kontroli Trybunału Obrachunkowego wskazują na uchybienia podczas kontroli wydatków na pierwszym poziomie [w państwach członkowskich]; zwraca uwagę, że w przypadku 56 % transakcji w ramach polityki regionalnej, w których wystąpiły błędy (kwantyfikowalne i/lub niekwantyfikowalne), organy państw członkowskich dysponowały według Trybunału Obrachunkowego informacjami, które umożliwiały wykrycie i korektę przynajmniej niektórych błędów przed poświadczeniem wydatków Komisji"; zauważa, że dlatego Parlament podtrzymał zgłoszone przez dyrektora generalnego DG REGIO zastrzeżenie dotyczące systemów zarządzania EFRR/Funduszem Spójności/IPA i ich kontroli w okresie programowania 2007-2013 w 17 państwach członkowskich (72 programy) i wezwał do podjęcia szybkich działań;

38.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że od 2009 r. Komisja przeprowadziła szeroko zakrojone kontrole na miejscu w celu oceny prac instytucji audytowych; odnotowuje, że Komisja odbyła 269 misji kontrolnych i oceniła 47 organów kontrolnych odpowiedzialnych za EFRR i 84 organy kontrolne odpowiedzialne za EFS; zauważa, że kontrole te obejmowały odpowiednio około 96 % i 99 % łącznych przydziałów środków; jest zdania, że Komisja powinna przeprowadzać kontrolę wszystkich programów operacyjnych przynajmniej raz na dany okres finansowania;

Część V Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 17/2013 pt. "Finansowanie przez UE działań związanych ze zmianami klimatu w kontekście pomocy zewnętrznej"

50.

wskazuje jednak, że Komisja powinna wykazać się odpowiednimi zdolnościami przywódczymi, aby zmaksymalizować swój międzynarodowy wpływ oraz umocnić narzędzia służące do kształtowania warunków dla unijnej dyplomacji klimatycznej/zielonej dyplomacji w przyszłych latach, w szczególności w celu przestrzegania przyjętych w grudniu 2013 r. poziomów odniesienia w ramach DCI, a jednocześnie twierdzi, że powinno to "przyczynić się do osiągnięcia celu, jakim jest przeznaczenie w budżecie Unii co najmniej 20 % środków na działania na rzecz społeczeństwa niskoemisyjnego i odpornego na zmianę klimatu, zaś w programie dotyczącym globalnych dóbr publicznych i wyzwań należy przeznaczyć co najmniej 25 % jego środków finansowych na działania związane ze zmianą klimatu i środowiskiem" (motyw 20 DCI); podkreśla, że w załączniku IV DCI zaznaczono również, że w programie dotyczącym globalnych dóbr publicznych i wyzwań 27 % środków finansowych przeznaczono na środowisko i zmianę klimatu, a co najmniej 50 % środków z tego programu zostanie wykorzystane na działania związane z klimatem i cele środowiskowe;

51.

zadowoleniem przyjmuje fakt, że w około 40 krajach od 2011 r. zobowiązano się do poprawy wspólnego programowania UE; zauważa jednak, że koordynacja między Komisją a państwami członkowskimi w dziedzinie finansowania działań związanych z klimatem na rzecz krajów rozwijających się nadal wymaga znacznego udoskonalenia, tak aby Unia nie tylko wywiązała się z zobowiązania na rok 2020, lecz również zachowała pozycję lidera w dziedzinie działań na rzecz klimatu i zwalczała korupcję w krajach rozwijających się;

53.

odnotowuje wyjaśnienia, zawarte w sprawozdaniu Komisji w sprawie rozliczalności UE w zakresie finansowania rozwoju, dotyczące trudności z monitorowaniem i sprawozdawczością spowodowanych różnymi praktykami sprawozdawczymi państw członkowskich - sprawozdanie to opublikowano w dniu 3 lipca 2014 r. w formie dokumentu roboczego służb Komisji; w szczególności odnotowuje zawartą w tomie I część dotyczącą finansowania działań związanych z klimatem, w której zamieszczono informacje na temat finansowania przez Unię działań klimatycznych; zauważa, że w sprawozdaniu tym ponownie wymieniono kwotę w wysokości 7,3 mld EUR udostępnioną przez Unię i państwa członkowskie na szybką pomoc finansową, a także wzywa do dalszych udoskonaleń sprawozdawczości w zakresie wpływu i wyników pomocy rozwojowej;

Perspektywy rozwoju

Część VI Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 18/2013 pt. "Wiarygodność wyników kontroli wydatków rolnych przeprowadzanych przez państwa członkowskie"

64.

przypomina Komisji, aby dopilnowała, by napotkane problemy się nie powtarzały; przypomina, że Trybunał Obrachunkowy w swym sprawozdaniu rocznym za rok 2012 przedstawił następujące uwagi:

65.

podkreśla, że w dniu 3 kwietnia 2014 r. Parlament poparł zastrzeżenie zgłoszone przez dyrektora generalnego DG AGRI w jego rocznym sprawozdaniu z działalności za 2012 r. w odniesieniu do niedociągnięć wykrytych przez Komisję i Trybunał Obrachunkowy w zakresie kwalifikowalności gruntów; przypomina, że Parlament zwrócił się w szczególności o poprawne rejestrowanie trwałych użytków rolnych w systemie identyfikacji działek rolnych (LPIS) oraz o informowanie go przez Komisję co sześć miesięcy o dokonanych postępach;

69.

z zadowoleniem przyjmuje zmianę w podejściu DG AGRI do obliczania poziomu błędu resztowego w przypadku pomocy obszarowej oddzielonej od wielkości produkcji w 2012 r., ponieważ uwzględnia ono fakt, że statystyki z kontroli, oświadczenia dyrektorów agencji płatniczych oraz prace prowadzone przez jednostki certyfikujące mogą być obarczone niedociągnięciami mającymi wpływ na ich wiarygodność; apeluje o zastosowanie tego nowego podejścia do wszystkich wydatków w ramach WPR w następnym rocznym sprawozdaniu z działalności DG AGRI;

