a także mając na uwadze, co następuje:(1) Przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ dotyczą wymogów organizacyjnych, w tym prowadzenia dokumentacji i zapewnienia ciągłości działania, oraz wymogów ostrożnościowych, w tym dotyczących depozytów zabezpieczających, funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania, środków kontroli ryzyka utraty płynności, kaskadowego pokrywania strat w przypadku niewykonania zobowiązania, zabezpieczenia, polityki inwestycyjnej, przeglądu modeli, przeprowadzania testów warunków skrajnych oraz weryfikacji historycznej. W celu zapewnienia spójności między tymi przepisami, które powinny wejść w życie jednocześnie, oraz ułatwienia uzyskania ich kompleksowego obrazu oraz zapewnienia sprawnego dostępu do nich osobom podlegającym wspomnianym obowiązkom pożądane jest umieszczenie wszystkich regulacyjnych standardów technicznych wymaganych na podstawie tytułów III i IV rozporządzenia (UE) nr 648/2012 w jednym rozporządzeniu.
(2) Zważywszy na globalny charakter rynków finansowych, w niniejszym rozporządzeniu należy uwzględnić zasady dotyczące infrastruktury rynku finansowego wydane przez Komitet ds. Systemów Płatności i Rozrachunku i Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych (zasady CPSS-IOSCO), które służą za ogólnoświatowy punkt odniesienia dla wymogów regulacyjnych dotyczących kontrahentów centralnych (CCP).
(3) Aby zapewnić bezpieczeństwo i należytą kondycję CCP w każdych warunkach rynkowych, ważne jest przyjęcie przez CCP procedur z zakresu ostrożnego zarządzania ryzykiem, które należycie uwzględniają wszystkie rodzaje ryzyka, na które CCP są lub mogą być narażeni. W tym względzie standardy zarządzania ryzykiem faktycznie wdrożone przez CCP powinny być bardziej rygorystyczne niż standardy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli zostanie to uznane za właściwe do celów zarządzania ryzykiem.
(4) W celu doprecyzowania pewnej liczby pojęć wynikających z rozporządzenia (UE) nr 648/2012 oraz określenia terminów technicznych koniecznych do opracowania niniejszego standardu technicznego należy zdefiniować szereg terminów.
(5) Należy zapewnić, aby uznani CCP z państw trzecich nie zakłócali prawidłowego funkcjonowania unijnych rynków. Z tego względu należy zapewnić, aby uznani CCP nie mogli obniżać swoich wymogów w zakresie zarządzania ryzykiem do poziomu poniżej unijnych standardów, co mogłoby prowadzić do arbitrażu regulacyjnego. Przekazywane EUNGiPW informacje dotyczące uznania CCP z państwa trzeciego powinny umożliwiać EUNGiPW ocenę tego, czy dany CCP całkowicie spełnia wymogi ostrożnościowe mające zastosowanie w danym państwie trzecim. Ponadto dokonując stwierdzenia równoważności, Komisja powinna zapewnić, aby przepisy ustawowe i wykonawcze państwa trzeciego były równoważne całości przepisów ustanowionych w tytule IV rozporządzenia (UE) nr 648/2012 i w niniejszym rozporządzeniu.
(6) Aby zapewnić odpowiedni poziom ochrony inwestorów, przy uznawaniu CCP z państw trzecich Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (EUNGiPW), oprócz informacji, które są bezwzględnie konieczne do oceny spełnienia warunków ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012, może domagać się dodatkowych informacji.
(7) Ciągła ocena pełnego spełnienia przez CCP z państwa trzeciego wymogów ostrożnościowych obowiązujących w tym państwie trzecim jest obowiązkiem właściwego organu tego państwa trzeciego. Informacje przekazywane EUNGiPW przez wnioskodawcę CCP z państwa trzeciego nie powinny służyć powieleniu oceny właściwego organu państwa trzeciego, tylko upewnieniu się, że CCP podlega skutecznemu nadzorowi i skutecznemu egzekwowaniu przepisów w rzeczonym państwie trzecim, zapewniając tym samym wysoki poziom ochrony inwestorów.
(8) Aby umożliwić EUNGiPW przeprowadzenie pełnej oceny, informacje przekazywane przez wnioskodawcę CCP z państwa trzeciego powinny być uzupełniane informacjami niezbędnymi do oceny skuteczności bieżącego nadzoru, uprawnień w zakresie egzekwowania przepisów i działań podejmowanych przez właściwy organ państwa trzeciego. Informacje te powinny być przekazywane w ramach uzgodnień dotyczących współpracy dokonanych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 648/2012. Te uzgodnienia dotyczące współpracy powinny zapewniać odpowiednio szybkie powiadamianie EUNGiPW o wszelkich działaniach nadzorczych oraz działaniach służących egzekwowaniu przepisów podejmowanych wobec CCP występującego z wnioskiem o uznanie oraz o wszelkich zmianach warunków, w oparciu o które danemu CCP udzielono zezwolenia, a także o wszelkich istotnych uaktualnieniach informacji pierwotnie przekazanych przez CCP w ramach procedury uznawania.
