PreambułaREPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,
REPUBLIKA AUSTRII,
REPUBLIKA FRANCUSKA,
REPUBLIKA WŁOSKA,
KSIĘSTWO LIECHTENSTEIN,
KSIĘSTWO MONAKO,
REPUBLIKA SŁOWENII,
KONFEDERACJA SZWAJCARSKA
oraz
WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,
ZGODNIE ze swymi zadaniami wynikającymi z Konwencji w sprawie ochrony Alp (konwencji alpejskiej) z dnia 7 listopada 1991 r., mającymi na celu zapewnienie spójnej polityki zachowania i ochrony oraz trwałego rozwoju obszaru alpejskiego,
WYPEŁNIAJĄC swoje zobowiązania wynikające z art. 2 ust. 2 i 3 konwencji alpejskiej,
UWZGLĘDNIAJĄC wolę Umawiających się Stron, by dostosować interesy gospodarcze i wymogi ekologiczne oraz w celu zapewnienia trwałego rozwoju,
ŚWIADOMI FAKTU, że Alpy stanowią przestrzeń życiową i miejsce rozwoju gospodarczego dla ludności miejscowej,
PRZEKONANI, że ludność miejscowa powinna być w stanie określić swój własny projekt rozwoju społecznego, kulturalnego i gospodarczego oraz uczestniczyć w jego wprowadzaniu w życie w istniejących ramach instytucjonalnych,
UWZGLĘDNIAJĄC, że w naszej cywilizacji miejskiej istnieje stale rosnąca potrzeba uprawiania turystyki i rekreacji w zróżnicowanej formie,
UWZGLĘDNIAJĄC, że dzięki swoim ogromnym możliwościom rekreacyjnym, dzięki bogactwu krajobrazów i różnorodności warunków ekologicznych Alpy pozostają jednym z najważniejszych obszarów turystyki i rekreacji w Europie oraz że wyzwanie to powinno przekraczać ramy krajowe,
UWZGLĘDNIAJĄC, że duża część ludności niektórych Umawiających się Stron mieszka w Alpach oraz że turystyka alpejska leży w interesie publicznym z tego względu, że przyczynia się do utrzymania stałej ludności,
UWZGLĘDNIAJĄC, że turystyka górska rozwija się w konkurencyjnych, coraz bardziej globalnych ramach oraz że w istotny sposób przyczynia się do zmian gospodarczych obszaru alpejskiego,
UWZGLĘDNIAJĄC, że najnowsze tendencje zdają się iść w kierunku większej harmonii pomiędzy turystyką a środowiskiem: coraz większe zainteresowanie klientów atrakcyjnymi warunkami przyrodniczymi, chronionymi zimą i latem, troska licznych decydentów lokalnych o poprawę jakości usług w odniesieniu do ochrony środowiska,
UWZGLĘDNIAJĄC, że na obszarze alpejskim ograniczenia dostosowania ekosystemów każdego siedliska powinny być brane pod uwagę w szczególny sposób i oceniane w zależności od szczególnego charakteru każdego każdego nich,
ŚWIADOMI, że dziedzictwo naturalne i kulturowe oraz krajobrazy stanowią istotne podstawy turystyki w Alpach,
ŚWIADOMI, że różnice przyrodnicze, kulturowe, gospodarcze i instytucjonalne charakteryzujące państwa alpejskie, które były przyczyną odrębnego rozwoju i wielości ofert turystycznych, powinny stać się źródłem zróżnicowanej i uzupełniającej się działalności turystycznej, dalekiej od unifikacji w skali międzynarodowej,
ŚWIADOMI, że trwały rozwój działalności turystycznej opartej na waloryzacji dziedzictwa naturalnego, a także na jakości świadczeń i usług, staje się niezbędny z uwagi na zależność gospodarczą większości regionów alpejskich od turystyki i na możliwość przetrwania, jaką stanowi dla mieszkańców Alp,
ŚWIADOMI, że należy zachęcać turystów do szanowania przyrody, pomagać im w lepszym rozumieniu ludności mieszkającej i pracującej w odwiedzanych regionach oraz stwarzać optymalne warunki dla prawdziwego odkrywania przyrody na obszarze alpejskim, w całej jej różnorodności,
ŚWIADOMI, że do organizacji zajmujących się zawodowo turystyką oraz do władz terytorialnych należy wprowadzenie, w ramach uzgodnionych na poziomie obszaru alpejskiego, środków mających na celu poprawę struktur produkcji oraz ich działania,
PRAGNĄC zapewnić trwały rozwój obszaru alpejskiego za pomocą turystyki przyjaznej dla środowiska, co stanowi również podstawę warunków życia i warunków ekonomicznych miejscowej ludności,
PRZEKONANI, że niektóre problemy mogą zostać rozwiązane jedynie w ramach transgranicznych oraz że wymagają one podjęcia wspólnych środków przez państwa alpejskie,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE: