KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3285/94 z dnia 22 grudnia 1995r. w sprawie wspólnych reguł przywozu i uchylające rozporządzenie (WE) nr 518/94(1), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2474/2000(2), w szczególności jego art. 7 i 16,
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) Nr 519/94 z dnia 7 marca 1994r. w sprawie wspólnych reguł przywozu z niektórych państw trzecich i uchylające rozporządzenia (WE) nr 1765/82, (EWG) nr 1766/82 i (EWG) Nr 3420/83(3), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 427/2003(4), w szczególności jego art. 6 i 15,
po zasięgnięciu konsultacji w ramach Komitetu Doradczego ustanowionego odpowiednio na mocy art. 4 rozporządzenia (WE) nr 3285/94 i rozporządzenia (WE) nr 519/94,
a także mając na uwadze, co następuje:
1. PROCEDURA
(1) W dniu 20 czerwca 2003r. rząd hiszpański poinformował Komisję, że utrzymujące się trendy w przywozie poddanych obróbce lub konserwowanych owoców cytrusowych (mandarynki itp.) wydają się wymagać podjęcia środków ochronnych na mocy rozporządzeń (WE) nr 3285/94 i (WE) nr 519/94, przekazały informacje zawierające stosowne dowody, określone na podstawie art. 10 rozporządzenia (WE) nr 3285/94 oraz art. 8 rozporządzenia (WE) nr 519/94 i wystosowały prośbę do Komisji o podjęcie odpowiednich środków ochronnych na mocy tych instrumentów.
(2) Hiszpania stwierdziła, że w ostatnim czasie nastąpił znaczny wzrost przywozu rozpatrywanego produktu, zarówno jak chodzi o wartości absolutne, jak i w odniesieniu do poziomu wspólnotowej produkcji oraz konsumpcji. Ponadto Hiszpania jest zdania, że przywóz do krajów Unii Europejskiej wywarł negatywny wpływ na poziom cen w obrębie Wspólnoty oraz udział rynkowy, a także wielkość sprzedaży dokonywanej przez producentów wspólnotowych, co w rezultacie doprowadziło do poważnych strat. Hiszpania nalegała, aby podjęte zostały jak najszybciej wspólnotowe środki ochronne.
(3) Komisja poinformowała o zaistniałej sytuacji wszystkie Państwa Członkowskie i przedyskutowała z nimi warunki dotyczące przywozu, trendów występujących w przywozie, a także poważne straty czy też groźbę ich wystąpienia oraz różne aspekty sytuacji ekonomiczno-rynkowej w odniesieniu do omawianych produktów wspólnotowych.
(4) 11 lipca 2003r. Komisja zainicjowała dochodzenie mające na celu ocenę poważnej szkody lub też groźby jej wystąpienia w stosunku do producentów wspólnotowych wytwarzających produkty podobne lub też bezpośrednio konkurencyjne dla produktów przywożonych.
(5) Po przeprowadzeniu wstępnego dochodzenia Komisja wprowadziła tymczasowe środki ochronne, zapobiegające przywozowi niektórych przetworzonych lub konserwowanych owoców cytrusowych (mandarynki itp.) na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1964/2003(5) z dnia 7 listopada 2003r.
(6) Komisja przeprowadziła następnie pełne dochodzenie w odniesieniu do rozpatrywanego produktu i zajmowała się oficjalnym doradztwem na rzecz producentów będących jednocześnie ekporterami oraz importerów, a także reprezentujących je zainteresowanych organizacji, przedstawicieli krajów wywozu oraz producentów wspólnotowych.
(7) Niektórzy producenci będący jednocześnie eksporterami, producenci wspólnotowi i importerzy przedłożyli swoje uwagi w formie pisemnej. Wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie w wyznaczonym czasie i wykazały, że wyniki prowadzonego postępowania mogą mieć wpływ na ich działalność, oraz że istnieją szczególne powody, dla których powinny zostać przesłuchane, zostały przesłuchane. Rozpatrzono ustne oraz pisemne uwagi przedłożone przez strony zainteresowane i uwzględniono je podczas podejmowania ostatecznej decyzji. W podjęciu tej decyzji Komisja opierała się również na wszelkich dodatkowych, zweryfikowanych informacjach, których uzyskanie okazało się konieczne.
2. WYNIKI DOCHODZENIA
2.1. ROZPATRYWANY PRODUKT, PRODUKT PODOBNY ORAZ PRODUKT BEZPOŚREDNIO KONKURENCYJNY
2.1.1. Rozpatrywany produkt
(8) Produkt, w odniesieniu do którego Komisję powiadomiono, iż występujące w przywozie trendy wskazują na konieczność podjęcia środków ochronnych, obejmuje przetworzone lub konserwowane mandarynki (włącznie z tangerynkami i satsuma), klementynki, wilkingi oraz inne podobne hybrydy cytrusowe, nie zawierające alkoholu, z dodatkiem cukru (rozpatrywany produkt).
(9) Rozpatrywany produkt jest obecnie objęty klasyfikacją Nomenklatury Scalonej, kod CN 2008 30 55 oraz 2008 30 75. Wymienione kody CN odnoszą się do rozpatrywanego produktu znajdującego się w bezpośrednich opakowaniach, odpowiednio o zawartości netto przekraczającej 1 kg oraz o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg.
(10) Dochodzenie wykazało, że rozpatrywany produkt jest uzyskiwany poprzez obranie ze skórki oraz podział na mniejsze części niektórych odmian małych owoców cytrusowych (głównie satsuma), a nastepnie zalanie ich syropem (14 do 16 %). Proces obierania ze skórki oraz podziału na części może być dokonywany ręcznie lub mechanicznie.
(11) W celu sprostania popytowi rynku konsumpcyjnego, gastronomii oraz przemysłu spożywczego rozpatrywany produkt wytwarzany jest w różnych wagowo opakowaniach. Zdecydowana większość rynku konsumpcyjnego zajęta jest przez opakowania o masie 312 g netto/(175 g suchej masy), chociaż zauważalny jest także zwyżkujący trend w sprzedaży większych opakowań 850 g/(480 g). Większe opakowania, szczególnie zawierające 2,65 kg/(1 500 g) oraz 3,1 kg/(1 700 g) są stosowane w gastronomii i przemyśle spożywczym, przy czym najpopularniejsze opakowanie to 2,65 kg.
(12) Satsuma, klementynki oraz inne małe owoce cytrusowe znane powszechnie są pod wspólną nazwą "mandarynki". Większość z tych różnych odmian może być stosowanych jako świeże owoce, do produkcji soków lub też do wytwarzania przetworów. Sa one podobne do siebie i w rzeczywistości świeże mandarynki (z tangerynkami i satsuma włącznie), klementynki, wilkingi i podobne małe hybrydy cytrusowe są wszystkie sklasyfikowane są pod jednym wspólnym sześciocyfrowym kodem CN (0805 20).
(13) Niektórzy producenci będący jednocześnie eksporterami twierdzą, że nie tylko konserwowane mandarynki, lecz wszelkie owoce konserwowane powinny być traktowane jako jeden przywożony rozpatrywany produkt.
(14) Komisja odrzuciła ten i potwierdziła, że istnieje różnica pomiędzy mandarynkami oraz innymi rodzajami konserwowanych owoców. Świeże owoce na bazie których wytwarzane są owoce konserwowane posiadają różne sześciocyfrowe kody w Nomenklaturze Scalonej. Podczas gdy prawdą jest, że konserwowane mandarynki i inne owoce konserwowane zaklasyfikowane zostały pod wspólnym kodem HS 2008, to samo dotyczy również i innych różnorodnych produktów. Stąd też kod klasyfikacji HS 2008 nie jest uważany w tym przypadku za istotny czynnik. Mimo, że różne rodzaje owoców konserowanych (jednej odmiany lub mieszanych) posiadają pewne wspólne cechy (np. długi okres przydatności do spożycia, konserwacja przy użyciu syropu lub soku owocowego), pozostałe cechy, takie jak smak, konsystencja, rozmiary, kształt i kolor produktów są odmienne i produkty te nie stanowią łatwego substytutu dla konserwowanych mandarynek. Mimo, że wszystkie wymienione są produktami spożywczymi, ich główne przeznaczenie końcowe może być różne. Ponadto proces produkcyjny jest różny dla każdego produktu (np. zależy od tego, czy dany owoc wymaga suszenia, obierania, krojenia w kostki, plastry lub podzielenia na cząstki).
(15) Kolejny argument, jaki przedstawiono, dotyczył faktu, że zarówno owoce przetworzone, konserwowane, jak i świeże stanowią jeden przywożony rozpatrywany produkt. Ten argument również został odrzucony. Owoce przetworzone i konserwowane zaklasyfikowane są pod innym kodem niż owoce świeże, którym przyporządkowano czterocyfrową taryfę klasyfikacyjną. Owoce świeże nie są poddawane obróbce technologicznej i mają ograniczony okres przydatności do spożycia. Są one z reguły myte, obierane, pestkowane, krojone w plastry lub kostki, czy też przetwarzane w inny sposób przez użytkownika końcowego. Zasadniczo uważa się, że posiadają one inne cechy, np. smakowe, inną konsystencję itp. w porównaniu do owoców przetworzonychoraz owoców konserwowanych. Inne jest również ich przeznaczenie końcowe.
(16) Bez względu na to, że rozpatrywany produkt może być wytwarzany z pewnej liczby możliwych do odróżnienia rodzajów małych owoców cytrusowych, występuje w różnych kategoriach jakościowych i jest pakowany w różnej wielkości bezpośrednich opakowaniach, badania Komisji wskazują, że wszystkie one wykazują identyczne lub podobne właściwości fizyczne, przeznaczenie oraz zastosowania. W związku z tym Komisja ustaliła, że rozpatrywany produkt stanowi jeden produkt, zaklasyfikowany pod odpowiednimi podanymi wyżej kodami CN.
2.1.2. Produkty podobne lub bezpośrednio konkurencyjne
(17) Komisja zbadała, czy produkt wytworzony przez producentów wspólnotowych (w dalszej części zwany produktem podobnym) jest podobny do przywożonego rozpatrywanego produktu.
(18) Rozpatrywany produkt wytwarzany jest w kilku kategoriach jakościowych. Zasadniczo zawiera mniej niż 10 % uszkodzonych segmentów (najwyższa jakość). Pozostałe kategorie jakościowe określane są jako "standardowe". Niektórzy współpracujący eksporterzy i importerzy stwierdzili, że mandarynki konserwowane pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej są lepszej jakości niż mandarynki z UE, gdyż są obierane ręcznie oraz, że przywożone z ChRL mandarynki zawierają mniejszy procent uszkodzonych części. Jednak mimo, że większość przywożonych owoców pochodzi z ChRL istnieją sprzeczne dowody na temat jakości/jakości postrzeganej rozpatrywanego produktu i produktu podobnego. Stąd też wspomniany argument jakościowy nie może zostać podtrzymany:
- jeden z importerów prowadził sprzedaż pierwszej jakości oraz dyskontowanych marek rozpatrywanego produktu. Weryfikacja wykazała, że zakupił on w 2002r. nieznacznie większe ilości produktu pierwszej jakości z Hiszpanii niż ChRL, natomiast wszystkie dyskontowane produkty przywożone pochodziły z ChRL,
- w celu zapewnienia odpowiedniej jakości produktu oraz najwyższych standardów higienicznych producenci wspólnotowi poczynili znaczne inwestycje w rozległe programy modernizacyjne, a procesy technologiczne są wysoce zautomatyzowane. Producenci wspólnotowi podkreślili, że w wyniku obaw o rygor kontroli higienicznych stosowanych do przywożonych produktów podczas procesu przetwarzania konsumenci w niektórych krajach preferują konserwowane mandarynki wytwarzane przez producentów wspólnotowych.
(19) W tych okolicznościach Komisja uznała, że nie istnieją znaczące różnice, jeśli chodzi o jakość rzeczywistą a postrzeganą pomiędzy rozpatrywanym produktem a produktem wytworzonym przez producentów wspólnotowych, mimo, że zauważono tutaj pewne niewielkie rożnice.