(9) Wymogi zawarte w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 dotyczące wewnętrznej podległości służbowej w odniesieniu do ryzyka powinny zostać doprecyzowane w celu wdrożenia ram zarządzania ryzykiem, które obejmują strukturę, prawa i obowiązki w ramach wewnętrznego procesu zarządzania ryzykiem. Zasady zarządzania powinny uwzględniać różne systemy prawa spółek w Unii, aby zapewnić funkcjonowanie CCP na solidnych podstawach prawnych.
(10) Aby zapewnić wdrożenie przez CCP odpowiednich procedur mających na celu spełnienie wymogów niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) nr 648/2012 i rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1249/2012(3), należy określić rolę i obowiązki istniejącej w CCP funkcji zapewnienia zgodności z przepisami.
(11) Należy jednoznacznie określić zakres odpowiedzialności zarządu oraz kierownictwa wyższego szczebla, a także określić minimalne wymogi dotyczące funkcjonowania zarządu, aby zapewnić istnienie takiej struktury organizacyjnej CCP, która umożliwia CCP świadczenie usług i prowadzenie działalności w ciągły i dobrze zorganizowany sposób. Ważne jest również określenie wyraźnej i bezpośredniej podległości służbowej, aby zapewnić rozliczalność.
(12) W celu zapewnienia prawidłowego i ostrożnego zarządzania CCP ważne jest, by polityka wynagrodzeń CCP zniechęcała do podejmowania nadmiernego ryzyka. Aby polityka wynagrodzeń przynosiła zamierzone skutki, powinna być odpowiednio monitorowana i weryfikowana przez zarząd, który powinien ustanowić specjalną komisję mającą za zadanie należyty nadzór nad jej realizacją.
(13) Aby zapewnić, by CCP prowadzili działalność, utrzymując odpowiednie zasoby ludzkie, niezbędne do wykonywania wszystkich spoczywających na CCP obowiązków, ponosili odpowiedzialność za wykonanie swojej działalności, a właściwe organy posiadały odpowiednie punkty kontaktowe w strukturach CCP, których nadzorują, w CCP powinno przynajmniej istnieć stanowisko dyrektora ds. ryzyka, dyrektora ds. zgodności z przepisami i dyrektora ds. technicznych.
(14) CCP powinni należycie oceniać i monitorować to, w jakim zakresie fakt zasiadania przez członków zarządu w zarządach innych podmiotów stanowi dla nich źródło konfliktu interesów czy to wewnątrz grupy, do której należy dany CCP, czy też poza tą grupą. Członkom zarządu nie należy uniemożliwiać zasiadania w zarządach innych podmiotów, chyba że stanowi to źródło konfliktu interesów.
(15) W celu zapewnienia istnienia skutecznej funkcji audytu CCP powinien określić zakres odpowiedzialności i podległość służbową swoich audytorów wewnętrznych, aby zapewnić odpowiednio szybkie informowanie zarządu CCP oraz właściwych organów o istotnych kwestiach. Ustanawiając i utrzymując funkcję audytu wewnętrznego, należy wyraźnie określić jej misję, niezależność i obiektywność, zakres i obowiązki, uprawnienia, odpowiedzialność oraz standardy działania.
(16) W celu skutecznego wykonywania swoich obowiązków właściwy organ powinien uzyskać dostęp do wszystkich niezbędnych informacji pozwalających stwierdzić, czy CCP przestrzega wszystkich warunków udzielonego mu zezwolenia. Informacje te CCP powinien udostępniać bez zbędnej zwłoki.
(17) Dokumentacja prowadzona przez CCP powinna ułatwiać uzyskanie dogłębnej wiedzy na temat ekspozycji kredytowej CCP wobec członków rozliczających oraz umożliwiać monitorowanie zakładanego ryzyka systemowego. Powinna również umożliwiać właściwym organom, EUNGiPW oraz zainteresowanym członkom Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESCB) odpowiednią rekonstrukcję procesu rozliczeniowego w celu oceny spełnienia wymogów regulacyjnych, w tym wymogów sprawozdawczych. Dane te, z chwilą ich utrwalenia, są również użyteczne dla CCP przy spełnianiu wymogów regulacyjnych oraz obowiązków wobec członków rozliczających oraz w przypadku sporów.
(18) Dane przekazywane przez CCP do repozytoriów transakcji powinny być dokumentowane, aby umożliwić właściwym organom kontrolę spełniania przez CCP obowiązków sprawozdawczych określonych w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 oraz zapewnić im łatwy dostęp do informacji, w przypadku gdy danych informacji nie można znaleźć w repozytoriach transakcji.