Część VII Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 1/2014 pt. "Efektywność projektów w zakresie miejskiej komunikacji zbiorowej, które uzyskały wsparcie UE"

77.

mając na uwadze zasadę pomocniczości, ponawia apel do państw członkowskich, zawarty w komunikacie Komisji z dnia 17 grudnia 2013 r. pt. "Wspólne dążenie do osiągnięcia konkurencyjnej i zasobooszczędnej mobilności w miastach" (COM(2013) 913):

78.

wzywa Komisję i władze państw członkowskich, by - uwzględniając negatywny wpływ kryzysu finansowego na korzystanie z systemów transportu - zwracały większą uwagę na cele, wartości docelowe i wskaźniki, zwłaszcza te zawarte w formularzach wniosków projektowych, tak aby określić potencjalne ryzyko i uniknąć optymistycznego nastawienia w przyszłych projektach, zapobiegając w ten sposób opóźnieniom i nadmiernym kosztom, o których wspomniano w sprawozdaniu specjalnym;

84.

domaga się wdrożenia elementów wyszczególnionych w załączniku do ww. komunikatu z dnia 17 grudnia 2013 r., w tym:

Część VIII Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 2/2014 pt. "Czy preferencyjne uzgodnienia handlowe są odpowiednio zarządzane?"

93.

jest zdania, że aby poprawić proces oceny skutków gospodarczych stosowania preferencyjnych uzgodnień handlowych, Komisja powinna:

94.

aby zapewnić lepszą ochronę interesów finansowych Unii, Komisja powinna:

109.

zwraca uwagę, że w związku z tym konieczna może być zmiana art. 134 ust. 1 lit. b) delegowanego rozporządzenia Komisji (UE) nr 1268/2012 74 , ponieważ związanie się instytucji zamawiających tylko z jednym określonym podmiotem gospodarczym lub wykonawcą z przyczyn technicznych lub artystycznych nie powinno stanowić obejścia przepisu ochronnego określonego w lit. e) tego samego ustępu i umożliwiać przekroczenia pierwotnej wartości głównego zamówienia o niewspółmierną kwotę;

Część X Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 4/2014 pt. "Włączenie celów polityki wodnej UE do WPR: częściowy sukces"

115.

apeluje do państw członkowskich, aby zgodnie z ramową dyrektywą wodną:

116.

oczekuje, że Komisja powinna zaproponować odpowiednie mechanizmy, które skutecznie wywierałyby znaczny, pozytywny wpływ na jakość dokumentów programowych państw członkowskich sporządzanych na podstawie ramowej dyrektywy wodnej oraz zapobiegałyby odstępstwom od harmonogramu określonego w tej dyrektywie; uważa, że w tym celu należy określić minimalne warunki wdrożenia ramowej dyrektywy wodnej przed rozdysponowaniem funduszy przeznaczonych na rozwój obszarów wiejskich;

Część XI Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 5/2014 pt. "Kształtowanie się europejskiego nadzoru bankowego - Europejski Urząd Nadzoru Bankowego w zmieniających się warunkach"

125.

z niepokojem zauważa, że Urząd jest niezdolny do wywiązania się ze swojego mandatu w zakresie ochrony konsumentów, w szczególności z powodu braku instrumentów prawnych, które by to umożliwiały, oraz z powodu ograniczonych uprawnień do podejmowania prawnie wiążących decyzji zakazujących oferowania określonych produktów lub prowadzenia określonych rodzajów działalności; podkreśla jednak rolę Wspólnego Komitetu polegającą na ułatwianiu i usprawnianiu wymiany poglądów pomiędzy sektorami i zgadza się z Trybunałem Obrachunkowym, że konieczne są wzmocnione środki ochrony konsumentów w sektorze finansowym Unii;

130.

uważa, że konieczny jest przegląd parametrów dotyczących aktywów ważonych ryzykiem, tak aby nie karać banków najbardziej narażonych na produkty bankowe powiązane z kredytami, ani nie nagradzać banków oferujących marne lub wątpliwej jakości produkty finansowe, takie jak instrumenty pochodne;

Część XII Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 6/2014 pt. "Wsparcie z funduszy polityki spójności na rzecz wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych - czy osiągnięto dobre rezultaty?"

134.

uważa, że zasada efektywności kosztowej powinna być w pełni uwzględniana w instrumentach polityki spójności oraz w innych instrumentach, takich jak europejski program energetyczny na rzecz naprawy gospodarczej, a nie tylko w projektach OZE, nawet jeżeli służą one szerszemu celowi; zwraca uwagę, że koncept efektywności kosztowej można zdefiniować na kilka sposobów; sugeruje w związku z tym, by Komisja i państwa członkowskie omówiły sposoby szerszego uwzględniania tej koncepcji, mając na celu udzielanie skuteczniejszych wytycznych do wdrażania projektów OZE;

138.

podkreśla, że trudności i niestabilność charakteryzujące przyłączanie instalacji OZE do sieci elektroenergetycznych nie tylko hamują inwestycje sektora prywatnego w rozwój energii ze źródeł odnawialnych, ale też podważają gospodarczą i finansową stabilność realizowanych aktualnie projektów, jak i wdrażanie przyszłych programów finansowanych z EFRR i Funduszu Spójności; zachęca Komisję do przeprowadzenia zaktualizowanego przeglądu barier regulacyjnych i technicznych na szczeblu państw członkowskich w celu zapewnienia lepszego dostępu do sieci elektroenergetycznej zarówno małym, jak i dużym projektom OZE;

Część XIII Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 7/2014 pt. "Czy ze środków EFRR skutecznie wspierano rozwój inkubatorów przedsiębiorczości?"

Część XIV Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 8/2014 pt. "Czy Komisja w sposób skuteczny zarządzała włączeniem wsparcia powiązanego z produkcją do systemu płatności jednolitych?"