(20) Podczas ustalania swojego stanowiska Komisja wzięła w szczególności pod uwagę następujące ustalenia dochodzenia:
a) produkt przywożony oraz produkt wspólnotowy posiadają tę samą międzynarodowo stosowaną klasyfikację dla celów taryfowych - sześciocyfrowy kod HS. Ponadto produkty te wykazują te same lub podobne cechy fizyczne, takie jak smak, rozmiar, kształt czy konsystencja. W kategoriach jakościowych występują pewne różnice, lecz nie zostały one zasadniczo zaobserwowane przez konsumentów. Ponadto brak informacji o kraju pochodzenia na etykietach niektórych produktów przywożonych sprzedawanych na rynku europejskim utrudnia konsumentom rozróżnienie, czy produkt pochodzi z terenu UE, czy też jest przywożony;
b) produkt przywożony oraz produkt wspólnotowy były sprzedawane za pośrednictwem podobnych lub identycznych kanałów sprzedaży, informacje na temat ceny były łatwo dostępne dla kupujących, a rozpatrywany produkt oraz produkt wytworzony przez producentów wspólnotowych konkurowały ze sobą głównie w kwestii ceny;
c) produkt przywożony oraz produkt wspólnotowy służą tym samym lub podobnym przeznaczeniom i jako takie stanowią produkty alternatywne (substytuty) i łatwo zamienialne;
d) produkt przywożony oraz produkt wspólnotowy są postrzegane przez konsumentów jako produkty alternatywne, zaspokajające szczególne potrzeby lub popyt. W związku z tym różnice określone przez niektórych eksporterów i importerów miały znaczenie drugorzędne.
(21) W świetle powyższych ustaleń Komisja doszła do wniosku, że pomimo stwierdzonych różnic dotyczących właściwości oraz jakości produktu, produkt przywożony oraz produkt wspólnotowy są "podobne".
2.2. DEFINICJA PRODUCENTÓW WSPÓLNOTOWYCH
(22) Całkowita produkcja wspólnotowa rozpatrywanego produktu wyniosła około 40 000 ton w sezonie przetwórczym 2002/03. Cała produkcja rozpatrywanego produktu we Wspólnocie miała miejsce w Hiszpanii.
(23) Ośmiu producentów (zakłady zajmujące się produkcją konserw) na terenie Wspólnoty, którzy w pełni współpracowali w dochodzeniu jest członkami związków zjednoczonych w ramach Hiszpańskiej Federacji Związków Producentów Przemysłu Przetwórczego Owocowo-Warzywnego (Spanish National Federation of Associations of Processed Fruit and Vegetables - FNACV). W sezonie 2002/03 całkowita produkcja wspólnotowa rozpatrywanego produktu wyniosła 39 600 ton, z czego 34 150 ton zostało wyprodukowanych przez wspomnianych wyżej producentów, co stanowi równowartość ponad 85 % całkowitej produkcji wspólnotowej. Stąd też producenci ci reprezentują istotną część całkowitej produkcji wspólnotowej w rozumieniu art. 5 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 3285/94 oraz art. 15 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 519/94. Dlatego dla celów niniejszego postępowania uważa się ich za producentów wspólnotowych.
3. WZROST PRZYWOZU
3.1. WPROWADZENIE
(24) Komisja zbadała, czy rozpatrywany produkt jest przywożony na teren Wspólnoty w tak wielkich ilościach, rzeczywistych lub w stosunku do całej produkcji wspólnotowej, i/lub na takich warunkach, że spowoduje to lub może spowodować poważną szkodę dla producentów wspólnotowych. W tym względzie Komisja skupiła się na przywozie rozpatrywanego produktu w ostatnim okresie czasu, dla którego są dostępne dane. Poniższa tabela przedstawia rozwój przywozu w latach 1998/99 - 2002/03.
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Przywóz UE |
16.347 |
17.573 |
20.335 |
44.804 |
44.813 |
| Produkcja wspólnotowa |
81.869 |
75.767 |
60.462 |
60.329 |
39.600 |
| Przywóz/Produkcja |
20 % |
23 % |
34 % |
74 % |
113 % |
3.2. WIELKOŚĆ PRZYWOZU
(25) W latach 1998/99 - 1999/2000 odnotowano wzrost przywozu o około 7 %. W następnym roku, stopa wzrostu wzrosła do ok. 16 %, a przywóz wzrósł od 20 335 ton w sezonie 2000/01. Następnie nastąpił gwałtowny wzrost przywozu w latach 2000/01 - 2001/02. Przywóz zwiekszył się o 120 % w czasie jednego roku do ilości 44 804 ton, co przekroczyło ponad 2,5-krotnie poziom przywozu w sezonie 1998/99. Przywóz utrzymał się mniej więcej na tym poziomie w sezonie przetwórczym 2002/03.
Wymienione trendy potwierdzają najświeższe dostępne dane. Ostatnie dane wskazują, że przywóz do UE w roku 2003 (ostatni okres czasu, dla którego dostępne są dane) wyniósł ok. 54 000 ton, osiągając wartość szczytową w ostatnim kwartale wynoszącą ponad 17 000 ton, bez względu na wprowadzone w dniu 9 listopada 2003r. tymczasowe środki ochronne.
(26) W odniesieniu do całkowitej wartości produkcji wspólnotowej przywóz wzrósł od 20 % w sezonie 1998/99, 34 % w 2000/01, do 74 % w 2001/02 oraz do 113 % w 2002/03. Ostatnie informacje potwierdzają te trendy.
3.3. UDZIAŁ PRZYWOZU W RYNKU
|
1998/99 |
1999/00 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Udział przywozu w rynku |
20 % |
24 % |
31 % |
56 % |
62 % |
(27) Udział przywozu w rynku wzrósł w latach 1998/99-2000/01 od 20 do 31 %, zanim uległ niemal podwojeniu do 56 % w sezonie 2001/02. Udział przywozu w rynku wzrósł dalej do 62 % całkowitej wartości konsumpcji w sezonie 2002/03. Komisja doszła do wniosku, że ostatnio odnotowywane wzrosty mogą być uznane za nagłe, gwałtowne i znaczne w porównaniu do sytuacji zachodzącej w poprzednich sezonach przetwórczych.
4. CENY IMPORTOWE
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Cena EURO/tonę |
631 |
670 |
792 |
691 |
605 |
| Źródło: Eurostat. |
(28) Średnia cena produktu przywożonego (CIF, granica UE) wzrosła o 6 % w latach 1998/99-1999/2000, oraz o dalsze 18 % w latach 1999/2000-2000/0, a nastepnie spadła o 13 % w sezonie 2001/02 do 691 EUR/tonę. Odnotowano dalszy spadek średnich cen w sezonie 2002/03, do wartości 605 EUR. Komisja zauważyła, że mimo, iż ceny wzrosły w sezonie 2000/01, główny wzrost przywozu nastapił w sezonie 2001/02 przy spadających cenach, których spadek trwał nadal w sezonie 2002/03 (o 12 %).
(29) Zniżkową tendencję cen potwierdzają najnowsze dane. Dostarczone przez importerów zaktualizowane dane na temat zmian cen przywozu i odprzedaży oraz ich ilości w okresie od kwietnia 2003r. do grudnia 2003r. wskazują, że ceny spadły o dalsze 13,5 %. Ze względu na fakt, iż wywożone mandarynki konserwowane fakturowane są zwykle w dolarach amerykańskich, spadek kursu dolara w stosunku do EUR przyczynił się do dalszego spadku cen. Średni kurs wymiany wyniósł 1,15 USD za EUR w okresie od kwietnia 2003r. do grudnia 2003r. w porównaniu do kursu 1,08 USD za EUR w sezonie 2002/03, co stanowi spadek wynoszący 6,6 %. Z uwagi na fakt, iż całkowity spadek cen wyniósł 13,5 % wydaje się, że spadku tego nie można przypisywać w całości wahaniom kursu wymiany, lecz także rzeczywistym spadkom cen w miesiącach poprzedzających wprowadzenie środków tymczasowych oraz krótko po ich nałożeniu.
(30) Podczas dokonywania oceny prawdopodobnych przyszłych trendów cenowych Komisja zauważyła również, że czołowy detalista rynkowy zajmujący się sprzedażą odmiany satsuma w Niemczech obniżył ceny standardowej puszki o objętości 314 ml z wartości wynoszącej 0,35 EUR do 0,29 EUR (ceny aktualne na dzień 5 stycznia 2004r, czyli po wprowadzeniu środków tymczasowych).
5. NIEPRZEWIDZIANE OKOLICZNOŚCI
(31) W ostatnich pięciu latach nastąpił szereg wydarzeń, które w rezultacie doprowadziły do gwałtownego wzrostu przywozu rozpatrywanego produktu, zwłaszcza z ChRL. Takiego ciągu wydarzeń nie sposób było przewidzieć podczas Rundy Urugwajskiej. Należy zauważyć, że analiza skupia się na ChRL ze względu na fakt, iż 98 % przywozu rozpatrywanego produktu do krajów UE pochodzi z Chin.
(32) Do połowy lat 90-tych zdolność wytwórcza ChRL w odniesieniu do rozpatrywanego produktu była na tyle wysoka, że zaspokajała popyt krajowy oraz potrzeby wywozowe na swoje główne i najbardziej dochodowe rynki wywozowe, a mianowicie rynek Japonii i Stanów Zjednoczonych Ameryki (Zachodnie Wybrzeże). Wywóz chiński do Wspólnoty kształtował się na niskim poziomie i był relatywnie stały.
(33) Poniższa tabela przedstawia szacunkowo światową konsumpcję, zdolność produkcyjną Chin, produkcję, wywóz oraz krajową konsumpcję dla sezonów przetwórczych w latach 1998/99-2002/03, w oparciu o indeksowaną podstawę, która szacunkowo przyjmuje, że światowa konsumpcja w latach 1998/99 jest równa 100.
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Światowa konsumpcja |
100 |
115 |
113 |
137 |
141 |
| Zdolność produkcyjna Chin |
70 |
96 |
113 |
139 |
148 |
| Produkcja w Chinach |
57 |
82 |
86 |
109 |
124 |
| Krajowa konsumpcja w Chinach |
5 |
9 |
12 |
16 |
20 |
| Całkowity poziom wywozu chińskiego (szacunkowo) |
48 |
65 |
70 |
96 |
104 |
|
Źródło: Eurostat oraz inne powszechnie dostępnie informacje, jak również informacje uzyskane podczas dochodzenia. Dane podlegają indeksacji,
ponieważ strona przekazująca dane na temat Chin zażądała, by były
one traktowane jako poufne.
|
(34) W sezonie 1998/99 krajowa konsumpcja w Chinach wyniosła 5 przy jednoczesnej zdolności produkcyjnej kształtującej się na poziomie 70 oraz produkcji rzeczywistej równej 57 (znacznie przewyższającej potrzeby krajowe). Do roku 2002/03 konsumpcja krajowa w Chinach wzrosła do 20, przy jednoczesnym wzroście zdolności produkcyjnej do 148 oraz produkcji rzeczywistej równej124 (88 % szacowanej światowej konsumpcji). Mimo, że konsumpcja w Chinach szybko rośnie, w rzeczywistości pozostaje stosunkowo niska. Konsumpcja światowa również wzrasta, z tym że stopniowo (o około 7 % rocznie). W tych okolicznościach trudno było przewidzieć, że zdolność produkcyjna Chin będzie wzrastać o 16 % w stosunku rocznym i przewyższy konsumpcję światową do roku 2002/03, nie pozostawiając żadnej przestrzeni pozostałym producentom. Ze względu na fakt, że konsumpcja krajowa w Chinach wzrosła tylko do 20, wzrost zdolności produkcyjnej oraz samej produkcji spowodował większe naciski na ChRL w kierunku wywozu bardzo dużych ilości towarów (w rzeczywistości wywóz był ponad dwukrotnie wyższy od wartości 48 do 104 w rozpatrywanym okresie). Do wymienionych liczb można jeszcze dodać informację, że wywóz Chin w sezonie 2002/03 przekroczył ponad trzykrotnie szacowaną wielkość konsumpcji we Wspólnocie Europejskiej w tym sezonie.
(35) Wydaje się, że spór pomiędzy UE a USA na temat hormonów również miał wpływ na wzrost chińskiego wywozu do krajów UE. Wykaz produktów, zaproponowanych przez Stany Zjednoczone jako przedmiot środków odwetowych w związku z zaistniałym sporem zawierała również rozpatrywany produkt. Okazało się, że chińscy producenci odbierają to jako sposobność znacznego zwiększenia wywozu do USA w zastępstwie produktu pochodzenia UE, co zachęciło ich do dalszego rozwoju zdolności przetwórczej. Jednakże sposobność ta nigdy się nie urzeczywistniła, a ChRL stanęła w obliczu znacznych nadwyżek zdolności produkcyjnej, dla której musiała znaleźć alternatywne rynki zbytu. Najbardziej atrakcyjnym rynkiem okazał się być rynek UE i ChRL znacznie zwiększyła swój wywóz do państw UE.
(36) Polityka monetarna Chinin, zgodnie z którą juan jest sztucznie podtrzymywany w stosunku do dolara amerykańskiego na poziomie około 8,28 juana/USD, mimo zauważalnych różnic wartości rzeczywistych obu walut, również przyczyniły się do wzrostu wywozu. Dzięki temu bardziej prawdopodobne było, że rozpatrywany produkt będzie wywożony raczej niż sprzedawany na rynku krajowym Chin. Ponadto w następstwie nieoczekiwanego spadku wartości dolara w stosunku do EUR od października 2000r. juan stracił na wartości w porównaniu do EUR, co sprawiło, że rynek europejski stał się jeszcze bardziej atrakcyjny dla chińskich eksporterów.
(37) Podsumowując, zgodnie z analizą Komisji, nieprzewidziane okoliczności, które wpłynęły na wzrost przywozu do Wspólnoty stanowią połączenie współistniejących czynników, takich jak: bezprecedensowy wzrost chińskiej zdolności produkcyjnej prowadzący do wysokich nacisków na wywóz; możliwość, że środki odwetowe zaproponowane przez USA podczas debaty w sprawie hormonów spowodują wyłączenie produktów pochodzących z UE z rynku amerykańskiego, powodując w rezultacie wzrost zdolności produkcyjnej ChRL i w efekcie produkcji; zmiana preferencji konsumentów począwszy od roku 2001 oraz prowadzona przez rząd chiński polityka walutowa powiązana z nieoczekiwanym spadkiem wartości dolara amerykańskiego odnotowanym od października 2000r. Takie połączenie kilku czynników, pojawienia się których nie sposób było przewidzieć podczas kończącej się Rundy Urugwajskiej, stworzyło warunki dla bezprecedensowego wzrostu przywozu do Wspólnoty.
6. POWAŻNA SZKODA
6.1. WPROWADZENIE
(38) W celu ostatecznego określenia, czy istnieje poważna szkoda (czyli znaczące pogorszenie sytuacji) w stosunku do wytwarzających produkty podobne producentów wspólnotowych, Komisja sfinalizowała ocenę wszelkich mających związek z sytuacją producentów wspólnotowych czynników natury obiektywnej i ilościowej. W szczególności w odniesieniu do rozpatrywanego produktu Komisja dokonała oceny rozwoju zdolności produkcyjnej, produkcji, wykorzystania zdolności produkcyjnej, zatrudnienia, wydajności, przepływu środków pieniężnych, zwrotu zaangażowanego kapitału, zapasów, konsumpcji, sprzedaży, udziału w rynku, ceny, zaniżania cen oraz rentowności w latach 1998/99-2002/03.
(39) Przedstawiono również analizę konsumpcji wspólnotowej, lecz nie w formie wskaźnika szkody.
6.1.1. Konsumpcja
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Konsumpcja t) |
80.065 |
74.056 |
65.676 |
80.960 |
72.843 |
(40) Konsumpcja rozpatrywanego produktu we Wspólnocie została określona na podstawie całkowitej wartości sprzedaży dokonanej przez producentów wspólnotowych oraz innych producentów z UE oraz całkowitej wartości przywozu rozpatrywanego produktu na teren Wspólnoty, zgodnie z danymi dostarczonymi przez Eurostat.
(41) W latach 1998/99-2000/01, konsumpcja na terenie Wspólnoty zmalała o 18 % z 80 065 ton do 65 676 ton. W latach 2000/01-2001/02, konsumpcja wzrosła o 23 % i osiągnęła najwyższy poziom w okresie objętym badaniem (80 960 ton). W ostatnim sezonie (2002/03) odnotowano 10 % spadek konsumpcji w porównaniu do sezonu 2001/02, w którym konsumpcja osiągnęła wartość bliższą średniej za rozpatrywany okres (74 720 ton rocznie).
6.1.2. Zdolność produkcyjna oraz jej wykorzystanie
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Zdolność produkcyjna t) |
126.760 |
129.260 |
129.260 |
129.260 |
129.260 |
| Wykorzystanie zdolności produkcyjnej |
65 % |
59 % |
47 % |
47 % |
31 % |
(42) Komisja dokonała analizy zdolności produkcyjnej producentów wspólnotowych na podstawie pełnej zdolności produkcyjnej w poszczególnych sezonach (od 1 października do 30 września następnego roku). Produkt podobny wytwarzany jest od listopada do lutego przy wykorzystaniu urządzeń produkcyjnych, które mogą być wykorzystywane do przetwarzania innych warzyw i owoców przez pozostałą część roku. Przy czym w rozpatrywanych regionach (Valencia i Murcia w Hiszpanii), od listopada do lutego brak jest jakichkolwiek innych owoców czy warzyw do przetwarzania.
(43) Dochodzenie potwierdziło, że całkowita szacunkowa teoretyczna zdolność produkcyjna pozostawała na stałym poziomie przez cały okres dochodzenia; odnotowano tylko jeden wzrost (2 %) w okresie 1998/99-1999/2000.
(44) Wykorzystanie zdolności produkcyjnej zmniejszyło się w sezonach 1998/99 i 1999/2000 z 65 do 59 %. Częściowo spadek ten można wytłumaczyć 2 % wzrostem zdolności produkcyjnej w tym roku, jednakże w większej części za taki stan rzeczy był odpowiedzialny spadek produkcji o 7,5 %, z 81 869 ton do 75 767 ton. Wykorzystanie zdolności produkcyjnej spadło o dalsze 12 punktów procentowych w sezonie 2000/01 (do 47 %). Wartość ta utrzymywała się na stałym poziomie w roku następnym, lecz następnie spadła do 31 % (co stanowi spadek o 16 punktów procentowych) w sezonie 2002/03. Spadki wykorzystania zdolności produkcyjnej, począwszy od sezonu 1999/2000 do chwili obecnej odzwierciedlają spadki produkcji w tych samych okresach czasu.
6.1.3. Całkowita produkcja wspólnotowa
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Produkcja t) |
81.869 |
75.767 |
60.462 |
60.329 |
39.600 |
(45) Całkowita produkcja wspólnotowa spadła w latach 1998/99 i 2001/02 z 81 869 ton do 60 329 ton. Po tym okresie czasu produkcja spadła o dalsze 35 % w sezonie 2002/03, osiągając najniższy poziom w całym badanym okresie.
(46) Występujące trendy produkcyjne potwierdzają najnowsze dane (2003/04), które wskazują na dalszy spadek produkcji do 26 165 ton (są to dane częściowe). Producenci wspólnotowi nie mogą inwestować i zobowiązywać się do produkcji, jeżeli nie mają z góry składanych zamówień ze strony swych głównych klientów. Nie są jednak w stanie uzyskać takich zamówień ze względu na brak możliwości konkurencji w kwestii ceny.
6.1.4. Zatrudnienie
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Zatrudnienie (pod koniec okresu) |
2.502 |
2.441 |
2.462 |
2.419 |
2.343 |
(47) Zatrudnienie związane z rozpatrywanym produktem spadło w sezonie 1999/2000. Uległo nieznacznemu wzrostowi w sezonie 2000/01, a w latach 2001/02-2002/03 odnotowano dalszy jego spadek. Dodatkowo, spadek zatrudnienia zarejestrowany u producentów wspólnotowych pogłębiła redukcja zatrudnienia w przetwórstwie mandarynek we Wspólnocie w czasie pięcioletniego okresu, z uwagi na fakt, że niektórzy producenci zajmujący się przetwórstwem rozpatrywanego produktu we Wspólnocie zaprzestali tej działalności jeszcze przed rozpoczęciem dochodzenia. Zauważono również, że zdecydowaną większość siły roboczej stanowią pracownicy sezonowi. Z tego też względu powyższa tabela powinna być rozpatrywana razem z poniżej przedstawioną tabelą ukazującą liczbę przepracowanych godzin.
6.1.5. Przepracowane godziny a wydajność
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Przepracowane godziny |
944.000 |
985.000 |
823.000 |
861.000 |
625.000 |
| Wydajność (przepracowane godziny/tonę) |
15,9 |
16,8 |
15,6 |
16,8 |
17,7 |
(48) Dokładniejszy obraz wpływu zatrudnienia występującego u producentów wspólnotowych można uzyskać analizując dane na temat liczby przepracowanych godzin, uwzględniające zatrudnienie robotników sezonowych. Liczba przepracowanych godzin stanowi także dokładniejszą podstawę do oszacowania wydajności niż liczba pracowników.
(49) Zasadniczo zaobserwować można stały spadek liczby przepracowanych godzin, od wartości 861 000 do 625 000. W ostatnim okresie czasu odnotowano spadek 27 %. Wydajność spadła nieznacznie w latach 1998/99-2001/02 z 15,9 przepracowanych godzin na wyprodukowaną tonę do 16,8 godzin, a w ostatnim sezonie (2002/03) nastąpił dalszy spadek do 17,7 godzin. Należy zauważyć, że różnice wydajności są spowodowane głównie plonem świeżego produktu.
6.1.6. Przepływ środków pieniężnych i zwrot zaangażowanego kapitału (ROCE)
| Rok obrachunkowy |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
| Przepływ środków pieniężnych (wskaźnik: 1999 = 100) |
2 |
100 |
80 |
116 |
-4 |
| ROCE |
15,1 |
18,9 |
9,3 |
9,8 |
8,1 |
(50) Przepływ środków pieniężnych i ROCE mogą być badane wyłącznie na poziomie spółek współpracujących, wytwarzających rozpatrywany produkt (a nie w relacji do rozpatrywanego produktu) i są ukazane w latach kalendarzowych. W związku z powyższym wskaźniki te mają mniejsze znaczenie niż pozostałe. Niemniej jednak można zauważyć, że przepływ środków pieniężnych oraz ROCE znacznie spadły w ostatnich latach.
6.1.7. Wielkość sprzedaży
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Wielkość sprzedaży we Wspólnocie t) |
63.718 |
56.483 |
45.341 |
36.156 |
28.030 |
(51) Sprzedaż produktu podobnego prowadzona przez producentów wspólnotowych we Wspólnocie spadła z 63 718 ton do 45 341 ton w latach 1998/99-2000/01, odzwierciedlając spadek konsumpcji oraz wzrost przywozu w tym okresie. Jednakże mimo wzrostu konsumpcji w roku następnym, sprzedaż nadal spadała w latach 2000/01 i 2001/02 (o 20 %), osiągając wartość 36 156 ton, przy jednoczesnym ponaddwukrotnym wzroście przywozu do 44 804 ton. Wskazuje to na wzrastająca przewagę przywozu na rynku. W ostatnim okresie czasu sprzedaż nadal spadała do 28 030 ton w sezonie 2002/03, osiągając najniższy odnotowany dotychczas poziom, co stanowiło spadek 56 % w przeciągu czterech lat.
6.1.8. Udział w rynku
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Udział w rynku |
79 % |
76 % |
69 % |
44 % |
38 % |
(52) Udział w rynku producentów wspólnotowych spadł z 79 do 69 % w latach 1998/99-2000/01, do 44 % w sezonie 2001/02 oraz do 38 % w sezonie 2002/03. Znaczne spadki w ostatnich dwóch sezonach wskazują na wzrastający udział przywozu w tych okresach, mimo, iż producenci wspólnotowi obniżyli ceny o 17 % w latach 2000/01-2001/02 oraz o dalsze 6 % w sezonie 2002/03.
(53) Połączenie spadku cen oraz malejącego udziału w rynku na rzecz przywozu nastąpiło w tym samym czasie, co znaczny spadek rentowności producentów wspólnotowych (omówiony poniżej).