(19) Aby zapewnić prowadzenie przez CCP odpowiedniej sprawozdawczości, przy formułowaniu wymogów w zakresie prowadzenia dokumentacji dotyczącej transakcji należy stosować te same pojęcia, co w przypadku obowiązków sprawozdawczych określonych w art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
(20) W celu zapewnienia ciągłości działania w przypadkach zakłócenia pracy systemów zapasowe systemy przetwarzania danych powinny znajdować się w miejscu wystarczająco odległym i geograficznie odmiennym od głównej lokalizacji, aby nie były narażone na tę samą klęskę żywiołową, która mogła spowodować niedostępność systemów znajdujących się w głównej lokalizacji. Należy stworzyć odpowiednie scenariusze w celu przeanalizowania wpływu sytuacji kryzysowych na usługi o krytycznym znaczeniu, w tym scenariusze zakładające niedostępność systemów w wyniku klęski żywiołowej. Analizy te należy okresowo weryfikować.
(21) CCP stanowią infrastrukturę rynków finansowych o znaczeniu systemowym, dlatego też powinni przywracać funkcje krytyczne w przeciągu dwóch godzin, przy czym idealnie systemy rezerwowe powinny podjąć przetwarzanie danych tuż po wystąpieniu incydentu. CCP powinni również zagwarantować z bardzo wysokim prawdopodobieństwem, że nie dojdzie do utraty jakichkolwiek danych.
(22) Ważne jest, by niewykonanie zobowiązania przez członka rozliczającego nie powodowało znacznych strat po stronie innych uczestników rynku. Dlatego też CCP mają obowiązek pokrywania, przy użyciu depozytów zabezpieczających złożonych przez członka rozliczającego, który nie wykonał zobowiązania, przynajmniej odpowiedniej części ewentualnej straty, jaką CCP może ponieść w trakcie procesu likwidacji. Przepisy powinny określać minimalny, wyrażony w procentach poziom, który depozyty zabezpieczające powinny pokrywać w odniesieniu do poszczególnych klas instrumentów finansowych. Ponadto CCP powinni stosować zasady mające na celu odpowiednie dostosowanie wysokości wymaganych przez nich depozytów zabezpieczających do charakterystyki każdego instrumentu finansowego lub portfela, które rozliczają.
(23) CCP nie powinni obniżać wysokości depozytów zabezpieczających do poziomu, który zagraża ich bezpieczeństwu, pomimo silnej presji konkurencyjnej. Z tego względu podstawowe składowe wykorzystywane do obliczania depozytów zabezpieczających powinny spełniać szczegółowe wymogi. Depozyty zabezpieczające powinny zatem uwzględniać cały przekrój warunków rynkowych, w tym okresy występowania warunków skrajnych.
(24) Należy ustanowić przepisy w celu określenia odpowiednich wskaźników procentowych i horyzontów czasowych w odniesieniu do okresu likwidacji oraz obliczania historycznej zmienności. Aby zapewnić należyte zarządzanie przez CCP ryzykiem, na które są narażeni, nie należy jednak określać podejścia, które CCP powinni stosować przy obliczaniu wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego na podstawie tych parametrów. Z tych samych względów CCP nie należy uniemożliwiać opierania się na różnych wiarygodnych podejściach metodycznych na potrzeby opracowania mechanizmu określania wysokości depozytu zabezpieczającego na poziomie portfela; należy im zezwolić na posiłkowanie się metodami opartymi na korelacji między ryzykiem cenowym instrumentu finansowego lub pakietu instrumentów finansowych, które rozliczają, a także wszelkimi odpowiednimi metodami opartymi na równoważnym statystycznym parametrze określającym zależność.
(25) W celu określenia okresu, przez jaki CCP jest narażony na ryzyko rynkowe związane z zarządzaniem pozycją członka rozliczającego, który nie wykonał zobowiązania, CCP powinien przeanalizować istotne cechy charakterystyczne instrumentów finansowych lub portfela, które rozlicza, takie jak ich poziom płynności oraz wielkość pozycji lub jej koncentrację. CCP powinni ostrożnie szacować czas wymagany do całkowitego zamknięcia pozycji członka rozliczającego niewykonującego zobowiązania od momentu ostatniego pobrania depozytów zabezpieczających, wielkość pozycji oraz jej koncentrację.
(26) Aby nie powodować ani nie pogłębiać zaburzeń równowagi finansowej, CCP powinni, w maksymalnym stopniu, w jakim jest to praktycznie uzasadnione, przyjmować metody określania wysokości depozytu zabezpieczającego uwzględniające prognozy dotycząc przyszłych warunków rynkowych, które ograniczają prawdopodobieństwo procyklicznych zmian wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego, nie upośledzając jednocześnie odporności CCP.