161.

zauważa, że wskutek tego rolnicy w niektórych sektorach osiągali nadzwyczajne zyski, co samo w sobie nie stanowiło naruszenia obowiązujących przepisów:

wbrew przepisom unijnym władze francuskie nie obniżyły wartości wszystkich uprawnień do płatności w celu sfinansowania wsparcia specjalnego dla rolników (zgodnie z art. 68 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 77 ); wskutek tego wartość wszystkich uprawnień do płatności we Francji była zawyżona o 4,61 %, co odpowiada kwocie 357,3 mln EUR; zauważa, że 74 mln EUR z tej kwoty dotyczyło wsparcia włączonego do systemu płatności jednolitych (SPJ) w 2010 r. oraz że Komisja twierdzi, iż środki naprawcze zostały włączone do planu działania dla Francji;

170.

przypomina Komisji, że art. 317 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że:"Komisja wykonuje budżet we współpracy z Państwami Członkowskimi [...] na własną odpowiedzialność i w granicach przyznanych środków, zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami."; oczekuje zatem, że Komisja udzieli państwom członkowskim wystarczających wskazówek, tak aby mogły one wdrożyć system płatności podstawowych zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, a także oczekuje, że Komisja ustanowi odpowiednie organy monitorujące, tak aby wziąć na siebie ogólną odpowiedzialność za wykonanie budżetu;

Część XV Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 9/2014 pt. "Czy unijne wsparcie na inwestycje i promocję w sektorze wina jest dobrze zarządzane oraz czy wykazano jego wpływ na konkurencyjność win produkowanych w UE?"

178.

podkreśla, że kluczowe znaczenie ma zapewnienie odpowiedniego zestawienia środków politycznych z zakresu inwestycji i promocji; uznaje, że Komisja i państwa członkowskie powinny skuteczniej stosować środki; w odniesieniu do środka w zakresie promocji zauważa zwłaszcza że należy zobligować beneficjentów do wykazania zapotrzebowania na wsparcie unijne, nie należy finansować zwykłych kosztów operacyjnych, zaś wsparcie dla beneficjentów, którzy przedstawiają w każdym okresie programowania programy promocyjne w tych samych krajach docelowych, powinno zostać ograniczone; wskazuje ponadto, że rezultaty działań promocyjnych należy oceniać na poziomie beneficjentów, a nie w odniesieniu do całego sektora wina w Unii;

184.

rozumie, że skutki kryzysu finansowego istotnie wpłynęły na osiągnięcie celów dotyczących wzrostu i zatrudnienia w sektorze akwakultury; podkreśla jednak, że jednego z głównych celów Europejskiego Funduszu Rybackiego (EFR) - wzrostu i zrównoważonego charakteru akwakultury - nie osiągnięto również z innych powodów; podkreśla, że zamiast odnotowywać wzrost, sektor akwakultury pozostawał w stagnacji przez wiele lat, w przeciwieństwie do sytuacji w innych częściach świata;

188.

zauważa, że państwa członkowskie muszą zająć się kwestią słabej selekcji projektów, zamiast przyznawać fundusze na wszystkie projekty, a także muszą dopilnować, by procedura wyboru podlegała szczegółowym zasadom oceny dotyczącej potencjału projektów w zakresie osiągnięcia wyników i korzyści ekonomicznych, które w ujęciu ogólnym przyczynią się do celów Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR), takich jak wzrost i zatrudnienie; podkreśla, że Komisja powinna wspierać w tym państwa członkowskie oraz powinna zachęcać do monitorowania wyników projektów i ustanowić bardziej kompleksową ocenę na etapie po zakończeniu projektu, która byłaby wykorzystywana jako wnioski;

194.

z zadowoleniem przyjmuje wniosek dotyczący nowego systemu monitorowania EFMR, w skład którego będzie wchodzić baza danych na szczeblu państw członkowskich służąca do przechowywania informacji na temat wszystkich operacji, a także sprawozdanie zbiorcze zawierające kluczowe informacje, ale nalega na zrealizowanie tego wniosku przy zachowaniu wysokich standardów;

Część XVII Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 11/2014 pt. "Ustanowienie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych"

204.

domaga się, by ESDZ dążyła do zwiększenia korzyści płynących z ekonomii skali poprzez tworzenie nowych synergii w kwaterze głównej ESDZ i w delegaturach, a także we współpracy z państwami członkowskimi i krajowymi służbami dyplomatycznymi, w duchu prawdziwej unijnej polityki i służby zewnętrznej; z zadowoleniem zauważa, że coraz więcej delegatur Unii i przedstawicielstw dyplomatycznych państw członkowskich ma wspólne siedziby, nawet jeśli skala tego zjawiska wciąż jest ograniczona, a także wyraża uznanie dla ESDZ, która przypisuje tej kwestii nadrzędne znaczenie w swoich działaniach;

Część XVIII Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 12/2014 pt. "Czy EFRR jest skutecznym narzędziem finansowania projektów bezpośrednio wspierających różnorodność biologiczną w ramach unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r.?"

206.

wskazuje, że Konwencja o różnorodności biologicznej (CBD) określa różnorodność biologiczną jako zróżnicowanie wszystkich żywych organizmów pochodzących ze wszystkich źródeł, w tym z ekosystemów lądowych, morskich i innych wodnych ekosystemów oraz zespołów ekologicznych, których są one częścią; zauważa ponadto, że w Konwencji wymieniono kilka głównych zagrożeń dla różnorodności biologicznej, takich jak utrata i rozdrobnienie siedlisk, nadmierna eksploatacja lasów, oceanów, rzek, jezior i gleb, zanieczyszczenie, zmiany klimatu oraz gatunki migrujące, które konkurują z rodzimą florą i fauną;

214.

zwraca uwagę na znaczenie uwzględniania kwestii ochrony i zachowania różnorodności biologicznej w opracowywaniu, wdrażaniu i finansowaniu wszystkich innych strategii unijnych (takich jak rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo, polityka regionalna i spójność regionalna, energia, przemysł, transport, turystyka, współpraca na rzecz rozwoju i pomoc rozwojowa oraz badania i rozwój) w celu zwiększenia spójności sektorowych i budżetowych strategii politycznych Unii oraz zapewnienia przestrzegania przez Unię wiążących zobowiązań dotyczących ochrony różnorodności biologicznej; w tym kontekście należy zacieśnić współpracę lokalnych, regionalnych, krajowych i unijnych organów władzy;