6.1.9. Cena produktu podobnego oraz zaniżanie ceny
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Ceny jednostkowe sprzedaży dokonanej przez producentów Wspólnoty (w EUR/tonę) |
826 |
790 |
925 |
827 |
781 |
| Ceny jednostkowe chińskiego wywozu plus opłata celna (w EUR/tonę)(*) |
732 |
773 |
910 |
790 |
691 |
| Zaniżanie ceny (w EUR/tonę) |
94 |
17 |
15 |
37 |
90 |
| Zaniżanie ceny (w %) |
11 % |
2 % |
2 % |
4 % |
12 % |
| (*) Źródło: Eurostat. |
(54) Średnia cena produktu podobnego spadła w latach 1998/99-1999/2000, podnosząc się nieznacznie w sezonie 2000/01, osiągając 17 % wzrost (925 EUR/tonę). Następnie odnotowano kolejne spadki średniej ceny do wartości 827 EUR/tonę w sezonie 2001/02 i 781 EUR/tonę w sezonie 2002/03.
(55) W celu określenia poziomu zaniżania ceny, poddano badaniu dane na temat cen pochodzące z porównywalnych okresów czasu, dotyczące tego samego poziomu obrotu oraz sprzedaży na rzecz podobnych klientów. W oparciu o średnie ceny loco fabryka narzucone przez producentów wspólnotowych oraz producentów będących jednocześnie eksporterami na rzecz importerów wspólnotowych (CIF granica UE, włącznie z opłatą celną), ceny krajowe były zaniżane w ciągu pięciu rozpatrywanych okresów czasowych w granicach pomiędzy 2 a 12 %.
6.1.10. Rentowność
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Zysk/strata netto na sprzedaży dokonywanej we Wspólnocie |
4,0 % |
0,5 % |
6,8 % |
-1,7 % |
-4,3 % |
(56) Rentowność sprzedaży producentów wspólnotowych we Wspólnocie podlegała znacznym różnicom w ciągu rozpatrywanego pięcioletniego okresu. Najniższą rentowność odnotowano w sezonach 2001/02 oraz 2002/03, zaś najwyższą w sezonie 2000/01. W sezonie 2002/03, w miarę wzrostu przywozu do najwyższej wartości w całym rozpatrywanym okresie średnia cena importowa spadła do wartości 605 EUR/tonę, a średnia cena produktu wspólnotowego spadła do wartości 781 EUR/tonę. Wspomniany spadek cen oraz spadek wielkości sprzedaży nastąpiły w tym samym okresie co spadek rentowności producentów wspólnotowych w wartości 6,8 % do (-1,7 %) w sezonie 2001/02. Zniżkowy trend trwał nadal, doprowadzając do wystąpienia straty (-4,3 %) w sezonie 2002/03.
(57) Sprzedaż po zaniżonych cenach stanowi odzwierciedlenie stopnia, w jakim cena produktu przywożonego jest niższa od ceny, której mogliby oczekiwać producenci wspólnotowi w sytuacji, gdyby nie nastąpiła szkoda. Poziom sprzedaży po zaniżonych cenach został obliczony na podstawie średniej ważonej nie dotkniętej szkodą ceny za tonę produktu wspólnotowego. Cena ta została obliczona na podstawie odpowiednich kosztów produkcji produktu wspólnotowego (i została dostosowana tak, by uwzględniała koszty transportu w celu zapewnienia odpowiedniego porównania z przywożonymi towarami dostarczanymi do głównego obszaru geograficznego do celów konsumpcyjnych), do których doliczono marżę zysku wynoszącą 6,8 %. Taką marżę zysku uznano za umiarkowaną, gdyż odnosi się do zysków uzyskanych przez producentów wspólnotowych podczas normalnej sytuacji rynkowej, na którą nie mają wpływu żadne nagłe gwałtowne wzrosty poziomu przywozu. Ta nieszkodliwa cena została porównana ze średnią ważoną ceną za tonę przywożonego rozpatrywanego produktu w okresie od kwietnia do grudnia 2003r., na tym samym poziomie obrotu, CIF granica Wspólnoty, plus koszty opłat celnych, koszty po przywozie oraz z dodaną marżą zysku importerów. Różnica pomiędzy tymi dwoma cenami wyrażona została jako procent ceny produktu przywożonego CIF/granica Wspólnoty, dając w rezultacie wynik 57,9 % sprzedaży po zaniżonych cenach.
6.1.11. Zapasy
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Zapas końcowy (t) |
13.016 |
10.628 |
11.205 |
17.279 |
11.069 |
(58) Poziomy zapasów spadły w latach 1998/99 oraz 2000/01, lecz później znacznie wzrosły w sezonie 2001/02 zanim w latach 2002/03 spadły znowu do poziomu jaki osiągnęły w sezonie 2000/01, kiedy to producenci wspólnotowi zmniejszyli poziom zapasów poprzez cięcia produkcyjne. Wzrost poziomu zapasów w latach 2000/01-2001/02 zbiegł się ze spadkiem wielkości sprzedaży dokonanej przez producentów wspólnotowych w obrębie Wspólnoty, wynoszącym 20 % i był przypisywany głównie wspomnianemu spadkowi wielkości sprzedaży.
6.1.12. Wnioski
(59) Dane ukazują, że podczas gdy zdolność produkcyjna nieznacznie wzrosła na początku rozpatrywanego okresu, występują negatywne zmiany w wykorzystaniu zdolności produkcyjnej, produkcji, zatrudnieniu, wydajności, przepływie środków pieniężnych oraz ROCE. Zasadniczo, biorąc pod uwagę konsumpcję, która przez dwa lata ulegała ciągłemu spadkowi, a następnie prawie powróciła do poprzedniego poziomu przed kolejnym spadkiem w sezonie 2002/03, dane wskazują na negatywne zmiany w sprzedaży, udziale w rynku, cenach i rentowności, zarówno w sezonie 2001/02, jak i 2002/03. Odnotowano wzrost ilości zapasów w sezonie 2001/02, lecz powrócił on do poprzedniego poziomu w sezonie 2002/03.
(60) W szczególności Komisja zauważyła, że podczas gdy w sezonie 2001/02, kiedy to przywóz wzrósł ponad dwukrotnie (44 804 ton), wielkość sprzedaży producentów wspólnotowych we Wspólnocie osiągnęła bardzo niski poziom (36 156 ton), a rentowność producentów wspólnotowych spadła (-1,7 %). Sytuacja taka miała miejsce pomimo wzrostu konsumpcji w tym samym roku. Na tym tle, mimo oczekiwań, że przywóz będzie nadążał za poziomem konsumpcji, a ceny będą w miarę stałe, przywóz wzrósł ponad dwukrotnie, a cena zarówno produktu przywożonego, jak i wytwarzanego przez producentów wspólnotowych spadła.
(61) Dodatkowo, w sezonie 2002/03, mimo spadku poziomu konsumpcji o 10 %, nie odnotowano spadku poziomu przywozu, a główne konsekwencje spadku konsumpcji ponieśli producenci wspólnotowi, których sprzedaż spadła o 22 %, przy jednoczesnym spadku cen o 6 %. Czynniki te, w połączeniu z zalegającymi zapasami poprzedniego roku spowodowały konieczność znaczących obniżek produkcji prowadzonej przez producentów wspólnotowych.
(62) Taki ciąg czynników znajduje odbicie we wskaźnikach ekonomicznych odnoszących się do producentów wspólnotowych. Producenci wspólnotowi utracili swój dotychczasowy udział w rynku, który osiągnął najniższą wartość w sezonie 2002/03. Ucierpiała także ich sprzedaż (wartość bezwzględna) zarówno w latach 2001/02, jak i 2002/03. W konsekwencji zmuszeni byli do zmniejszenia produkcji w kolejnych latach, w rezultacie czego wykorzystanie zdolności produkcyjnej spadło w latach 2001/02 i 2002/03. Wydajność oraz zatrudnienie również spadły w obu wspomnianych okresach czasu. Ostatecznym skutkiem spadku wielkości sprzedaży oraz cen jest redukcja uzyskanych dochodów ze sprzedaży dokonanej przez producentów wspólnotowych, która wyniosła 29 %, od wartości 41,9 miliona EUR w sezonie 2000/01, 29,9 miliona EUR w sezonie 2001/02 oraz 21,9 miliona EUR w latach 2002/03. Jednocześnie rentowność producentów wspólnotowych spadła z 6,8 % do (- 1,7 %) w sezonie 2001/02 oraz do (-4,3 %) w 2002/03.
(63) Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe czynniki Komisja doszła do wniosku, że producenci wspólnotowi odnieśli poważną szkodę.
7. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY
(64) W celu zbadania czy nie istnieje związek przyczynowy pomiędzy wzrostem przywozu a poważną szkodą, a także w celu zapewnienia, że szkoda spowodowana innymi czynnikami nie jest przypisywana wzrostowi przywozu, Komisja podjęła następujące czynności:
- rozdzielono poszczególne szkodliwe wpływy czynników, co do których zachodzi podejrzenie, że powodują szkodę,
- wspomniane szkodliwe wpływy przypisano poszczególnym czynnikom, które je powodują; oraz
- po przyporządkowaniu szkody do wszystkich występujących czynników przyczynowych, Komisja określiła, czy zwiększony przywóz stanowi "rzeczywistą i istotną" przyczynę poważnej szkody.
7.1. ANALIZA CZYNNIKÓW PRZYCZYNOWO-SKUTKOWYCH
7.1.1. Wpływ zwiększonego przywozu
(65) Rynek konserwowanych mandarynek jest przejrzysty, jeśli chodzi o źródła podaży oraz klientów. Ze względu na fakt, iż konserwowane mandarynki stanowią zasadniczo artykuł handlowy, rozpatrywany produkt oraz produkt podobny konkurują ze sobą głównie na bazie cenowej.
(66) W latach 2000/01-2002/03 udział rynkowy przywozu wzrósł z 31 do 56 %, a następnie do 62 %, przy jednoczesnym spadku udziału producentów wspólnotowych z 69 do 44 %, a następnie do 38 %. W tym samym okresie czasu przywóz wzrósł z 34 do 74 %, a następnie do 113 % wartości produkcji wspólnotowej, co wskazuje na wzrost przywozu również w stosunku do produkcji, kosztem producentów wspólnotowych.
(67) W odniesieniu do cen, w latach 2000/01-2002/03, podawana przez Eurostat średnia cena jednostkowa produktu przywożonego na rynku Wspólnoty spadła z 792 EUR do 691 EUR, a następnie do 605 EUR za tonę. W tym samym okresie średnia cena jednostkowa produktu wspólnotowego spadła z 925 EUR do 827 EUR, a później do 781 EUR za tonę. Efektem spadku średniej ceny jednostkowej samego produktu podobnego na dochody ze sprzedaży dokonywanej przez producentów wspólnotowych byłby spadek w wysokości 11 % (4,4 mln EUR) w sezonie 2001/02, oraz dalszy 6 % spadek (1,7 mln EUR) w latach 2002/03. Uwzględniając równoczesny spadek wielkości sprzedaży, rzeczywisty spadek dochodów ze sprzedaży w obrębie Wspólnoty wyniósł 12 mln EUR w sezonie 2001/02 oraz 8 mln EUR w latach 2002/03. Takie spadki dochodów ze sprzedaży (wraz ze wzrostem kosztów) stanowią przyczynę spadku rentowności. Producenci wspólnotowi wykazali stratę na poziomie 1,7 % w sezonie 2001/02 oraz na poziomie 4,3 % w latach 2002/03.
(68) Z powyższych powodów Komisja doszła do wniosku, że istnieje związek pomiędzy wzrostem przywozu opartego na niższych cenowo produktach oraz poważną szkodą poniesioną przez producentów wspólnotowych oraz, że wzrost przywozu wywarł szkodliwy wpływ w szczególności w kategoriach nacisków na obniżanie cen oraz w związku ze spadkiem wielkości sprzedaży prowadzonej przez producentów wspólnotowych na rynku Wspólnoty.