(27) Wyższy przedział ufności dla instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym jest zwykle uzasadniony, ponieważ wycena tych produktów może być mniej wiarygodna, a dotyczące ich dane historyczne stanowiące podstawę do szacowania ekspozycji mogą obejmować krótsze okresy. CCP mogliby rozliczać instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, których nie dotyczą te zjawiska i które mają taką samą charakterystykę ryzyka jak instrumenty pochodne notowane na rynku regulowanym, przy czym powinni być w stanie rozliczać te produkty w jednolity sposób, bez względu na sposób wykonania transakcji.
(28) Zasadniczy element polityki CCP w zakresie zarządzania ryzykiem stanowi odpowiednia definicja skrajnych, ale prawdopodobnych warunków rynkowych. Na potrzeby aktualizacji stosowanych przez CCP ram zarządzania ryzykiem skrajnych, ale prawdopodobnych warunków rynkowych nie należy traktować jako pojęcia statycznego, ale jako warunki, które zmieniają się wraz z upływem czasu oraz kształtują się w różny sposób na różnych rynkach. Pewien scenariusz rynkowy może być skrajny, ale prawdopodobny dla jednego CCP i jednocześnie nie mieć wielkiego znaczenia dla innego CCP. CCP powinien ustanowić solidne ramy polityki wewnętrznej na potrzeby identyfikowania rynków, wobec których posiada ekspozycję, oraz stosować wspólny minimalny zbiór standardów służących identyfikowaniu skrajnych, ale prawdopodobnych warunków na każdym zidentyfikowanym rynku. CCP powinien również obiektywnie rozważyć możliwość wystąpienia presji jednocześnie na kilku rynkach.
(29) Aby zapewnić funkcjonowanie odpowiednich i solidnych mechanizmów zarządzania, ramy stosowane przez CCP do identyfikowania skrajnych, ale prawdopodobnych warunków rynkowych powinny być poddane pod dyskusję na forum komisji ds. ryzyka oraz powinny zostać zatwierdzone przez zarząd. Ramy te powinny podlegać przeglądowi przynajmniej raz do roku, a wyniki przeglądu powinny być przedmiotem dyskusji na forum komisji ds. ryzyka i zostać podane do wiadomości zarządu. Przegląd powinien zapewniać uwzględnienie w definicji "skrajnych, ale prawdopodobnych warunków rynkowych" zmian skali i koncentracji ekspozycji CCP, a także zmian na rynkach, na których CCP działa. Przegląd ten nie powinien natomiast zastępować prowadzonej przez CCP stałej oceny adekwatności swojego funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania w świetle zmieniających się warunków rynkowych.
(30) Aby zapewnić skuteczne zarządzanie swoim ryzykiem utraty płynności, CCP powinni być zobowiązani do ustanowienia ram zarządzania ryzykiem utraty płynności. Ramy te powinny być uzależnione od charakteru obowiązków CCP oraz powinny uwzględniać posiadane przez CCP narzędzia służące ocenie ryzyka utraty płynności, na które CCP jest narażony, określaniu możliwej presji na płynność oraz zapewnieniu adekwatności jego płynnych środków.
(31) Przy ocenie adekwatności swoich płynnych środków CCP powinien mieć obowiązek uwzględniania wielkości i płynności posiadanych środków oraz możliwe ryzyko związane z koncentracją tych aktywów. Ważne jest, by CCP byli w stanie identyfikować wszystkie głównie rodzaje koncentracji ryzyka utraty płynności w puli swoich środków, tak aby środki CCP na potrzeby utrzymania płynności były w razie potrzeby natychmiast dostępne. CCP powinni również brać pod uwagę dodatkowe ryzyko wynikające z wielorakich relacji, współzależności i koncentracji.
(32) Ponieważ płynność musi być łatwo dostępna na potrzeby transakcji zawieranych i rozliczanych w trakcie tego samego dnia, a nawet transakcji śróddziennych, CCP mógłby wykorzystywać środki pieniężne w banku centralnym pełniącym funkcję emisyjną, środki pieniężne w bankach komercyjnych o wysokiej wiarygodności kredytowej, zatwierdzone linie kredytowe, zatwierdzone umowy repo, przechowywane łatwo zbywalne zabezpieczenie oraz inwestycje, które są łatwo dostępne i wymienialne na środki pieniężne, objęte wcześniej uzgodnionymi i wysoce wiarygodnymi mechanizmami finansowania, nawet w skrajnych warunkach rynkowych. Tego rodzaju środki pieniężne i zabezpieczenia mogą być traktowane jako wcześniej uzgodnione płynne środki finansowe wyłącznie pod pewnymi warunkami.