Część XIX Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 13/2014 pt. "Wsparcie UE na rzecz odbudowy Haiti po trzęsieniu ziemi"

219.

ponownie zapewnia o swoim ogólnym zadowoleniu z prac wykonanych i wysiłków podjętych przez służby Komisji w reakcji na trzęsienie ziemi na Haiti w 2010 r., pamiętając, że delegatura Unii i jej pracownicy znajdowali się w skrajnie trudnej sytuacji; z zadowoleniem przyjmuje w związku z tym zdolność Komisji do wycofania płatności i wstrzymania wypłat środków z powodu niezadowalających postępów rządu w zarządzaniu finansami i uchybień w krajowych procedurach zamówień publicznych;

220.

ubolewa z powodu stwierdzonych słabości w koordynacji darczyńców i koordynacji służb Komisji, co również opisano w ocenie współpracy Unii z Republiką Haiti (2008-2012) 81 , opublikowanej w imieniu Komisji; wzywa w związku z tym do lepszego powiązania pomocy humanitarnej z pomocą rozwojową oraz silniejszego powiązania pomocy doraźnej, odbudowy i rozwoju za pośrednictwem stałych ram wzajemnych usług LRRD (łączenie pomocy doraźnej, odbudowy i rozwoju); jest zdania, że w miarę możliwości Dyrekcja Generalna ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności (ECHO) i EuropeAid powinny przyjąć zintegrowane podejście z jasno określonymi celami w zakresie koordynacji oraz spójną strategię dla poszczególnych krajów, równolegle do dzielenia się najlepszymi praktykami; z zadowoleniem przyjmuje w związku z tym uwzględnienie w cyklu finansowania na lata 2014-2020 systematycznego włączania podejścia LRRD; wzywa ponadto służby Komisji, by sprawniej odchodziły od krótkoterminowych działań humanitarnych na rzecz długoterminowych interwencji wspierających rozwój oraz rozwinęły spójną koordynację nie tylko podmiotów unijnych, lecz również koordynacji z priorytetami krajowymi dzięki wspólnej strategii i za pomocą wspólnych ram humanitarnych i ram rozwoju; zwraca się do Komisji o nawiązanie dialogu z Parlamentem w przypadkach, gdy na przeszkodzie skutecznej koordynacji poszczególnych instrumentów finansowych w dziedzinie pomocy humanitarnej i rozwojowej stoją aktualne ramy prawne; uważa ponadto, że zaangażowanie lokalnych organizacji pozarządowych społeczeństwa obywatelskiego może skutkować szerszym korzystaniem z lokalnej bazy wiedzy, aby lepiej móc identyfikować potrzeby w zakresie odbudowy i nadzorować postępy osiągnięte przez władze krajowe;

221.

przypomina o zaleceniach wydanych po wizycie delegacji Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu na Haiti w lutym 2012 r. oraz nalega na istotną konieczność zapewnienia, jako stała zasada, identyfikowalności i rozliczalności unijnych funduszy rozwoju, zwłaszcza dzięki uzależnieniu wsparcia budżetowego od wyników, a w szczególności jasnemu zdefiniowaniu obowiązków administracji krajowej, aby zapewnić odpowiednią przejrzystość, identyfikowalność i rozliczalność; ponawia swój apel o większe skoncentrowanie się na walce z korupcją jako zjawiskiem endemicznym; zauważa, że pomoc humanitarną należy opierać na strategii wyjścia, i podkreśla, że środki należy przekazywać w miarę możliwości za pośrednictwem haitańskich instytucji, w ramach umowy z Kotonu, w celu zapewnienia odpowiedzialności i wzmocnienia organów krajowych, w tym agencji zamówień publicznych, która powinna spełniać funkcję filtra kontrolnego; zwraca się do Komisji i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) o naleganie na wprowadzenie matrycy warunkowości w odniesieniu do sektorowego wsparcia budżetowego;

224.

uważa, że biorąc pod uwagę kontekst szerszy niż konkretna sytuacja na Haiti, należy omówić i udoskonalić środki, aby wzmocnić polityczne ramy interwencji i zmniejszania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi, a ostatecznym celem powinno być ograniczenie do minimum zagrożenia dla życia ludzkiego i dla warunków życia ludzkiego; uważa, że inwestycje w zmniejszanie ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi są niezbędne jako pełnowartościowy element zrównoważonego rozwoju, a ponadto są wysoce opłacalne, ponieważ w porównaniu z opłacaniem rachunków za reagowanie w przypadku katastrof umożliwiają znacznie oszczędniejsze i wydajniejsze wykorzystywanie zasobów;

225.

jest zdania, że sytuacje kryzysowe i brak stabilności wymagają opracowania strategii politycznych odwołujących się do nowych podejść, nowych metod i wiedzy fachowej, w szczególności jeśli chodzi o działania takie jak: (i) identyfikowanie ryzyka na różnych poziomach operacyjnych; (ii) opracowywanie scenariusza i prognoz prawdopodobnych konsekwencji; i (iii) projektowanie instrumentów, aby uniknąć ryzyka i potencjalnych klęsk, ograniczyć je i przygotować się na nie; apeluje o elastyczne podejście, umożliwiające Komisji odpowiednie i szybkie dostosowanie środków i instrumentów pomocowych do sytuacji kryzysu i sytuacji po wystąpieniu kryzysu; zauważa w związku z tym, że Komisja ustanowiła tymczasem system służący mobilizowaniu ekspertów z różnych dziedzin, aby w przypadku niedoboru personelu można było w krótkim czasie wysłać dodatkowy personel do delegatur Unii lub centralnych siedzib służb;

226.

zachęca Komisję i ESDZ do systematycznej pracy nad cyklem zarządzania klęskami żywiołowymi, obejmującym zmniejszanie zagrożenia, gotowość, reagowanie i odbudowę, aby opracować definicję strategicznych ram zarządzania klęskami żywiołowymi i budowania odporności; wzywa Komisję i ESDZ do poinformowania Parlamentu o postępach prac, zwłaszcza w odniesieniu do zarządzania ryzykiem i gotowości na wdrożenie i osiągnięcie celów programu w warunkach po wystąpieniu klęski;