7.1.2. Wpływ zmian w poziomie konsumpcji
(69) Komisja przeprowadziła pełne badanie szkodliwych wpływów, jakie wywarł spadek konsumpcji w latach 1998/99 oraz 2000/01. Spadek ten należy rozpatrzeć w kontekście ogólnych trendów występujących w ciągu pięcioletniego okresu objętego dochodzeniem. Konsumpcja spadła z wartości 80 065 ton w sezonie 1998/99, do 74 056 ton w sezonie 1999/2000 oraz 65 676 ton w sezonie 2000/01, ale następnie odnotowano jego wzrost od wartości 15 284 ton do 80 960 ton w latach 2001/02 przed kolejnym spadkiem do 72 843 ton w latach 2002/03.
(70) Komisja zauważyła również, że podczas gdy konsumpcja spadła w rozpatrywanym okresie do najniższego poziomu w sezonie 2000/01, w jednym z sezonów objętych tym samym okresem producenci wspólnotowi osiągnęli najwyższy poziom rentowności (6,8 %). Z drugiej strony zaś konsumpcja wzrosła w latach 2001/02 do 80 960 ton, co stanowiło najwyższy poziom w rozpatrywanym okresie. W tym samym okresie spadła jednak rentowność producentów wspólnotowych do (-1,7 %). Stąd też nie istnieje wyraźny związek między konsumpcją, rentownością a ogólną sytuacja ekonomiczną producentów wspólnotowych.
(71) Podczas badania efektów, jakie konsumpcja wywiera na rentowność producentów wspólnotowych należy wziąć pod uwagę reakcję wszystkich uczestników rynku na zmiany poziomu konsumpcji. Okazuje się, że podczas gdy producenci wspólnotowi zmuszeni byli do zmniejszenia sprzedaży na terenie Wspólnoty o ok. 9 185 ton w sezonie 2001/02, w porównaniu do sezonu 2000/01, przywóz gwałtownie wzrósł (+ 24 469 tony). Podobnie działo się w latach 2002/03, kiedy przywóz utrzymywał się na poziomie z roku poprzedniego, sprzedaż prowadzona przez producentów wspólnotowych spadła o ponad 8 000 ton.
(72) W odniesieniu do efektów cenowych, zmiany poziomu konsumpcji towarów konserwowanych o stosunkowo długim okresie przydatności do spożycia nie powinny normalnie mieć wpływu na ceny, jeśli produkcja jest dostosowana do potrzeb rynkowych. W tym względzie wydaje się, że producenci wspólnotowi zareagowali redukcją zarówno produkcji jak i sprzedaży w stopniu większym niż było to konieczne, aby nadążyć za spadkiem konsumpcji. Sytuacja taka znalazła z kolei odzwierciedlenie w podobnym spadku zapasów.
(73) Podobnie, jeśli naciski cenowe będą mniejsze, szkodliwy efekt wynikający z niskich cen byłby zminimalizowany. Najważniejszym czynnikiem jest zysk, a jakikolwiek jego spadek byłby zminimalizowany jeśli spadek cen i sprzedaży nie jest zbyt wysoki. Stąd też słuszny wydaje się wniosek, że w obliczu braku gwałtownych zwyżek przywozu po niskich cenach spadek poziomu konsumpcji nie doprowadziłby do znacznego spadku zysków.
(74) Gdyby wszyscy uczestnicy rynku dostosowali w odpowiedni sposób swoją produkcję, sprzedaż producentów wspólnotowych nadal byłaby niższa w latach 1999/2000, 2000/01 oraz 2002/03. Lecz konsumpcja w sezonie 2001/02 osiągnęła najwyższy poziom od sezonu 1998/99, na mniej więcej tym samym poziomie co we wspomnianym sezonie. Jednak sprzedaż producentów wspólnotowych spadła w sezonie 2001/02, w porównaniu z sezonem 1998/99 o 29 438 ton, co stanowi spadek 43 %. Jednocześnie przywóz wzrósł w latach 2001/02 o 28 457 tony w porównaniu z sezonem 1998/99. Stąd też poziom przywozu wzrósł w znaczący sposób w latach 1998/99 i 2001/02 pomimo nieznacznego tylko wzrostu poziomu konsumpcji.
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Rzeczywista konsumpcja t) |
80.065 |
74.056 |
65.676 |
80.960 |
72.843 |
| Rzeczywisty udział w rynku |
80 % |
76 % |
69 % |
45 % |
38 % |
| Symulacja udziału w rynku(*) |
80 % |
71 % |
57 % |
45 % |
35 % |
|
(*) Symulacja przy założeniu stałej konsumpcji na poziomie z sezonu 1998/99 podczas całego rozpatrywanego okresu.
|
(75) Powyższa tabela ukazuje, że nawet gdyby konsumpcja pozostała na niezmienionym poziomie przez cały rozpatrywany okres, udział przemysłu wspólnotowego w rynku nie zmieniałby się w inny sposób, co wskazuje, że zmiany poziomu konsumpcji mają tylko niewielki wpływ na udział w rynku przemysłu wspólnotowego.
(76) Z podanych wyżej przyczyn wysunięto wniosek, że chociaż istnieje pewien związek pomiędzy spadkiem poziomu konsumpcji a zaobserwowanymi szkodliwymi efektami, jego znaczenie jest niewielkie.
7.1.3. Wpływ zmian wyników wywozu
|
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Wywóz (w tonach) |
21.316 |
21.672 |
14.544 |
18.099 |
17.780 |
(77) Komisja zbadała również wpływ spadku wywozu. W latach 1998/99 i 2000/01, wielkość wywozu konserwowanych mandarynek spadła u producentów wspólnotowych z 21 316 ton do 14 544 ton, kiedy stracili oni swój udział rynkowy na rzecz chińskiej konkurencji oferującej ten sam towar po niższej cenie (na co w szczególności miał wpływ spór na temat hormonów omówiony w motywie 35 powyżej). W latach 2000/01-2001/02 wywóz uległ wzrostowi do wartości 18 099 ton oraz do 17 780 ton w sezonie 2002/03. W przeciągu pięcioletniego okresu wywóz obniżył się o około 3 500 ton, mimo że główny spadek nastąpił w sezonach 1999/2000-2000/01 (rok, w którym producenci wspólnotowi odnotowali największe zyski). W latach 2001/02 wywóz faktycznie wzrósł na korzyść producentów wspólnotowych. W ostatnim okresie - w latach 2001/02 i 2002/03 - wywóz spadł o 319 ton (1,7 %), co stanowi tylko 0,8 % produkcji wspólnotowej w tym roku.
(78) Należy również zauważyć, że podczas obliczeń rentowności przedstawionych w pkt 6.1.10 uwzględniono tylko sprzedaż wspólnotową. Stąd też zarejestrowany spadek rentowności producentów wspólnotowych w ostatnim okresie czasu jest w dużej mierze niezależny od wpływu wywozu.
(79) Z przyczyn podanych powyżej wysunięto wniosek, że istnieje pewien związek między spadkiem wywozu a zaobserwowanymi szkodliwymi wpływami, na przykład do stopnia, w jakim zmniejszony poziom wywozu przyczynił się do niższego poziomu produkcji oraz mniejszego wykorzystania zdolności produkcyjnej. Jednakże zauważono, że wpływy te były najbardziej zauważalne w latach 1999/2000-2000/01 (kiedy producenci wspólnotowi nadal osiągali zyski) oraz, że bardzo mały spadek poziomu wywozu w sezonie 2002/03, stanowiący równowartość mniej niż 1 % całej produkcji wspólnotowej, nie miał znaczącego wpływu.
7.1.4. Wpływ nadwyżek zdolności produkcyjnej
(80) Komisja zbadała, czy szkodliwe efekty mogły wynikać z nadwyżek zdolności produkcyjnej producentów wspólnotowych. Odnotowano tylko jedną niewielką zmianę szacunkowej teoretycznej zdolności produkcyjnej w czasie okresu dochodzenia, kiedy to w sezonie 1999/2000 zdolność produkcyjna wzrosła o 2 % do 129 260 ton.
(81) Taki wzrost zdolności produkcyjnej przyczynił się do zmniejszenia wykorzystania tej zdolności w sezonie 1999/2000 i następnych z uwagi na fakt, że nie urzeczywistniły się przewidywane potrzeby dodatkowej zdolności produkcyjnej. Stąd też wyciągnięto wniosek, że istnieje związek między wzrostem zdolności produkcyjnej a szkodliwymi efektami zaobserwowanymi we wcześniejszej fazie pięcioletniego okresu, chociaż należy zaznaczyć, że wpływ dodatkowej zdolności produkcyjnej na całkowitą rentowność producentów wspólnotowych był bardzo mały.
7.1.5. Wpływ braku podaży surowca
(82) Niektórzy eksporterzy argumentowali, że przyczyną leżącą u podstaw spadku produkcji odnotowanego u producentów wspólnotowych był brak podaży surowca (a mianowicie świeżych, małych owoców cytrusowych) na rynek UE. Jednakże w oparciu o przeprowadzone na rynku UE świeżych, małych owoców cytrusowych Komisja uznała, że podaż dostatecznie zaspokajała popyt ze strony przemysłu przetwórczego.
(83) Tabela A ukazuje rzeczywiste wartości produkcji świeżych małych owoców cytrusowych (klementynki, mandarynki i satsuma) w latach 1998-2002.
Tabela A
| Rok |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
| Produkcja |
2.329.341 |
2.823.106 |
2.511.550 |
2.379.634 |
2.650.000 |
| Źródło: CLAM |
7.1.6. Popyt przemysłu przetwórczego na świeże małe owoce cytrusowe
(84) Ilość klementynek i satsuma wykorzystywanych w przemyśle przetwórczym do produkcji konserwowanych mandarynek w latach 1998/99 do 2002/03 ukazuje tabela B.
Tabela B
| Sezon |
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Satsuma i klementynki |
120.000 |
110.000 |
95.000 |
95.000 |
60.000 |
(85) Jak ukazano w tabelach A i B, podaż świeżych owoców cytrusowych na rynek UE znacznie przewyższała popyt przemysłu przetwórczego.
(86) Niemniej jednak przemysł przetwórczy konkuruje z innymi nabywcami świeżych satsuma i klementynek, a jego zdolność konkurencyjną hamują spadki cen uzyskiwanych za produkty podobne. Cena świeżych mandarynek dla potrzeb przemysłu przetwórczego ustalana jest w rocznych kontraktach zawieranych pomiędzy zakładami przetwórczymi a rolnikami na początku sezonu. Tabela C ukazuje ceny uzyskane przez producentów mandarynek sprzedawanych jako produkt świeży oraz na potrzeby przemysłu przetwórczego.
Tabela C
| Sezon |
1998/99 |
1999/2000 |
2000/01 |
2001/02 |
2002/03 |
| Świeże (EUR/tonę) |
547 |
498 |
571 |
557 |
527 |
| Przemysł przetwórczy (EUR/tonę) |
256 |
255 |
313 |
245 |
172 |
(87) Rozpiętość cenowa odzwierciedla dwa czynniki. Po pierwsze producentów wspólnotowych coraz rzadziej stać na kupno surowców (świeżych satsuma i klementynek) po cenie, która umożliwiłaby im uzyskanie umiarkowanego poziomu rentowności. Po drugie z powodu niskich cen oferowanych rolnikom przez producentów wspólnotowych za satsuma (głównie stosowanych jako surowiec do przetwórstwa), w celu zwiększenia rentowności rolnicy zmieniają orientację swojej produkcji z satsuma na klementynki. Jednakże proces ten nie jest obecnie jeszcze zaawansowany do stopnia, który miałby znaczący wpływ na dostępność podaży dla producentów wspólnotowych.
(88) Stąd też Komisja określiła, że brak podaży nie przyczynił się do szkody, jaka stała się udziałem producentów wspólnotowych.
7.1.7. Inne czynniki
(89) Służby Komisji nie określiły żadnych innych czynników przyczynowo-skutkowych (oprócz opisanych powyżej w punktach 7.1.1 do 7.1.6), ani też żadna ze stron zainteresowanych nie zgłosiła takich czynników w czasie przeprowadzania ostatecznego dochodzenia.