(33) W celu zapewnienia CCP koniecznej zachęty do ustalania wymogów ostrożnościowych oraz utrzymywania ich wysokości na odpowiednim poziomie, a jednocześnie zapobiegania arbitrażowi regulacyjnemu, należy ustanowić jednolitą metodę obliczania i utrzymywania określonej wysokości własnych zasobów celowych, którą CCP powinien utrzymywać na potrzeby kaskadowego pokrywania strat w przypadku niewykonania zobowiązania. Środki pokrywające straty z tytułu niewykonania zobowiązania koniecznie powinny być utrzymywane odrębnie - oraz z odrębnym przeznaczeniem - od środków z tytułu minimalnych wymogów kapitałowych CCP, które pokrywają różne rodzaje ryzyka, na które CCP może być narażony.
(34) Ważne jest, by CCP stosowali spójną metodę obliczania kwoty środków własnych do wykorzystania w sytuacji kaskadowego pokrywania strat w przypadku niewykonania zobowiązania, aby zapewnić wszystkim CCP równoważne warunki działania. Pozostawienie CCP swobody wdrożenia metody, która byłaby niewystarczająco jednoznaczna, doprowadziłoby do bardzo zróżnicowanych wyników wśród CCP, stwarzając tym samym zachęty do arbitrażu regulacyjnego. Istotne jest zatem, aby metoda ta nie pozostawiała CCP dowolności. W tym celu właściwe byłoby posiadanie prostego wskaźnika procentowego opierającego się na wyraźnie określonej mierzalnej wartości oraz jednoznacznej metody pozwalającej zapewnić spójne obliczanie środków własnych CCP przeznaczonych do wykorzystania w sytuacji kaskadowego pokrywania strat w przypadku niewykonania zobowiązania.
(35) Należy określić minimalny zbiór kryteriów zapewniających wysoką płynność dopuszczalnego zabezpieczenia oraz możliwość jego szybkiej wymiany na środki pieniężne, przy minimalnym wypływie na jego cenę. Kryteria te powinny dotyczyć emitenta zabezpieczenia, zakresu, w jakim zabezpieczenie może zostać upłynnione na rynku, oraz tego, czy wartość zabezpieczenia pozostaje w korelacji ze zdolnością kredytową członka wnoszącego zabezpieczenie, aby uwzględnić ewentualne ryzyko korelacji. CCP powinien mieć możliwość stosowania dodatkowych kryteriów, o ile jest to konieczne, aby osiągnąć pożądany poziom wiarygodności zabezpieczenia.
(36) CCP powinni przyjmować wyłącznie wysoce płynne zabezpieczenia obarczone minimalnym ryzykiem kredytowym i rynkowym. Aby zapewnić w każdym czasie wysoką płynność zabezpieczenia posiadanego przez CCP, CCP muszą ustanowić przejrzyste i przewidywalne polityki i procedury na potrzeby oceny i stałego monitorowania płynności aktywów przyjętych jako zabezpieczenie oraz wdrożyć odpowiednie metody wyceny. W tym celu CCP powinni również wdrożyć limity koncentracji, dzięki którym będzie utrzymywana wystarczająca dywersyfikacja zabezpieczenia, aby zapewnić możliwość jego szybkiego upłynnienia bez generowania znacznego ryzyka rynkowego wpływającego na jego wartość. Przy formułowaniu swojej polityki w zakresie dopuszczalnych zabezpieczeń i limitów koncentracji CCP powinni uwzględniać globalną dostępność danego zabezpieczenia, mając na względzie potencjalne makroekonomiczne skutki ich polityki.
(37) W celu uniknięcia ryzyka korelacji członkom rozliczającym nie należy zasadniczo zezwalać na wykorzystywanie jako zabezpieczenie swoich własnych papierów wartościowych lub papierów wartościowych wyemitowanych przez podmiot należący do tej samej grupy. CCP powinien jednak móc zezwalać członkom rozliczającym na wykorzystywanie w tym celu obligacji zabezpieczonych, na które nie ma wpływu niewypłacalność emitenta. Zabezpieczenie bazowe powinno jednak być należycie odizolowane od emitenta oraz powinno spełniać minimalne kryteria dopuszczalności zabezpieczenia. Członek rozliczający nie powinien emitować instrumentów finansowych, gdy głównym celem emisji jest umożliwienie innemu członkowi rozliczającemu wykorzystania tych instrumentów jako zabezpieczenia.
(38) Aby zapewnić bezpieczeństwo CCP, CCP powinien przyjmować jako zabezpieczenie gwarancję banku komercyjnego wyłącznie po przeprowadzeniu dokładnej oceny emitenta oraz prawnych, umownych i operacyjnych uwarunkowań gwarancji. Należy unikać niezabezpieczonych ekspozycji CCP wobec banków komercyjnych. Dlatego też gwarancje banków komercyjnych mogą być przyjmowane wyłącznie po spełnieniu rygorystycznych warunków. Warunki te są zasadniczo spełnione na rynkach charakteryzujących się wysoką koncentracją banków komercyjnych gotowych udzielić kredytu niefinansowym członkom rozliczającym. Z tego względu w tych przypadkach należy dopuścić wyższe limity koncentracji.
(39) W celu ograniczenia swojego ryzyka rynkowego CCP powinien mieć obowiązek wyceny swoich zabezpieczeń przynajmniej raz dziennie. CCP powinien stosować ostrożną redukcję wartości zabezpieczenia odzwierciedlającą potencjalny spadek wartości zabezpieczenia w okresie między jego ostatnią aktualizacją wyceny a terminem, w jakim można zasadnie oczekiwać upłynnienia zabezpieczenia w skrajnych warunkach rynkowych. Poziom zabezpieczenia powinien również uwzględniać potencjalną ekspozycję na ryzyko korelacji.
(40) Wdrożenie mechanizmu redukcji wartości zabezpieczenia powinno umożliwić CCP uniknięcie znacznych i nieoczekiwanych korekt wysokości wymaganego zabezpieczenia, pozwalając tym samym zapobiec, w miarę możliwości, skutkom procyklicznym.
(41) CCP nie powinien dopuszczać do koncentracji zabezpieczenia wobec ograniczonej liczby emitentów lub ograniczonej liczby aktywów, aby uniknąć potencjalnego znacznego niekorzystnego wpływu na wycenę w przypadku jego upłynnienia w krótkim okresie czasu. Z tego względu skoncentrowane pozycje zabezpieczenia nie powinny być traktowane jako wysoce płynne.
(42) Ryzyko utraty płynności, ryzyko kredytowe i ryzyko rynkowe powinny być rozpatrywane na poziomie portfela oraz na poziomie poszczególnych instrumentów finansowych. Skoncentrowany portfel może mieć znaczny niekorzystny wpływ na płynność zabezpieczenia lub instrumentów finansowych, w które CCP może inwestować swoje środki finansowe, gdyż mało prawdopodobne jest, by sprzedaż dużych pozycji w skrajnych warunkach rynkowych była możliwa bez spadku ceny rynkowej. Z tego samego powodu zabezpieczenia utrzymywane przez CCP powinny być monitorowane i wyceniane w sposób ciągły, aby zapewnić ich stałą płynność.
(43) Rynki instrumentów pochodnych dotyczących energii wykazują szczególnie silne powiązanie z kasowymi rynkami towarowymi, a udział niefinansowych członków rozliczających w tych rynkach instrumentów pochodnych jest wysoki. Wielu uczestników tych rynków jest jednocześnie producentami towaru bazowego. Uzyskanie dostępu do zabezpieczenia w odpowiedniej wysokości w celu zapewnienia pełnego pokrycia gwarancji banku komercyjnego mogłoby wymagać od tych niefinansowych członków rozliczających zbycia ich bieżących pozycji lub mogłoby utrudnić im dalsze rozliczanie swoich pozycji jako bezpośrednich członków rozliczających danego CCP. Proces ten mógłby spowodować zakłócenia na rynkach energii pod względem płynności, a także pod względem różnorodności uczestników tych rynków. Dlatego też jego stosowanie należy przesunąć w czasie w oparciu o precyzyjnie ustalony harmonogram.
(44) W celu zapewnienia spójnego stosowania ram ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 wszystkie sektory powinny podlegać podobnym wymogom wynikającym z ostatecznego kształtu przepisów mających do nich zastosowanie. Przedsiębiorstwa energetyczne działają obecnie w dobrze ugruntowanych ramach, których dostosowanie do ustanowionych nowych wymogów wymagać będzie czasu, aby uniknąć szkodliwych skutków dla gospodarki realnej. Dlatego też za właściwe uznano ustalenie daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do rynków tego typu, co umożliwi odpowiednie przejście od obecnych praktyk rynkowych do nowych uregulowań bez niepożądanych skutków dla struktury rynku i jego płynności.
(45) W polityce inwestycyjnej CCP najwyższy priorytet należy przypisywać zasadzie zachowania kapitału i maksymalizacji płynności. Polityka inwestycyjna powinna również zapewniać zapobieganie powstawaniu konfliktu interesów w związku z handlowymi interesami CCP.
(46) Kryteria, które spełniać powinny instrumenty finansowe, aby można je uznać za dopuszczalne inwestycje dla CCP, powinny uwzględniać zasadę nr 16 ze zbioru zasad CPSS-IOSCO celem zapewnienia ich międzynarodowej spójności. CCP powinien w szczególności mieć obowiązek stosowania restrykcyjnych standardów dotyczących emitenta instrumentu finansowego, możliwości przenoszenia instrumentu finansowego oraz ryzyka kredytowego, ryzyka rynkowego, ryzyka zmienności i ryzyka walutowego związanego z danym instrumentem finansowym. CCP nie powinien dopuszczać do osłabienia skuteczności środków podejmowanych w celu ograniczenia ekspozycji swoich inwestycji na ryzyko poprzez utrzymywanie nadmiernych ekspozycji wobec pojedynczego instrumentu finansowego, rodzaju instrumentów finansowych, pojedynczego emitenta, rodzaju emitentów lub pojedynczego depozytariusza.
(47) Korzystając z instrumentów pochodnych, CCP naraża się na dodatkowe ryzyko kredytowe i rynkowe, dlatego też należy określić ściśle ograniczony zbiór okoliczności, w których CCP może inwestować swoje środki w instrumenty pochodne. Zważywszy, że celem CCP powinno być utrzymywanie zerowej pozycji w odniesieniu do ryzyka rynkowego, jedynym rodzajem ryzyka, które CCP powinien mieć potrzebę zabezpieczenia, jest ryzyko związane z zabezpieczeniami, które przyjmuje, lub ryzyko wynikające z niewykonania zobowiązania przez członka rozliczającego. Ryzykiem związanym z zabezpieczeniami, które CCP przyjmuje, można w wystarczającym stopniu zarządzać za pośrednictwem mechanizmu redukcji wartości zabezpieczenia, i nie jest konieczne korzystanie przez CCP w tym celu z instrumentów pochodnych. Instrumenty pochodne powinny być wyłącznie wykorzystywane przez CCP do zarządzania ryzykiem utraty płynności powstającym w związku z ekspozycjami wobec różnych walut oraz do celów zabezpieczenia portfela członka rozliczającego, który nie wykonał zobowiązania, i to tylko wówczas, gdy wykorzystanie instrumentów pochodnych w tym celu przewidują procedury CCP w zakresie zarządzania przypadkami niewykonania zobowiązania.
(48) Aby zapewnić bezpieczeństwo CCP, należy im zezwolić na utrzymywanie wyłącznie minimalnego stanu środków pieniężnych w formie niezabezpieczonych depozytów. Zabezpieczając swoje środki pieniężne, CCP powinien stale zapewniać odpowiednią ochronę przed ryzykiem utraty płynności.
(49) Należy określić rygorystyczne wymogi przeprowadzania testów warunków skrajnych i weryfikacji historycznej celem zapewnienia należytego funkcjonowania modeli CCP, metodyk ich opracowywania oraz ram zarządzania ryzykiem utraty płynności, uwzględniające wszystkie rodzaje ryzyka, na jakie narażony jest CCP, tak aby CCP zawsze posiadał odpowiednie środki do pokrycia tego ryzyka.
(50) W celu zapewnienia spójnego stosowania wymogów w odniesieniu do CCP należy określić szczegółowe przepisy dotyczące rodzajów testów, które należy przeprowadzać, w tym m.in. testów warunków skrajnych i weryfikacji historycznej. Aby uwzględnić szeroki wachlarz papierów wartościowych i kontraktów pochodnych, które mogą być rozliczane w przyszłości, odzwierciedlić różnice w sposobach prowadzenia działalności przez CCP oraz ich systemach zarządzania ryzykiem, a także umożliwić reagowanie na przyszłe zmiany i nowe rodzaje ryzyka oraz zapewnić odpowiednią elastyczność, konieczne jest wprowadzenie podejścia opartego na kryteriach.
(51) Przeprowadzając walidację modeli CCP, metodyk ich opracowywania oraz ram zarządzania ryzykiem utraty płynności, ważne jest, by korzystać z usług odpowiedniego niezależnego podmiotu, aby możliwe było określenie i podjęcie koniecznych środków naprawczych jeszcze przed wdrożeniem wspomnianych modeli, metodyk i ram oraz aby uniknąć wszelkich istotnych konfliktów interesu. Niezależny podmiot powinien być wystarczająco odrębny od tej części przedsiębiorstwa CCP, która jest odpowiedzialna za opracowanie, wdrożenie i przyszłe stosowanie modelu lub polityki będących przedmiotem weryfikacji, oraz nie powinien podlegać istotnemu konfliktowi interesów. Warunki te mogłaby spełniać albo wewnętrzna jednostka z odrębną podległością służbową, albo jednostka zewnętrzna.
(52) Różne aspekty środków finansowych CCP, a zwłaszcza pokrycie depozytów zabezpieczających, fundusze na wypadek niewykonania zobowiązania oraz inne środki finansowe, mają za zadanie uwzględnienie różnych scenariuszy i celów. Konieczne jest zatem wprowadzenie szczegółowych wymogów odzwierciedlających te cele i zapewniających ich spójne stosowanie we wszystkich CCP. Przy ocenie wymaganego pokrycia CCP nie powinien kompensować ekspozycji między członkami rozliczającymi niewykonującymi zobowiązania, aby uniknąć ograniczenia potencjalnych skutków, jakie mogą wywierać te ekspozycje.