227.

przypomina, że w takich kryzysowych warunkach należy z należytą starannością podchodzić do trafności i skuteczności operacyjnej krajowych ram zarządzania zmniejszaniem ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi, co jest warunkiem wstępnym sukcesu unijnej interwencji; przypomina, że ocena wszelkich krajowych ram zarządzania powinna uwzględniać między innymi istniejące ramy rozliczania z wyników, istniejącą definicję obowiązków na szczeblu centralnym i lokalnym oraz decyzję w tym zakresie, jasny łańcuch dowodzenia i kontroli, kanały informacyjne pomiędzy różnymi podmiotami/darczyńcami, wraz z mechanizmami informacji zwrotnych na temat projektów;

Część XX Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 14/2014 pt. "W jaki sposób instytucje i organy UE obliczają, ograniczają i kompensują własną emisję gazów cieplarnianych?"

232.

zauważa, że unijne instytucje i organy mogą w większym stopniu korzystać z kompensacji emisji gazów cieplarnianych, aby ograniczyć swój ślad węglowy; zgadza się z Trybunałem Obrachunkowym, że "kwestie te mogłyby zostać właściwie rozwiązane poprzez zastosowanie wysokiej jakości kompensacji jako uzupełnienia działań na rzecz ograniczenia emisji (a nie zamiast nich)"; zauważa jednak, że kompensacja powinna stanowić rozwiązanie drugie w kolejności po rozwiązaniu, jakim jest inwestowanie tych środków w dalsze udoskonalenie polityki środowiskowej instytucji i organów unijnych;

234.

podkreśla, że przy wdrażaniu tej polityki kluczowym aspektem pozostaje czynnik ludzki; wzywa zatem kadrę zarządczą instytucji i organów unijnych odpowiedzialną za tę politykę do szkolenia się oraz dalszego doskonalenia umiejętności i zwiększania wiedzy o tym, jak ważne dla instytucji jest ograniczanie emisji gazów cieplarnianych; wyraża nadzieję, że powołanie w 2014 r. nowego kolegium komisarzy będzie okazją do nowego otwarcia w dziedzinie wdrażania ostrzejszych norm w Komisji i jej agencjach;

Część XXI Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 15/2014 pt. "Fundusz Granic Zewnętrznych przyczynił się do większej solidarności finansowej, lecz konieczne jest znalezienie lepszych metod pomiaru jego wyników i dalsze zwiększenie jego wartości dodanej dla UE"

237.

zwraca uwagę, że podobne problemy mogą się pojawić w odniesieniu do celów instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz stanowiącego część Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, gdyż instrument ten jest korzystny zarówno z punktu widzenia solidarności między państwami członkowskimi w zakresie zarządzania kontrolą granic, jak i przeprowadzania jednolitych kontroli granic zewnętrznych na wysokim poziomie oraz skutecznego rozpatrywania wniosków o wizy Schengen przy poszanowaniu zobowiązań Unii na rzecz podstawowych wolności i praw człowieka;

243.

wyraża zaniepokojenie z powodu nieprawidłowości, jakich Trybunał Obrachunkowy dopatrzył się w różnych krajowych strategiach w dziedzinie zamówień publicznych, oraz stwierdza, że klauzula wyjątkowa dotycząca zamówień w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa nie może być stosowana w przypadkach, w których możliwe byłoby zastosowanie mniej restrykcyjnych procedur bez uszczerbku dla bezpieczeństwa; zaleca usprawnienie procedur udzielania zamówień w celu zapewnienia terminowej realizacji finansowania;

Część XXII Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 16/2014 pt. "Skuteczność łączenia dotacji z regionalnych instrumentów inwestycyjnych z pożyczkami z instytucji finansowych w celu wsparcia polityki zewnętrznej UE"

249.

podkreśla, że korzystanie z wszelkich nowych instrumentów finansowych i łączenie źródeł finansowania musi pozostać zgodne z celami polityki Unii w dziedzinie rozwoju wyznaczonymi w oparciu o kryteria oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA) i zapisanymi w programie działań na rzecz zmian, czyli zmierzać do poprawy jakości, wydajności, zrównoważonego charakteru i szybkości wdrażania unijnych interwencji; jest zdania, że instrumenty te muszą być ukierunkowane na priorytety Unii o najwyższej ekonomicznej i nieekonomicznej wartości dodanej i największym wpływie, i uważa, że należy je wykorzystywać strategicznie w sektorach, w których wsparcie finansowe ze strony Unii ma kluczowe znaczenie dla rentowności inwestycji, a instrumenty łączone mogą przynieść największe korzyści; ubolewa w związku z tym, że w specjalnym sprawozdaniu skoncentrowano się głównie na finansowych aspektach łączonego finansowania obejmującego dotacje z regionalnych instrumentów inwestycyjnych, nie oceniono natomiast wystarczająco jego wydajności i skuteczności;

251.

odnotowuje wyniki przeglądu przeprowadzonego przez unijną platformę na rzecz instrumentów łączonych w ramach współpracy zewnętrznej, której pierwotnym celem było podniesienie skuteczności, wydajności i jakości dotychczasowych mechanizmów i instrumentów łączonych, przy uwzględnieniu faktu, że ujednolicenie podstawowych zasad, obowiązujących we wszystkich mechanizmach regionalnych i instrumentach finansowych, będzie sprawą najwyższej wagi w kolejnych wieloletnich ramach finansowych; zgodnie z wynikami powyborczego przeglądu wieloletnich ram finansowych zachęca Komisję i ESDZ do kontynuowania zorganizowanego/strategicznego dialogu poświęconego tej sprawie, a zwłaszcza temu, jak trwale zapewnić i zwiększyć przejrzystość i rozliczalność;

254.

domaga się, by podstawową i stale przestrzeganą zasadą było monitorowanie wyników oraz średnio- i długoterminowych skutków zrealizowanych przedsięwzięć w sprawach społecznych i środowiskowych oraz w dziedzinie praw człowieka, a także nawiązywanie do tych wyników w dalszych działaniach; uważa, że ustalenia płynące z takich ocen nadzorczych należy wykorzystywać bezpośrednio do informowania o osiągniętych celach długoterminowych oraz do poprawy etapu planowania/selekcji projektów w kolejnych cyklach finansowania;