7.2. PRZYPORZĄDKOWANIE SZKODLIWYCH WPŁYWÓW
(90) Poważna szkoda odniesiona przez producentów wspólnotowych przybrała głównie formę spadku wielkości sprzedaży, niższych cen jednostkowych oraz stopniowo pogarszającej się rentowności i strat finansowych. Komisja zidentyfikowała trzy dodatkowe czynniki, które oprócz wzrostu przywozu przyczyniły się do powstania tej szkody. Są to mianowicie: spadek konsumpcji, spadek poziomu wywozu oraz zwiększona zdolność produkcyjna.
(91) Przede wszystkim w latach 1998/99 i 2000/01 odnotowano spadek konsumpcji, po którym nastąpił jej wzrost w sezonie 2001/02, a następnie kolejny spadek w ostatnim okresie czasu. Jednak rozwój przywozu wcale nie postępował zgodnie ze schematem dotyczącym konsumpcji, stąd też Komisja jest zdania, że spadek poziomu konsumpcji w latach 1998/99 i 2000/01 nie miał wielkiego wpływu na wielkość sprzedaży czy ceny. Spadek konsumpcji w sezonie 2002/03 zbiegł się ze spadkiem wielkości sprzedaży, spadkiem cen oraz niższą rentownością, odnotowanymi u producentów wspólnotowych. Komisja doszła do wniosku, że spadek konsumpcji stanowił czynnik, który mógł przyczynić się do zaistnienia poważnej szkody u producentów wspólnotowych.
(92) Komisja zbadała również spadek wywozu odnotowany przez producentów wspólnotowych w ciągu rozpatrywanego pięcioletniego okresu. Pewien spadek zaobserwowano na początku wspomnianego okresu. Jednakże zaobserwowano również, że w dalszej części tego okresu, po wystąpieniu poważnej szkody, poziom wywozu wzrósł przed kolejnym nieznacznym spadkiem. Stąd też wniosek, że zmiany poziomu wywozu miały znacznie mniejszy wpływ na producentów wspólnotowych w latach 2001/02-2002/03 niż gwałtowny wzrost poziomu przywozu.
(93) Komisja zbadała również wzrost zdolności produkcyjnej, zaistniały w latach 1999/2000, który następnie został utrzymany. Roczne koszty dodatkowej zdolności produkcyjnej nie były znaczące.
(94) Po upewnieniu się, że wpływ innych czynników nie jest przypisywany zwiększonemu wywozowi Komisja zaobserwowała, że istnieje rzeczywisty i istotny związek przyczynowy między spadkiem wielkości sprzedaży dokonanej przez producentów wspólnotowych, cenami sprzedaży, rentownością a wzrostem przywozu, którego poziom nie tylko wzrastał o wiele szybciej niż poziom konsumpcji w latach 2000/01-2001/02, lecz także odnotowano jego wzrost podczas spadku konsumpcji w latach od 1998/99 do 2000/01 oraz w sezonie 2002/03.
7.2.1. Wniosek
(95) Po zanalizowaniu szkodliwych wpływów pozostałych znanych czynników, po ich rozdzieleniu od siebie oraz oddzieleniu od szkodliwych wpływów zwiększonego poziomu przywozu, a także po zapewnieniu, że szkody spowodowane innymi czynnikami nie są przypisywane przywozowi, Komisja doszła do wniosku, że istnieje rzeczywisty i istotny związek między zwiększonym poziomem przywozu a poważną szkodą powstałą u producentów wspólnotowych.
8. INTERES WSPÓLNOTY
8.1. UWAGI WSTĘPNE
(96) Celem wprowadzenia środków ochronnych jest wyrównanie zaistniałej poważnej szkody oraz zapobieżenie pogorszeniu się sytuacji producentów wspólnotowych wytwarzających rozpatrywany produkt. Oprócz nieprzewidzianych okoliczności, zwiększonego przywozu, poważnej szkody oraz związku przyczynowego Komisja zbadała czy istnieją ewentualne przyczyny ekonomiczne, które prowadziłyby do wniosku, że wprowadzenie środków ochronnych nie leży w interesie Wspólnoty. W tym celu na podstawie dostępnych danych rozważono wpływ takich środków na wszystkie strony zaangażowane w postępowanie oraz prawdopodobne konsekwencje podjęcia lub też niepodjęcia wspomnianych środków.
8.2. INTERES PRODUCENTÓW WSPÓLNOTOWYCH
(97) Producenci wspólnotowi poczynili znaczne inwestycje i posiadają najbardziej wysoce zmechanizowane oraz zautomatyzowane systemy produkcyjne dostępne na świecie. W normalnych warunkach rynkowych są oni konkurencyjni. W rozpatrywanym okresie producenci wspólnotowi doznali znaczącego spadku produkcji oraz sprzedaży, w wyniku czego obecnie nie są w stanie prowadzić swojej działalności w sposób przynoszący zyski. Pozycja producentów wspólnotowych będzie nadal zagrożona jeżeli utrzyma się obecnie występujący wysoki poziom przywozu po niskich cenach.
(98) Wprowadzenie ostatecznych środków ochronnych zapewniłoby producentom wspólnotowym możliwość restrukturyzacji, długotrwałej opłacalności ich produkcji rozpatrywanego produktu i całej ich działalności gospodarczej. Zapewniłoby również czas niezbędny do przeprowadzenia takiej restrukturyzacji oraz odniesienia korzyści z większych nakładów na badania i rozwój mające na celu dalszą redukcję kosztów produkcji. Plany konsolidacji w obrębie tego sektora znajdują się już w zaawansowanym stadium. Konsolidacja oraz możliwość skorzystania na niej wymagają jednak czasu. Dodatkowo określono również pewne oszczędzające koszty inicjatywy, takie jak lepsza współpraca między producentami wspólnotowymi w czasie zakupu innych surowców niż świeże owoce (inicjatywa ta jest już przedmiotem układów zbiorowych na dotyczących zakupu).
8.3. INTERES PRODUCENTÓW ŚWIEŻYCH, MAŁYCH OWOCÓW CYTRUSOWYCH Z TERENU WSPÓLNOTY
(99) W interesie producentów świeżych owoców, dostarczających surowca producentom wspólnotowym leży, aby istniał zwyżkujący i przewidywalny popyt na dostarczane przez nich produkty po cenie, dzięki której mogą oni osiągnąć rozsądne zyski. Wydaje się, ze jednym z efektów wysokiego poziomu przywozu rozpatrywanego produktu po niskich cenach jest obniżenie cen za surowce (małe świeże owoce cytrusowe, zwłaszcza satsuma) na rynku UE. Stąd też podjęcie środków zmierzających do ograniczenia przywozu rozpatrywanego produktu po niskich cenach do EU leży w interesie producentów świeżych owoców.
8.4. INTERES UŻYTKOWNIKÓW ORAZ IMPORTERÓW WSPÓLNOTY
(100) W celu określenia wpływu środków na importerów oraz użytkowników Komisja przesłała ankiety znanym importerom i użytkownikom rozpatrywanego produktu na rynku Wspólnoty. Otrzymano odpowiedzi od dziewięciu importerów, jednakże żaden z użytkowników nie powiązanych z importerami nie odesłał ankiety.
(101) Niektórzy importerzy rozpatrywanego produktu twierdzili, że wprowadzenie środków nie jest konieczne, gdyż według nich problemy producentów wspólnotowych spowodowane są wysokimi cenami oraz brakiem podaży świeżych mandarynek do celów przetwórczych we Wspólnocie, nie zaś wzrostem przywozu. Jednakże zauważono, że do końca sezonu 2001/02, czyli sezonu w którym przywóz wzrósł do 44 804 ton, a sprzedaż producentów wspólnotowych w UE spadła do 36 156 ton, zapasy producentów wspólnotowych wzrosły z 6 074 ton do 17 279 ton. Sytuacja taka wydaje się wskazywać, że spadek sprzedaży prowadzonej przez producentów wspólnotowych nie był spowodowany brakiem możliwości zaopatrzenia się z ich strony, lecz raczej innym czynnikiem, z których najbardziej prawdopodobnym wydaje się być wzrastająca dominacja zwiększonego poziomu przywozu po niskich cenach.
(102) Importerzy wskazali także, że lepiej jest utrzymywać kilka różnych źródeł podaży oraz, że jeśli mają zostać wprowadzone jakiekolwiek środki, nie powinny one przybrać formy systemu minimalnych cen czy też przydziału kontyngentu na zasadzie kolejności zgłoszeń, co pogorszyłoby jeszcze sytuację rynkową. W szczególności, zasada kolejności zgłoszeń stanowiłaby zachętę dla przywozu na początku roku do czasu wykorzystania kontyngentu, kiedy to popyt zostanie ukierunkowany na podaż krajową. Dodatkowo podkreślili również znaczenie potrzeby dalszego zapewnienia handlowcom na głównych rynkach europejskich oraz konsumentom dostępu do produktu wysokiej jakości po niskich cenach.
(103) Na środki ostateczne składa się kontyngent taryfowy, stanowiący odbicie tradycyjnego poziomu przywozu. Stąd też niekorzyści, jakie mogą dotknąć użytkowników oraz importerów, nie uważa się za takie, które mogą przeważyć oczekiwane korzyści na rzecz producentów wspólnotowych płynące z nałożenia takich środków, uważane za niezbędne minimum zapobiegające dalszemu pogorszeniu ich sytuacji.
8.5. INTERES KONSUMENTÓW WSPÓLNOTY
(104) Ze względu na fakt, iż rozpatrywany produkt stanowi produkt konsumpcyjny Komisja poinformowała różne organizacje konsumenckie o rozpoczęciu dochodzenia. Nie otrzymano żadnych odpowiedzi, w związku z czym wpływ na konsumentów uważa się za minimalny.
9. ROZSZERZENIE UE
9.1. PRZYWÓZ DO KRAJÓW PRZYSTĘPUJĄCYCH
(105) Zakładając, że wpływ środków będzie widoczny po rozszerzeniu UE, przewidzianym na dzień 1 maja 2004r., Komisja rozważyła również wzrost przywozu (w kategoriach rzeczywistych i względnych) w odniesieniu do krajów UE-25.
|
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
| Przywóz krajów przystępujących spoza UE-25 |
2.562 |
4.268 |
5.350 |
6.528 |
| Przywóz krajów przystępujących z obrębu UE-15 |
1.964 |
1.014 |
1.472 |
1.500(*) |
| Razem |
4.527 |
5.283 |
6.821 |
8.028 |
| (*) Szacunkowo. |
(106) Przywóz do krajów przystępujących spoza UE-25 wzrósł o 67 % od 2 562 ton w roku 2000 do 4 268 ton w roku 2001 i nadal wzrastał do 5 350 ton (jest to wzrost o kolejne 25 %) w 2002r. W 2003r. przywóz uległ dalszemu wzrostowi o 22 % do 6 528 ton.
(107) W celu określenia, jaki byłby prawdopodobny wzrostprzywozu do krajów UE-25 w ostatnich latach konieczne jest zsumowanie przywozu UE wraz z przywozem krajów przystępujących spoza UE-25.
|
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
| Przywóz UE(*) |
17.573 |
20.335 |
44.804 |
44.813 |
| Przywóz krajów przystępujących spoza UE-25 |
2.562 |
4.268 |
5.350 |
6.528 |
| Razem |
20.135 |
24.603 |
50.154 |
51.341 |
|
(*) Dane dotyczą sezonu od 1 października jednego roku kalendarzowego do 30 września roku następnego.
|
(108) Ustalony na tej podstawie całkowity poziom przywozu do krajów UE-25 wzrósłby o 22 % od 20 135 do 24 603 ton w latach 2000-2001, a następnie o 104 % do 50 154 ton w latach 2001-2002. Przywóz utrzymałby się później na wysokim poziomie w roku 2003, a nawet wystąpiłby wzrost o 2 %, do wartości 51 341 ton.
(109) W krajach przystępujących nie produkuje się rozpatrywanego produktu, a jak wspomniano powyżej poziom przywozu do krajów UE-25 rozwijał się w podobny sposób jak przywóz do krajów UE-15. Stąd też stwierdzono, że analiza poważnej szkody oraz związku przyczynowego przeprowadzona dla krajów UE-15 pozostaje ważna również dla krajów UE-25.