(53) Różne rodzaje instrumentów finansowych, które CCP może rozliczać, narażone są na cały szereg szczególnych rodzajów ryzyka. CCP powinien zatem mieć obowiązek uwzględniania w swoich modelach, metodykach ich opracowywania i ramach zarządzania ryzykiem utraty płynności wszystkich rodzajów ryzyka istotnych w kontekście rynków, na których świadczy usługi rozliczania, aby zapewnić odpowiedni pomiar swojej potencjalnej przyszłej ekspozycji. W celu należytego uwzględnienia tych rodzajów ryzyka w wymogach dotyczących testów warunków skrajnych należy uwzględnić charakterystyczne dla danych instrumentów ryzyko związane z różnymi rodzajami instrumentów finansowych.
(54) Aby zapewnić należyte uwzględnienie potencjalnych ekspozycji CCP w stosowanym przez niego modelu obliczania wysokości wstępnego depozytu zabezpieczającego, CCP powinien przeprowadzać - oprócz codziennej weryfikacji historycznej pokrycia depozytu zabezpieczającego, w ramach której badana jest adekwatność depozytu zabezpieczającego, do którego uzupełnienia wezwano - weryfikację historyczną kluczowych parametrów i założeń modelu. Jest to konieczne, aby zapewnić dokładne obliczanie wysokości wstępnego depozytu zabezpieczającego przez modele CCP.
(55) Wnikliwa analiza wrażliwości wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego może szczególnie zyskiwać na znaczeniu w sytuacji, gdy rynki są niepłynne lub panuje na nich zmienność, i powinna być stosowana do określania wpływu zmiennych ważnych parametrów modelu. Analiza wrażliwości stanowi skuteczne narzędzie pozwalające ujawnić ukryte uchybienia, których nie można wykryć za pomocą weryfikacji historycznej.
(56) Brak regularnych testów warunków skrajnych i regularnej weryfikacji historycznej może prowadzić do sytuacji, w której środki finansowe i płynne środki CCP będą niewystarczające do pokrycia faktycznego ryzyka, na które CCP jest narażony. Odpowiednie testy umożliwią również modelom CCP, metodykom opracowywania tych modeli i ramom zarządzania ryzykiem utraty płynności niezwłoczne reagowanie na zmiany na rynkach i nowe rodzaje ryzyka. Wyniki testów powinny być zatem niezwłocznie wykorzystywane przez CCP do przeglądu swoich modeli, metod oraz ram zarządzania ryzykiem utraty płynności.
(57) Modelowanie skrajnych warunków rynkowych może pomóc CCP w określeniu ograniczeń swoich obecnych modeli, ram zarządzania ryzykiem utraty płynności oraz środków finansowych i płynnych środków. Wymaga to jednak od CCP stosowania osądu przy modelowaniu różnych rynków i produktów. Odwrotne testy warunków skrajnych należy uznać za pomocne - acz nie główne - narzędzie z zakresu zarządzania pozwalające określić stosowny poziom środków finansowych.
(58) Zaangażowanie członków rozliczających, klientów i innych zainteresowanych stron w proces testowania obowiązujących w CCP procedur zarządzania przypadkami niewykonania zobowiązania ma zasadnicze znaczenie, aby zapewnić posiadanie przez nich wiedzy i zdolności operacyjnych potrzebnych do odegrania skutecznej roli w procesie zarządzania przypadkiem niewykonania zobowiązania. Symulacje powinny odtwarzać scenariusz niewykonania zobowiązania, aby przybliżyć role i obowiązki członków rozliczających, klientów i innych zainteresowanych stron. Ponadto ważne jest, aby CCP posiadał odpowiedni mechanizm umożliwiający mu stwierdzenie konieczności podjęcia działań naprawczych oraz identyfikację wszelkich niejasnych lub wieloznacznych zasad i procedur. Testowanie obowiązujących w CCP procedur zarządzania przypadkami niewykonania zobowiązania jest szczególnie ważne w przypadku, gdy CCP korzysta w procesie likwidacji z pomocy członków rozliczających wykonujących zobowiązanie lub osób trzecich oraz gdy procedury na wypadek niewykonania zobowiązania nie zostały nigdy przetestowanie w rzeczywistej sytuacji niewykonania zobowiązania.
(59) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów wartościowych (EUNGiPW).
(60) Przed przedłożeniem projektu standardów technicznych stanowiącego podstawę niniejszego rozporządzenia EUNGiPW odbył, w stosownych przypadkach, konsultacje z Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego (EUNB), Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego oraz członkami ESBC. Zgodnie z art. 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych)(4) EUNGiPW przeprowadził otwarte konsultacje społeczne poświecone projektowi tych regulacyjnych standardów technicznych, przeanalizował potencjalne koszty i korzyści oraz wystąpił o ich zaopiniowanie do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