257.

jest zdania, że należy bezwzględnie opracować odpowiednie struktury zarządzania poszczególnych instrumentów, by zachęcać kraje odbierające pomoc, beneficjentów lub zainteresowane strony do przejmowania odpowiedzialności za te instrumenty; przypomina, że rozwój łączonej oficjalnej pomocy rozwojowej przekazywanej za pośrednictwem takich instrumentów wymaga dobrze zorganizowanej współpracy między Komisją i Europejską Służbą Działań Zewnętrznych (ESDZ) a Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (EBI), państwami członkowskimi i Parlamentem; apeluje o większe zaangażowanie delegatur Unii w proces podejmowania decyzji, zwłaszcza na etapie wskazywania przedsięwzięć, co może się wyrażać w udziale w ocenach ex ante lub ocenach wpływu, a ogólniej rzecz biorąc o zapewnienie silnej pozycji Unii w dialogu politycznym z krajami partnerskimi i kontaktów z miejscowym społeczeństwem obywatelskim;

258.

z naciskiem podkreśla konieczność osiągnięcia jak najwyższego poziomu przejrzystości i rozliczalności dzięki dostępowi do wyczerpujących i rzetelnych informacji budżetowych i danych finansowych dotyczących przedsięwzięć finansowanych z tych instrumentów inwestycyjnych, by umożliwić Parlamentowi wykonywanie prawa do sprawowania kontroli i wyrażania zgody; wzywa do przedkładania Parlamentowi regularnych sprawozdań z wykorzystania tych instrumentów finansowych oraz z osiąganych wyników, a zwłaszcza z oceny dźwigni finansowej i niefinansowej oraz zasady dodatkowości, a zarazem przypomina o konieczności przestrzegania przepisów art. 140 rozporządzenia finansowego;

Część XXIII Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 17/2014 pt. "Czy unijna inicjatywa w zakresie centrów doskonałości może skutecznie przyczynić się do ograniczenia zagrożeń chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych pochodzących spoza UE?"

Część XXIV Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 19/2014 pt. "Unijna pomoc przedakcesyjna dla Serbii"

275.

wzywa Komisję i delegaturę Unii w Serbii, aby zapobiegły problemom, które wystąpiły w pierwszej części okresu programowania 2007-2013, mianowicie wybieraniu projektów niedopracowanych lub problematycznych; wspiera współpracę Komisji z władzami serbskimi, której celem jest rozwiązanie stwierdzonych problemów, takich jak brak wsparcia ze strony organów krajowych, brak koordynacji międzyinstytucjonalnej, niewystarczające dopracowanie projektów, nieprecyzyjne określenie zakresu zadań, niezrównoważone rozwiązania w zakresie finansowania i niewyciągnięcie wniosków z błędów popełnionych przy realizacji wcześniejszych projektów;

Część XXV Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 20/2014 pt. "Czy wsparcie ze środków EFRR na rzecz MŚP w obszarze handlu elektronicznego jest skuteczne?"

Część XXVI Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 21/2014 pt. "Infrastruktura portów lotniczych finansowana ze środków UE: znikome korzyści w stosunku do kosztów"

292.

popiera zalecenie Trybunału Obrachunkowego, aby państwa członkowskie przygotowały spójne plany rozwoju lotnisk, i zaleca, aby plany te zostały zatwierdzone przez Komisję przed przyznaniem jakiegokolwiek finansowania w odniesieniu do danego projektu; zaleca ponadto, aby te plany regionalne, krajowe i ponadnarodowe uwzględniały nie tylko transport lotniczy, lecz także inne rodzaje transportu publicznego oferujące czas podróży porównywalny do czasu lotu, w tym pociągi i autobusy, w celu uniknięcia nasycenia rynku i zwiększenia rentowności usług;

1 Dz.U. L 66 z 8.3.2013.

2 Dz.U. C 403 z 13.11.2014, s. 1.

3 Dz.U. C 398 z 12.11.2014, s. 1.

4 Dz.U. C 403 z 13.11.2014, s. 128.

5 Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

6 Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.

7 Teksty przyjęte tego dnia, P8_TA(2015)0119 (zob. s. 68 niniejszego Dziennika Urzędowego).

8 Zob. sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 11/2013, ust. 93-97.

9 Zob. ww. rezolucję Parlamentu z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie sprawozdań specjalnych Trybunału Obrachunkowego sporządzonych w kontekście absolutorium udzielonego Komisji za rok 2013, część I.

10 Zob. komunikat Komisji z dnia 29 września 2014 r. w sprawie ochrony budżetu UE do końca 2013 r. (COM(2014) 618), s. 11.

11 Zob. sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego za 2013 r., pkt 1.14.

12 Zob. ww. komunikat Komisji COM(2014) 618, tabela 5.2: wycofanie środków w polityce spójności (775 mln EUR), odzyskane środki w ramach rozwoju obszarów wiejskich (129 mln EUR) oraz korekty finansowe dokonane poprzez umorzenie/odliczenie w chwili zamknięcia w polityce spójności (494 mln EUR) lub w pozostałych obszarach polityki innych niż rolnictwo i polityka spójności (1 mln EUR).

13 Zob. ww. komunikat Komisji COM(2014) 618, tabela 7.2.

14 Komunikat Komisji z dnia 11 czerwca 2014 r. zatytułowany "Podsumowanie osiągnięć Komisji w zakresie zarządzania za rok 2013" (COM(2014) 342), s. 14: całkowita kwota obarczona ryzykiem dla całości wydatków w 2013 r. (budżet UE i EFR).

15 W załączniku 1 do sprawozdania podsumowującego wyjaśniono, że "kwota obarczona ryzykiem" to wartość szacunkowego odsetka transakcji, które - po zastosowaniu wszystkich kontroli (środków naprawczych) mających ograniczyć ryzyko niezgodności - nie są w pełni zgodne z obowiązującymi wymogami regulacyjnymi i umownymi.