(110) Komisja rozpatrzyła także kwestię interesu wspólnoty w odniesieniu do krajów UE-25. W krajach przystępujących nie produkuje się rozpatrywanego produktu ani surowca. Jednakże prowadzony jest przywóz rozpatrywanego produktu do tych krajów, stanowiący około 12 % całkowitego poziomu przywozu do krajów UE-25. Interesy importerów, użytkowników oraz konsumentów w krajach przystępujących nie odbiegają od interesów tych importerów, użytkowników oraz konsumentów w krajach UE-15, którzy stanowią większość. Interesy importerów, użytkowników oraz konsumentów w krajach UE-15 są identyczne i w pełni reprezentatywne dla importerów, użytkowników oraz konsumentów w krajach UE-25. Stąd też uważa się, iż analiza poważnej szkody oraz związku przyczynowego przedstawiona dla krajów UE-15 pozostaje ważna również dla krajów UE-25.
(111) Wszystkie strony zainteresowane, które uważają, że po rozszerzeniu UE stosowanie środków w ich obecnej formie nie znajduje uzasadnienia w stosunku do krajów UE-25 prosi się o przesyłanie Komisji odpowiednich oświadczeń do dnia 15 maja 2004r., zawierających szczegółowe powody, dla których Komisja powinna poddać środki przeglądowi.
10. UWAGI OGÓLNE
(112) Ze względu na zwiększony poziom przywozu rozpatrywanego produktu (zgodnie ze szczegółowymi informacjami podanymi w motywach od 24 do 27), rynek Wspólnoty rozpatrywanego produktu, uwzględnionego w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) Nr 2201/96 z dnia 28 października 1996r. w sprawie wspólnej organizacji rynku przetworów owocowych i warzywnych(6), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 386/2004(7), uległ poważnemu zakłóceniu, które może wystawić na niebezpieczeństwo osiągnięcie celów wymienionych w artykule 33 Traktatu. Spełnione są więc warunki ustalone na mocy art. 22 rozporządzenia (WE) Nr 2201/96, jeśli mają zastosowanie.
11. UWAGI KOŃCOWE
(113) Przeprowadzona przez Komisję analiza ustaleń dochodzenia ukazuje, że spełnione zostały warunki do wprowadzenia środków ochronnych.
11.1. FORMA I POZIOM ŚRODKÓW
(114) W celu utrzymania otwartości rynku Wspólnoty oraz zapewnienia odpowiedniej podaży, pozwalającej na zaspokojenie jego popytu, odpowiednie wydaje się utworzenie systemu kontyngentów taryfowych, po przekroczeniu których należy uiścić dodatkową opłatę celną. W ten sposób przywóz przekraczający kontyngent taryfowy będzie mógł dotrzeć na rynek Wspólnoty, pod warunkiem uiszczenia dodatkowej opłaty celnej. Wysokość takiej dodatkowej opłaty celnej powinna być zgodna z założonym celem, którym jest zapobieżenie wystąpieniu poważnej szkody u producentów wspólnotowych. W tym względzie zauważono, że dodatkowa opłata celna ustalona na mocy tymczasowych środków ochronnych (rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1964/2003) okazała się być nieadekwatna do krótkoterminowej redukcji poziomu przywozu. W rzeczywistości w okresie, do którego miały zastosowanie środki tymczasowe, czyli od 9 listopada 2003r. do 10 kwietnia 2004r., poziom przywozu rozpatrywanego produktu nadal wzrastał, a ceny ulegały dalszemu spadkowi. Na mocy tymczasowych środków ochronnych, wysokość dodatkowej opłaty celnej została ustalona na 155 EUR na tonę. Oczywiste jest, że kwota ta została pochłonięta przez obniżki średniej ceny nadanej przez producentów będących jednocześnie eksporterami w ChRL, co częściowo stanowi wynik wzrastającej wartości EUR. Stąd też w celu osiągnięcia pożądanych efektów stawka dodatkowej opłaty celnej musi być wyższa niż 155 EUR za tonę.
(115) Wysokość dodatkowej opłaty celnej została obliczona w oparciu o cenę docelową, przy której producenci wspólnotowi osiągnęliby zysk wysokości 6,8 %, uwzględniającą koszty transportu w celu zapewnienia odpowiedniego porównania z przywozem przeznaczonym do konsumpcji, dostarczanym do głównego obszaru geograficznego. Wysokość tej opłaty porównano następnie ze średnią ceną importową w okresie obowiązującą od kwietnia 2003r. do grudnia 2003r. na tym samym poziomie obrotu, uwzględniającą CIF/granica UE, opłatę celną, koszty po przywozie oraz zawierającą zysk importerów. Wspomniany poziom zysku oparty jest o ocenę rzeczywistych zysków osiągniętych przez producentów wspólnotowych w latach 1998/99-2001/02. Poziom sprzedaży po zaniżonych cenach został obliczony jako 57,9 % ceny importowej CIF. Stąd też w kategoriach stałej opłaty celnej, przypadająca do zapłaty dodatkowa opłata celna powinna zostać ustalona na wartość 301 EUR za tonę. Biorąc pod uwagę wpływ dużych zmian wartości EUR w stosunku do chińskiego juana w cenie przywozu, można dokonać przeglądu wysokości opłaty celnej w sytuacji, gdy wartość EUR spadnie w późniejszym czasie w stosunku do juana tak, iż spadek ten będzie miał znaczący wpływ na ceny.
(116) W celu utrzymania odpowiedniego dostępu do rynku Wspólnoty, wielkości kontyngentów taryfowych powinny opierać się na wielkości przywozu w ostatnim okresie. Najbardziej aktualnym trzyletnim okresem, dla którego dostępne są dane statystyczne, są lata 1999/2000-2001/02 (rok 2002/03 nie jest reprezentatywny, gdyż w tym czasie rozpoczęło się postępowanie ochronne). Stąd też wysokość kontyngentów taryfowych powinna być obliczana w oparciu o średnią wielkość przywozu we wspomnianym okresie (27 570 ton w przypadku krajów UE-15). Biorąc pod uwagę wysoki poziom zapasów niektórych importerów oraz trwający wysoki poziom przywozu w ostatnim okresie uważa się, że jest to maksymalna liczba ton, jaką można przywieźć bez konieczności uiszczenia dodatkowej opłaty celnej. Taka wielkość przywozu umożliwi producentom wspólnotowym kontynuację procesów dostosowawczych oraz uniknięcie dalszego pogorszenia ich sytuacji.
(117) Komisja zauważa, że w świetle rozszerzenia UE, zaplanowanego na dzień 1 maja 2004 r., należy poddać weryfikacji ustalone wielkości kontyngentów taryfowych. Stąd też wielkości kontyngentów taryfowych ustalone dla pierwszego okresu (27 570 ton dla krajów należących do UE-15) powinny zostać powiększone o średnią roczną wielkość przywozu z krajów spoza UE do krajów przystępujących w latach 2000-2002. Średnia ta wynosi 4 060 ton. Konsekwentnie, kontyngent taryfowy dla krajów należących do UE-25 powinien zostać ustalony w pierwszym okresie na 31 630 ton. Ze względu na fakt, iż okres końcowy trwa tylko 212 dni należy proporcjonalnie zmniejszyć rzeczywistą wielkość kontyngentu.
(118) W celu zachowania tradycyjnych przepływów handlowych, przy jednoczesnym zapewnieniu, że rynek Wspólnoty pozostanie otwarty dla nowych krajów dostarczających towary, wielkość kontyngentu powinna zostać rozdzielona pomiędzy te kraje, które mają znaczny interes w dostawach rozpatrywanego produktu na rynek UE. Ponadto część kontyngentu należy zarezerwować dla krajów, które w chwili obecnej nie mają takiego interesu. Po przeprowadzeniu konsultacji z ChRL, jedynym krajem posiadającym taki interes, Komisja uznała za odpowiednie przyznanie określonego kontyngentu taryfowego ChRL, proporcjonalnie do całkowitej ilości dostarczonych w przeciągu trzyletniego okresu, w latach 1999/2000 do 2001/02, przez ten kraj produktów. Zdecydowana większość całkowitej liczby produktów przywożonych w tym okresie pochodziła z ChRL, stąd też specyficzny kontyngent taryfowy powinien mieć zastosowanie do ChRL, drugi zaś do wszystkich pozostałych krajów.
(119) Na tej podstawie początkowa wielkość kontyngentu przyznanego ChRL w stosunku do krajów UE-25 wyniosłaby 30 843 ton na okres pierwszego roku, zaś wielkość kontyngentu przyznanego pozostałym krajom wyniosłaby 787 ton. Uważa się, że w takim przypadku kontyngent przyznany pozostałym krajom łącznie byłby zbyt niski, nie umożliwiając konkurencji oraz wejścia na rynek nowym importerom. Pożądane jest, aby również i kraje inne niż ChRL miały możliwość wywożenia rozpatrywanego produktu na teren UE. Stąd też kontyngent przyznany pozostałym krajom łącznie powinien zostać zwiększony do 3 % średniego poziomu konsumpcji wspólnotowej w rozpatrywanym okresie (lub do wielkości 2 314 ton rocznie), ustalając podstawę całkowitą dla kontyngentów taryfowych na 33 157 ton
(120) Z uwagi na obowiązek liberalizacji środków, całkowita wielkość kontyngentów taryfowych powinna być zwiększana w kolejnych okresach czasu o 5 %, czyli do 34 815 ton w okresie od 10 kwietnia 2006 r., do 36 556 ton do 10 kwietnia 2007r. oraz do 22 294 ton w okresie do 8 listopada 2007 r. (212 dni). Komisja przeprowadzi ocenę w połowie okresu, zgodnie z art. 21 rozporządzenia (WE) nr 3285/94 w celu zbadania efektów wywieranych przez wprowadzone środki, określenia czy i w jaki sposób należy przyspieszyć tempo liberalizacji oraz upewnienia się, czy zastosowanie środka jest nadal konieczne. W kontekście oceny w połowie okresu Komisja będzie miała również sposobność przyjrzeć się krokom podjętym przez producentów wspólnotowych podczas procesów restrukturyzacyjnych.
(121) Zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym oraz międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty środki ochronne nie powinny mieć zastosowania do jakiegokolwiek produktu pochodzącego z krajów rozwijających się, jeśli udział tego kraju w przywozie produktu na rynek UE nie przekracza 3 %. ChRL jest jedynym krajem rozwijającym się, który nie spełnia wymogów pozwalających na zastosowanie tego odstępstwa. Należy zatem dołączyć wyszczególnienie krajów rozwijających się, do których nie mają zastosowania ostateczne środki, co uczyniono w załączniku 2.
11.2. ZARZĄDZANIE KONTYNGENTEM TARYFOWYM
(122) Przed wprowadzeniem środków, niektórzy importerzy oraz ich związki wystąpiły z wnioskiem o wprowadzenie sytemu, który pozwoliłby na zapewnienie importerom tradycyjnie dostarczającym rozpatrywany produkt z ChRL zagwarantowanych ilości, w oparciu o ich tradycyjny poziom przywozu z ChRL. Inni importerzy argumentowali, że jakikolwiek system kontyngentów powinien być oparty na zasadzie kolejności zgłoszeń, co pozwoli na uniknięcie nadmiernego obciążenia administracyjnego oraz umożliwi zachowanie konkurencji.
(123) W celu uzyskania wszelkich informacji niezbędnych do ustalenia odpowiedniej metody zarządzania kontyngentami Komisja opublikowała w dniu 2 października 2003r. stosowne obwieszczenie(8). Na podstawie dostarczonych informacji, w każdym z rozpatrywanych sezonów przetwórczych (1999/2000, 2000/01 i 2001/02) zdecydowana większość rozpatrywanego produktu (ponad 90 %) była przywożona przez niewielką liczbę importerów (w dalszej części zwanych importerami tradycyjnymi), którzy dostarczali średnio 500 ton lub więcej w czasie jednego sezonu. Pozostała część była przywożona przez innych importerów niż importerzy tradycyjni (w dalszej części zwanych innymi importerami).
(124) Mimo, że niektórzy importerzy byli zdania, że wielkości progowe ustalone dla importerów tradycyjnych powinny być niższe (np. 300 ton lub mniej), podczas stosowania środków tymczasowych okazało się, że istnieje duża liczba importerów, którzy chcieliby przywozić mniejsze ilości. Stąd też w przypadku takich dostarczających mniejsze ilości importerów lepiej byłoby zwiększyć udział kontyngentu dostępnego dla importerów nietradycyjnych, nie zaś obniżyć wielkość progową, pozwalającą na zakwalifikowanie danego importera do grupy importerów tradycyjnych.