16 Z 322 mld EUR 222 mld EUR stanowią zobowiązania budżetowe pozostające do spłaty, zaś 99 mld EUR dotyczy należności bilansowych nieobjętych zobowiązaniami pozostającymi do spłaty.

17 Prezentacja sprawozdań rocznych Trybunału Obrachunkowego przez jego prezesa Vítora Manuela da Silvę Caldeirę na posiedzeniu komisji CONT w dniu 5 listopada 2014 r.

18 Tamże.

19 Informacje przekazane przez wiceprzewodniczącą Komisji Kristalinę Georgievę w trakcie procedury udzielania absolutorium.

20 Zob. sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 16/2014.

21 COM(2013) 362.

22 Zob. roczne sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego za rok 2013, pkt 2.11, oraz sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 11/2013 (absolutorium za rok 2013) "Jak uzyskać wiarygodne dane dotyczące dochodu narodowego brutto (DNB): bardziej usystematyzowane i lepiej ukierunkowane podejście zwiększyłoby skuteczność weryfikacji przeprowadzanych przez Komisję w tym zakresie".

23 Oświadczenie Jacka Dominika w sprawie przeglądu dochodu narodowego brutto państw członkowskich, ostatnie zdanie komunikatu prasowego, Bruksela, dnia 27 października 2014 r.

24 Opinia nr 7/2014 na temat wniosku w sprawie rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 wykonujące decyzję 2007/436/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot Europejskich (Dz.U. C 459 z 19.12.2014, s. 1).

25 Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0078.

26 Zob. przegląd horyzontalny Trybunału Obrachunkowego zatytułowany "W jaki sposób najlepiej wykorzystywać pieniądze UE: przegląd horyzontalny zagrożeń dla zarządzania finansowego budżetem UE", 2014, s. 67.

27 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 608).

28 Orientacyjne dane liczbowe dotyczące rozdziału wsparcia według wielkości pomocy przyznanej w ramach bezpośredniego wsparcia dla producentów zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 270 z 21.10.2003, s. 1) oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16) przekazane przez komisarza P. Hogana dnia 8 grudnia 2014 r.

29 Częstotliwość wzrosła w dość znaczący sposób: z 41 % w 2012 r. do 61 % w 2013 r.

30 Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającym wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1) w niektórych regionach można udzielać wsparcia przejściowego dla wspierania producentów, którzy chcą uzyskać status organizacji producentów w celu tworzenia grup producentów; finansowanie takie może być częściowo zwracane przez UE i jest wstrzymywane, gdy grupa producentów zostaje uznana za organizację producentów.

31 Zob. sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego za 2013 r., pkt 43

32 Zob. odpowiedź Komisji na pytanie wymagające odpowiedzi na piśmie nr 11, wysłuchanie CONT z udziałem komisarza Phila Hogana w dniu 1 grudnia 2014 r.

33 Zob. sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego za 2013 r., pkt 3.23 i kolejne.

34 Zob. sprawozdanie z rocznej działalności DG AGRI za 2013 r., załącznik 10, tabela 51:"nowe sprawy otwarte od 2007 r.".

35 Zob. sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego za 2013 r., pkt 4.25.

36 Zob. sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego za 2013 r., pkt 4.27.

37 Zob. odpowiedź Komisji na pytanie wymagające odpowiedzi na piśmie nr 29, wysłuchanie CONT z udziałem komisarza Phila Hogana w dniu 1 grudnia 2014 r.

38 Zob. sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2014 zatytułowane "Błędy w wydatkach na rozwój obszarów wiejskich: jakie są przyczyny i jak się z nimi postępuje?", s. 10: średnia w ostatnich trzech latach wyniosła 8,2 %, przy czym dolny limit wynosił 6,1 %, a górny 10,3 %. Na średnią składa się 8,4 % za rok 2011, 8,3 % za rok 2012 oraz 7,9 % za rok 2013.

39 Zob. sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2014, s. 22-24.

40 Oświadczenie członkini Trybunału Obrachunkowego Rasy Budbergyte, wysłuchanie komisji CONT z udziałem komisarza Phila Hogana w dniu 1 grudnia 2014 r.

41 Zob. odpowiedź Komisji na pytanie wymagające odpowiedzi na piśmie nr 12, wysłuchanie CONT z udziałem komisarza Phila Hogana w dniu 1 grudnia 2014 r.

42 Zob. sprawozdanie z rocznej działalności DG AGRI za rok 2013, tabela 2.1.24.

43 Zob. sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 20/2014, pkt 68.

44 Zob. sprawozdanie z rocznej działalności DG REGIO za rok 2013, załącznik, s. 41.

45 Zob. sprawozdanie z rocznej działalności DG REGIO za rok 2013, załącznik, s. 42.

46 Zob. sprawozdanie z rocznej działalności DG REGIO za rok 2013, załącznik, s. 43.

47 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 480/2014 z dnia 3 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (Dz.U. L 138 z 13.5.2014, s. 5).

48 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65).

49 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 25).

50 COM(2015) 118.

51 Dz.U. L 266 z 5.9.2014, s. 69, ust. 139 i nast.

52 Ubolewa, że 73 następujących systemów w państwach członkowskich zostało uznanych w najlepszym razie za częściowo wiarygodne (zostały zaznaczone kolorem pomarańczowym w skali od zielonego, przez żółty i pomarańczowy do czerwonego): Vorarlberg (AT), Wiedeń (AT), Styria (AT), Tyrol (AT), Bruksela (BE), rozwój regionalny (BG), środowisko naturalne (BG), przedsiębiorstwa & innowacyjność (CZ), ROP NUTSII Północ-Wschód (CZ), ROP NUTS II Śląsk (CZ), zintegrowany program operacyjny (CZ), Turyngia (DE), Meklemburgia Pomorze Zachodnie (DE), Saksonia-Anhalt, Brema (DE), Północna Nadrenia Westfalia (DE), EC ENV (EE), Attyka (EL), Zachodnia Grecja (EL), Macedonia-Tracja (EL), Tesalia-Grecja kontynentalna-Epir (EL), Kreta i Wyspy Egejskie (EL), Murcia (ES), Melilla (ES),Ceuta (ES), Asturia (ES), Galicja (ES), Ekstremadura (ES), Kastylia La Mancha (ES), Andaluzja (ES), Fundusz Spójności (ES), Kantabria (ES), Kraj Basków (ES), Navarra (ES), Madryt (ES), La Rioja (ES), Katalonia (ES), Baleary (ES), Aragonia (ES), Kastylia i Leon (ES), Comunidad Valenciana (ES), Wyspy Kanaryjskie (ES), badania, rozwój i innowacje na rzecz przedsiębiorstw (ES), rozwój gospodarczy (HU), środowisko i energia (HU), Zachodnia Panonia (HU), Południowa Wielka Nizina (HU), Środkowy Kraj Zadunajski (HU), Północne Węgry (HU), transport (HU), Północna Wielka Nizina (HU), Południowy Kraj Zadunajski (HU), Środkowe Węgry (HU), Adriatyk (instrument pomocy przedakcesyjnej - IPA), Meklemburgia Pomorze Zachodnie/Brandenburgia-Polska (europejska współpraca terytorialna - ETC), region graniczny Flandria-Niderlandy (ETC), sieci i mobilność (IT), badania (IT), bezpieczeństwo (IT), Kalabria (IT), Apulia (IT), Sycylia (IT), Basilicata (IT), Sardynia (IT), infrastruktura i środowisko naturalne (PL), rozwój wschodniej Polski (PL), społeczeństwo informacyjne (SK), środowisko (SK), regionalny program operacyjny (SK), transport (SK), zdrowie (SK), konkurencyjność i wzrost gospodarczy (SK), wsparcie techniczne (SK), badania i rozwój (SK).

53 Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej, "Sytuacja Romów w 11 państwach członkowskich UE", Luksemburg 2012.

54 Zob. roczne sprawozdanie z działalności EuropeAid za 2013 r., s. 197.

55 a) KPI "20 Kwoty niekwalifikowalne ex ante"

b) KPI 1 "Realizacja prognoz finansowych: Płatności"

c) KPI 2 "Realizacja prognoz finansowych: Umowy"

d) KPI 4 "Zdolność przyjęcia zobowiązań pozostających do spłaty (RAL)"

e) KPI 18 "Udział procentowy wizytowanych projektów w okresie EAMR"

f) KPI 21 "Realizacja rocznego planu audytu: rok N (2013)"

g) KPI 22 "Realizacja rocznego planu audytu: rok N - 1 (2012)" h) KPI 23 "Realizacja rocznego planu audytu: rok N - 2 (2011)"

i) KPI 26 "Odzyskanie lub uzasadnienie poddanych audytowi kwot niekwalifikowalnych".

56 Biuro inspektora generalnego UNHCR, sprawozdanie z dochodzenia INQ/04/005, Genewa, 12 maja 2005 r.

57 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).

58 Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 723/2004 z dnia 22 marca 2004 r. zmieniające Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 124 z 27.4.2004, s. 1).

59 Zob. sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego za 2013 r., pkt 10.24.

60 Zob. sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego w sprawie rocznego sprawozdania finansowego Agencji Wykonawczej ds. Innowacyjności i Sieci (dawniej Agencja Wykonawcza ds. Transeuropejskiej Sieci Transportowej) za rok budżetowy 2013 wraz z odpowiedziami agencji (Dz.U. C 442 z 10.12.2014, s. 358), pkt 11-13.

61 Dz.U. L 66 z 8.3.2013.

62 Dz.U. C 403 z 13.11.2014, s. 1.

63 Dz.U. C 398 z 12.11.2014, s. 1.

64 Dz.U. C 403 z 13.11.2014, s. 128.

65 Teksty przyjęte P8_TA(2015)0118 (zob. s. 25 niniejszego Dziennika Urzędowego).

66 Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

67 Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.

68 Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie harmonizacji dochodu narodowego brutto w cenach rynkowych (rozporządzenie DNB) (Dz.U. L 181 z 19.7.2003, s. 1).

69 Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r. wykonujące decyzję 94/728/WE, Euratom w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 130 z 31.5.2000, s. 1).

70 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 3 kwietnia 2014 r. zawierająca uwagi stanowiące nieodłączną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2012, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze (Dz.U. L 266 z 5.9.2014, s. 32).

71 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13).

72 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1301/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i przepisów szczególnych dotyczących celu "Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia" oraz w sprawie uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1080/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 289).

73 Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1).

74 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. L 362 z 31.12.2012, s. 1).

75 Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).

76 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 16).

77 Rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16).

78 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671).

79 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiająca ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) (Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19).

80 Leon Braat, Patrick ten Brink (red. i inni), The Cost of Policy Inaction: The case of not meeting the 2010 biodiversity target, Wageningen/ Bruksela, 2008, s. 28.

81 Ocena współpracy UE z Republiką Haiti (2008-2012), Particip GmbH, przeprowadzona w imieniu Komisji, sierpień 2014 r.

82 Zob. również rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 14 grudnia 2010 r. w sprawie zwiększenia bezpieczeństwa chemicznego, biologicznego, radiologicznego i jądrowego w Unii Europejskiej - plan działania UE w dziedzinie broni chemicznej, biologicznej, radiologicznej i jądrowej (CBRJ) (Dz.U. C 169 E z 15.6.2012, s. 8).

Zmiany w prawie

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024

Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024

Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024

Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024

Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024

Identyfikator:	Dz.U.UE.L.2015.255.25
Rodzaj:	Decyzja
Tytuł:	Decyzja 2015/1616 w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2013, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze
Data aktu:	29/04/2015
Data ogłoszenia:	30/09/2015

Decyzja 2015/1616 w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2013, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2015/1616 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2013, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 29 kwietnia 2015 r.

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 29 kwietnia 2015 r.

Zmiany w prawie

Dz.U.UE.L.2015.255.25

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2015/1616

z dnia 29 kwietnia 2015 r.

w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2013, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 29 kwietnia 2015 r.

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 29 kwietnia 2015 r.