(125) Po zanalizowaniu przedstawionego wniosku w świetle doświadczeń zebranych w czasie stosowania środków tymczasowych Komisja przedstawiła następujące uwagi:
- bez wprowadzenia systemu gwarantowanych pozwoleń, cena produktu przywożonego z ChRL może w początkowym okresie kontyngentu mieć tendencje do gwałtownego wzrostu, a następnie może gwałtownie spadać, po tym jak importerzy osiągną lub przekroczą poziomy przywozu konieczne do wykonania złożonych zamówień (tzw. efekty "spadu"). Efekty "spadu" przydziału kontyngentów na zasadzie kolejności zgłoszeń mogą stanowić ryzyko dla producentów wspólnotowych, gdyż popyt skupi się na przywozie z ChRL na początku sezonu przetwórczego, i przejdzie na produkty producentów wspólnotowych po wyczerpaniu kontyngentu. Może to doprowadzić do ryzyka spadku sprzedaży dokonywanej przez producentów wspólnotowych na początku sezonu przetwórczego oraz niepewności spowodowanej dużymi wahaniami cen. Gdyby sytuacja taka zaistniała w rzeczywistości, stanowiłaby zagrożenie dla założonych do osiągnięcia celów, wyznaczonych podczas ustanawiania ostatecznych środków,
- w interesie dotychczasowych importerów dostarczających w normalnym trybie znaczne ilości rozpatrywanego produktu z ChRL leży ustalenie klauzuli zapewniającej, że tradycyjne przepływy handlowe zostaną utrzymane oraz umożliwiającej im przywóz pewnych ilości rozpatrywanego produktu z ChRL bez konieczności uiszczania dodatkowej opłaty celnej. Zapewnienie przywozu rozpatrywanego produktu z ChRL bez konieczności uiszczania dodatkowej opłaty celnej leży również w interesie nowych importerów,
- kontynuacja adekwatnej podaży rozpatrywanego produktu na rynku Wspólnoty oraz stabilizacja jego ceny rynkowej leży w interesie detalistów oraz konsumentów,
- forma ostatecznych środków powinna zapewnić możliwość osiągnięcia założonych celów przy jednoczesnej minimalizacji niepotrzebnych zakłóceń działania rynku, w postaci dużych wahań cen oraz negatywnych wpływów na sytuację producentów wspólnotowych. Powinna również zapewnić importerom jak najmniejsze obciążenie administracyjne. W tym względzie zauważono, że w okresie stosowania tymczasowych środków ochronnych poziom przywozu rozpatrywanego produktu faktycznie wzrósł, podczas gdy cena detaliczna ustalona przez co najmniej jednego z głównych uczestników rynku spadła o 17 %,
- środki powinny przybrać taka formę, która zachęciłaby do wzrostu poziomu konkurencji między importerami i zapewniła nowym nietradycyjnym importerom możliwość wejścia na rynek.
(126) Uwzględniając powyższe, Komisja uważa że nie byłoby odpowiednie zarządzanie kontyngentami na zasadzie kolejności zgłoszeń. Zamiast tego handlowcy tradycyjnie przywożący znaczne ilości rozpatrywanego produktu na teren Wspólnoty lub do krajów przystępujących (importerzy tradycyjni) powinni mieć możliwość wystąpienia z wnioskiem o przyznanie pozwolenia na przywóz pewnej ilości rozpatrywanego produktu bez konieczności uiszczania dodatkowej opłaty celnej, w oparciu o tradycyjny poziom przywozu z ChRL. Jednocześnie inni importerzy, którzy chcą przywozić rozpatrywany produkt na teren Wspólnoty z ChRL, lecz nie spełniają powyższego kryterium (inni importerzy), powinni również mieć możliwość wystąpienia z wnioskiem o przyznanie pozwolenia na przywóz pewnej ilości rozpatrywanego produktu bez konieczności uiszczania dodatkowej opłaty celnej.
(127) Zgodnie z powyższym, należy ustanowić system pozwoleń, zgodnie z którym prawo przywozu rozpatrywanego produktu bez konieczności uiszczania opłaty celnej byłoby przyznawane za okazaniem pozwolenia na przywóz. Szczegółowe zasady działania takiego systemu powinny uzupełniać lub stanowić odstępstwo od zasad wyszczególnionych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych(9), ostatnio zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 322/2004(10).
(128) Aby wspomniany system mógł działać w sposób efektywny, prawo wystąpienia z wnioskiem o wydanie pozwolenia powinno ograniczać się do tych podmiotów gospodarczych, osób fizycznych, prawnych, jednostek lub grup wykazujących się doświadczeniem w odniesieniu do przywozu na teren Wspólnoty lub do krajów przystępujących. Należy również podjąć środki zmierzające do zredukowania do minimum liczby spekulatywnych wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz, które mogą wpłynąć na niepełne wykorzystanie przyznanych kontyngentów taryfowych. Stąd też, aby zapewnić sobie możliwość wystąpienia z wnioskiem o wydanie pozwolenia na przywóz, importerzy powinni dostarczyć w ostatnim okresie na teren Wspólnoty rozsądną minimalną ilość produktów podobnych. Biorąc pod uwagę charakter oraz wartość rozpatrywanego produktu, uważa się rozsądne, aby w celu umożliwienia danemu importerowi wystąpienia z wnioskiem o wydanie pozwolenia, musiał on dostarczyć przynajmniej 50 ton przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) Nr 2201/96 podczas przynajmniej jednego z trzech ostatnich sezonów przetwórczych (2000/01, 2001/02 i 2002/03 za pierwszy okres obowiązywania ostatecznych środków (od 11 kwietnia 2004r. do 10 kwietnia 2005r.). Dodatkowo należały ustanowić przepis, na mocy którego istniałby obowiązek wniesienia zabezpieczenia w odniesieniu do każdej tony rozpatrywanego produktu, której dotyczy wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz. Takie zabezpieczenie powinno zostać ustalone na poziomie wystarczającym do zniwelowania liczby składanych spekulacyjnych wniosków, lecz jednocześnie na poziomie nie zniechęcającym dla osób lub firm zaangażowanych w rzeczywistą działalność handlową związaną z przetworami owocowymi i warzywnymi. W tym kontekście uważa się za odpowiednie zabezpieczenie równe 20 % wartości przywożonego rozpatrywanego produktu.
(129) Podczas zastosowania środków tymczasowych importerom tradycyjnym przyznano 85 % całkowitej wielkości kontyngentu (rocznie 23 435 ton), zaś innym importerom 15 % (rocznie 4 135 ton). Środki powinny być ustalone tak, by importerzy tradycyjni mogli zachować swoją dotychczasową pozycję, przy jednoczesnym zachowaniu konkurencji oraz zapewnieniu innym importerom dostępu do rynku. Istnieje pewna znacząca liczba importerów, którzy w przeszłości przywozili konserwowane satsuma z ChRL, lecz nie spełniają ustalonego progu wynoszącego 500 ton, wymaganego do zakwalifikowania ich jako importerów tradycyjnych. Uwzględniając różne ilości produktów przywożonych przez tych importerów, bardziej odpowiednie okazało się zwiększenie wielkości kontyngentu, przyznanego takim importerom niż obniżenie progów ilościowych.
(130) Uważa się, że bez względu na wysoki odsetek rozpatrywanego produktu przywożonego przez importerów tradycyjnych w ostatnich sezonach przetwórczych, aby rynek pozostał nadal otwarty, w celu utrzymania konkurencji oraz zapewnienia importerom mniejszych ilości możliwości udziału w rynku, 25 % kontyngentu na towary pochodzące z ChRL powinno zostać udostępnione innym importerom. Poprzez przydział 75 % kontyngentu na rzecz importerów tradycyjnych, przewidziany w ostatecznych środkach ochronnych, początkowa wielkość dostępnego dla nich kontyngentu zostałaby utrzymana na poziomie 23 132 ton. Pozwoliłoby to na zachowanie dotychczasowej pozycji importerom tradycyjnym, przy jednoczesnym przydziale wyższego odsetka kontyngentu importerom nietradycyjnym w porównaniu do sytuacji, która miała miejsce podczas obowiązywania środków tymczasowych. Konsekwentnie wielkość kontyngentu przydzielona innym importerom powinna zwiększyć się do 7 711 ton (25 % kontyngentu).
(131) Pozwolenia na odpowiednią część kontyngentu przydzieloną importerom tradycyjnym na rozpatrywany okres na przywóz rozpatrywanego produktu pochodzącego z ChRL powinny być wydawane importerom tradycyjnym na podstawie złożonego wniosku o wydanie takiego pozwolenia, w oparciu o kryteria obiektywne. Pozwolenia na pozostałą część kontyngentu taryfowego na rozpatrywany okres powinny być wydawane innym importerom na podstawie złożonego wniosku, również w oparciu o kryteria obiektywne. Kryteria takie uznaje się za niezbędne ze względu na konieczność zapewnienia, że każdy importer tradycyjny ma możliwość zachowania pozycji rynkowej w stosunku do pozostałych importerów tradycyjnych, że żaden pojedynczy importer nie jest w stanie kontrolować rynku oraz, że zachowana jest konkurencja między poszczególnymi importerami. W tym względzie do najbardziej obiektywnych kryteriów w stosunku do importerów tradycyjnych należy zaliczyć maksymalną ilość (waga netto) rozpatrywanego produktu przywożonego w danych sezonie przetwórczym przez importera tradycyjnego w przeciągu ostatnich trzech sezonów przetwórczych (2000/01, 2001/02 i 2002/03 w przypadku pierwszego okresu obowiązywania ostatecznych środków ochronnych (od 11 kwietnia 2004r. do 10 kwietnia 2005r.). Najbardziej obiektywnym kryterium w stosunku do innych importerów jest limit 20 % dostępnej im części kontyngentu na przywóz towarów pochodzenia chińskiego (tj. 3 % kontyngentu na towary pochodzenia chińskiego).
(132) Odnośnie do przywozu rozpatrywanego produktu pochodzącego z krajów innych niż ChRL - ze względu na fakt, iż tradycyjni importerzy nie sprowadzają znacznych ilości rozpatrywanego produktu z krajów innych niż ChRL, a ustalana wielkość kontyngentu taryfowego jest znacznie wyższa niż przywóz w poprzednich sezonach przetwórczych uważa się, że cały kontyngent taryfowy powinien zostać udostępniony wszystkim importerom na tych samych podstawach oraz, że (z podanych powyżej przyczyn) najbardziej obiektywne kryterium pozwalające ograniczyć liczbę składanych wniosków o wydanie pozwolenia stanowi limit 20 % kontyngentu taryfowego dostępnego dla towarów takiego pochodzenia.
(133) Kwalifikacja towarów przywożonych z krajów rozwijających się, które mają zostać wyłączone z kontyngentów taryfowych zależy od pochodzenia tych towarów. Kwalifikacja towarów przywożonych do kontyngentu przypisanego przywozowi towarów pochodzących z ChRL oraz kontyngentu na przywóz pochodzący z pozostałych krajów również zależy od pochodzenia tych towarów. Stąd też należy zastosować pozostające obecnie w mocy we Wspólnocie kryteria umożliwiające ustalenie pochodzenia, a w celu zapewnienia prawidłowego oraz skutecznego zarządzania kontyngentami taryfowymi wymagane jest przedstawienie świadectwa pochodzenia na granicy Wspólnoty w przypadku przywozu rozpatrywanego produktu, z wyjątkiem przypadków, w których przywóz rozpatrywanego produktu objęty jest dowodem pochodzenia wydanym lub sporządzonym zgodnie z przepisami ustalonymi w celu kwalifikacji do preferencyjnych środków taryfowych.
11.3. CZAS TRWANIA
(134) Środki ostateczne nie powinny obowiązywać dłużej niż cztery lata, właczając w to okres obowiązywania środków tymczasowych, które weszły w życie dnia 9 listopada 2003 r. Stąd też nie powinny obowiązywać dłużej niż do dnia 8 listopada 2007 r.,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
